กาลเวลาสวยงามที่ถูกพรากไป

บทที่ 19 คุณเป็นคนบังคับให้เธอเอาเด็กออก



บทที่ 19 คุณเป็นคนบังคับให้เธอเอาเด็กออก

ครั้งเดียวที่มีอะไรกัน, เป็นที่คืนรู้ว่าถังหนังนอกใจคืน นั้น, ฉินซินจูบเขาอย่างบ้าคลั่ง, เขาไม่ได้ปฏิเสธ

แต่วันนั้นฝนตกหนักลงมา เขาก็ผลักเธอออกไป

ณ ตอนนี้, ฉินซินยังไม่ตายใจ, เริ่มจูบร้อนแรงจาก แผ่นหลังแล้วค่อยๆเลื่อนมาที่หน้าอกเขา

เธอเป็นฝ่ายรุกมากพอ แต่ผู้ชายกลับไม่มีการตอบสน องใดๆ,

เขาเป่าควันบุหรี่ออก, สายตาดูรังเกียจ.

“จิ่วหยุน? “ฉินซินหยุดลง, นาทีต่อมา, ความโมโห ในใจทำเธอบ้าคลั่ง, เธอดึงทิ้งเสื้อของฟูจิ่วหยุน……

ฟูจิ่วหยุนใช้มือเดียว, หยุดเธอ

เธอโกรธ, เธอกัดริมปากแน่น

ถึงเขาโยนออก, ถอยไปสองก้าว, ยืนอยู่ตรงนั้น อย่างน่าสมเพช

“เพราะอะไร? “เธอไม่เข้าใจ.
ฉินซินเงยหน้า, โกรธจนตาแดง, “เพราะอะไรถึงไม่ แตะต้องฉัน? ฟูจิ่วหยุน, ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาคุณ!

“ฉินซิน, การแต่งงานของเรา, เพียงเพื่อให้เฉินเฉิ นมีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ไม่ได้หมายความว่า ผมอยาก แต่งงานกับคุณ. ”

ฉินซินโกรธจนหัวเราะ, “ฉันไม่เข้าใจ, นี้มันต่างกัน ยังไง? ”

พูดจบ, ตาเธอมีแสงสว่าง, “คุณยังโทษฉันอยู่ โทษที่สิบปีก่อนฉันทิ้งคุณ?

ฟูจิ่วหยุนหัวเราะ, มุมปากเขายกขึ้น

“ฉันอธิบายได้! “ฉินซินกลับไม่เข้าใจความหมาย ของเขา, เธอพยายามที่จะอธิบายอยู่, “ฉันไม่ได้อยากไป จากคุณ, เพราะพ่อฉัน, เพราะพ่อฉันบังคับให้ฉันไปต่าง ประเทศ. ”

“ฉินซิน, ผมไม่ได้สนใจตั้งนานแล้ว.

ฟูจิ่วหยุนแหล่มองมา, สายตาเย็นชามาก, “ตอน นั้นเพราะอะไรคุณถึงไป, ผมรู้ดี, ตอนนี้ผมพึ่งจะเริ่มทำ ธุรกิจ, พ่อคุณดูถูกภูมิหลังของผม, แนะนำเจ้าของบริษัทฝรั่งเศสให้, คุณก็หวั่นไหว, ถึงได้เชื่อฟังคำพ่อคุณ, ไป ต่างประเทศ. ”

ฉินซินกึ่งไปเลย, เธอนึกไม่ถึง, ว่าฟูจิ่วหยุนจะรู้

“ต่อมา, บริษัทเขาล้มละลายมีหนี้ท่วมตัว, แล้วคุณ ก็หาบริษัทอื่น, เรื่องราวหลังจากนั้น ผมไม่ได้สืบ, และก็ อารมณ์สืบต่อ.

หน้ากากของตัวเองถูกฉีกออกทีล่ะนิด, ฉินซินรู้สึก อับอายมาก แต่ไม่ช้า, เธอก็อาระวาดขึ้นมา “แล้วคุณ ล่ะ, ตอนนั้นคุณก็เห็นแก่อำนาจของฉัน ถึงได้ตามจีบฉัน? “แล้วคุณดีกว่าฉันแค่ไหน?

เมื่อรู้สึกตัวถึงท่าทีของตัวเอง, เธอก็มีท่าทีอ่อนโยน ลงมา, “จิ่วหยุน, เรื่องในอดีตอย่าพูดขึ้นมาอีกเลย, อย่าง น้อยช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันก็มีความสุขมากไม่ใช่เห รอ? ฉันรู้ว่าตัวเองตั้งท้องลูกของคุณ, ทั้งที่รู้ว่าจบกับคุณ ไปแล้ว, แต่ก็ยังคลอดเด็กออกมา, เป็นเพราะตลอดเวลา ฉันเปล่าวางจากคุณไม่ได้, รวมถึงครั้งนี้ที่กลับมา, ไม่ได้ เพียงเพื่อเฉินเฉิน, แต่เพื่อตัวเองด้วย, จิ่วหยุน, เราให้ โอกาสกันอีกครั้ง, ดีไหม?

“ปล่อยวางจากผมไม่ได้? “ฟูจิ่วหยุนแสร้งยิ้ม, “คง เพราะเห็นว่าธุรกิจผมมั่นคงก้าวหน้าขึ้นเรื่อยๆ เพราะอย่างนั้นถึงได้กลับมา

มองลงด้วยสายตาที่ซักถาม, ฉินซินนิ่งไปพักหนึ่ง

ครู่เดียว, เข้าประเด็นเลยดีกว่า “ไม่ว่ายังไง เราก็ มีลูกกันแล้ว แล้วก็แต่งงานกันแล้ว, คุณก็ต้องทำในสิ่งที่ สามีควรทำ! ”

ฉินซินพูดอยู่, และพยายามที่จะไปปลดกระดุมเสื้อ เขา, ฟูจิ่วหยุนขมวดคิ้ว, อารมณ์โมโหเริ่มมากขึ้น

“ตอนนี้คุณคิดจะเอายังไง? “ฉินซินเงยหน้าขึ้น, ดวงตาแดงก่ำ, “จะถนอมตัวไว้เพื่อผู้หญิงคนนั้นงั้นเห รอ? ฟูจิ่วหยุน, เล่นตลกอะไร? นิสัยเอาแต่อย่างคุณ, เป็น ไปไม่ได้ที่จะยอมเฝ้ารอผู้หญิงเพียงคนเดียว”

ใช่, ฟูจิ่วหยุนเองก็ยอมรับ, พ่อของถังหนึ่งพูดไม่ ผิด, เขาเป็นเพียงนักธุรกิจใจดำ, ทำได้ทุกวิถีทางเพื่อ บรรลุเป้าหมาย, ตอนวัยรุ่น, ก็ใช่ว่าจะไม่ค่อยเหลวแหลก.

แต่ตั้งแต่อยู่กับถังหนิง, เขาไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงอื่น เลย, แต่เพื่อกำจัดความต้องการทางร่างกายแค่นั้น, ในใจ เขามีแค่เรื่องธุรกิจเท่านั้น

แต่ตอนนี้ย้อนคิดดู, ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหมด
หรือว่า เป็นเพราะของเรื่องผลตรวจDNAนั้น, คุณ ถึงทำสีหน้าแบบนี้กับฉัน?

ฉินซินหัวเราะเยาะ, “ฟูจิ่วหยุน, คุณเป็นคนบังคับให้ เธอเอาเด็กออกเอง, ฉันไม่ได้บังคับเธอ, คุณอย่าคิดจะ โยนความผิดทั้งหมดมาที่ตัวฉัน!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ