บทที่ 11 เหมือนตายทั้งเป็น เจ็บปวดรวดร้าว
วินาทีต่อมา, ฟูจิ่วหยุนชกหมัดไปที่หน้าเขา, แรงที่ ใช้เหมือนคิดจะฆ่าเขาอย่างไงอย่างงั้น
กู่หยวนอานยืนนิ่ง, กระโจนเข้าคว้าคอเสื้อเขาไว้ กลั่นเสียงเตือนเขา, “อย่ามายุ่ง, มีอะไรเราออกไปคุยกัน ข้างนอก! ”
“หึ. “ฟูจิ่วหยุนผลักเขาออกอย่างดูถูกเหยียดหยาม, ก้าวเดินไปข้างใน
กู่หยวนอานคิดจะขัดขวาง, แต่โดนคนสองสามคน มัดไว้.
ฟูจิ่วหยุนเดินเข้าไปในห้องรับแขก, กวาดสายตา มองอย่างรวดเร็วไปรอบหนึ่ง, ของทุกชิ้นที่อยู่ในนั้นดู ขัดตาไปหมด!
เบี้ยเหรอบ้านใหม่ของเธอ?
อยู่กับชู้รักอย่างสุขสันต์สำราญเลยนี่!
ในกลับไม่มีคนใช่ เงียบจนเกินไป
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลางคืนหรือเปล่า ไม่ได้เปิดไฟ, ทางเดินบนชั้นสองมีไฟสลัวๆ, มองแทบไม่เห็นทางเดิน
ฟูจิ่วหยุนเอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟ, ไฟสว่างขึ้น, แต่ ยังคงเป็นแสงสลัว
เขาขมวดคิ้ว, รู้เพียงแต่ว่าบ้านหลังนี้, ดูมีความรู้สึก แปลก.
ระหว่างที่ใกล้เดินไปก่อน, ได้ยินเหมือนมีเสียง, บอบบางและเบามาก, แต่เขาฟังออก, ว่าเป็นถังหนิง.
ผลักประตูห้องออกดังปัง!
เพียงแวบเดียวก็เห็นร่างที่บอบบางกลัวและหดตัวที่ มุมห้อง, เขาเอื้อมมือไปเปิดไฟ,
ใต้เสียงที่ไฟสลัว, ใบหน้านั้นผุดขึ้นในตาเขา
เป็นถังหนิง.
ทำไมคุณถึงผอมอย่างนี้
เหมือนดังซากศพที่กำลังจะแห้ง, ใบหน้าก็ดูตอบ มาก, แขนดูบางเล็กเหมือนแค่จับก็หัก
ฟูจิ่วหยุนก้มตัวลง, เขาขยับเข้าไปอย่างช้าๆ, ถังหน งมีอาการตัวสั้นขึ้น
ถังหนิงในแบบนี้, ทำให้ฟูจิ่วหยุนปวดใจ!
“คุณทำอะไรอยู่? “ฟูจิ่วหยุนแหล่ไปเห็นของที่อยู่ อ้อมกอดเธอ, ในหัวคิดขึ้น!
เขาเอื้อมมือไปคว้า, “นี้คืออะไร? ถังหนิง, คุณกำลัง ทำอะไรอยู่กันแน่!
“อย่าน่ะ….อย่ามาแย่งเด็กฉัน……
ถังหนิงกอดรัดไว้แน่น, ร้องไห้ขึ้นมา, “หยวนอาน หยวนอาน, ช่วยด้วย…..
จนถึงตอนนี้, ในใจของเธอก็มีเพียงแค่ผู้ชายที่ชื่อฟู หยวนอานงั้นเหรอ!
จิ่วหยุนโมโห กระชักกล่องอัฐิที่อยู่ในอ้อมกอด
เธอ!
“ตอนนี้คุณกำลังแสดงให้ใครดู? “ฟูจิ่วหยุนใช่มือ บีบกล่องอัฐิ, ด้วยสีหน้าที่เย็นชา, คุณอยากให้ผมรู้สึก ผิดในใจ? ถังหนิง, ถ้างั้นคุณคงจะมองผมฟูจิ๋วหยุนผิดไป แล้ว, มารหัวขนของงคนอื่น, เรื่องอะไรผมต้องรู้สึกผิด!
“ฟูจิ่วหยุน…..”
ถังหนิงพึมพำ, ดวงตาที่ตายด้านมีแสงสวางผุดขึ้น มา, ติวติว, อยู่ให้ห่างจากฟูจิ่วหยุนหน่อย! เขาอาจจะฆ่า หนู, เขาไม่ใช่พ่อของหนู, เขาเป็นมารร้าย!
ติวติว?
นี้เป็นชื่อของเด็กทารกที่ตาย?
ฟูจิ่วหยุนกระพริบตา
“จิ่วหยุน, ต่อไปลูกของเราก็ให้ชื่อว่าผิวติวดีไหม?
“เพราะอะไร? ”
“เพราะฉันอยากให้เขาทิ้งความทุกทั้งหมด, เติบโต อย่างมีความสุข
ถังหนิง, คุณในตอนนี้, คืออยากจะทิ้งอะไร? ฟูจิ่วหยุนดูเหมือนกำลังจะเขวี้ยงกล่องอัฐิ, ชื่อนี้ เหมือนราดน้ำมันบนกองไฟ!
คุณถึงให้มารหัวขนของชายอื่นใช้ชื่อนี้!
คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของผมบ้างไหม?
ฟูจิ่วหยุนดูเหมือนกำลังจะเขวี้ยงกล่องอัฐิ, ชื่อนี้ เหมือนราดน้ำมันบนกองไฟ!
“ในเมื่อคุณอยากทิ้ง, ได้, ผมจะช่วยทิ้งให้!
ฟูจิ่วหยุนเดินไปยังหน้าต่างที่ยกสูงจากพื้น, ผลัก
ประตูเปิดออก, กล่องอัฐิก็ถูกเขายกขึ้นสูงกลางอากาศ!
ใบหน้าเขา, ลอยอยู่ในความมืด, ดูเลวร้ายและโหด ร้ายยิ่งกว่ามารร้าย!
“ฟูจิ่วหยุน……”ถังหนิงจ้องมองช้าๆ, แสงสว่างใน ดวงตาดูเงียบขรึม!
เธอมองไปยังกล่องอัฐิในมือเขา, กระโจนเข้าไปโดย สัญชาตญาณ, อย่าน่ะ
ตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวดเสียงดังไปทั่วบ้าน นานมากยังไม่หยุด……
ในที่สุดกู่หยวนอานก็หลุดจากคนพวกนั้น, บุกไป ถึงที่ห้อง, “ฟู่จิ่วหยุนหยุดนะ!”
แต่กลับสายไปซักแล้ว, เสียงของกล่องอัฐิที่หล่น ลงพื้น, เสียงนั้น, ทำให้เวลาหยุดเดิน
ถังหนิงจ้องมองไปยังฟูจิ๋วหยุนอย่างช้าๆ, ทันใดนั้นก็ หัวเราะเสียงดังไม่หยุด
น้ำตา, ไหลนอง.
เธอยืนที่หน้าต่างที่ยกสูงจากพื้น, กางแขนทั้งสอง ข้างออก, เงยหน้า, มีหยดไหลลงบนหน้าเธอ, เธอเห็น ติวติวกำลังโบกมือให้เธอ, เสียงที่ร้องเรียกเป็นคำๆว่า “แม่”
“ฟูจิ่วหยุน, ถ้าเกิดมีวันหนึ่ง, คุณรู้ว่าตัวผิวเป็นลูก ของคุณจริงๆ, คุณจะเป็นยังไง? ”
พูดจบ, เธอถอยหลัง, แล้วโดดลงไป…..
“ถังหนิง! ”
ฟูจิ่วหยุนเอื้อมมือไป, แต่กลับคว้าได้แต่เพียงว่าง
เปล่า……..
หน้าของถังหนิงกลายเป็นเหมือนภาพช้า, ค่อยๆ จางหายไปทีละน้อยในสายตาเขา, ในดวงตาเธอไม่ ความอาลัยเลยแม้แต่น้อย, มีสิ, คือความสิ้นหวังที่ไร้ ขอบเขต……
เสียงที่ดังตามมาดังโครม, ทำให้ใจของฟูจิ่วหยุน แตกสลายตามไปด้วย!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ