บทที่ 5 เด็กไม่ใช่เครื่องมือในการต่อรอง
เธอบีบ คางของถังหนึ่ง, สายตาดุดัน “นี้ยังไม่พอ ด้วยซ้ำ, ถังหนิง, นี้ยังไม่พอด้วยซ้ำกับที่เธอต้องชดใช้ใน สิบปีนี้!
“ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร!
ผู้หญิงคนนี้ดูไม่เหมือนครั้งแรกที่เจอกัน, ในตอนนี้ หน้าเธอดูดุร้าย!
“ตอนนี้ฉันกับจิ๋วหยุนอยู่ด้วยกัน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคุณ อยู่บนโลกใบนี้! “ถังหนังอธิบาย
แต่ฉินซินกลับม่ได้สนใจคำพูดของเธอสักนิด, “ฮี, ถ้าไม่ใช่เธอ, ฟู่จิ่วหยุนเขาต้องไปหาฉันที่ต่างประเทศแน่ เป็นเพราะเธอ, เราถึงพลัดพรากกันไปสิบปี!
ถ้าเขาจะคิดว่านั้นเป็นความผิดของตัวเธอ, ถังหนึ่งก็ จนปัญญา.
“ฉันไม่ได้มาที่นี้เพื่อแย้งชิงกับคุณ, ถังหนิง หัวเราะ, ในเมื่อฟจิ๋วหยุนไม่อยู่ ฉันก็ไม่มีความจำเป็นที่ ต้องอยู่ต่อ ”
“หยุดก่อน! ”
ถังหนิงหันหลัง, แต่กลับถูกฉินซินเรียกไว้, “ฉันรู้ว่า เธอมาทำอะไร, เธออยากได้เงินไม่ใช่เหรอ?
ถังหนิงกัดฟันมองไปยังเธอ, ดูเหมือนเธอมีเรื่องจะ
พูด.
“มันน้อยมาก, ขอแค่เธอตกลงเอาเด็กออก, ฉันจะ ให้เธอหนึ่งล้าน. ”
ฉินซินเต็มไปด้วยท่าทางที่โหดร้ายของผู้มีชัย, ถัง หนิงรู้สึกคลื่นไส้จริงๆ!
“เรื่องอะไรฉันต้องเอาเด็กออก? เด็กคนนี้เป็นของฟู จิ่วหยุน, ไม่ว่ายังไงฉันก็จะคลองออกมา!
“แต่เธอก็รู้ดีแกใจ, ฉินซินยิ้มอย่างประชดประชัน “ฟู่จิ่วหยุนอยากให้เด็กคนนี้ตาย, อีกทั้ง, เธอยังสวมเขา ให้เขา, เขายังจะยอมให้เงินเธอไหม? ถังหนิง, เขาไม่ให้ เธอตาย, ก็ถือว่าบุญแค่ไหนแล้ว
คำว่า”ตาย” ทุกคำ, เหมือนกำลังทิ่มแทง
ถังหนิงกำมือแน่น, ไหล่ทั้งสองสั้นสะท้าน
“ถึงหนิง, เอาเด็กคนนี้ออก, ฉันให้เธอหนึ่งล้านเงินหนึ่งล้านสำหรับฉัน, ก็แค่เหมือนกับให้ขอทาน……
“คุณพูดจบหรือยัง!
ถังหนิงทนไม่ไหว, ใช่มือผลักฉินซินออก, ฉินซินใส่ ส้นสูง, สะดุดไปจนเข้ากับประตูเหล็ก, ในตอนนั้นเอง เด็กผู้ชายคนหนึ่งกระโจนออกมาจากในบ้านพัก
“หม่ามี้! ”
คำว่า “หม่ามี้ทำให้ถังหนิงกึ่ง, วินาทีต่อมา, ถัง หนิงถูกเด็กชายผลักออกอย่างแรง!
“ห้ามคุณรังแกหม่ามี้ผม! เด็กชายยืนบังอยู่หน้าฉัน
ชิน.
ถังหนิงไม่รู้, ฉินซินมีลูกแล้ว?
“คิดว่าเธอน่าจะเข้าใจแล้วใช่ไหม? “ฉินซินเดินเข้ ใกล้เธอ, ดูโกรธต่อหน้าที่ซีดเซียวของถังหนิง, “ฟูจิ่วหยุ นไม่มีทางยอมรับเด็กในท้องเธอ, และไม่มีทางกลับไป หาเธอ, ถ้าเธอยังมีหัวคิดอยู่บ้าง ก็เอาเด็กออก, นี้เป็น ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเธอตอนนี้, คิดถึงแม่เธอและบ้าน เธอไว้, มันคมมากไม่ใช่เหรอ?
สายตาของถังหนิงไม่เคยละจากเด็กชายเลย, จาก นั้น, เธอก็หัวเราะ.
ที่แท้เขามีลูกอายุสิบขวดแล้ว!
“เด็กไม่ได้มีไว้เป็นเครื่องมือการต่อรอง, ถังหนิง เงยหน้าขึ้น
ฉินซินยิ้มอย่างเย็นชา, นั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอ
ยังไม่ทันพูดจบ, ลัมโบร์กีนี่ก็ขับเข้ามา, เสียงเบรกดัง ขึ้น, ฟูจิ่วหยุนเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่โกรธ.
ฉิงซินโผกเข้ากอดฟูจิ่วหยยนแน่น, ใบหน้า แสดงออกถึงความกลัว “จิ่วหยุน,
ฟูจิ่วหยุนมอง, ใช้ฝ่ามือบีบไปที่ท้ายทอยถังหนิงอ ย่างรวดเร็ว, บังคบให้เธอเดินไปสี่ห้าก้าว, กดเธอลงบน อย่างรุนแรง!
ถังหนิงรู้สึกปวดที่ท้อง, เธอปกป้องส่วนท้อง, หน้าดู ซีดเซียวราวกับกระดาษ
“ฟูจิ่วหยุน……”เธอรู้สึกไม่สบาย.
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ