บทที่ 9 พรุ่งนี้เขาก็จะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว

เขาปวดหัวเหมือนจะแตก, กดที่ขมับแล้วขึ้นบันได ไป.

“จิ่วหยุน, คุณไม่สบายหรือเปล่า? “ฉินซินตามขึ้น ไป, และบ่นเล็กน้อย, หลายวันมานี้คุณดูเย็นชากับเฉินเฉิ นมาก

เดี๋ยวเขาจะคิดมาก, คุณก็รู้นี่, สิบปีมานี้เขาต้องใช้ ชีวิตอยู่มาโดยไม่มีพ่อ, เมื่อได้รู้คุณมีตัวตนอยู่, ก็เป็นเรื่อง ปกติที่เขาจะขี้อ้อน

ฟูจิ่วหยุนพยักหน้า, เข้าไปในห้องนอน, มองเห็นการ ตกแต่งในห้องนอน, ก็ยังรู้สึกไม่คุ้นเคย

ช่วยไม่ได้, ใช้ชีวิตกับถังหนิงมาสิบปี, มีความเคยชิน กับกลิ่นของเธอไปนานแล้ว

เขาต้องแก้

“จิ๋วหยุน, ฉันไม่ควรกลับมาใช่ไหม? ” ซินฉันมอง สีหน้าเขา, ถามเขาอย่างน้อยใจ.

“อย่าคิดมาก. “ฟูจิ่วหยุนจับที่ไหล่ของเธอ, “ผมแค่ ไม่สบายนิดหน่อย
ฉินซินนอนอยู่ในอ้อมกอดเขา “ไม่สบายตรงไหน?

ปวดกระเพาะ.

ถังหนิงรู้ดี, ทุกครั้งที่เขาขมวดคิ้ว, เธอก็จะไปเอายา เวลาสิบปี, เพียงพอจะทำให้สัมผัสถึงกันได้

ฟูจิ่วหยุนไม่พูดอะไร, ไปหยิบยากินเอง, ฉินซินกำมือ แน่นโมโหแต่ไม่กล้าแสดงออก.

ผ่านไปอีกเดือนหนึ่ง, ถังหนิงเหมือนหายไปโลกนี้

ฟูจิ่วหยุนเริ่มรู้สึกรำคาญใจ, ความสัมผัสสิบปีเธอคิด จะปล่อยก็ปล่อย, ยังจะมาพูดว่ารักเขามากขนานไหน?

เธอไม่เคยคิดจะถามเลยเหรอ, ว่าเขาเคยรักเธอบ้าง

ไหม?

ทําไม, เอาเงินไปเสวยสุขกับชู้รักแล้วเหรอ?

แค่คิดว่าเธอนอนอยู่บนเตียงกับผู้ชายคนอื่น, ทำใน สิ่งที่พวกเขาเคยทำร่วมกัน, อยู่เฝ้ารอผู้ชายคนอื่นกลับ บ้าน, ฟูจิ่วหยุนก็เกิดความโมโหขึ้น!
หลายวันต่อมา, ข่าวการแต่งการของฟูจิ่วหยุนแพร่ กระจายไปทั่วเมือง

หรือเป็นการแก้แค้นของฟูจิ่วหยุน.

เขาอยากให้ถังหนิงรู้, เขาไม่เชื่อว่า เธอจะไม่รู้สึก อะไรเลย!

เขาจะรอให้ถังหนิงร้องไห้มาขอร้องให้เขาอย่า แต่งงาน.

แต่ไม่ได้รอมาถึงหนิง, ที่รอมากลับเป็นกู่หลาน

“คุณกับหนิงหนิงอยู่ด้วยกันมาสิบปี, คุณบอกไม่ต้อง เธอก็ไม่ต้องการเธอ? “กู่หลานโวยวายอย่างไม่คำนึงถึง ภาพลักษณ์, “คุณไม่ต้องการเธอ, ก็คืนลูกสาวมาให้ฉัน

ฟูจิ่วหยุนขมวดคิ้ว, ยกมือสั่งให้คนใช้ถอยไป, ถึง เดินเข้าไปข้างหน้าเธอ, คุณพูดอะไร? ถังหนิงไม่ได้ กลับไป? ”

กู่หลานก็สงสัย, “คุณหมายความว่าไง? เธอไม่ได้ อยู่ที่คุณ?
วินาทีต่อมา, มือของกู่หลานตบไปบนหน้าของฟูจิ๋ว หยุน, คนใช้ห้ามก็ห้ามไม่อยู่

“คุณเอาหนิงหนิงไปไว้ไหน? คุณคืนลูกสาวมาให้ ฉัน! »

ตบนี้ทำให้ฟูจิ่วหยุนอึ้งไป, ข้างในหูอื้อ, ได้ยินแต่ เสียงโวยวายของกู่หลาน

จนกระทั่งในบ้านเงียบลง, เขาถึงได้สติ. ฮ่า, ดีมาก, ถังหนิง.

คิดจะใช้วิธีนี้เพื่อประท้วง

นึกว่าเขาจะยอมทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมด, ไปหหาเธอ ฟูจิ่วหยุนไม่มีทางไปหาเขา

คืนก่อนแต่งงาน, มีเพื่อนจัดงานปาร์ตี้สลักใสดให้ เขา, เขาไม่มีอารมณ์ที่จะไป

แต่มีอารมณ์หงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูก, อยากดื่ม เหล้า.

กลางคัน บรรยากาศสบกขึ้น มีคนพูดตลก: ”จิ่วหยน, นายกับถังหนิงอยู่ด้วยกันมาสิบปีแล้วใช่ไหม,

ที่ท้ายนายยังคงคิดถึงฉินซินอยู่? ถังหนิงก็น่าสงสาร จริงเลย, ผู้หญิงคนหนึ่งที่รอมาสิบปีโดยเสียเปล่า…….

“นายพูดบ้าอะไร, จิ่วหยุนต้องให้เงินค่าเลิกราไปไม่ น้อยอยู่แล้ว ก็ถือว่าคุ้มสำหรับเธอ, สิบปีของผู้หญิงคน ไหนจะหาเงินได้เยอะขนานนี้

ฟูจิ่วหยุนดื่มเหล้าไปอย่างดุดันไปหนึ่งขวด ดูเหมือนการที่คบกับเขา, เธอจะขาดทุนไปหน่อย สิบปีแล้ว.

ค่าเลิกราไม่เยอะ, หนึ่งล้าน, แต่ว่าใช้เด็กในท้อง ของเธอแลกมา

ที่แท้ถังหนิงอยู่กับเขามาสิบปี

พรุ่งนี้เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว, เธอยังไม่ ปรากฏตัวอีกเหรอ?