บทที่ 12 ไม่เคย จะนอกใจคุณ

ถังหนิงเหมือนดั่งดอกไม้ที่มีสีแดงเหมือนเลือดดอก หนึ่ง, ที่แดงเปรอะเปื้อนไปทั่วสายตา,, ล่วงลงสู่นรก ในคืนนี้.

เสียงพูดต่างๆที่ดังข้างหูกลายเป็นเพียงความว่าง เปล่า, มือของฟุจิ่วหยุนไม่สารารถดึงกลับมาได้, เขาเกาะ อยู่ระเบียง, รู้สึกแค่ว่าเหมือนถูกกระชากวิญญาณออกไป จนหมด………..

ถังหนิง……

เพราะอะไร!

ที่โรงพยาบาล.

ไฟห้องฝ่าตัดสว่างมาห้าชั่วโมงแล้ว

ยังคงไม่มีข่าวคราวออกมา

กู่หยวนอานเป็นหมอ. เขารู้ว่านี้หมายถึงอะไร สถานการณ์ของถังหนิงแย่มาก, ถ้าไม่ใช่เพราะเขารีบ ทำการประถมพยาบาลเบื้องต้นให้, ถังหนิง……จากไป ตั้งนานแล้ว.

แต่ไม่มีข่าวคราวใดๆ ก็ถือว่าเป็นข่าวดี
อารมณ์โกรธที่แน่นอยู่บนอก, สุดท้ายก็อดไม่ไหว เขาเดินบุกไปตรงหน้าจั่วหยุน, ชกไปบนหน้าเขา

ฟูจิ่วหยุนถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยใจไม่อยู่กับ เนื้อกับตัว, ชนเข้ากับกำแพงอย่างแรง

“ฟูจิ่วหยุน, คุณมันเลว!

“ผมเลว? “ฟูจิ่วหยุนเช็ดเลือดตรงมุมปาก, ยิ้มเอง อย่างเย็นชา, “เขาใช้ชีวิตอยู่กับผมมาสิบปี, อยู่กับคุณแค่ กี่วัน? เป็นเพราะเธอกับคุณเล่นชู้, ตกลงใครเลวกันแน่?

กู่หยวนอานกำหมัดแน่น, หายใจด้วยความโกรธ “คุณไม่รู้อะไรเลย, ก็อย่าตีกรอบคนอื่น!

พูดจบ, คู่หยวนอานยิ้มอย่างเศร้าใจ “ไม่รู้ว่าถังหนิง ชอบคุณที่ตรงไหน, ผู้ชายอย่างคุณ, ไม่คู่ควรกับเธอเลย สักนิด! ”

กู่หยวนอานรู้สึกว่าการโต้เถียงกับเขา, เป็นเหมือน การดูถูกตัวเอง, เขาหันหลังเดินไปยังหน้าประตูห้องฝ่า ตัด, แต่ประโยคนั้นกลับทำให้ฟูจิ่วหยุนโกรธ

“หยุดเดี๋ยวนี้! “ฟูจิ่วหยุนลุกขึ้น, มีประกายไฟใน ดวงตา.
กู่หยวนอานหันหลังกลับ, ไม่ได้กลัวเขาเลย

“คุณจะรู้อะไร? “ฟูจิ่วหยุนยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ด้วยความโมโห.

ในดวงตาที่แดงกำเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธ แค้น, “คุณคงไม่ได้คิดว่าแค่เธอขึ้นเตียงกับคุณ, คุณก็จะ มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับผม, คนแซ่คู่, เธออยู่บนเตียงผมมา สิบปี, ส่วนไหนที่ผมไม่เคยเห็นบ้าง, ถึงเธอจะอยู่กับคุณ แล้ว, ขอเป็นเพียงแค่ขอที่ผมใช่แล้ว..………

เป็นอีกหมัดหนึ่ง, ชกเข้าที่แก้มข้างขวาของฟูจิ่วหยุ นอย่างไร้ความปราณี, ครั้งนี้, คู่หยวนอานใช้แรงไปสิบ สองส่วน!

“ฟูจิ่วหยุน, เสียแรงที่ถังหนิงรักคุณขนานนั้น คุณ กลับว่าเธอแบบนี้? “กู่หยวนอานกำคอเสื้อเขาไว้แน่น อยากหั่นชายที่ยืนอยู่ตรงให้เป็นพันชิ้น

เขาชี้มือไปที่ทางห้องผ่าตัด, ถามเขาด้วยความ โกรธ, “เพื่อคุณแล้วเธอ, ยังนอนอยู่ในนั้นไม่รู้ว่าจะเป็น หรือตาย, คุณกลับยืนดูถูกเธออยู่ตรงนี้? คุณยังเป็นคนอยู่ หรือเปล่า! “

“เพื่อผม? “ฟูจิ่วหยุนคว้าเขาไว้, ดวงตาแดงก่ำ,“เธอทำเพื่อมารหัวขนของพวกคุณ, เพื่อทารกที่ตาย, ถึง ได้กลายเป็นแบบนี้, ฮ่า, เธอชั่งหลงคุณจริง…..

“สารเลว!”

กู่หยวนอานตามตอแย, แต่กลับไม่ได้ประโยคแม้แต่ น้อย, ทั้งสองคนจนเข้ากับกำแพง, ฟูจิ่วหยุนพลิกตัว ยับยั้งเขาด้วยสีหน้าที่น่ากลัว!

“ฟูจิ่วหยุน! “กู่หยวนอานบอกเขาดุดัน “เด็กใน ท้องของเธอเป็นลูกคุณ! เป็นลูกของคุณ!

ฟูจิ่วหยุนนิ่ง, ตามด้วยยิ้มเยาะเย้ย, “ลูกของผม คุณยังอยากให้ผมสวมเขานี้ไปถึงเมื่อไหร่? พวกคุณคิดว่า ผมเป็นไอ้โง่เหรอ!?

กู่หยวนอานชกที่กำแพง, ตะโกน “เด็กคนนั้นเป็น ของลูกคุณ! ”

เขาไม่อยากพูด, เขาต้องการให้ถังหนิงอยู่ให้ห่างๆ จากผู้ชายคนนี้, แต่ว่า, เขาไม่อยากเห็นถึงหนิงต้องมา ลำบากอีก, ไม่อยากทนเห็นถึงหนิงถูกผู้ชายคนนี้ทำร้าย!

เขาดูไม่เหมือนพูดโกโห.
ฟูจิ่วหยุนหรี่ตาลงแน่น, ร่างของเขาสั้นสะท้าน, เสียงที่ดังตามกัน “เด็กเป็นลูกนาย, ทำให้ใจที่สั่นคลอน อยู่แล้วของเขา, เหมือนถูกงัดออก

“คุณพูดบ้าอะไร? “ฟูจิ๋วหยุนเสียงแหบ, ต้องทำ เป็นเข้มแข็ง

หยวนอานเมนปากแน่น, ใช้เวลานานกว่าจะถอน หายใจออกมา, “ลูกของถังหนิงเป็นของคุณ, ผมกับเธอ เราบริสุทธิ์,

เธอไม่เคยนอกใจคุณเลย! ”

ฟูจิ่วหยุนนิ่งไป.

แล้วก็ยิ่งโมโห! ”