กระชากรักคุณชายเย็นชา 3

บีม

มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผม ป๊ากับม้าทำไมต้องท่ากับผม แบบนี้ด้วย ตอนแรกผมนึกว่าจะให้น้องไหนมาอยู่ด้วย เรา ก็นึกว่าจะเป็นผู้ชายแต่ที่ไหนได้เป็นผู้หญิง

ตอนที่เปิดประตูออกไป งงมากที่เห็นผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ กำลังยกเท้าถีบประตูห้องตัวเอง ผมยืนมองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก็เลยสรุปเอาเองว่าอาจจะเป็นคนบ้า เพราะเธอหอบของ พะรุงพะรังไปหมด แถมยังพูดเองเออเองและยิ้มคนเดียว อีกต่างหาก

แต่พอเธอถามว่ารู้จักนายบดินทร์ รึเปล่า ชัดเลยนั่น แหละผมเอง รู้จักผมได้ไง พอพูดมาอีกสักพักว่าเป็นคู่ หมั้นผม ทำให้ผมยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ เธอเลยเสนอให้ผม โทรหาม้า ผมเลยลองโทรดู ปรากฏว่าเธอพูดความจริง แถมม๊ายังขอร้องอ้อนวอนไม่ให้ผมไล่เธอออกจากห้องอีก ต่างหาก ให้เธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะว่าที่คู่หมั้นผม ให้เราได้ ลองศึกษาดูใจกัน

ตอนนี้เธอก็ขนของเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว ถึงผมจะ พูดน้อยเย็นชาแต่ผมก็ผู้ชายนะครับ มีผู้หญิงมาอยู่ด้วย แบบนี้ไม่เห็นใจฮอร์โมนในร่างกายผมเลย ผมนั่งคิดอะไร สักพัก ก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออกมาจากห้องที่ปิดไปเมื่อ ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“นี่นาย หิวอ่ะ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินไรเลย” เธอเดินลูบ ท้องปรอยๆ เข้ามาหาผม จะว่าไปหน้าตาของเธอก็ไม่ได้ ขี้เหร่อะไรถือว่าสวยเลยก็ว่าได้ แล้วทำไมถึงยอมให้ทาง บ้านคลุมถุงชนง่ายๆ

“นี่นาย หิว” เธอย้ำอีกครั้งเมื่อผมไม่พูดด้วยเอาแต่มอง หน้าเธอ ทำปากเป่าลมหน้างออีกต่างหาก หิวแล้วทำไม ต้องมาบอกผมด้วยไปหากินเองสิ

“ชื่ออะไร” ผมเปลี่ยนเรื่องโดยการถามชื่อ คนเราอยู่ ด้วยกันต้องรู้จักชื่อกันสิว่าไหม

“เอ่อ ชื่อหนูดี เรียนปี 2 บริหาร มหาลัยเดียวกับคุณ ว่าที่คู่หมั้นค่ะ” เธอพูดพร้อมกับแนะนำตัวเสร็จสับ ถาม นิดเดียวตอบซะยาวเลย ผมพยักหน้าเข้าใจแต่ไม่ได้พูด อะไรต่อ หนูดีเหรอ ชื่อเพราะดี แต่จะเป็นหนูดีหรือหนูผี กันแน่ต้องดูอีกยาว

“แล้วว่าที่คู่หมั้นชื่ออะไรอ่ะ รู้จักแต่ชื่อจริงยังไม่รู้จักชื่อ เล่นเลย” เธอเป็นฝ่ายถามผมบ้าง

“บีม” ผมตอบออกไปแค่สั้นๆ แล้วเดินมานั่งที่โซฟาหน้า ทีวี ดูรายการในทีวีที่เปิดทิ้งไว้ทั้งที่มันไม่มีอะไรน่าดู

“อ่อ บีม คุณว่าที่คู่หมั้นน่าจะอายุเยอะกว่าหนูดี งั้นเรียก เฮียก็แล้วกันนะ เฮียบีม จะได้สนิทกัน” เธอพูดเองเสร็จสับโดยไม่รอให้ผมได้เอ่ยอนุญาต เปลี่ยนสรรพนาม ให้เราดูเหมือนสนิทสนมขึ้น ดูเหมือนเธอจะเป็นคนพูด มากและยิ้มเก่ง เพราะตั้งแต่ที่มา เธอยังพูดไม่หยุดเลย ชีวิตผมคงวุ่นวายน่าดูเมื่อมีเธออยู่ใกล้ๆ

แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ชีวิตผมที่เป็นอยู่ตอนนี้อาจจะมี สีสันขึ้น แต่ถ้าจะให้รักและหมั้นกันจริงๆ คงไม่

“เฮียบีมหนูดีหิวแล้วอ่ะ” เรื่องกินยังไม่จบ แล้วผมต้องทำ ไง ผมยังไม่สนใจเธอเอาแต่มองดูทีวีที่มีรายการสารคดี สัตว์กำลังออกอากาศอยู่

หนูดี

ตอนนี้ฉันกำลังพูดอยู่กับคุณชายน้ำแข็งแต่คุณชาย กลับไม่สนใจฉันเลย พอฉันเดินเอาขอไปเก็บในห้องเสร็จ ก็เดินออกมาหาเขา และบอกว่าหิวแต่เขายังทำเฉย นี่ฉัน มาอยู่ด้วยเขาต้องดูแลฉันสิ

เฮียได้ยินไหม หิวๆ ๆ” ฉันยังโวยต่อไม่หยุด เขาหันหน้า มามองฉันเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นเดินผ่านหน้าฉันไปเฉยเลย คือไร อิคุณชายเย็นชามีปากไว้อมฟันเฉยๆ รึไงทำไมไม่ พูด ชิ

“เฮียไปไหน รอด้วย” ฉันวิ่งตามเขาทันที ไปไหนไปด้วย เจอเป้าหมายแล้วต้องพุ่งชน ไม่ต้องหาวิธีที่จะเข้าหาให้ยากเพราะอยู่ๆ โชคชะตาก็ทำให้เรามาพบกัน เนื้อคู่หนูดีชัดๆ เลย พ่อเทพพระบุตรจอมเย็นชาคนนี้

“โอ๊ย” อยู่ๆเขาก็หยุดเดิน ฉันที่มัวแต่เพ้อฝัน ก็ชนเข้ากับ แผ่นหลังอันแข็งแกร่งของเขาเต็มๆ เจ็บชะมัด จมูกสวยๆ ที่แม่ให้มาของฉันจะหักไหมเนี้ย ฉันได้แต่ลูบจมูกปรอยๆ

“เฮียอะ หยุดไม่บอก” ฉันทำหน้างอๆ ใส่เขา เขาไม่ฟัง แถมยังเปิดประตูใส่อีกต่างหาก แล้วฉันจะทำไงล่ะ ตามสิ คะ

“เฮียรอด้วย” ฉันรีบวิ่งไปเกาะแขนล่ำๆ ของเขา เลยถูก สายตาพิฆาตส่งมาให้ ปล่อยแทบไม่ทัน นี่ฉันจะประสาท ตายก่อนที่จะได้เขาเป็นสามีรึเปล่านี่ พูดกับฉันบ้างเหอะ

เราสองคนเดินมาถึงรถ เขาก็เปิดประตูเข้าไปนั่งฝั่งคน ขับฉันก็รีบเปิดเข้าไปนั่งอีกฝั่งทันที แล้วเขาก็วิ่งรถออก ไป โดยที่ยังเงียบอยู่

“เฮียไปไหน หนูดีหิว” ฉันจะไม่ละความพยายามที่จะกิน ก็คนมันหิวนี่นา
“พูดมาก” อ้าว ด่ากันเฉยเลย ก็คนมันหิวนี่นา ความหิว มันไม่เข้าใครออกใครนะเดี๋ยวจับกันแทนข้าวซะเลย ฉัน ได้แต่แอบคิดอยู่ในใจไม่กล้าพูดไปกลัวโดนดุ นั่งสูบท้อง ตัวเองปรอยๆ อยู่เงียบๆ จนกระทั่งเขาเลี้ยวเข้าไปในร้าน อาหารแห่งหนึ่ง ฉันก็อ่อทันที ที่แท้ก็พาฉันมาทานข้าว นั่นเอง พูดน้อยแต่ใจดีนะเนี่ยว่าที่สามีฉัน

ข้ามขั้นตอนซะเลยข้อหาทําดี ฮ่าๆ ๆ

“เฮียพามาทานข้าวเหรอเนี่ยแล้วก็ไม่บอก น่ารักจัง” ฉัน พูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับเขาและฉันก็ค่อยๆ หุบยิ้มอัน หวานหยดย้อยลง เหมือนฉันพูดเองคนเดียวลอยๆ เลย เพราะเขาไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะหันมามอง เปิดประตูแล้ว ก้าวเดินลงจากรถฉับๆ โดยไม่รอฉันสักนิด

“เชิญคะ กี่ท่านค่ะ” เมื่อเข้ามาถึงในร้าน พนักงานหญิง คนหนึ่งก็พูดกับเขาแต่เขาก็ไม่ตอบเดินผ่านพนักงานคน นั้นไปเฉย เลยคนไม่มีมารยาท

“สองค่ะ” เป็นฉันที่เดินตามหลังมาต้องเป็นฝ่ายพูดแทน ไม่เป็นไรฉันจะเป็นปากแทนเขาเอง

“งั้นเชิญทางนั้นเลยค่ะ” ไม่ต้องเชิญแล้วมั้งคะ ก็อีตา คุณชายนั่นเดินไปนั่งเรียบร้อยแล้ว ก็ที่มันว่างหนิเนอะ ฉันเดินตามไปนั่งตรงข้ามเขา พนักงานก็เอาเมนูอาหารมาให้

“เฮียกินไรอ่ะ” ฉันถามเขาทั้งที่มองเมนูอาหารอยู่ แต่ก็ ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมองเขาก็เห็นเขาเล่น โทรศัพท์อยู่

“เฮียกินไร” ฉันยังไม่หยุดที่จะถามเขาต่อ ฉันเหมือนพูด คนเดียว เพราะเขายังไม่เงยหน้าขึ้นมาสนใจฉันสักนิด เอาแต่เล่นโทรศัพท์อยู่ได้มันมีอะไรดีกว่าหน้าสวยๆ ของ หนูดีมิทราบ อยากจะถามคำนี้ออกไปแต่ไม่มีความกล้า พอเพราะฉันยังไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น สักวันฉันคงเป็นบ้า อกแตกตายก่อน

“น่ารำคาญ” เงิบสิคะ ที่เขาพูดออกมาแบบนั้น ถามแค่นี้ ทําไมต้องด่ากันด้วย ฉันพูดมากไปเหรอก็คนเขาแค่ถาม เองนะ ฉันมองหน้าเขาแสดงออกถึงความน้อยใจ ถึงวันนี้ จะเป็นวันแรกที่เราอยู่ด้วยกันก็พูดกับฉันดีๆ หน่อยก็ไม่ ได้

ฉันก็เลยไม่พูดอะไรต่อ หันไปสั่งอาหารกับพนักงาน กิน คนเดียวก็ได้ และสักพักอาหารก็มา ฉันสั่งไปสามอย่าง น่ากินทั้งนั้น อย่าหวังว่าฉันจะเหมือนนางเอกนิยายเรื่อง อื่นที่พอพระเอกด่าก็งอนไม่กิน นั้นน่ะไม่ใช่ฉัน ฉันมัน พวกเรื่องกินเรื่องใหญ่เรื่องงอนเรื่องเล็ก

“อืม อร่อยจัง” ฉันกินอย่างมีความสุขไม่สนใจคนตรงหน้าที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ไม่ชวนด้วย อดไปเลย

“อิ่มจัง” ไม่นานฉันก็จัดการอาหารตรงหน้าหมดภายใน เวลาอันรวดเร็ว แล้วลูบท้องตัวเองปรอยๆ พอฉันทำแบบ นั้น คุณชายเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปไม่สนใจฉันเลย อ้าวแล้วใครจะจ่ายเงินฉันไม่หยิบกระเป๋ามาด้วยนะ มา แต่ตัว

“เฮียไปไหน จ่ายเงินด้วย” ฉันตะโกนออกไปก่อนที่เขา จะออกนอกร้าน ไม่สนว่าคนในร้านจะหันมามอง เพราะ กลัวได้ล้างจาน เขาหยุดเดิน กึก แล้วหันกลับมาทางฉัน พร้อมกับกลอกตามองบนใส่ฉันหนึ่งที ฉันจึงรีบเรียกให้ พนักงานเช็กบิล

“พี่ค่ะเช็กบิลด้วยค่ะ” พี่พนักงานก็เดินมาแล้วยื่นบิลค่า อาหารให้ฉันพอดูราคาแล้วฉันก็รีบวิ่งไปหาเขาที่ยืนรอ ฉันอยู่

เขาไม่คิดที่จะเดินกลับมาหาด้วยฉันจึงต้องวิ่งไปหาเขา แทนแล้วรับเงินมาจ่ายค่าอาหาร พอให้เงินฉัน มาเฮียแก ก็เดินออกไปจากร้านโดยไม่รอฉัน ฉันเลยได้แต่วิ่งตาม กลัวได้เดินกลับบ้านไม่เอาแล้วเงินทอน พอวิ่งมาถึงรถ เขาก็นั่งรออยู่ในรถเรียบร้อยเตรียมตัวขับออกไป นี่กะจะ ไม่รอฉันจริงๆ ใช่ไหม ฉันไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปนั่ง พอฉันนั่งเสร็จเขาก็วิ่งรถออกไปโดยไม่พูดอะไรเลยตาม แบบฉบับคุณชายเย็นชา ขับมาสักพักเราก็ถึงที่หมาย ซึ่ง ก็คือหน้าคอนโดเขานั่นเอง
“ลงไป” น้ำเสียงเรียบๆ ดังขึ้นเมื่อรถจออดสนิท

“เฮียจะไปไหนอ่ะ หนูดีไปด้วยดิ” ฉันพูดออกไป ก็ไม่ อยากอยู่คนเดียวนี่น่า นี่มันก็ค่ำแล้วด้วยเขาจะไปไหน

“น๊ๆ” ฉันทำท่าทำทางออดอ้อนเขาเต็มที่ ใครเห็นฉันทำ แบบนี้ต้องยอมทุกราย แต่เขาไม่แม้แต่จะขายตามอง

“ลงไป” ใจร้ายอ่ะ ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้ แต่ดีหน่อย ที่เขาทิ้งกุญแจห้องมาให้ฉัน

“ก็ได้” ฉันได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ แล้วเปิดประตูลงจากลง ไป เขาก็รีบปั่งรถออกไปฉันได้แต่มองท้ายรถเขาจนลับ สายตา

“ไม่เป็นไรเอาใหม่ ฉันต้องทำให้เขารักฉันให้ได้ คุณว่าที่ คู่หมั้นจำรอหนูดีหน่อยนะ” ฉันให้กำลังใจตัวเอง แล้วเดิน ขึ้นคอนโด เดินร้องเพลงไปด้วยเบาๆ อยู่คนเดียวก็ได้ไม่ เห็นจะง้อเลย ไปเม้ากับพวกนั้นดีกว่า ถ้าพวกมันรู้ ว่าที่คู่ หมั้นฉันเป็นคุณชายเย็นชาพวกมันต้องกรี๊ดสลบแน่

พอเดินเข้ามาในห้องฉันก็จัดการเม้ากับพวกนางทาง

ไลน์กลุ่ม

หนูดีคนสวย: พวกแกกกกกกกกกกกกกกก (ฉันเรียกพวกมัน ก ไก่ล้านตัวเลย)

ยัง ยังไม่มีใคร อ่าน ถ้าไม่อ่านภายใน 5 วิ ฉันจะงอน แล้วนะ ฉันได้แต่ทำหน้างออยู่กับโทรศัพท์นอนมองมันอยู่ บนที่นอนนุ่มๆ ในห้องนอนของฉันครู่หนึ่ง

อินเองคะ: อารายยยยยยยยยย (ในที่สุดยอินก็ตอบ

ฉันคนแรก)

อ๊อดซี่คนสวย” อะไรชะนี (ตามด้วยยัยอ๊อดซี่ มันตั้งชื่อ ไลน์เหมือนฉัน)

ลูกปลา: ว่างายยย

หนูดีคนสวย : ฉันมีเรื่องจะเม้า อ๊ายยยตื่นเต้นอ่ะ ถ้า พวกแกรู้พวกแกต้องกรี๊ดสามตะหลบตกบ้านตายแน่

อ๊อดซี่คนสวย : อย่ามาลีลา เล่ามา

อินเองคะ : เออเร็ว

ลูกปลา : ไห้ไว

หนูดีคนสวย: พวกแกอย่าพึ่งพิมพ์นะ ฟังฉัน ฟังอย่างเดียว
หนูดีคนสวย แกรู้ไหมคู่หมั้นฉันที่มาอยู่ด้วยเป็นใคร

อือด คนสวย : ใครวะ

ลูกปลา : ใคร

อินเองคะ : ใคร

ดูพวกมันฉันบอกว่าอย่าพึ่งพิมพ์มันก็พิมพ์

หนูดีคนสวย: ฉันบอกว่าอย่าพึ่งพิมพ์

อ๊อด คนสวย : เอ้าอีนี่ เห็นมึงถาม

หนูดีคนสวย : เออ นั่นแหละ ฉันพูดจบก่อนดิวะ

หนูดีคนสวย : คู่หมั้นที่ฉันมาอยู่ด้วย คือ คือ คือ คือ

อ๊อดซี่ : กูไปล่ะบาย

ลูกปลา : เออแค่นี้กูจะนอน

อินเองคะ : กูด้วยบาย
ดูพวกมันฉันแค่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะ อยากรู้หน่อยก็ไม่

ได้

หนูดีคนสวย : พวกมึงอ่ะ บอกแล้วๆ ๆ ๆ

ไม่มีสัญญาณตอบรับ เงียบ ไม่มีใครอ่าน นี่พวกมันไม่ สนใจฉันแล้วจริงๆ หรอ อ้าย พวกเพื่อนบ้า ฉันพิมพ์ไป ค้างไว้ก่อนก็แล้วกัน ถ้ามาอยากรู้ที่หลัง แม่จะเล่นตัวซะ ให้เข็ดเลยคอยดู พวกเพื่อนเวร

หนูดีคนสวย : ว่าที่คู่หมั้นของฉันคือ คุณชายเย็นชาสุด หล่อที่ฉันอยากได้วันที่เจอในผับวันนั้นอ่ะ พวกแกไม่ฟัง ฉันอย่ามาอยากรู้ทีหลังนะบอกเลยไม่เล่า บาย ไปหาว่าที่ คู่หมั้นดีกว่า

ฉันพิมพ์แค่นั้นแล้วว่างโทรศัพท์ไว้ ปิดเสียงเรียบร้อย เล่นตัวซะหน่อยให้พวกนั้นอกแตกตายไปเลย ชิ ฮ่าๆ ๆ ๆ

ฉันนอนคิดอะไรเพลินๆ อยู่คนเดียวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สักพัก เงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกา สี่ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย คุณชายแกยังกลับไม่มาเลย ไปไหนของเขานะ ไปอาบ นานอนดีกว่า

ฉันเลิกคิดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำนอน เขาคงจะ กลับมาเองแหละ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันต่อ