บทที่ 8 บริษัทที่กำลังจะล้มละลาย
เฉินตงนั่งอยู่บนเก้าอี้เงียบๆ มุมปากยกยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมา คิดที่จะซื้อบริษัท บริษัทหนึ่ง ที่จริงแล้วไม่ง่าย
ยิ่งไปกว่านั้นสองปีมานี้บริษัทอสังหาริมทรัพย์ไทติ้งภายใต้ การจัดการของเขา ยังคงสามารถที่จะคงการขึ้นราคากำไรเอาไว้
ได้
แต่ว่า เพียงจ่ายเงินไปมากพอ ก็ไม่มีอะไรที่ซื้อไม่ได้
ถ้าเกิดมี อย่างนั้นก็จ่ายเพิ่มไปอีก!
บัตรธนาคารลายดอกชงโค ในกระเป๋ากางเกงของเขาภายใน บัตรก็พันล้านแล้ว จะซื้อบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไทซึ่งมีมากมาย เหลือเฟือ
แต่ว่า ให้ท่านหลงช่วยซื้อ ชัดเจนว่าดูง่ายกว่าให้เขาเองมานั่ง คุยต่อรอง รวดเร็วกว่า
เจ้าหลี่รับโทรศัพท์ หัวเราะอย่างสอพลอ “ฮัลโหลครับ พี่เขย พี่จะมาบริษัทเมื่อไหร่ครับ? ผมจะได้เตรียมต้อนรับพี่ จะได้ รายงานความคืบหน้าของงาน ผมช่วยกำจัดเนื้อร้ายออกไปให้ บริษัทแล้วด้วย”
ยังไงก็ไล่เฉินตงออกไปแล้ว เขาก็สามารถที่จะโยนเรื่อง สัญญาราคาสูงลิบลิ่วนั่นไปให้เฉินตงรับด้วย
ยังไงเสียเงินตงที่โดนไล่ออก สําหรับไทติ้งแล้วไม่ต้องสงสัย เลยก็เป็นแค่ “คนตาย” โยนความผิดให้ “คนตาย” รับไว้ “คน ตาย” ยังสามารถลุกขึ้นมาเถียงต่อได้หรือไง?
อย่างไรก็ตาม วินาทีถัดไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าหลี่ เปลี่ยนไปตกใจ
“อะไร? บริษัทขายแล้วเหรอ?”
เสียงร้องที่ดังขึ้นภายในห้องทำงาน เกือบทำเอาแทบหูหนวก พนักงานที่อยู่ตรงประตูราวกับว่าโดนฟ้าผ่ากลางตัว ล้วนเผย สีหน้าประหลาดใจกันออกมา
สองปีมานี้ได้ซึ่งยังคงรักษาความสามารถในการทำกำไรที่ เพิ่มขึ้นได้ ขอแค่เจ้าของบริษัทสมองไม่ได้อุดตัน ไม่มีทางที่จะ เอาแม่ไก่ที่กำลังจะไข่แบบนี้ไปขาย
ตามมาหลังจากนั้น ทุกๆคนราวกับว่าตื่นมาจากภวังค์ คิดถึง ค่าพูดเมื่อกี้ที่เฉินตงพูดออกมา
อย่าบอกนะว่า………
สายตาที่แทบไม่อยากจะเชื่อแต่ละคู่ ค่อยๆมองไปยังเฉินตง
เจ้าหลี่เองก็มีปฏิกิริยากลับมารุนแรงเหมือนกัน ดวงตามอง เฉินตงด้วยความวิตก เปล่งเสียงที่เกือบแหบแห้งออกมา “มึง…..ตกลงมึงทําได้ยังไง?”
“ตอนนี้ บริษัทเป็นของกูแล้ว”
เงินคงค่อยๆลุกขึ้น ยิ้มออกมาอย่างทระนง ทำให้เขา ประหลาดใจก็คือ ผลการการจัดการงานต่างๆ ของท่านหลงช่าง
รวดเร็วจริงๆ แต่ว่า เขาก็แค่รู้ความสามารถของท่านหลงจากมุมหนึ่งเท่านั้น
แต่ว่าเบื้องหลังเจ้าของไม่ติ่ง เขานั้นรู้ดีมากๆ สามารถที่ตกลง บริษัทมูลค่าร้อยล้านตามราคาตลาดได้ภายในไม่กี่นาทีแถมยัง ทําการซื้อได้ด้วย นี่ไม่ใช่แค่เพียงมีเงินก็สามารถจะทำได้
“ไม่มีทาง นี่มันเป็นไปไม่ได้”
เจ้าหลี่หน้าแดงหูแดง ร่ำไห้กับโทรศัพท์ราวกับคนบ้า ” พี่เขย ทำไมอยู่ๆพี่ถึงได้ขายบริษัทของเราทิ้งไปล่ะ? ทำไมถึงไม่มา ปรึกษากับผมก่อน? บริษัทของพวกเราทำกำไรมาตลอดนะครับ ไม่ช้าก็เร็วก็จะเข้าตลาดได้ พี่…….
ป๊ก!
สายตัดไปแล้ว แล้วก็ดับความหวังสั้นสุดท้ายของเจ้าหลี่ให้ มอดดับไปอย่างหมดจด
เฉินตงหัวเราะ พูดขึ้น “คุณตกงานแล้ว จักรพรรดิมาแล้วก็ ปกป้องงานอาชีพนี้ของคุณเอาไว้ไม่ได้!
คำพูดดูถูก เอาคำพูดเมื่อกี้ของเจ้าหลี่ตอกกลับคืนไป
เจ้าหลี่ตัวสั่น โมโหจนดวงตาแดงฉาน คำพูดของเฉินตง เหมือนกับมือใหญ่ ตบลงมาแรงๆลงบนหน้าของเขา
จะยังไงเขาก็คิดไม่ถึง คนที่ยอมรับความผิดแทนเขาซ้ำแล้วซ้ำ เล่าเพราะต้องการเงิน ทำไมอยู่ๆถึงได้มีเงินมากขนาดที่สามารถ ซื้อบริษัทได้
สัมผัสได้ถึงสายตาเยาะเย้ยของบรรดาพนักงาน เจ้าหลี่มี ความรู้สึกกระสับกระส่าย
อับอาย โกรธแค้น ไม่ยินยอม……….ความรู้สึกต่างๆนาๆ ทำให้ เขาใกล้จะเป็นบ้า
ทันใดนั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นสัญญาที่อยู่บนโต๊ะ ในห้องทํางาน อยู่ๆก็หัวเราะลั่นออกมา
“ฮ่าๆๆ….. ซื้อบริษัท ใช่ไหม? เฉินตงถึงแม่งโคตรจะสุดยอด! เก่งถึงขนาดที่ว่ากูต้องรีบมองมึงใหม่ไปเลย!”
เจ้าหลี่ชี้ไปที่สัญญาที่อยู่บนโต๊ะ หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ในแววตากลับมีความดุร้ายพวยพุ่ง “แต่ว่าแกไม่ควรที่จะไม่อ่าน สัญญานะ การก่อสร้างปรับเปลี่ยนย่านสลัม กูเซ็นต์ราคาสูงเกิน ไปตั้งสามสิบล้าน! มึงซื้อไม่ติ่งไป สัญญาฉบับนี้ก็ตกไปอยู่ในมือ ของมึง เผือกร้อนชิ้นนี้เพียงพอที่จะทำให้บริษัทของมึงล้ม ละลาย!”
ก่อนหน้านี้เขายังกังวลอยู่ที่ตัวเองดื่มจนเมาแล้วทำเรื่องผิด พลาด แต่ว่าตอนนี้เฉินตงมาตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คน สัญญา ฉบับนี้ก็ทำให้เขามีความรู้สึกยินดีขึ้นมา อย่างน้อยก็ทำให้เขา เอาความเลวทรามออกมาได้
ไปตั้งรับไหวก็แค่ประมาณร้อยล้าน มีสัญญาราคาสูงกว่าทั่วไปขึ้นมาสามสิบล้าน สำหรับไปตั้งแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือ หายนะ
ในตอนนี้เฉินตงซื้อไปติ่ง ถือว่ากำลังรับงานของเขาไปแท้ๆ เอาชีวิตมาแสร้งทําเป็นเก่ง!
เพียงแค่สัญญาก่อสร้าง ก็มากพอที่จะทำให้เฉินตงสิ้นเนื้อ
ประดาตัว
“สามสิบล้าน?”
นัยน์ตา ของเฉินตงหดลง สีหน้ากรุ่นโกรธมากที่สุด “คุณ มันโง่ดักดานสุดๆไปเลยจริงๆ!!
ประตูห้องทำงาน พนักงานทุกคนเบิกตากว้าง ในเวลาเดียวกัน ความตกใจพุ่งพรวดขึ้นมา
เจ้าหลี่หัวล้านมันเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?
ฐานะรองผู้จัดการของไทติ่ง เขาจำเป็นที่จะต้องโง่ไปถึงขนาด ไหนกัน ถึงได้กล้าที่จะเซ็นต์สัญญาราคาสูงเสียดฟ้าขนาดนี้? จากนั้น สายตาซับซ้อนปนสงสัยหลายคู่ก็จ้องมองมาที่ตัวเฉิน
มองสีหน้าของเฉินตง เจ้าหลีก็ยิ่งยิ้มอย่างดีใจมากกว่าเดิม ถึงขนาดที่ว่ามีความรู้สึกไร้กังวลที่เปลี่ยนจากแพ้กลายเป็นชนะ
“คิดไม่ถึงล่ะสิ? ไท่สิ่งที่แกซื้อไป อย่างมากก็แค่ตกจากตำแหน่งของรองผู้จัดการยังไงเสียพี่เขยของฉันก็มีบริษัทเยอะ กู ก็ยังได้งานที่ตำแหน่งใหญ่ กลับมาผงาดเหมือนเดิม แต่ว่ามึงไม่ เหมือนกัน จึงไม่ใช่แค่จำเป็นต้องมาเช็ดก้นให้กู แถมถึงยังต้อง เสียเงินชดใช้จนหมดตัว โกรธหรือไม่โกรธ?”
“พูดจบหรือยัง? พูดจบแล้ว เชิญคุณออกไปจากบริษัท เฉินตงถอนหายใจออกมา ถูกหน้า สายตาดุดันมองไปที่เจ้า หลี่
เจ้าหลี่ไร้ความสามารถ เขานั้นรู้ดีอยู่แล้ว เซ็นต์สัญญาราคา แพง ก็อยู่ในสิ่งที่เขาคิดล่วงหน้าอยู่แล้ว
แต่ว่าสูงกว่าราคาทั่วไปสามสิบล้าน เขานั้นคิดไม่ถึงจริงๆ
“ไป กูจะออกไปเดี๋ยวนี้
เจ้าหลี่เหมือนกับนายทหารที่ได้รับชัยชนะจากไปด้วยรอยยิ้ม ตอนที่เดินไปจนถึงประตู สายตาหยิ่งทะนงกวาดมองไปยัง พนักงาน “เรื่องราวพวกคุณก็ได้ยินกันแล้ว ยังไงเสียผมก็เคย เป็นเจ้านายของพวกคุณ อย่ามาโทษผมว่าผมไม่ให้โอกาส
เขายกนิ้วขึ้นมาสองนิ้ว “ไม่อย่างนั้นก็ไปกับผม ต่อไปถ้าผมมี เนื้อกินพวกคุณก็มีซุปให้กิน ไม่อย่างนั้นก็อยู่ที่นี่ รอวันบริษัทล้ม ละลายกับไอ้เฉินตงคนไร้ประโยชน์”
แต่ ไม่มีคนตอบกลับ
ไก่ติ่งตกลงเป็นใครที่เป็นคนนำ บรรดาพนักงานล้วนรู้ดี
ระหว่างเฉินตงกับเจ้าหลี่ ไม่ว่าจะเป็นนิสัยหรือว่าความ สามารถ ในวันทั่วไปทุกๆคนรู้ชัดอยู่แล้ว
เฉินตงหมุนตัว มองไปยังกลุ่มคนด้วยความเงียบ ความ สามารถของผม ทุกๆคนรู้ดี ถ้ากล้าที่จะรับไม่ติ่งมาสานต่อ เงิน สามสิบล้านเล็กๆน้อยๆ มีอะไรที่จะไม่สามารถจัดการได้?
พวกพนักงานค่อยๆหันไปมองเฉินตง ดวงตาเป็นประกาย ระยับ
จากนั้น กลุ่มคนก็ต่างขยับซ้ายขวา เปิดทางออกมาหนึ่งทาง
สีหน้าของเจ้าหนึ่งอ เขารู้ว่าในเวลาทั่วไปในบริษัทเขาไม่ ค่อยได้ใจของคนอื่น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่ในตอนที่กำลังจะ ไปแล้วแค่คิดจะหาคนมางัดกับเฉินตงยังทำไม่ได้ กลายเป็นว่า ไม่มีใครสักคนยินดีที่จะไปกับตัวเอง
“พวกกลุ่มคนขยะสายตาสั้น คิดว่ามันเป็นเทพเทวดาจริงเห รอ? รอความตายไปกับเขาเถอะ!”
ด่าออกมาอย่างโมโหประโยคหนึ่ง เจ้าหลีก็ออกไปทันที
ครู่ใหญ่
พนักงานคนหนึ่งถามขึ้น “ตง พี่ตง สามสิบล้านไหวจริงๆเหรอ
“หลังจากที่ผมเป็นเจ้านายของพวกคุณ ผมเคยหลอกพวกคุณ บ้างไหม?”
เฉินตงยิ้มเท่ห์ออกมา โบกมือ “ลงไปทำงานกันเถอะ ตอนนี้สิ่ง ที่สําคัญที่สุดของบริษัท หมุนมาลงที่โปรเจกต์การก่อสร้างย่าน สลัม ภาคตะวันตกของเมือง
และในตอนที่เฉินตงรับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไทติ่งมาดูแล ตระกูลหว่างก็ทะเลาะกันเสียยกใหญ่แล้ว
“พ่อแม่ ตกลงว่าเมื่อไหร่จะเก็บเงินค่าสินสอดให้ฉันจนครบ เสียที?”
หวางเท้าหน้าแดงตะโกนออกมาจนเส้นเอ็นตรงคอปูด “ทางเสว่เอ๋อเร่งผมอีกแล้วนะ ตกลงพวกพ่อแม่จะให้ผมแต่งงาน กับเธอหรือเปล่า มาสืบต่อสกุลตระกูลหวางของเราไง?”
ตั้งแต่เล็กจนโต เขามีข้าวของมาประเคนให้ถึงที่ เคยชินกับ การที่โดนคนทั้งครอบครัวประคบประหงมตามใจ
พ่อแม่ที่ตอนแรกยังคงสับสนอยู่ พอได้ยิน “ผู้สืบสกุล” คำ คำ นี้ทันใดนั้นก็รีบร้อนขึ้นมาแล้ว
มารดา จางซิ่วจือ รีบพูดขึ้นมาอย่างร้อนรน “เสี่ยวเห้า ครอบครัวของเราก็กำลังรวบรวมเงินอยู่ไม่ใช่เหรอลูก?”
“ใช่ๆๆ แกมาสืบสกุลให้ครอบครัวของเราถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ แกอยากจะแต่งงานกับเสว่เอ๋อ พ่อแม่นี่ร้อนใจยิ่งกว่าแกอีกนะ!! บิดา หวางเต๋อ เองก็พูดโน้มน้าว
“รีบๆๆ อย่างนั้นพ่อกับแม่ก็รีบเอาเงินออกมาเสียทีสิ?” หวางเห้าโมโหจน “เพลง” โยนแก้วลงไปบนพื้น “หนึ่งอาทิตย์แค่เวลาหนึ่งอาทิตย์ อาทิตย์หน้าผมจะต้องเอาค่าสินสอดให้เส เอ่อ ผมจะหมั้นกับเธอ!”
“หวางเท้า!” หวางหนุนหนันทนดูต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ลุกขึ้นมา ดุ “มีใครเขาพูดกับพ่อแม่แบบแกบ้างไหม? ครอบครัวเรามีใคร ไม่รีบร้อนเรื่องที่แกจะแต่งงานกับเสบู่เอ๋อ? แกโยนแก้วน้ำแล้วมา โหวกเหวกงอแง นับว่าได้อะไร?”
“หวางหนุนหนันหุบปาก! ที่นี่ใครอนุญาตให้แกพูด?” จางซิ่วจอดออกมา ทำให้หวางหนุนหนันมีสีหน้าตะลึง
หวางเตือรู้ว่าคำพูดของจางซิ่วจือแรงเกินไป รีบดึงเอาไว้ จาก นั้นก็ถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “ก่อนหน้านี้ผมก็บอกคุณแล้วว่าอย่า รีบให้หนุนหนันหย่ากับเฉินตง ยังไงเขาก็เป็นถึงรองผู้ช่วย ยังไง ก็น่าจะยังเอาเงินออกมาได้อีกนิด ตอนนี้กลับกันเลย ตัดสินใจ เอาเงินสองแสนที่รักษาแม่เขาออกมา แถมยังทะเลาะจนหย่ากัน อีก”
“โทษฉันล่ะสิ?”
หัวคิ้วของจางซิ่วจือเหยียดตรง “เสี่ยวเห้ากำลังจะแต่งงานกับ เสวีเอ๋อ ไม่เอาเงินของเขามา หรือจะให้ฉันไปขอยืมมา? ยืมแล้ว ไม่ต้องคืนหรือยังไง?”
“แต่ว่าตอนนี้พวกเราก็ไม่ใช่ว่าจำเป็นต้องขอยืมเงินไปทั่วเห รอ? สินสอดห้าแสน รถหนึ่งคันบ้านหนึ่งหลัง เงินสองแสนของ เฉินตงนั่นก็ไม่พอนะ” หวางเต๋อพูดขึ้นอย่างจำใจ
ความชั่วร้ายของจางซิ่วจือลุกโชนขึ้น อยู่ๆก็เดินไปอยู่ตรง หน้าของหวางหนุนหนัน ยกนิ้วจิ้มลงไปตรงหน้าผากของหวาง หนุนหนันแรงๆ “ต้องโทษแก หาแฟนแบบไอ้สวะเฉินตง ตอนนี้ แม้แต่น้องชายของแกช่วยไม่ได้ แกเป็นพี่สาวประสาอะไรห้ะ?”
ร่างกายของหวางหนุนหนันสั่นเทา อยู่ๆดวงตาก็แดง ที่ ขอบตามีน้ำตาเอ่อ
ด่าจบ ลูกตาของจางซิ่วจือก็กลอกไปมา “จริง! ดูตัว หนัน หนันแกไปดูตัวเดี๋ยวนี้ ครั้งฉันกับพ่อแกจะเป็นคนเลือก หาคน รวยๆ ให้แก อย่างนี้สินสอดของน้องชายแกก็มีแล้ว!
หวางหนุนหนันงุนงงไปหมด น้ำตากลั้นเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป ร้องไห้แล้วพูดออกมา “แม่ นี่แม่เห็นว่าหนูเป็นอะไร?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ