บทที่ 7 ซื้อบริษัท

“มึงข่าอะไร?”

หัวคิ้วของเจ้าหลี่ขมวดเข้าหากันแน่น พูดขึ้นอย่างโอหัง “ตอน แรกเรื่องนี้ต้องเป็นสิ่งที่เข้าไปช่วยเหลือมึง เกิดเรื่องขึ้น อย่า บอกนะว่ามึงอยากให้มาเป็นแพะให้กับมึง?”

ในคำพูดนั้น บอกชัดถึงจุดสูงต่ำดำขาวแล้ว

เฉินตงยักไหล่ ไฟโกรธปะทุ หัวเราะเย้ยหยันแล้วพูดขึ้น “ขอโทษด้วยครับ ความผิดครั้งนี้ ผมขอไม่แบก

อะไร?!

ทันใดนั้นเจ้าหลีก็เบิกตากว้าง ไอ้หนุ่มคนนี้มันบ้าไปแล้วเหรอ?

แต่ก่อนวิธีการแบบนี้ เขาล้วนแต่รับปากในคำเดียวนี่

เห็นว่าทัศนคติของเฉินตงเปลี่ยนไป เจ้าหลีก็วิตกเล็กน้อย การ เซ็นต์สัญญาในรอบนี้มีราคาสูงกว่าราคาที่คาดการณ์เอาไว้ล่วง หน้าทั้งสามสิบล้าน ราคาแบบนี้ มาทำการสร้างและปรับเปลี่ยน ย่านสลัม ไม่ต้องพูดถึงทำเงินได้เลย จะต้องเสียเงินเยอะจน ทำให้บริษัทล้มละลายได้ก็เป็นเรื่องที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้

ตอนบ่ายพี่เขยของเขาก็จะมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ ถ้าเกิดว่า โดนรู้เข้าล่ะก็ มากพอที่จะทำให้พี่เขยเขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไล่เขาออกจากบริษัทได้

สองสามปีมานี้เขาเคยชินกับการช่วยกินรอวันตายบน ตำแหน่งของรองผู้จัดการ ถ้าเกิดว่าไม่หาแพะรับบาปตัวแทน ล่วงหน้า ต่อไปหลังจากนี้เขาจะไปหางานที่ไม่ต้องทำอะไรเลย และยังสามารถมีความสัมพันธ์ลับกันผู้จัดการทั่วไปได้ที่ไหน?

แน่ชัดอยู่แล้ว เฉินตงที่เป็นรองผู้ช่วย เป็นตัวเลือกแพะรับบาป ที่ดีที่สุด

สองสามปีมานี้ มีเรื่องเงินคงเป็นคงแบกเอาไว้ มีความสำเร็จ ตัวเองก็เป็นคนรับ ก็ทำให้เจ้าหลี่เคยชินกับความคิดแบบนี้

แต่ว่าตอนนี้ ปฏิกิริยาของเฉินตง ทำให้เขานั้นนึกไม่ถึง “เฉินตง จึงทำตัวแบบนี้คือยังไง? ถึงแม่งยังอยากจะทำงาน อยู่ไหม?”

เจ้าหลี่โมโหแล้ว ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ที่จมูกเฉินตงแล้วค่าขึ้น “สองสามปีมานี้กูดูแลถึง มีบุญคุณต่อมึง มึงได้มาอยู่ในตำแหน่ง นี้ ล้วนแต่พึ่งพากให้สรรหาคำพูดดีๆไปพูดต่อหน้าพี่เขย ไม่ อย่างนั้นจากความสามารถของมึงตอนนี้ก็เป็นได้แค่ผู้จัดการใน งานเล็ก โปรเจกต์เล็กๆเท่านั้นแหละ!”

“เป็นคนก็ต้องมีจิตใจเมตตา ต้องรู้จัดทดแทนบุญคุณ จึงกลับ มาเป็นคนเนรคุณตรงหน้ากูเหรอ?”

เฉินตงหัวเราะเสียงเย็นแล้วว่าขึ้น “คือการสรรหาคำพูดดีๆ ให้ ตัวคุณเองหรือเปล่า? สองสามปีมานี้ คุณสนใจแค่เรื่องประจบสอพลอพี่เขยของคุณ เอาความดีเข้าตัว ครั้งไหนที่เกิดเรื่องขึ้น ไม่ใช่ผมหรือไงที่ช่วยเช็ดก้นตามหลัง ให้คุณด้วยความใจดี? ถ้า เกิดว่าต้องรู้จักทดแทนบุญคุณ อย่างนั้นคุณก็มาทดแทนบุญคุณ ให้ผมสักครั้ง !

ปิ๊ง!

เจ้าหลุตบมือลงบนโต๊ะ เสียงของเขาดุดัน “วันนี้เรื่องนี้ยังไง มึงก็ต้องแบก ไม่แบกมึงก็ต้องแบก! แค่ค่าใช้จ่ายในโรง พยาบาลของแม่ที่กำลังใกล้ตายของมึง มึงเองก็คิดดูเอาเองแล้ว กัน ถ้าเกิดว่าไม่มีงานตำแหน่งรองผู้จัดการนี้ขึ้นมา จึงยังจะรั้ง ชีวิตของแม่มึงไว้ได้อีกไหม?”

คิ้วหนาของเฉินดงขมวดแน่น ความโกรธพุ่งทะยาน

ถ้าเกิดว่าเปลี่ยนไปเป็นเมื่อก่อน คำพูดนี้ของเจ้าหลี่ก็เหมือน กับปลายมีดคม ที่แทงเข้าไปในหัวใจของเขา

เพื่อที่จะรักษาแม่ของเขา ที่จริงแล้วก็ยอมอดทนอดกลั้นแล้ว เป็นแพะรับบาป

แต่ เวลาต่างกัน เรื่องก็ไม่เหมือนเดิม

เห็นว่าเฉินตงเงียบไป เจ้าหลี่นึกว่าเฉินตงใจฝ่อ ก็ดีใจขึ้นมา ในทันที

เขาเปลี่ยนสีหน้าไป ราวกับว่าตัวเองเป็นพี่ใหญ่อย่างไรอย่าง นั้น คำพูดที่จริงใจและมีน้ำหนักมีความรู้สึกรักใคร่ลึกซึ้ง “เฉิน ตง กูรู้ว่ามึงเป็นคนกตัญญู เรื่องนี้กูไม่ได้ให้มึงแบกฟรีๆ แสนนึง!ขอแค่มึงยินดี กูให้มึงแสนนึง เงินพวกนี้ มากพอที่จะตั้งชีวิตแม่ มึงไว้ในโรงพยาบาลได้ต่ออีกช่วงหนึ่ง”

บุญคุณและอำนาจ เจ้าหลี่รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

เพียงแค่เฉินตงต้องการที่ช่วยชีวิตมารดา เขาก็บังคับเฉินตง เอาไว้ได้

สําหรับเรื่องของเฉินตง เขานั้นตรวจสอบจนชัดเจนมาตั้งแต่ ตอนต้นแล้ว มิฉะนั้นสองปีมานี้เขาก็ไม่มีทางที่จะชนะเฉินตงครั้ง แล้วครั้งเล่าหรอก

“คุณมานี่”

เฉินตงหรี่ตาและหัวเราะขึ้น “คุณช่วยผมขนาดนี้ ผมควรจะ ขอบคุณคุณ”

เจ้าหลี่ ในใจมั่นใจมาก ยิ้มออกมาอย่างพอใจ แสนหนึ่ง กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะไม่เชื่อฟัง

เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เดินไปตรงหน้าเฉินตงจิตใจสงบนิ่ง ยกมือขึ้นมาตบไหล่ของเฉินตง “ก็เป็นพี่ๆน้องๆกันทั้งนั้น เป็น ถึงพี่ชาย ขอบคุณอะไรกันล่ะ ขอแค่มึง………….

พลั่ก!

ไม่ได้รอให้พูดจบ เฉินตงก็ปล่อยหมัดออกไปบนหน้าของเจ้าหลี่

เสียงร้อง “อ๊าก” ของเจ้าหลี่ กุมใบหน้าเอาไว้แล้วเซถอยไปทางด้านหลัง เลือดกำเดาไหลออกมาจากซอกนิ้ว

เขาครามออกมาด้วยความตื่นตระหนก “เฉินตง มึงแม่งเป็น บ้าอะไร?”

“กูแม่งเป็นบ้าไปแล้ว! มึงว่ากูได้ พูดจาแซงแม่ให้ตายอยู่ค ต่อคำ อย่างนั้นมึงก็อย่ามาโทษว่ากหาเรื่องมึงก็แล้วกัน!!

สีหน้าของเฉินตงเต็มไปด้วยความโกรธขึ้ง วิ่งขึ้นไปถีบให้เจ้า หลล้มคว่ำอีกครั้ง เสียงโกรธพูดขึ้น “กูขอบคุณทั้งครอบครัวของ มึง!”

“แม่มึงสิ จึงไอ้หมาบ้า จึงไม่อยากทำงานแล้วใช่ไหม ออกไป เดี๋ยวนี้เลย!!

เจ้าหลีร้องลั่น แต่ว่าร่างกายที่เสพแต่สุรา ข้างในร่างกายก็ กลวงโบไปตั้งนานแล้ว ไม่กล้าแม้แต่ที่จะลงมือกับเฉินตงเลยสัก นิด “มึงโดนไล่ออกแล้ว! เก็บข้าวเก็บของแล้วออกไปเดี๋ยวนี้! กู ขอแช่งให้แม่มึงตาย! มึงไอ้หมาบ้าไม่มีงานทำ ไปรอวันตายกับ แม่มึงที่โรงพยาบาลโน่น!

เฉินตงเดินไปด้านหน้า แล้วยกเท้าขึ้นเตะบนตัวของเจ้าหลี่ อย่างแรง

เรียนจบมาสามปี เขาทุ่มเททำงาน ถึงขนาดที่ว่าไม่ลังเลที่จะ เป็นแพะรับบาปให้เจ้าหลีกหนต่อกี่หน ก็เพื่อที่จะหาเงินเอาไป รักษาแม่ เพื่อที่จะทำให้แม่สุขสบาย
เหยียดหยามเขาได้ แต่แม่อย่าได้มาดูถูก!

ภายในห้องทํางาน มีเสียงร้องทรมานราวกับหมู โดนเชือดของ เจ้าหลี่ดังออกมา

แป๊บเดียวการกระทํานั้นก็ดึงดูดความสนใจของพนักงาน ภายในบริษัทได้

พนักงานกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ด้านนอกห้องทำงาน มองทุกสิ่งใน ห้องทำงานผ่านกระจกเข้าไป ล้วนแต่งุนงงไปหมด

พระเจ้า!

วันนี้แพะรับบาปกินยาผิดมาหรือยังไง?

แต่ไม่มีใครเข้าห้องทำงานไปห้าม ในเวลาทั่วๆไปพนักงานก็ มีความคับแค้นใจเล็กๆ ต่อเจ้าหลีอยู่แล้ว ในตอนนี้พนักงานมอง เฉินตงลงไม้ลงมือกับเจ้าหลีอย่างรุนแรง ล้วนแต่มีความรู้สึกที่ สะใจที่ได้ปลดปล่อยความชั่วร้ายออกมา

เฉินตงต่อยไปเรื่อยๆจนเหนื่อย ตอนนี้ถึงได้หยุดลง

เจ้าหลี่ที่อยู่บนพื้นใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ใบหน้าปูดบวม เลือด แต่ว่ายังคงเขม็งตามองเฉินตงอย่างดุดัน “มึงจบแล้ว! เป็น ตัวมึงเองที่ส่งแม่ใกล้ตายของมึงเข้าไปในวิหารของเทพฮาเดส วันนี้ต่อให้เป็นจักรพรรดิ์มา ก็ไม่มีทางที่จะปกป้องงานนี้ของมึง เอาไว้ได้!”

เฉินตงหัวเราะเยาะเย้ย ประกายเย็นชาในดวงตาวาววับออก มา “ตอนแรกวันนี้กูก็มาเพื่อที่จะลาออกอยู่แล้ว แต่ว่าตอนนี้ กเปลี่ยนความคิดแล้ว”

เจ้าหลี่ตกใจ

จากนั้น เขาก็มองเห็นเฉินตงหยิบโทรศัพท์ออกมา มองเศษ กระดาษแผ่นหนึ่ง แล้วก็โทรออก

ผ่านไปไม่กี่วินาที โทรศัพท์ก็โดนรับสาย

“ท่านหลง ผมต้องการที่จะซื้อบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไทซิ่ง!” น้ำเสียงของเฉินตงยิ่งกว่าเฉียบขาด

เจ้าหลี่ที่ยังคงตกใจอยู่ในตอนแรก ก็หัวเราะออกมาในทันที

“ฮ่าๆๆ………ตกใจแทบแย่ กูตกใจแทบแย่ กูแม่งก็นึกว่ามึง มันเปลี่ยนความคิดทิ้งไปแล้วเสียอีก ซื้อบริษัท ไอ้คนจนอย่าง มึง เงินก็ทิ้งไปกับโรงพยาบาลหมดแล้ว ถึงมาซื้อบริษัท

คนที่อยู่ด้านนอกห้องทำงาน ทุกๆคนเหมือนกับโดนฟ้าผ่า เผยสีหน้าตกใจกันออกมา

กลุ่มคนที่เงียบเหมือนกับตายในตอนแรก ในพริบตาเดียว

เสียงดังกันขึ้นมา

“ฉัน ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม? รองผู้จัดการเงินจะซื้อบริษัท อสังหาริมทรัพย์ไทติ้งของพวกเรา?”

“พูดเล่นอะไร! แพะรับบาปจะต้องโดนบีบจนร้อนรนไปหมด แล้ว ตั้งใจที่จะทำให้เจ้าหลี่โมโห เขาจะมีเงินซื้อบริษัท อสังหาริมทรัพย์ไทติ่งได้ยังไง? ถึงแม้ว่าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไม่ติ่งของพวกเราจะไม่ใหญ่ แต่ถ้าเกิดซื้อจริงๆล่ะก็ หนีไม่พ้น หนึ่งร้อยล้านหรอก!

“พี่ตงเป็นรองผู้ช่วยผู้จัดการที่จริงก็ทำเงินได้จำนวนไม่น้อยนะ แต่ว่าฉันน่ะได้ยินมาว่า เงินที่เขาหามาได้ในสามปีนี้ ถ้าไม่ใช่เอา ไปจ่ายค่ารักษาให้แม่ที่อยู่ในโรงพยาบาล ไม่ก็โดนเมียเอาเงิน ไปให้แม่ยาย เขาจะมีเงินร้อยล้านที่ไหนมาซื้อบริษัทน่ะ”

ฟังคําพูดต่างๆของพนักงาน เฉินตงยังคงมีสีหน้าเหมือนปกติ กลับไปนั่งลงบนเก้าอี้อย่างใจเย็น รออยู่อย่างเงียบๆ

กลายเป็นเจ้าหลี่ ลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเล เหมือนกับลืมเรื่อง เมื่อกี้ที่โดนเฉินตงชกเข้าไปจังๆ ถ่มน้ำลายปนเลือดลงบนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มดูถูก พูดขึ้น “ดูสิ เป็นเรื่องที่แม้แต่ พวกพนักงานก็รู้ จึงมาทำเป็นแสร้งต่อหน้าก? แถมยังจะซื้อ บริษัท เงินน้อยๆนั่นของมึงเอาไปซื้อกล่องเก็บอัฐิให้แม่ยังเหมาะ

กว่า!”

เฉินตงมองเจ้าหลี่ด้วยแววตาดุดันครั้งหนึ่ง เจ้าหลี่ตกใจเสีย จนต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วหุบปากลง

ตามมาหลังจากนั้น เจ้าหลีก็เดินเซกลับไปยังเก้าอี้นั่งของ เจ้าของ กำลังเตรียมที่จะนั่งลง

โทรศัพท์ อยู่ๆก็ดังขึ้น

เจ้าหลี่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นพี่เขยโทรมา
ตอนแรกช่วงบ่ายพี่เขยจะมาตรวจบริษัท จะโทรศัพท์มาหาให้ รู้ก่อนก็เป็นเรื่องปกติ

พ่นน้ำลายปนเลือดออกมาอีกครั้ง เจ้าหลโยก โทรศัพท์ไปมา ต่อหน้าเงินดงด้วยท่าทางดุร้าย “พี่เขยกโทรมาแล้ว ซึ่งแม่งอ ยากจะซื้อบริษัทใช่ไหม? จะให้เอาโทรศัพท์ให้ถึงหรือเปล่า ถึง ลองมาปรึกษากับพี่เขยก

พูดจบ เขาก็รับสาย