บทที่ 13 แม่คุณเป็นคนบังคับ ผมไม่ได้เป็นคนบังคับ หลังเลิกงานตอนค่ำ

เฉินตงก็รีบกลับบ้านอย่างรีบเร่ง หลังจากต้มน้ำซุปเสร็จ ก็รีบ กลับไปยังโรงพยาบาลจึง

พ่อเขาเดินไปถึงหน้าประตูห้องผู้ป่วย ก็เจอกับคุณหมอจางกับ หมอท่านอื่นออกมาจากห้องตรวจพอดี

เมื่อเห็นเฉินตง คุณหมอจางก็โบกมือให้เพื่อนว่างงานออกไป ก่อน จากนั้นก็เดินก้าวใหญ่เข้ามา ยิ้มกล่าวว่า “คุณเฉินช่าง กตัญญูจริงๆ ทำกับข้าวมันต้มน้ำซุปให้แม่ของคุณทุกวันเลย

เฉินตงยิ้ม กล่าว : “คุณหมอจาง อาการแม่ผมเป็นยังไงบ้าง

ครับ?

“ท่านฟื้นสภาพได้ดีมาก อีกไม่กี่วันก็สามารถออกจากโรง พยาบาลได้แล้ว แต่ว่าการปลูกถ่ายตับจะมีช่วงอันตรายที่ต้อง ระวังเป็นพิเศษ ในระยะสั้นก็ครึ่งปี ถ้าระยะยาวก็เป็นปี ถ้าผ่าน พ้นไปด้วยดีซึ่งนับได้ว่าหายดีแล้ว

คำพูดของคุณหมอจาง ทำให้เฉินตงรู้สึกเจ็บที่หัวใจ ทันใดนั้น คุณหมอจางก็ยิ้มกล่าวอีกว่า “แต่ว่าคุณเฉินสบายใจได้เลย ท่านหลงได้กําชับไว้แล้ว ทางโรงพยาบาลจะช่วยรักษาแม่ของ คุณให้หายดีอย่างสุดความสามารถ

“ขอบคุณคุณหมอจากมากเลยนะครับ เฉินตงกล่าวขอบคุณ
ถึงแม้ถ้าไม่มีท่านหลง เขาก็นับถือในคุณธรรมจริยธรรมของ คุณหมอเฉินมาก กับการรักษาคุณแม่เมื่อไหร่ปีมานี้

“คุณเฉินเกรงใจเกินไปแล้ว แต่ว่าอาการของท่านในตอนนี้ ต้องห้ามได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจแม้แต่น้อย อารมณ์ต้อง อย่าโมโหมาก สิ่งนี้ก็เคยพูดกับคุณเฉินไว้แล้วเมื่อครั้งก่อน ขอ ให้คุณเฉินระวังเรื่องพวกนี้ให้มากๆนะครับ

คุณหมอจางยิ้มโบกมือ มองไปที่ห้องผู้ป่วยถ้าที่จะพูดอะไร บางอย่างแต่ก็หยุดที่จะเอ่ยพูด สุดท้ายก็ยิ้มกับเฉินตงอย่าง แปลกๆ : งั้นผมขอตัวไปตรวจห้องก่อนนะครับ”

เฉินตงมองคุณหมอจางที่เดินออกไปที่นั่งอย่างรู้สึกสงสัย เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย เฉินตงหยุดชะงัก

จู่ๆเขาก็เข้าใจว่าที่คุณหมอจางกำลังจะพูดอะไรแต่ก็หยุดลง ไม่พูดนั่นเพราะอะไร

ในสายตาที่มองไป เห็นคุณแม่กำลังนอนบนเตียงผู้ป่วย

ใบหน้าที่พร้อมวางยังคงมีรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น

นั่นข้างเตียงผู้ป่วย มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งก้มหน้าบอก เปลือกลูกแอปเปิล

“หลินเสบู่เอ๋อ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง? “เฉินตงเลิกคิ้ว

“คุณเฉิน คุณมาแล้วเหรอ? ”

หลินเสวีเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองเฉินตง ยิ้มอย่างสวยงาม : “ฉันเห็นคุณบอกว่าคุณป้าป่วยไงล่ะ? ก็เลยมาเยี่ยมคุณป้าหลังเลิก งานสักหน่อย”

พูดจบ ยังนั่นแอปเปิลให้คุณแม่ของเฉินตงอย่างสนิทสนม

เฉินตงมองกระติกข้าวเก็บความร้อนที่วางด้านบนตู้ที่อยู่ด้าน ข้างหนึ่ง ที่มีความเย็นชาเล็กน้อย

เขาไม่คิดเลยว่าหลินเสบู่เอ๋อจะเล่นแบบนี้

ด้านหนึ่งคอยวางแผนเรื่องหวางเท้า อีกด้านก็วิ่งมา เยี่ยมแม่ ของเขาถึงที่นี่ นี่มันอยู่ในสถานการณ์อะไรกัน?

“เสี่ยวตง คุณหลินดีมากเลยนะ”คุณแม่หลี่หลานมองเฉินตง สายตามองไปด้านหลังแล้วกล่าว : “หนุนหนันล่ะ?

เนื่องจากเพิ่งจะตื่นจากการผ่าตัดเสร็จไม่นาน น้ำเสียงของคุณ

แม่ยังคงไม่มีแรงเหมือนเดิม และสีหน้าก็ดูซีดเซียวมากด้วย

ใจเฉินตงเจ็บปวดมาก อาการของคุณแม่ในตอนนี้ คงทนไม่ ไหวกับการสะเทือนอารมณ์แบบนี้ไม่ได้แน่ๆ

เพราะฉะนั้นตั้งแต่ที่คุณแม่ฟื้นมา เขาก็ปิดบังเรื่องหย่าเอาไว้ คิดว่ารอให้อาการของคุณแม่ดีแล้วค่อยบอกเรื่องนี้

แต่ว่า เฉินตงไม่ได้ตอบกลับไปทันที แต่กลับมองหลินเสวีเอ๋อ ทีนึ่งอย่างเยือกเย็น

หลินเสบู่เอ๋อเต้นถึงสะใภ้ที่กำลังจะแต่งงานกับคนในตระกูล หวาง เธอยังวิ่งมาเยี่ยมแม่ของเขาในโรงพยาบาลได้เลย แล้วยังจะพูดอะไรมากอีกล่ะ?

หลินเสบู่เอ๋อเหมือนจะรู้ถึงความคิดของเฉินตง จึงยิ้มใส่หน้า เล็กน้อย

เฉินตงวางใจแล้ว ถึงยิ้มกล่าวอธิบาย

“แม่ครับ ช่วงนี้หนันหนันยุ่งมากหน่อย ก็เลยไม่มีเวลาว่างสักที รอให้อาการของคุณแม่ดีขึ้นสามารถกลับบ้านได้แล้ว ก็จะได้เจอ กันแล้วใช่ไหมล่ะ?

“ก็ได้”หลี่หลานรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย กัดแอปเปิลกินเบาๆ

แม่ครับ แม่พักผ่อนก่อนนะครับ ผมมีอะไรจะคุยกับคุณหลิน

เฉินตงเดินไปด้านหน้าหลินเสบู่เอ๋ออย่างรวดเร็ว เรื่องคานของ เธอกระชากให้ลุกขึ้น: “รบกวนคุณออกมากับผมหน่อย

“โอ๊ย คุณทําฉันเจ็บแล้วนะ” หลินเสาเอ๋อออยแกล้งทำเป็น

เจ็บ

หลี่หลานขมวดคิ้ว : “เสี่ยวตง คุณหลินมาเยี่ยมแม่ เป็นแขก นะ ลูกทำแบบนี้มันไม่เหมาะ พี่ขอโทษซะ

“อิอิ ขอบคุณค่ะคุณป้า”หลินเสบู่เอ๋อยิ้มพูดกับหลี่หลาน สีหน้า เอาใจมาก

พอหันหน้าไปอีกฝั่ง ในขณะที่เธอเห็นใบหน้าที่กำลังควบคุม ความโมโหไว้ของเฉินตง เธอแลบลิ้นหนึ่ง : “เอาล่ะๆ ฉันเป็น ผู้ใหญ่ใจกว้าง ไม่ถือสาอะไรคุณก็ได้
พูดจบ เธอหันหน้าไปกำชับหลี่หลาน : “คุณป้าคะ คุณป้าต้อง พักผ่อนให้ดีๆ แล้วหนูจะมาเยี่ยมคุณป้าใหม่นะคะ

จากนั้นจึงค่อยเดินตามเฉินตงออกจากห้องผู้ป่วย

“หมายความว่ายังไง? ”

ยืนอยู่หน้าระเบียง เฉินตงกล่าวไถ่ถามไปตรงๆ

“ฉันก็แค่รู้ว่าคุณป้าไม่สบาย ก็เลยมาเยี่ยมคุณป้าไม่ได้หรือ ไง? “หลินเสบู่เอ๋อที่ยิ้มเล่นเมื่อกี้นี้จู่ๆก็แสดงสีหน้าที่ดูน่าสงสาร ถึงขั้นดวงตาประกายไปด้วยน้ำตา “ทำไม? ฉันทำดีคุณกลับ ไม่เห็นค่า? งั้นคุณมาแหย่ฉันทำไม?”

เฉินตงปวดหัวเลยทีนี้

เขาทำมือห้ามอย่างหงุดหงิดอารมณ์เสีย : “เชิญคุณไปซะ ต่อ ไปไม่ต้องมาเยี่ยมแม่ผมอีก

“ไม่! “หลินเสวีเอ๋อสายศีรษะ กล่าวด้วยรอยยิ้มแปลกๆ “ถ้าคุณไม่ให้ฉันมาเยี่ยมคุณป้า ฉันจะนำเรื่องที่คุณหย่าแล้วไป บอกให้คุณป้าฟัง”

ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนี้ เธอมีความสามารถในการใช้แผนของ ตน และรู้ถึงความคิดของผู้ชายดี ยิ่งรู้ว่าจะใช้วิธีอะไรเพื่อคุม ผู้ชายคนนึงให้อยู่

ไม่งั้นก็คงจะไม่หันมาเยี่ยมแม่ของเฉินตงแทน หลังจากถูกเฉิน ตงเมินใส่
“นี่คุณกำลังคุกคามผมเหรอ? “เฉินดงสีหน้าบูดบึง แววตา เต็มไปด้วยความด

“ใช่ ฉันกำลังคุกคามคุณ อยากแก้แค้นฉันมั้ยล่ะ? “หลินเสว่ เอ๋อยิ้มอ่อย สายตาประกายความน่าค้นหาและมีเสน่ห์น่าดึงดูด มาก ในขณะเดียวกันยังยกมือขวาขึ้น ใช้นิ้วชี้กดหน้าอกขอเงิน คงเบาๆ

เฉินตงเดินถอยหลังก้าวหนึ่ง “ผม บอกว่าไปให้พ้นซะ! หลินเสบู่เอ๋อหยุดยิ้ม ไม่นึกว่าเฉินตงจะปฏิเสธทันทีทันใดแบบ

นี้

นี่มันคนละคนกับเฉินตง ในคืนนั้นชัดๆ ไม่เหมือนคนคน เดียวกันสักนิด!

เธอเป็นผู้หญิงฉลาด หรือว่าควรหยุดในระดับที่เหมาะสม

หายใจเข้าลึกๆหนึ่ง หลินเสบู่เอ๋อดึงมือขวากลับมา ใบหน้า สวยไปที่ประกายความน่าค้นหาและมีเสน่ห์น่าดึงดูดมากกลับ กลายเป็นยิ้มอย่างสุภาพ

“ก็ได้ ถ้าฉันกลับล่ะ คุณสบายใจได้เลย เรื่องที่คุณหย่าฉันไม่ บอกให้คุณป้าหรอก ฉันไม่ได้โง่แบบนั้น ถึงได้พูดอะไรที่สะเทือน จิต ใจเธอ ในตอนนี้”

แลดูหลินเสบู่เอ๋อที่เดินจากไป เฉินตงสับสนวุ่นวายใจมาก แม่คือทุกอย่างในชีวิตของเขา
เขาจะไม่ยอมให้หลินเสบู่เอ๋อเข้าใกล้แม่เด็ดขาด

หลินเสบู่เอ๋อไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาต้องการ และการที่หลินเสบู่เอ๋ออ ยู่ข้างกายคุณแม่ มันเป็นระเบิดเวลาที่อาจจะระเบิดได้ตลอดเวลา อย่างไม่ต้องสงสัย!

ซึ่งตอนนี้เขายังไม่รู้จะจัดการยังไงดี ทำให้เขาอารมณ์เสีย มาก

ในเวลาเดียวกัน

หวางหนันหนันนั่งที่นั่งข้างคนขับบนรถออดี้ มองดูรถที่วิ่งผ่าน ไปมาอย่างเหงาๆ ดวงตายังคงแดง และมีหยาดน้ำตาเป็น

ประกาย

หวางเท้าที่อยู่ด้านข้างกลับมีความสุขดีใจสุดๆ

ขอเพียงแค่พี่สาวนัดดูตัวเพื่อแต่งงานได้สำเร็จ ก็จะมีเงินค่า สินสอดที่เขาต้องให้หลินเสาเอ๋อแล้ว

แลมองหวางหนุนหนันทีนึง หวางเท้ายิ้มกล่าว: “พี่ พี่ดีกับผม ที่สุดเลย ที่ผมได้แต่งงานกับเสบู่เอ๋อ ก็เป็นเพราะพี่ที่ช่วยผม

หวางหนุนหนันไม่ได้ตอบอะไร รอยยิ้มของหวางเท้าทำให้เธอ รู้สึกเหมือนโดนมีดกรีดที่ใจ

แต่พ่อไม่ได้โต้เถียงกลับ และไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไงดี

เพราะเธอเป็นพี่สาวของหวางเท้า การที่น้องชายจะแต่งงาน เรื่องใหญ่ขณะนี้ เธอควรช่วยจริงๆ
เพียงแต่ว่า คนที่นับตัวเป็นชายอายุ 40 กว่า ยังเป็นหัวหน้า ของเฉินตงด้วย เธอรับไม่ได้เลยจริงๆ

เห็นหวางหนับหนุนท่าที่ดูไม่ค่อยมีความสุข จู่ๆหวางเท้าก็ แกล้งพูดล้อถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลจึง

“พี่ เช้าวันนี้ผมส่งเสาเอ๋อไปทำงาน เจอเฉินตง ในโรงพยาบาล ลี่จิงด้วยนะ พี่รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? เสาเอ๋อบอกว่าเฉินตงรวย มาก ฮ่าๆๆ…….น่าขำจริงๆเลย”

แววตาหวางหนันหนันประกายความมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย กล่าวอย่างเศร้าๆ “เขาจะรวยได้ยังไงกัน?

“ผมก็ว่าอย่างนั้น แต่เสาเอ๋อกลับไม่เชื่อ ที่ว่าเธอโง่ไหมล่ะ?

หวางเท้ากล่าวอย่างดูถูก : “ถ้าเขามีเงินที่แอบซ่อนไว้ใช้ หลายแสนผมยังเชื่อ แต่ถ้ารวยอย่างที่เสาเอ๋อบอก แว่นตา ท้องฟ้าจะตกลงมา

คำพูดที่ดูประชดลอยๆนี้

กลับทำให้หวางหนุนหนันรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา ราวกับคว้า ความหวังสุดท้ายเพื่อช่วยชีวิตไว้ได้

ถ้าเกิดว่า เฉินตงรวยจริงๆล่ะ?

เมื่อคิดแบบนี้ หวางหนันหนันรีบส่งข้อความไปให้เฉินตงทันที

“เฉินตง แม่ฉันบีบบังคับให้ฉันไปนัดดูตัวกับชายแก่อายุ 40 กว่า พวกเขาทําเพื่อสินสอดสําหรับให้เสี่ยวเห้าหาภรรยา ถ้ารวบรวมค่าสินสอดได้เพียงพอ ฉันก็ไม่ต้องไปนัดดูตัวกับชายแก่ แล้ว คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม?

ข้อความส่งไปตั้งนาน กำลังจะขับรถไปถึงสถานที่นัดเจอแล้ว ยังไม่มีข้อความตอบกลับเลย

หวางหนันหนันเริ่มหัวร้อน จึงรีบส่งข้อความไปข้อความหนึ่ง : “เฉินตง! ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นสามีภรรยากันมา3ปี สามี ภรรยากันแค่คืนเดียวก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันอย่างไม่ เลือนหาย ทำได้นำร่างกายของฉัน และทุกอย่างของฉันมอบให้ คุณหมดแล้ว มีคุณจะไม่ยอมช่วยจริงๆเหรอ? ถึงขนาด ไม่พูด อะไรกับฉันเลยสักคำหรือยังไง? ”

รอมา10กว่านาทีแล้ว รถยนต์อาวได้จอดลงที่ลานจอดรถใน

ร้านอาหาร

พอจอดรถเรียบร้อย หวางเท้ากล่าว : “พี่ถึงแล้ว

หวางหนันหนันมองโทรศัพท์ที่พึ่งยังคงไม่มีข้อความตอบกลับ ก็รู้สึกร้อนใจทันที กำลังคิดจะส่งข้อความไปอีกครั้ง

ติ้ง!

การแจ้งเตือนข้อความเข้าในวีแชทดังขึ้น

หวางหนันหนันรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอย่างตื่นเต้น พอ เห็นเนื้อหาในข้อความแค่นั้นแหละ หดหู่ใจไปเลย

“แม่คุณเป็นฝ่ายบีบบังคับ ไม่ใช่ผมที่เป็นคนบีบบังคับคุณ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ