บทที่ 11ฐานะเขารวยจริงๆนะ

หลินเสว่เอื้อมีความรู้สึกเหมือนฝันไปเลย

เรื่องอะไรจะบังเอิญขนาดนี้?

ทั้งๆที่เฉินตงที่ได้ยินจากปากของหวางเท้า กับเฉินตงที่เห็นใน ธนาคาร มันไม่มีทางที่จะเป็นคนเดียวซ้ำซ้อนกัน

แต่ ใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาในสายตานี้ ดันเหมือนก้อน หนักๆที่ทุบมายังลูกตาเธอ

คืนวันนั้นทำเอาเธอเสียหน้าเสียไปหมด เธอจะลืมใบหน้านั้น ได้ยังไง?

“อ้อใช่สิ ผมลืมไปว่าตอนนี้คุณไม่มีเงินเลยสักนิด

หวางเท้าไม่รับรู้ถึงความเย็นชาของเฉินตงเลย และยังกล่าว เยาะเย้ยต่อว่า : “เสียดาย ถ้าคุณเชื่อฟังคำขอ ให้แม่ของคุณไป ดีซะ คุณก็คงไม่ต้องมาหย่ากับพี่สาวผมสินะ? ตอนนี้ทั้ง ทรัพย์สินทั้งคนก็ไม่เหลืออะไรสักอย่าง

เฉินตงกำหมัดแน่น เส้นเลือดหลังมือปูดโปนออกมาอย่างเห็น

ได้ชัด

ตั้งแต่แต่งงานกับหวางหนันหนัน เขาอยู่ในบ้านตระกูลหว่าง ไม่ได้รับการยอมรับเลย เพราะหวางหนุนหนันจะลำเอียงให้ คนในบ้าน ทำให้ฐานะของเขายิ่งดูต่ำต้อยในบ้านตระกูลหวางมาก

ถึงแม้เขาจะใช้เวลาเพียง 3 ปี ก็ได้เป็นถึงรองประธานบริษัท

อสังหาริมทรัพย์แล้ว และยังคอยช่วยเหลือเกื้อกูลตระกูลหว่างมา

ตลอด แต่ก็ยังไม่อยู่ในสายตาของคนบ้านตระกูลหว่างที่คิดว่า ตนเป็นคน ในเมืองอยู่ดี เมื่อก่อนนั้น เพื่อหวางหนันหนันแล้ว เฉินตงเลือกที่จะอดทนไว้

ไม่เอาเรื่องคนอื่น

แต่ตอนนี้ เขาจะไม่ทนต่อไปอีกแล้ว

“เสบู่เอ๋อ คุณรีบมาดูสิ คนนี้คืออดีตพี่เขยที่ไร้ประโยชน์ของ ผม” หวางเท้าหันหน้าไปโบกมือพร้อมกับสีหน้าที่เยาะเย้ย

เฉินตงเงยหน้าขึ้นมองหลินเสบู่เอ๋อที่อยู่ในรถ มือที่ทำไว้แน่น

ได้คลายออกแล้ว ความรู้สึกโกรธหายไปในพริบตา จู่ๆเขาก็รู้สึก

น่าขำ

อดีตพี่เขยที่ไร้ประโยชน์

สายตาจ้องไปที่หวางเท้าที่นึง รอยยิ้มบนใบหน้าเฉินตงยิ่งดู แปลกๆ สายตาที่มองหวางเท้าก็กลายเป็นความรู้สึกสงสาร เวทนา

หลินเสว่เอ่อลงจากรถ ฝีเท้าเบามาก สายตามองข้ามหวางเท้า มาหยุดที่ตัวเฉินตง

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเฉินตง ใบหน้าที่สวยงามของหลิน เสวีเอ๋อแดงทั้งสองข้างเลย ในสมองคิดถึงเรื่องเมื่อคืนอาทิตย์ก่อน

ในขณะเดียวกัน ใจเธอก็เริ่มเต้นตึกตักๆ

เขาคงไม่น่าเรื่องราวในคืนนั้น มาบอกให้หวางเท้าสินะ? หลินเสว่เอ๋อก็ไม่ได้โง่ หวางเค้าเป็นตัวที่ต้องแบกรับคนที่ไม่ดี หรือไม่ค่อยมีคนต้องการต่อจากคนอื่นสำหรับเธอ ถึงแม้เธอจะมี ใจที่จะอยากเอื้อมของสูงอย่างเฉินตง แต่ตราบใดที่ยังไม่สำเร็จ เธอไม่มีทางทิ้งหวางเข้าไปแน่ๆ

พูดได้อีกแบบหนึ่งก็คือ หวางเท้าเป็นตัวเลือกสำรองของเธอ เฉินตงเป็นตัวเลือกหลักของเธอ

ถ้าเกิดว่าเป็นเพราะเฉินตงโกรธ แล้วเกิดประจานเรื่องราวใน คืนนั้นต่อหน้าหวางเท้าขึ้นมา เธอคงต้องเสียไปทั้งสูญเสียไปทั้ง สองฝั่งแน่ๆ!

“หลินเสว่เอ๋อมาๆ ผมจะแนะนำตัว ให้คุณนะ”

หวางเท้าไม่รับรู้ถึงความไม่ปกติของหลินเสบู่เอ๋อ จับมือหลิน เสว่เอ๋อ หลินเสว่เอ๋อดิ้นรนโดยธรรมชาติทีนึง กลับถูกหวางเท้า จับมือเธอยกขึ้นมา พูดด้วยน้ำเสียงราวกับว่ากำลังอวดเฉินตง “นี่ไง อดีตพี่เขยที่ไร้ประโยชน์ที่ผมพูดถึง เพิ่งจะหย่ากับพี่สาวผม หมาดๆเอง ที่สำคัญคือเขาเป็นคนเอ่ยปากเอง คุณว่ามันตลก ไหมล่ะ ?

“สวัสดีค่ะพี่ ที่เขย”หลินเสบู่เอ๋อก้มหน้าลงด้วยความเอียงอาย

ไม่กล้าสบตากับเฉินตง
“นี่ๆๆ เรื่องพี่เขยอะไรกัน? “หวางเท้าขมวดคิ้วเล็กน้อย ช่วย พูดแก้ให้ว่า “เขาเป็นอดีตพี่เขย เรียกเขาว่าเฉินตงก็ได้แล้ว”

“คุณไม่ต้องพูดแล้ว หวางเท้า”หลินเสบู่เอ๋อขมวดคิ้วชนกัน ท่าทีดูร้อนรนใจมาก

จู่ๆเฉินตงก็ยิ้มถามหวางเท้าว่า “นี่เหรอแฟนสาวของคุณ?

“แน่นอน คุณก็เพิ่งเคยเจอครั้งแรกใช่ไหมล่ะ? “หวางเท้าเชิด หน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง สีหน้าเต็มไปความได้ใจ

เฉินตงพยักหน้า ชูนิ้วโป้งขึ้น : “แฟนสาวของคุณนี่ดีสุดยอด

มาก! ”

ร่างกายของหลินเสบู่เอ๋อสั่นทีนึง ใบหน้าที่สะสวยร้อนผ่าวใน ทันใด

สําหรับหวางเท้าเมื่อได้ยินแบบนี้ คำพูดนี้ของเฉินตงกำลัง

ชื่นชมเธอชัดๆ

แต่กับเธอแล้ว คำพูดนี้ของเฉินตงมันกำลังประชดประชันชัดๆ เหมือนกับกระดาษข้อความที่วางไว้ตอนเช้าของวันนั้น

“ถึงคิวคุณชมเมื่อไหร่กัน?

จู่ๆหวางเท้าก็หรี่ตาลง หัวเราะด้วยความดูถูก : “จะบอกความ จริงอะไรให้นะ 1 สัปดาห์ผมกับเสบู่เอ๋อก็จะหมั้นกันแล้ว เสียดาย ชายหงส์ (ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดย ความพยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง) อย่างคุณทำ เพื่อแม่ที่กำลังจะตายแล้วหย่ากับพี่สาวผม พี่สาวผมแต่งงานกับคุณมันก็เป็นเพราะว่าคุณเอื้อมของสูง ทีแรกคุณยังสามารถมา ร่วมงานหมั้นได้อย่างสง่าผ่าเผย ดูตอนนี้สิ คุณไม่มีสิทธิ์เลยสัก นิต”

เฉินตงขำแบบเย็นชาทีนึง สายตามุ่งมั่นมาก

มารดาคือทุกอย่างของเขา เป็นรากฐานของเขา

แล้วจะให้เขาเลือกใหม่อีกครั้ง เขาก็ยังเลือกที่จะหย่ากับหวาง หนันหนันอยู่ดี

คนไร้ประโยชน์ยังหวางเท้า หวางหนุนหนันยอมอุ้มชู แต่เขา

จะไม่ยอมอุ้มชูแน่

“พอแล้ว! ”

จู่ๆหลินเสบู่เอ๋อก็สะบัดมือหวางเท้าทิ้งอย่างแรง “หวางเท้า คุณจะเกินไปแล้วนะ! รีบขอโทษพี่เขยตอน เดี๋ยวนี้เลย! ”

บึ้ม!

หวางเท้าที่กำลังได้ใจถึงกับตะลึง

“เสบู่เอ๋อ คุณ คุณทำไมถึงโมโหแบบนี้? ในเมื่อผมไม่ได้ทำ อะไรผิด ทําไมต้องขอโทษเขาด้วย? ”

หลินเสบู่เอ๋อเลือดขึ้นหน้า ตวาดประณามด้วยความโกรธว่า “คุณเสียมารยาทกับพี่เขยมาก! ฉันไม่ยอมให้คุณทำกับเขา แบบนี้!

จู่ๆเธอก็หวางเท้า อันนึงคือคิดอยากห้ามหวางเท้าที่เยาะเย้ยเฉินตง จะได้เลี่ยงเฉินตงเปิดโปงเรื่องในคืนนั้น

อีกอันคือ เป็นการนําเอียงให้เฉินตง อยากให้เฉินตงเกิดความ ประทับใจในตัวเธอ

หวางเค้ายังไม่เข้าใจเช่นเดิม : “ผมเสียมารยาทตรงไหน? ในเมื่อเขาหย่ากับพี่สาวผมแล้ว น้องชายอย่างผมขับรถหลาย แสน มาเจอเขา ยังกล่าวทักทายเขาแบบนี้ ก็ถือว่ามีความสุภาพ กับเขามากแล้ว! ”

กล่าวทักทาย?

สุภาพ?

หลินเสบู่เอ๋อเริ่มร้อนใจแล้ว หวางเค้าไม่รู้ที่ต่ำที่สูงขนาดไหน เนี่ย ถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา?

เมื่อก่อนเธอรู้เพียงว่าหวางเท้าเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ เป็นแค่

ผู้ชายที่ไม่รู้จักโตและเกาะเงินแม่ใช้ไปวันๆ

มาวันนี้ถึงรู้ว่า หวางเห้าไม่เพียงแต่ไร้ประโยชน์ แต่ยังโง่อีก ด้วย!

หลินเสว่เอ๋อโกรธหว่างเจ้าจนตะโกนร้องด้วยความโมโห “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ขับรถหลายแสนก็มีทิฐิแบบนี้แล้วเห

รอ? คุณมันแค่กบในกะลา หวางเท้ามึนงงไปหมด ตั้งแต่คบหาดูใจกับหลินเสบู่เอ๋อมา นี่

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหลินเสบู่เอ๋อโมโหแบบนี้!
และตามด้วยสิ่งที่ทำให้เขาเหมือนจงยิ่งกว่าก็คือ

จู่ๆหลินเสาเอ๋อก็หันหน้าไปหาเฉินตง โน้มก้มตัวลงด้วยความ

อ่อนน้อมถ่อมตน : “ขอโทษด้วยนะคะคุณเฉิน ฉันไม่รู้จริงๆว่า

หวางเห้าจะเป็นแบบนี้ เขาบอกว่าเพียงแค่แนะนำคุณให้ฉันรู้จัก ฉันต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ” “เสบู่เอ๋อ คุณบ้าไปแล้วเหรอเนี่ย? คุณไปขอโทษเขาทำไม?”

หวางเท้ากล่าวด้วยความไม่น่าเชื่อ

หลินเว่เอ๋อกลับไม่สนใจเลย

แต่เฉินตงน่ะสิ ยิ้มและส่ายหัว “นี่ก็ไม่มีธุระอะไรของผมแล้ว ผมยุ่งมาก ขอตัวก่อนนะครับ”

แลดูเฉินตงจากไป หลินเสบู่เอ๋ออกกระเพื่อมขึ้นลง ใบหน้าที่ สะสวยยังคงมีความโมโหจนเลือดขึ้นหน้า

“เสว่ เสว่เอ๋อ คุณ……..หวางเท้าก็ดึงสติกลับมาได้แล้ว

เพียะ!

ไม่รอให้เขาพูดจบ จู่ๆหลินเสบู่เอ๋อก็ตบหน้าหวางเท้า “คนที่ ชื่อบื้อจริงๆเลย เขาก็คือแขกคนที่ฉันเล่าให้คุณฟังเมื่อกี้นี้

เปรี้ยง!

หวางเท้าราวกับถูกฟ้าผ่า หน้าปากตาค้าง

เห็นหลินเสวีเอกลับเข้าไปในรถด้วยความโมโห เข้าตาม เข้าไปยังรีบเร่ง
พอนั่งเข้าไปในรถ หวางเท้าก็ยังคงกล่าวด้วยความไม่อยาก เชื่อว่า “เสว่เอ๋อ คุณต้องจําคนผิดแน่เลย เฉินตงจะเป็นแขกที่ คุณพูดถึงได้ยังไงกัน? เขาก็แค่ไอ้คนจนคนนึง ที่ผมจะให้ สินสอดคุณก็ต้องการเงินไม่ใช่เหรอ? พี่สาวของฉันเอาตังค์สอง แสนที่ใช้ยื้อชีวิตแม่เขามาให้กับทางบ้านเรา เพื่อเงินสองแสน นั้นแล้วเขาถึงกับหย่ากับพี่สาวผมเลยนะ”

“คุณดูเขาทำถึงกับขนาดนี้ จะมีเงินได้ยังไงกัน?

หลินเสบู่เอ๋อ โกรธจนหน้าอกกระเพื่อม โมโหร้อนสุดๆ กัดฟัน จ้องตาหวางเท้าด้วยความโกรธ

ใจของมนุษย์ล้วนเติบโตจากเนื้อหนัง แม้แต่เงินช่วยชีวิตแม่ ในบ้านคนอื่นคนบ้านคุณก็ยังไม่เว้น ไม่หย่ากันจะรอให้เฉลิม ฉลองในช่วงปีใหม่หรือยังไงกัน?

แต่ว่า เธอไม่อยากพูดเยอะกับหวางเท้า กัดฟันพูดไปคำนึง

ว่า: “เขารวยจริงๆนะ!

พูดจบ หลินเสวีเอ๋อก็หันหน้ามองไปทางโรงพยาบาลลี่จิง แวว ตาเป็นประกาย เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง

หวางเท้าตะลึงกับคำพูดของหลินเสบู่เอ๋อ พอมานึกดูดีๆ ก็ขาทีนึง “มันไปไม่ได้ เขาก็แค่ชายหงส์

(ผู้ชายที่เกิดในบ้านยากจนและเข้ามหาวิทยาลัยโดยความ พยายาม จบเรียนแล้วก็ดำเนินชีวิตที่เมือง) ไม่มีทางที่เขาจะรวย ถ้ารวยจริงก็คงไม่หย่ากับพี่สาวผมเพราะเงินสองแสนนั้นสิ
ได้ยินดังนี้ หลินเสว่เอ๋อโกรธจนขาเลย จุดสนใจของหวางเท้าทำเอาหลินเสบู่เอ๋อถึงกับหมดคำพูด เป็นเพียงเพราะเรื่องเงินสองแสนจริงๆเหรอ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ