ตอนที่6 เปย์

ตั้งแต่เดินจากร้านจนถึงบ้านหินและเด็กคนนี้ก็ไม่ได้พูดคุย อะไรกัน เด็กคนนั้น เพียงแค่เดินตามหลังหินมาอย่างเงียบๆ เท่านั้น

“เอาหล่ะนี่คือบ้านของเรา ” หินเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ แต่ ก็ดูเหมือนว่ามันยังไม่ได้ผลซักเท่าไหร่

“ตอนนี้เราคือครอบครัวเดียวกันแล้ว มีอะไรก็ให้พูดคุยกัน ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าอดีตที่ผ่านมาของเธอต้องเจอกับอะไรมา บ้าง ถ้าเธอไม่อยากพูดฉันก็จะไม่ถามถึง ” หินพูดพลางเดินไปที่ ห้องอีกห้องที่เหลืออยู่ในบ้าน บ้านของหินเป็นบ้านเดี่ยวสามห้อง นอนหนึ่งห้องน้ำ ตัดห้องของหินและพ่อแม่หินออกก็เหลือห้อง ว่างอีก 1 ห้องพอดี

“นี่คือห้องของเธอ มันอาจจะดูรกไปหน่อยแต่ก็อยู่ได้ ฉันชื่อ หิน ต่อจากนี้เธอก็เรียกฉันว่าพี่หิน ว่าแต่เธอชื่ออะไร ” หินรู้สึก เขิลไม่น้อย โลกเดิมของหินอายุก็เกือบเข้าวัยทองไปแล้ว แต่ ตอนนี้กลับมาให้เด็กอายุสิบกว่าขวบเรียกพี่

เงียบไปซักพักหนึ่งเด็กคนนี้จึงตอบกลับมา

“ชื่อแทน ครับ”

“เอาหล่ะแทน ไปอาบน้ำนอนซะพรุ่งนี้ยังมีเรื่องให้ทำอีกเยอะ

” หินพูดจบก็เดินกลับห้อง
“ขอบคุณครับ พี่หิน” แทนเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงขอบคุณ จากใจจริง

หินชะงักเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ถ้าหากแทนได้ มาอยู่ข้างหน้าหินก็จะเห็นว่าหินยิ้มขึ้นมาที่มุมปากเบาๆ จากนั้น หินก็เดินกลับไปยังห้องตัวเอง

* ดอกเตอร์ครับ เหมือนคุณแทนจะเป็นโรคขาดสารอาหารนะ

ครับ ” เสียงเดวิดดังขึ้นมา

“อืมฉันรู้แล้ว เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองนั่นแหละ เดวิดช่วยฉันตรวจ สอบประวัติของแทนหน่อยซิ ” หินเอ่ยขึ้น

” เมื่อกี้ดอกเตอร์พึ่งพูดว่าไม่สนใจอดีตไม่ใช่เหรอครับ เดวิดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย

* อ้อ ก่อนจะตรวจสอบก็เข้าโหมดลงโทษตัวเองไปหนึ่งวันซะ

นะ ออฟไลน์เดวิด หินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม ก่อนจะ

อาบน้ำและนอนทันที

” เดี่ยวดอกเตอร์ ผมทำอะไรผิ! เสียงของเดวิดขาดหายไป ทันที

และผมก็รู้สึกขอบคุณแผนก AI อีกครั้งที่ได้สร้างโหมดฟัง ก์ชั่นพิเศษนี้ขึ้นมา โหมดนี้ถูกคิดค้นโดย อัจริยะคนหนึ่งใน แผนก AI เมื่อเขาเกิดตั้งคำถามขึ้นมาว่า ถ้าหากว่าหมั่นไส้ Al มากๆ ควรทำอย่างไร นั่นเป็นเหตุให้โหมดพิเศษนี้ถูกสร้างขึ้น และยังได้รับความนิยมเป็นอย่างมากอีกด้วย โหมดพิเศษนี้จะไม่ ได้สร้างความเจ็บปวดให้กับ AI แต่อย่างไรแค่เพียงแต่จะสร้างความทุกข์ทรมาณให้เท่านั้น ถ้าเปรียบให้เห็นภาพก็เหมือนกับ มี คนที่บ้าคนหนึ่งถูกมัดมือมัดเท้าและจักกะจี้ ระยะเวลาของ โหมดนี้ขึ้นอยู่กับตัวเจ้าของเองว่ากำหนดระยะเวลาเท่าไหร่

จริงๆนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใช้โหมดลงโทษกับเดวิดแต่มันไม่เคย คิดจะจําเลยต่างหาก จะโทษใครก็ไม่สามารถโทษได้เนื่องจาก ลักษณะนิสัยของ AI จะคัดลอกมาจากเจ้าของ AI นั้น ถ้าหากว่า มัน ก็เหมือนกับเข้าตัวเอง

เช้าวันใหม่ วันนี้เป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะสอบในวันพรุ่งนี้ หิน วางแผนว่าจะพาแทนไปหาซื้อเสื้อผ้า อุปกรณ์และข้าวของเครื่อง ใช้ต่างๆ

เมื่อหินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไปเตรียมอาหารเช้าไว้ที่ห้อง ครัว ปกติแล้วหินจะกินอะไรง่ายๆพวกแซนวิช ซีเรียลกับนมอะไพ วกนี้ แต่วันนี้หินตั้งใจจะทำให้อาหารเช้าด้วยตัวเองเพื่อจะให้ เป็นวันที่พิเศษสำหรับแทน เมนูที่หินเลือกทำก็คือข้าวผัดอเมริกัน

ไม่นานนักแทนก็เข้าในในห้องครัว แทนสวมชุดเก่าๆของ หินที่ไม่ได้ใช้แล้ว เป็นเสื้อผ้าที่หินใช้ตอนที่หินอยู่วัยเดียวกับ แทน แต่หลังจากโตขึ้นก็ไม่ได้ใส่อีก แต่ยังคงเก็บเสื้อผ้าไว้

“นั่งเลย อาหารเสร็จพอดี” หินพูดพลางตักข้าวผัดใส่จาน ก่อนที่จะยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะ

จากนั้นสองชีวิต ในบ้านก็ได้รับประทานอาหารเช้าฝีมือของ เซฟหินระดับมือใหม่สุดๆ
เดี๋ยวต้องไปหาซื้ออาหารสำเร็จรูปมาตั้งไว้บ้างแล้ว” หินเอ่ย

” พี่หิน มันก็อร่อยอยู่นะครับ” แทนพูดให้กำลังใจ ถ้าเทียบกับ อาหารที่แทนเคยกินช่วงที่ผ่านมา อย่างดีที่สุดก็คืออาหารเหลือ ทิ้งในถังขยะในร้านอาหาร ที่ยังไม่เน่าเสีย แต่แทนก็ไม่ได้พูด ออกมา

โอเค พี่จะถือว่าเราไม่ได้พูดอะไรออกมา” ไม่ต้องให้กำลัง ใจพี่หรอกแทน พี่รู้อุตส่าห์ว่าจะต้อนรับวันใหม่ด้วยเมนูง่ายๆที่ ทำเองกับมือ แต่ขนาดหินกินเองยังรู้สึกว่ามันแย่เลย

“รู้ไหมว่าวันนี้เราจะไปไหนกัน ” หินพูดเปลี่ยนเรื่อง แทนส่ายหน้า “เราจะไปซื้อของกัน มีอะไรที่แทนอยากได้ไหม ” หินถามขึ้น

แทนส่ายหน้าอีกครั้ง แค่นี้ก็ดีมากแล้วสำหรับแทน มีที่อยู่ มี

อาหารให้ทาน

“งั้นรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวมันจะสายซะก่อน

หลังจากนั้นหินและแทนจึงขึ้นแท็กซี่จากบ้าน ซึ่งหินได้ติดต่อ ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน เพื่อไปยังห้างเซนเตอร์ ระยะทางจากบ้านไป ห้างเซ็นเตอร์ก็ไกลพอสมควร เมื่อนั่งแท็กซี่ไปใช้เวลาประมาณ เกือบ 20 นาที

ห้างเซ็นเตอร์คือห้างที่ใหญ่และทันสมัยที่สุดในจังหวัด นอกจากนั้นยังมีสาขาอยู่ทั่วประเทศ หากจะพูดถึงความมั่งคั่งถ้าจัดอันดับในประเทศ เจ้าของห้างเซ็นเตอร์ จะต้องติด 1 ใน 10 ห้างเซ็นเตอร์เป็นที่นิยมของหมู่วัยรุ่นและคนวัยทำงานเป็นอย่าง มากเนื่องจากความทันสมัยและสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบ ครัน ไม่ว่าจะเป็นร้านค้า ร้านอาหาร แบรนด์ดังจากทั่วทุกมุมโลก ต่างมารวมกันอยู่ที่นี่ ฉะนั้นนี่จึงเป็นเหตุผลให้หินเลือกที่จะมา ห้างแห่งนี้ ในความทรงจำเดิม หินคนเก่าก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้มา ห้างมากนัก

เมื่อเข้ามาในห้างหินก็เดินไปที่ธนาคารทันทีเพื่อเบิกเงินมา ใช้ซื้อของสําหรับวันนี้ ไม่ใช่ว่าหินไม่มีบัตรเครดิต จริงๆแล้วหิน มีบัตรเครดิตอยู่ 1 ใบ แต่เขาคิดว่าสำหรับการซื้อของในวันนี้ วงเงินในบัตรเครดิตน่าจะเอาไม่อยู่ หินจึงได้เบิกเงินสดจาก ธนาคารไว้ สามแสนบาทและเก็บไว้ในกระเป๋าสะพายข้างที่ เตรียมมา

หลังจากนั้นหินได้เดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าแบรนด์หนึ่ง ซึ่ง แบรนด์นี้ค่อนข้างมีระดับ ผู้คนส่วนใหญ่ที่จะเข้าร้านนี้จำเป็นต้อง มีฐานะในระดับหนึ่ง เนื่องจากเสื้อผ้ามีราคาแพงมาก หินไม่ได้จะ ซื้อเสื้อผ้าให้แทนเท่านั้น แต่ต้องการจะซื้อให้ตัวเองอีกด้วย

เมื่อหินเข้ามาในร้านก็มีพนักงานมาบริการทันที เนื่องด้วยร้าน นี้เป็นแบรนด์ที่มีระดับ พนักงานในร้านจึงมีความเป็นมืออาชีพ ที่สุด แม้จะเห็นว่าหินและแทนเป็นเพียงแค่วัยรุ่นและเด็กที่ใส่เสื้อ ผ้าเก่าๆธรรมดาๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าที่ดูถูกแม้แต่น้อย ทำให้หิน ค่อนข้างจะประทับใจ

” ให้ช่วยอะไรไหมคะ ” พนักงานถามขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“เดี๋ยวขอเดินดูก่อนแล้วกันครับ” หินเอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินไป รอบๆ

“เลือกเลยนะแทน ชอบตัวไหนก็บอกพี่เลย” หินหันไปพูดกับ

แทน

แทนได้ยินแบบนั้นจึงได้เดินดูเสื้อผ้าเผื่อหาชุดที่ตัวเองชอบ ครั้งล่าสุดที่แทนได้ซื้อเสื้อผ้ากับพ่อแม่ก็นานเหลือเกิน ทำให้ ตอนนี้แทนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อเจอเสื้อที่ถูกใจแทนจึงหยิบ มันขึ้นมาดู

” 3,790 บาท !!” แทนเห็นดังนั้นจึงวางมันลงด้วยความ เบามือที่สุดเหมือนกลัวว่าเสื้อตัวนั้นจะยับ

จากนั้นจึงเดินไปสะกิดหิน

“พี่หินครับ มันแพงเกินไป แทนใช้ของตามตลาดก็ได้ครับ ” แทนพูดขึ้นด้วยความไม่สบายใจ เสื้อผ้ามันแพงเกินไปสำหรับ คนที่เคยยากจนมาก่อนอย่างแทน แทนเห็นว่าเงินจำนวนขนาดนี้ สามารถเอาไปทําอะไรได้อีกเยอะแยะ

“เสื้อผ้านะแทนไม่ใช่ของกินที่จะอะไรก็ได้ มันจะอยู่กับเรา ไปอีกนาน ถ้าเราจะให้อะไรกับตัวเองก็ต้องให้สิ่งที่ดีที่สุด เงินน่ะ มันหาง่าย มีแล้วก็ต้องใช้ ” หินตอบกลับไป

หินอดขาไม่ได้กับท่าทีของแทน ไม่ใช่ว่าหินไม่เข้าใจว่าแทน คิดอะไร แต่ว่า หินไม่อยากให้แทนยังคงที่ตัวเองอยู่ในกรอบ เดิมๆ
แต่คำตอบของหินกลับไม่ได้ทำให้แทนรู้สึกดีขึ้นแต่อย่างใด

“อย่าคิดว่าเพราะเรามีเงินน้อยจึงได้เลือกซื้อของที่ราคาถูก อย่าให้กรอบความคิดว่าฐานะยากจนแล้วก็ต้องใช้แต่ของถูกๆ คุณภาพไม่ดี แทนต้องคิดว่าจะทำยังไงให้มีเงินพอที่จะซื้อของที่ ดีที่สุด ให้กับตัวเองได้ อย่าให้เงินมากำหนดเรา เราต้อง กําหนดมัน” จากนั้นหินจึงเอ่ยต่อ

“ไม่ต้องคิดมาก ราคาแค่นี้ขนหน้าแข้งพี่ไม่ร่วงหรอก ตอนนี้ เรายังหาเงินไม่ได้พี่ก็จ่ายให้เราก่อนไง พอเราโตพอที่จะหาเงิน ได้ก็ค่อยคืนพี่”

หินไม่ได้พูดโกหกเพราะถึงแม้ตอนนี้หินจะมีเงินในบัญชี เหลือแค่ 1.2 ล้านบาท แต่ในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า หลังจากที หมดเวลาสําหรับการใช้ทดลองใช้ Andria OS ฟรีและเริ่มเปิด ขาย ยอดขายของมันจะต้องไม่น้อยอย่างแน่นอน ซึ่งหินก็ไม่ได้ คิดผิดแต่อย่างใด ยอดขาย Andria OS จะมากขนาดที่ดินก็คาด ไม่ถึงเลยทีเดียว

สุดท้ายจึงทำให้แทนรู้สึกโอเคขึ้น จึงได้กลับไปเลือกเสื้อผ้า ที่ตัวเองถูกใจอีกครั้ง

หลังจากใช้เวลาอยู่พักใหญ่ หินก็เลือกเสื้อผ้าให้ตัวเองเสร็จ เป็นพวกเสื้อแขนยาว แขนสั้น เสื้อเชิ้ต และกางเกง รวมๆกันเป็น สิบกว่าชุด

“แทนเลือกเสร็จยัง” เมื่อหินมองไปหาแทน กลับพบว่าแทน เลือกมาแค่ เสื้อยืด 1 ตัวกับการขายาว 1 ตัว
* ไอ้เด็กนี่มันดื้อจริงๆ จะมาเกรงอกเกรงใจอะไรขนาดนี้ ได้ เลยไอ้หนู หีๆๆ

หินจึงหันไปเรียกพนักงานทันที

“เอาเสื้อผ้าที่กำลังนิยมในช่วงนี้ครับ ให้น้องคนนั้น ” ว่าแล้ว หินก็ชี้ไปทางแทน

“เอาทุกชุดอย่างละหนึ่งครับ ” เมื่อหินพูดจบทำให้พนักงาน คนนั้นตกตะลึงทันที

“เอาทุกชุด ใช่ไหมคะ” พนักงานถามย้ำอีกครั้ง

“เอาทุกชุดเลยครับ”

ว่าแล้วพนักงานจึงขอตัวแทนไปวัดไซต์ก่อนที่จะไปจัดเตรียม

“พี่หิน !! เดี๋ยวผมเลือกเพิ่มก็ได้” แทนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง ตก ใจ

“ไม่ทันแล้ว ถ้าครั้งหน้าเรายังเกรงใจพี่ก็จะทำแบบนี้อีก” หิน พูดพลางมองไปยังแทนด้วยท่าทางคาดโทษ ประหนึ่งว่า นี่ถ้า เลือกมาหลายชุดหน่อย ฉันก็ไม่ต้องซื้อหมดทุกชุด เธอทำให้ฉัน เสียเงินมากขึ้นรู้ตัวไหม แทนทำท่าเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หลังจากใช้เวลาซักครู่พนักงานก็ได้จัดเตรียมเสื้อผ้าได้ครบ หินจึงได้เดินไปที่เค้าเตอร์เพื่อคิดเงิน
“ทั้งหมด 133,700 บาทค่ะ แต่เนื่องจากลูกค้าได้ซื้อสินค้าเป็น จํานวนมากทางร้านจึงลดให้เหลือ 130,000 ถ้วนค่ะ ไม่ทราบว่า ลูกค้าสะดวกจ่ายเงินสดหรือบัตรเครดิตคะ ? ” พนักงานคนเดิม กล่าวขึ้นด้วยความดีใจเพราะยิ่งขายสินค้าได้มากเท่าไหร่ เธอก็ จะได้ % จากการขายสินค้ามากเท่านั้น เมื่อพนักงานอีกคน ข้างๆได้ยินขึ้น จึงทำให้อดที่จะมองหินด้วยสายตาประมาณว่า จะมีปัญญาจ่ายเหรอ ?

* เงินสดครับ ” พูดจบหินก็หยิบเงินขึ้นมาจากกระเป๋า ทั้งหมด 140,000 บาท

“คุณลูกค้าคะ คุณลูกค้าให้เงินมาเกิน 1 หมื่นบาทค่ะ พนักงานพูดขึ้นเมื่อเห็นว่ามีเงินเกินมา

130,000 บาทนั้นจ่ายค่าสินค้าครับ อีก 10,000 บาท ผมให้

ทิป ” พูดจบหินก็หันไปมองพนักงานที่มองเขาอย่างดูถูกเมื่อซัก

ครู จนทำให้พนักงานคนนั้นถึงกลับก้มหน้าหลบสายตาหินทันที

“ขอบคุณมากๆค่ะ” พนักงานคนเดิมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ แค่ค่าคอมมิชชั่นจากการขายก็ทำให้เธอดีใจมากอยู่แล้ว พอได้ ทิปเพิ่มอีก 10,000 ทำให้เธอดีใจสุดๆ

“มีบริการจัดส่งไหมครับ” หินถามขึ้นเพราะถ้าให้เขาถือออก ไปคงได้ปวดแขนพอดี เพราะเสื้อผ้าที่หินซื้อคือ 10 กว่าชุด แต่ เสื้อผ้าของแทนกลับมีถึง 20 กว่าชุด

“มีค่ะ ทางเรามีบริการจัดส่ง ถ้าหากซื้อสินค้าเกิน 10,000 บาทขึ้นไป จะไม่คิดค่าบริการเพิ่มเติมค่ะ
พนักงานตอบกลับมา

“งั้นช่วยส่งของทั้งหมดนี้ไปตามที่อยู่นี้ด้วยนะครับ พอดีผมไม่ สะดวกที่จะถือออกไป” หินพูดขึ้นพลางยื่นกระดาษที่เขียนชื่อที่ อยู่ไว้ให้ หลังจากที่จัดการธุรในร้านเสร็จ หินก็เดินออกจากร้าน ทันที

หลังจากนั้นพนักงานที่บริการหินเมื่อครู่ก็พูดสอนพนักงาน

ใหม่อีกคนว่า

“เนี่ยแหละ เราไม่รู้เลยว่าเราจะเจอคนแบบไหน วันดีคืนดีเรา อาจจะเจอกับผ้าขี้ริ้วห่อทองก็ได้ ดังนั้น พวกที่ทำงานบริการ อย่างเราห้ามดูถูกลูกค้าเป็นอันขาด ”

ทำให้พนักงานคนนั้นอดที่จะรู้สึกผิดกับการกระทำที่แสนโง่ เขลาของเธอเมื่อสักครู่ไม่ได้และเธอคงจะจำไว้เป็นบทเรียนอีก นาน