บทที่ 6 คุณสงกานมีธุระอะไรหรอคะ

ยิปซีหายไปเจ็ดวันแล้ว

ณ บ้านพัฒนาชัย

“กาน ลูกหย่ากับยิปซีแล้ว พริมก็ท้องแล้ว เรื่อง แต่งงานของพวกเธอจะล่าช้าไม่ได้แล้วนะ รีบๆจัดงาน เถอะ คงไม่รอให้คลอดลูกแล้วค่อยจัดหรอกนะ” คุณโรส กุมมือของพริมไว้แล้วหันไปพูดกับกาน

สายตาของกานมองไปทางอื่น เขาเกลียดคำว่า แต่งงานอย่างไม่มีสาเหตุ แต่เขาต้องแต่ง เพราะพริมท้อง ลูกของเขาอยู่

พอนึกถึงลูกแล้ว เขาก็คิดถึงลูกที่ยิปซีแท้งไป นึกถึง ตอนที่เธอนอนโทรมอยู่ที่พื้น นึกถึงตอนที่เขาทับเธออยู่ บนพื้น

แต่งงาน เดียวฉันให้คนตัดชุดจากฝรั่งเศษมาตัด ชุดให้เรา พรุ่งนี้ไปลองชุดกันสงกรานต์พูดด้วยเสียงดัง ยิ่งเสียงดังเขาก็ยิ่งรู้สึกสบายใจ

“ดี ดีมาก พริมต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดแน่ๆคุณ โรสพูดด้วยรอยยิ้ม
“คุณป้า…”พริมหน้าแดง

“ยังจะเรียกป้า จะแต่งงานกันแล้ว เรียกแม่เถอะ” คุณโรสจับมือของพริมแล้วพูด พริมเงยหน้ามองสงกาน ด้วยแววตาหวานซึ้ง

อยู่ๆสงกานก็นึกถึงตอนที่ยิปซีโดนรับมาเลี้ยง คุณ พงศ์ให้ยิปซีเรียกคุณโรสว่าแม่ ตอนนั้นยิปซีก็มองสงกาน ด้วยสายตาหวานซึ้งแบบนี้

“ให้เธอเรียก ก็เรียกสิ”

“แม่” พริมเรียกด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้สงกานเป็นของ

เธอแล้ว

วันรุ่งขึ้น

เดือนมิถุนายนของเมืองเชียงใหม่อากาศดีมาก

ดอกไม้บานสวยเต็มไปหมด

สงกานพาพริมไปร้านถ่ายรูป

พนักงานต่างช่วยพริมลองชุดแต่งงาน มีทุกรุ่นทุก แบบ พริมตื่นเต้นมาก
สงกานมองไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็นึกถึง ยิปซีขึ้นมา ตอนนั้นเธอมาลองคนเดียวเพราะสงกาน รำคาญเธออยู่

สงกานรู้สึกหงุดหงิด ทำไมนึกถึงยิปซีอีกแล้วเนี่ย เขาโดนผีหลอกแน่ เขาก็แค่รู้สึกผิด เพราะทำเธอแท้ง ใช่ เขารู้สึกผิด ต้องชดใช้ให้เธอ ให้เงินเธอ พอเธอได้เงิน แล้ว เขาก็จะไม่นึกถึงเธออีก แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ไหน?

เขาต้องรู้ก่อนว่าเธอหายไปไหน

สงกานหาเหตุผลที่ตนเองต้องตามหายิปซีได้สักที

ในเมืองเชียงใหม่ เขาจะหาคนนั้นง่ายมาก

พริมลองชุดเสร็จพอดี ผู้ช่วยคิมตอบข้อความสงกาน

มาแล้ว

“ฉันส่งเธอกลับบ้านนะ สงกรานต์พูดจบก็ส่งพริมกลับ

บ้านเลย

พริมพุ่งเข้าไปกอดสงกานไว้ “กาน คืนนี้ค้างที่นี่นะ”

“ฉันมีธุระต่อ”
“กาน ฉันถามหมอแล้ว เราสามารถ…ด้วยกัน

ได้พริมหน้าแดง พิงที่อกของกานแล้วพูดเบาๆ

“คนดี เธอก็รู้ว่าฉันรุนแรง ถ้าลูกเป็นอะไรไปจะทำไง ล่ะ รอให้ลูกคลอดแล้ว ฉันจะทำให้เธอพอใจเลย”

ใบหน้าของพริมยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ นี่เป็นคำพูดที่น่า อายที่สุดที่เธอเคยพูด ในใจของสงกานแล้ว เธอเรียบร้อย

มาโดยตลอด

จากนั้นสงกานก็ขับรถออกจากบ้าน

เขาขับรถตรงมาที่อยู่ของยิปซี

บ้านหลังเล็กๆรอบชานเมือง

ตอนที่สงกานเดินเข้าไปนั้นยิปซีกำลังปลูกผักอยู่ที่ สวนหน้าบ้าน เธอใช้มือที่เรียวขาวตัดหญ้าส่วนเกินออก แล้วนำมาปักไว้ที่แจกัน การกระทำของเธอนุ่มนวลมาก ช้าๆ เหมือนกำลังมีความสุขกับสิ่งที่กำลังทำอยู่

สงกานหายใจเบาๆ

ยิปซีได้ยินเสียงคนเดินมา เธอเงยหน้าขึ้น รู้สึกอึ้งเล็กน้อย คุณสงกานมีธุระอะไรหรอคะ?”