บทที่ 49 ต้องดูดีกว่า

ด้านล่างตึกได้เตรียมการไว้แล้ว พริมแค่ได้รับบาด เจ็บเล็กน้อย ไม่ถึงชีวิต

สงกานและยิปซีปรึกษากันแล้ว ไม่ได้เอาผิดพริม หลังจากที่พริมหายดีแล้ว ก็ไปจากบ้านเกิดเมืองนอน ไม่ กลับมาอีก

ในที่สุดคุณโรสที่อยู่ในคุกก็ยอมรับผิด หลังจากที่ ยอมรับผิดแล้วไม่นานนักก็ฆ่าตัวตายในคุก

สงกานจัดการงานศพของคุณโรสเองกับมือ ไม่ว่า ยังไง เธอก็เป็นคุณผู้หญิงของบ้านพัฒนาชัยที่ถูกต้องตา

มงกุฎหมาย

ความแค้นของสมัยรุ่นพ่อ สงกานและยิปซีไม่ไปคิด พวกเขามีชีวิตของพวกเขา ชีวิตที่สวยงามกำลังรอพวก

เขาอยู่

ยาหยีหายดีแล้วออกจากโรงพยาบาล ทั้งสี่คนกลับ

ไปยังทุ่งกุหลาบ

ทุ่งกุหลาบมีชีวิตชีวามากกว่าเมื่อก่อนมาก

สงกานให้คนสร้างสวนสนุกเล็กๆในบ้านตัวเอง ให้

ลูกทั้งสองคนเล่น
เชิญพยาบาลเด็กสองคน แม่บ้านสองคนช่วยดูแลลูก

บริษัทพัฒนาชัย หุ้นส่วนในมือของสงกานมอบให้กับ ยิปซีหมด เป็นเธอที่ควรจะเป็นเจ้าของของบ้านพัฒนาชัย จริงๆ

วันหนึ่งทั้งสองคนคุยกัน เรื่องจะเปลี่ยนนามสกุล ยิปซีปฏิเสธ ชื่อนามสกุลเป็นแค่สัญญลักษณ์ ในเมื่อเป็น สัญญลักษณ์แล้ว เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจำยาก

เวลาผ่านไปทีละเล็กทีละน้อย

ผ่านไปไม่นานอายุของรักก็จะเต็มขวบแล้ว

สงกานประสบความสำเร็จที่ส่งลูกทั้งสองคนออกไป

จากเขาและยิปซีได้แล้ว

คืนนั้น

“ เมีย ในที่สุดก็มีโลกส่วนตัวแล้ว ” สงกานยิ้มมี ความหมายลึกๆ

* อย่าเล่น ไม่รู้ว่ารักจะไหวหรือเปล่า ” ยิปซีจะลุก ขึ้น กลับถูกสงกานกดทับไว้
* มีอะไรไม่ไหวกัน เขาเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ว่า ช้าหรือเร็วลูกชายก็ต้องอยู่คนเดียวอยู่แล้ว ” สงกานพูด พร้อมรอยยิ้ม

“ แล้วทำไมคุณถึงไม่อยู่คนเดียวล่ะ ” ยิปซีเอ่ย อย่างนึกสนุก

“ ฉันยังไม่แข็งพอ? ” สงกานจับมือของยิปซีให้เธอ

รู้สึกเอง

กาน คุณมันความคิดเลวจริงๆเลยนะแก้มเล็ก ของยิปซีแดงก่ำ ไม่นานนักก็ถูกความรุ่มร้อนของสงกาน กลืนกิน

หนึ่งคืนที่ร้อนละลุผ่านไป สุดท้ายแล้ว ยิปซีก็ลืมไปดู รัก ก็ได้ ไม่ว่าช้าหรือเร็วลูกก็ต้องอยู่คนเดียว พวกเขาต้อง ไม่เป็นผลเสียต่อการเติบโตของพวกเขา..

ไม่นานนัก ก็ถึงอายุที่ยาหยีต้องไปโรงเรียนแล้ว

สงกานกังวลไปต่างๆนาๆ ลูกสาวของเขาดีขนาดนี้ หากมีผู้ชายเข้ามาใกล้เองจะทำยังไง?

สงกานนอนไม่หลับ
ถูกยิปซีรังเกียจ

ลูกไม่เป็นกังวล คุณกังวลอะไรคะ? )

“ฉันกังวลว่าลูกสาวของฉันจะถูกคนอื่นหลอกไป ” สงกานเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังขอบตาดำ

ยิปซีสะบัดมือไปหาเขา “ลูกสาวของคุณอายุแค่เจ็ด

ขวบ ยังไกลจากการถูกหลอกมาก ”

* เธอชอบฉันตอนโตแค่ไหนกัน? ” มือทั้งสองข้าง

ของสงกานประคองใบหน้าของยิปซีแล้วถามอย่างจริงจัง

ใบหน้าของยิปซีร้อนรุ่ม “

ใครบอกว่าฉันชอบคุณกัน

คะ )

* นั่นไม่ใช่ชอบ เป็นรัก เธอรักฉันตั้งแต่ตอนไหน ” สงกานถามพร้อมรอยยิ้ม

* เป็นคุณที่รักฉัน ฉันไม่ได้รักคุณสักหน่อย ยิปซี อยากจะผลักสงกานออกอย่างขัดเขิน

“ เป็นฉันที่รักเธอ รักมาก รักมาก” สงกานจูบลงบน ริมฝีปากของยิปซี ” เมีย ฉันรักเธอ รักมาก ”
ยิปซีถูกคำพูดหวานๆของสงกานหุ้มหัวใจไว้อารมณ์ ดีมาก มือเล็กคล้องคอของสงกานไว้ พูดออกมาอย่างออด อ้อน “ฉัน สิบห้าปี ”

“ อะไรนะ? ” สงกานอึ้งไปสักพัก “ น้อยจังเลย เมีย เธอมีความรักเช้า ฉันจำไว้ก่อน อายุสิบสี่ก็ต้องเฝ้าลูกสาว ของฉันไว้แล้ว ”

“ ทำไมต้องอายุสิบสี่ปี? ?

* ต้องดูดีกว่าอยู่แล้ว ลูกสาวของฉันต้องฉลาดกว่า

แม่อยู่แล้ว ”

* สงกาน! ?

ทั้งสองคนหยอกล้อกัน สุดท้ายแล้วก็กลายเป็นการ รบกันอย่างดุเดือด เลิกสู้กันเพราะยิปซีขาอ่อน

ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะพบกับอะไร และไม่มี ใครรู้ว่าตัวเองจะพบกับใคร ชีวิตมอบความยากลำบากให้ เรา และมอบความสวยงามให้เรา หวังว่าหลังจากที่ทุกคน ผ่านความยากลำบากแล้วจะได้รับความสุข