บทที่ 39 เทาติกับเธอไหม

ขยหนกลบ เนมองอย่างระมดระวง

พริมยืนอยู่ไม่ไกล สายตาจ้องใบหน้าของยาหยีไว้

ยาหยดถูกเธอมองจนหดร่างเข้าหาชัยอย่างหวาดกลัว

“ พริม ผมเดือนคุณ อย่าพูดมั่ว เด็กเป็นของฉัน ” ชัย ทั้งประโยคนี้ไว้ อุ้มยาหยีจากไปก้าวใหญ่ ดวงตามีความ ระมัดระวังผ่านวูบไป

โรงพยาบาล

สงกานถูกส่งเข้าไปช่วยชีวิต ยิปซีรออยู่ข้างนอก

อย่างสงบ

เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงรออยู่ที่นี่จริงๆแล้ว เธอ สามารถโทรไปหาคุณโรสได้ ให้คุณโรสมา เธอก็กลับไป แต่ เธอกลับไม่ได้ทำอย่างนั้น

คุณโรสไม่สนใจสงกาน เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก แล้ว เธอแค่สนใจว่าด้านอื่นๆของสงกานได้ที่หนึ่งหรือไม่ สงกานพยายามที่จะไปให้ถึงความต้องการของคุณโรส มาโดยตลอด แม้ว่าตอนที่จะไม่สบายก็ตาม คุณโรสก็ไม่ อนุญาตให้สงกานพัก

ในใจของยิปซีปวดหนึบ ตอนเด็กของสงกานไม่ได้มีความสุข ที่เขาดื้อดึงและเอาตัวเองเป็นส่วนกลาง เป็น เพราะคุณโรสฝึกออกมาทั้งนั้น ไม่ดูการเป็นมาดูแต่ผล เชื่อสายตาของตัวเองที่มองเห็น ยอมรับแต่ในสิ่งที่ใจของ ตัวเองยอมรับเท่านั้น

ยิปซีรู้สึกคันลำคอ ไอไม่กี่ครั้ง ก็ยิ่งอยากจะไอเสียง ดัง ไออยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลลงมา ในใจของเธอขมมาก และ เจ็บปวดมากเช่นกัน เธอเกลียดสงกานมากที่สุด แต่ บาง ครั้งมนุษย์ไม่ได้เข็มแข็งมากขนาดนั้น เธอเข้าใกล้เขา ความเจ็บปวดที่เขาพามาให้เธอใหญ่ขึ้น การรอคอยที่เคย พามาให้เธอก็กว้างขึ้นเหมือนกัน

ยิปซียกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของตัวเองอย่างแรง แต่ เหมือนกับว่าเช็ดยังไงน้ำตาก็ไม่แห้ง ไหลออกมาไม่ยอม

หยุด

“ฉันไม่เป็นไร ” เสียงทุ้มของสงกานดังขึ้นมา

ยิปซีเงยหน้าขึ้นมอง สายตาพร่ามัว เขายืนอยู่ตรง หน้า ศรีษะมีผ้าพันไว้มองเธอด้วยสีหน้าซีดเซียว ริม ฝีปากยังมีรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจปวดหนึบ

ยิปซีไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงลุกขึ้นยืน เช็ดน้ำตาพร้อม พูดว่า “ ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะคุณสักหน่อย ทำไมฉัน ต้องร้องไห้เพราะคุณ คุณไม่เป็นอะไรกับฉันสักนิด ฉันก็แคนิกถึงเรื่องที่บ้านแล้วร้องไห้เอง

ยิปซียิ่งพูดก็ยิ่งร้องไห้หนักมากขึ้น

“ ใช่ ไม่ได้ร้องไห้เพื่อฉัน ” สงกานยื่นมือออกดึง ยิปซีเข้ามากอดในอ้อมกอดเบาๆ

น้ำตาของยิปซีทำให้หน้าอกของสงกานเปียกไป

อารมณ์ของยิปซีค่อยๆดีขึ้น เธอยกมือเช็ดน้ำตาไป

หมด

มั่ว

* ยิปซี สมกับเป็นยิปซีจริงๆด้วย มีน้ำเยอะมาก ” สง กานเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ยื่นกระดาษทิทชูแผ่นหนึ่งให้ยิปซี ยิปซีเช็ดแล้วก็สั่งน้ำมูกอย่างไม่เกรงใจ

สงกานหัวเราะเบาๆอย่างจนปัญญา ยิปซีในตอนนี้ เหมือนกับเด็กคนหนึ่งที่ตั้งใจทำความผิด

4 ทำไมคุณกลิ้งตกลงมาจากบนบันไดได้ล่ะคะ ทำการตรวจให้ละเอียดดีกว่านะคะ ” ยิปซีพูด

* อืม จัดการแล้ว เดี๋ยวตรวจอย่างอื่น ” สงกรานต์ เอ่ย

เขาก็รู้สึกได้ว่าตัวเองมีอะไรผิดปกติไป
“ คิมจะมาเมื่อไหร่คะ ยิปซีเอ่ยถาม

“ อยู่ระหว่างทางที่จะมาแล้ว ” สงกานตอบ

“ ฉันกลับไปแล้วนะคะ นิ้วมือของยิปซีกำเข้าหา

กันหลายครั้ง

“ อยู่กับฉันสักพัก ได้ไหม? ” สงกานดึงมือของยิปซี

เบาๆ

ยิปซีดึงมือของตัวเองกลับ คุณเร่งคิมสิคะ ให้เขา เร็วหน่อย เขามาแล้วฉันก็กลับแล้วค่ะ )

อื้อ ” สงกานส่งข้อความไปให้คิม ให้เขามาช้าๆ

ทั้งสองคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ในสวนของโรงพยาบาล ด้วยกัน ลมอ่อนๆพัดผ่านมา มีความสบายน้อยๆ

“ เด็ก เป็นของชัยหรอ?” ไม่นานนัก สงกานกด ความเจ็บปวดไว้แล้วถามออกมา

“ อื้อ ” ยิปซีตอบรับอย่างไม่ลังเล

“ เขาดีกับเธอไหม? ” สงกานเงียบไปสักพักแล้ว

ถาม