บทที่ 35 สงกาน แม่มีเรื่องจะคุยกับลูก

กลางคืนหนาวเหน็บอย่างกับน้ำ

เสียงลมหายใจของทั้งสองค่อยๆประสานกันในความ

สงกานหันสายตาไปมองยิปซี

“ ยิปซี >>

* หือ ”

เรื่องที่ผ่านไป ฉันขอโทษจริงๆ จะให้ฉันทำยังไง เธอ ถึงจะยอมให้อภัยฉัน? สงกานถาม

กาน พูดครั้งหนึ่ง ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะคะ ) ยิปซีมองสงกานเอ่ยว่า “ ต่อมาฉันไม่โทษคุณจริงๆแล้ว ล่ะค่ะ คุณสำหรับฉันแล้วไม่สำคัญสักนิด หากฉันเกลียด และโทษคุณอยู่ ก็ต้องจำคุณไว้ในใจลึกๆ ฉันไม่อยากจำ คุณไว้ ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณ ฉันก็ไม่อยากจำแล้ว ดัง นั้น ฉันไม่โทษคุณแล้วค่ะ ”

คำพูดของยิปซีพูดออกมาอย่างง่ายดาย คำพูดทุกคำ พูดราวกับเข็มที่ที่มลงบนหัวใจของสงกาน ที่งลงหลายๆ ครั้งไม่ถึงตายแต่กลับเจ็บปวดมาก

แ ยิปซี ) สงกาบเรียกาากบาวย่า พาก กบก
ยบซหนศรษะไปอกทางอย่างเย็นชา ” ดกมากแล้ว

นอนเถอะ

กระเพาะของสงกานปวดมาก เขากลั้นไว้ ความเจ็บ ปวดของร่างกายช่วบผ่อนความเจ็บปวดของหัวใจได้เล็ก

น้อย เขาเต็มใจที่จะรับไว้

แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องลงมา ยิปซีตื่นขึ้นมา สงกาน ยังคงนอนอยู่ บนใบหน้าขาวซีดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ยิปซีคิดว่าเป็นผลมาจากเมื่อวาน ไม่ได้นึกอะไรมากนัก ลุก จากเตียงเบาๆ ไปล้างหน้าล้างตา

ตอนที่เธอออกมา สงกานตื่นแล้ว

อยากทานอะไรคะ ฉันไปซื้อยิปซีเอ่ยออกมา

* ข้าวต้มจืดก็พอแล้ว ” สงกานเอ่ยออกมาอย่างยาก เย็น น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

“ คุณไม่เป็นอะไรนะคะ? ฉันเรียกหมอให้คุณ ” ยิปซี

4 ไม่เป็นไร ไม่ต้อง ” สงกานเอ่ย “ ข้าวต้มจืดนะ ”

เขาเอ่ยข้าวต้มจืดออกมาติดกันสองครั้ง ยิปซีไม่ สนใจ นึกว่าเขาชอบทาน หันหลังออกไปจากห้อง ไม่บาบ
นักก็ซื้อข้าวต้มจืดสำหรับคนสองคน กับข้าว และไข่ไก่

กลับมา

สงกานทานแค่ข้าวต้มจืด หลังจากนั้นก็นอนหลับไป

ยิปซีอยู่กับสงกานในโรงพยาบาลเจ็ดวัน หลังจาก ผ่านไปเจ็ดวัน สงกานก็ออกจากโรงพยาบาล หมอเตือน ให้กลับบ้านไปพักผ่อน

ยิปซีและคิมส่งสงกานกลับไปยังทุ่งกุหลาบพร้อมกัน

หน้าประตูทุ่งกุหลาบพบกับคุณโรส คุณโรสผอมบาง มากกว่าครั้งก่อนมาก

สงกาน แม่มีเรื่องจะคุยกับลูก คุณโรสถลึงตา จ้องยิปซีอย่างดุดันครั้งหนึ่ง

ยิปซีเลิกคิ้วสูง ไม่สนใจ เธอเคยสนใจความรู้สึกของ คุณโรสมาก่อน หากเธอยิ้มให้กับเธอ ยิปซีสามารถดีใจทั้ง วัน ตอนนี้คิดดูแล้วตัวเองในตอนนั้นโง่มาก

“ แม่ของคุณมาแล้ว ฉันกลับไปแล้วนะคะ ” ยิปซีหัน หลังกลับก็จะจากไป

ยิปซี พรุ่งนี้มาที่นี่ เราคุยเรื่องของโปรเจ็คกัน ” สง

ภาบเอ่ย
ยิปซียักไหล่ ค่ะ ”

คุณโรสโมโหจนกัดกรามแน่น

คิมมองสงกานอย่างทำอะไรไม่ถูก “ คุณสงกานครับ เข้าไปก่อนเถอะครับ ”

* อืม ” สงกานตอบ

มพยุงสงกานมาถึงหน้าประตู

คุณโรสเองก็ตามมา

เหมือนกับว่าสงกานนึกอะไรขึ้นมาได้ ยืนอยู่หน้า

ประตู

* มีอะไรก็พูดที่นี่เถอะครับ บ้าน แม่อย่าเข้ามาเลย

ครับ ” สงกานเอ่ย

สงกาน ฉันเป็นแม่ของแกนะ ทำไมแกถึงทำแบบ นี้กับฉันเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง! ” ในที่สุดคุณโรสก็บังคับ อารมณ์ของตัวเองไม่ได้ตะโกนออกมาเสียงดัง

“ แม่ครับ แม่ทำอะไรให้กับผู้หญิงในปากของแม่บ้าง ครับ ในใจของแม่รู้ชัดเจน แม่รู้สึกว่าแม่ทำอย่างนี้กับผู้ หญิงในใจของลูกชายแม่ จะให้ลูกชายทำยังไงดีครับ? สงกานมองคุณโรส พูดออกมาช้าๆ ท่าทางเย็นชาของเขา

คล้ายกับยิปซีมาก

คุณโรสหอบหายใจหนัก

คิมอยากจะให้ตัวเองอำพรางตัวได้จริงๆ..

“ พูดเถอะครับ หากแม่ยังอยากจะพูด ” สงกานเอ่ย

ออกมาเสียงเรียบ

“ ช่วงนี้ ชัยตามฉันอยู่ตลอดเวลา ” คุณโรสควบคุม

อารมณ์ไว้แล้วพูดออกมา