บทที่ 16 ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ

“สงกาน!” คุณโรสไม่มีเวลาสนใจพริมแล้ว เธอเดิน ออกมาด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่ตามสงกาน

สงกานเดินออกมาถึงหน้าประตูแล้ว จากนั้นก็ถูกคุณ

โรสดึงแขนไว้

. “สงกาน ฟังแม่พูดนะ”

“พูดอะไร? พูดว่าแม่วางแผนมาตลอดหรอ ที่ทำให้ ผมเกลียดยิปซีมาตลอด พูดว่าแม่ไม่เคยสนว่ายิปซีจะตาย หรือจะอยู่ หรือพูดว่าทั้งหมดนี้ทำเพื่อผม!” สงกานถาม ด้วยดวงตาที่แดงไปหมด

ถ้าหากไม่มีการวางแผนของคุณโรส เขากับยิปซีคง มาไม่ถึงจุดนี้ๆ เขากับยิปซีไม่มีความผูกพันธ์กันแม้แต่น้อย ถึงแม้เขาจะแต่งงานกับพริม หรือเลิกกับพริม เขาก็จะไม่ ดึงยิปซีเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ทำร้ายเธอ ไม่เกลียดเธอ ไม่รู้ สึกผิด ยิ่งไม่กว่านั้นคือไม่ตกหลุมรักเธอมากขนาดนี้ เขา ไม่มีทาง!

สงกาน แม่ไม่อยากหรอกนะ แต่พ่อของลูกให้หุ้น ของบริษัทพัฒนาชัย50% กับยิปซี เขาให้หุ้นทั้งหมดที่ เขามีกับยิปซี เขาเขียนไว้ในพินัยกรรม ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ รู้เร็ว แล้วให้ลูกกับยิปซี..แต่งงานกัน หุ้นทั้ง50%ก็จะ เป็นของยิปซีทั้งหมด เยอะกว่าหุ้นที่เราสองคนรวมกันอีกนะ สงกาน..” คุณโรสพูดอย่างรีบเร่ง

“คุณพ่อทำอะไรก็มีเหตุผลของเขาทั้งนั้น หุ้นเป็น ของเขา เขาอยากให้ใครก็ให้ใคร!”

“มีเหตุผลอะไร! ฉันเป็นภรรยาของเขา ลูกเป็นลูก ของเขา ทำไมถึงต้องให้หุ้นกับลูกที่รับมาเลี้ยง ลูกจะให้ คนนอกพูดยังไง พูดถึงเขายังไง พูดฉันยังไง พูดลูกยัง ไง!”คุณโรสถาม

สงกานทำหน้าเครียด

“สงกาน ฉัน ตอนนั้นฉันเลือกไม่ได้จริงๆ พ่อของเธอ จะแอบเข้าไปในห้องของยิปซีตอนกลางคืนบ่อยมาก บ่อย มากรู้ไหมว่าฉันกลัวแค่ไหน ฉัน…”คุณโรสพูดพร้อม น้ำตา

“แม่พูดอะไรนะ!” สงกานมองไปทางคุณโรส

“ฉัน ฉันเห็นกับตา ฉันก็ไม่ยอมเชื่อ ถึงแม้พวกเขาไม่ ได้เกิดเรื่องอะไรกัน แต่ว่า ยิปซีเองก็ร้ายไม่เบานะ เธอทั้ง สาวทั้งสวย ลูกเองก็ถูกเธอดึงดูดไม่ใช่หรอ เมื่อก่อนลูกรัก พริมขนาดไหน ตอนนี้ละ?” คุณโรสมองไปที่หน้าของสง คาน ใช้แรงอย่างมากจับแขนเขาไว้
สงกานยกมือแล้วสะบัดมือของคุณโรสลง

คุณโรสตกใจและจ้องสงคานไว้

“แม่ การที่แม่ดูถูกเยาะเย้ยยิปซีกับพ่อ ในใจแม่ไม่รู้ สึกเจ็บปวดหรอ?” จากนั้นสงกานก็เดินออกจากบ้านไป

พ่อของเขาเป็นยังไงเขารู้ดีที่สุด สงกานเชื่อใจเขา แต่ยิปซี ความรักที่เธอมีต่อเขา ตอนนี้เขาก็ชัดเจน

แล้ว

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน คำพูดของคุณโรสจะกระทบไป ถึงสงกาน แต่ว่าตอนนี้ไม่แล้ว เขาเริ่มสนใจทุกอย่างที่อยู่ รอบๆข้างเขามากขึ้น

รวมถึงยิปซีด้วย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไอเดียของยิปซีสมบูรณ์แบบ มาก ถึงแม้จะเป็นลูกค้าที่ชอบจับผิดขนาดไหนก็ไม่ สามารถหาข้อผิดจากงานของยิปซีได้

เป็นแต่เขาเองที่ตั้งใจหา

ปัญญาอ่อน
สงกานรู้สึกแย่ เขาหาแต่ข้อผิดของเธอมาตลอด อยากเห็นอารมณ์ของยิปซีแปรปรวน เขาคิดว่าเขา กำลังทำร้ายเธอ แต่ที่จริงแล้วเขากำลังใช้พฤติกรรมที่ ปัญญาอ่อน เหมือนกับการที่ผู้ชายเรียกร้องความสนใจ จากผู้หญิง เขาจงใจทำแบบนั้น

เขาโง่ขนาดไหน เขาเลวขนาดไหน

เขา เขาหลงตัวเอง

ณ ทุ่งกุหลาบ

เวลาที่สงกานเข้าบ้านก็ดี2แล้ว เขาเดินมาตลอดทาง ใต้เท้าก็เจ็บ เขาจึงถอดรองเท้า แล้วยื่นมือไปเอาร้องเท้า แตะจากนั้นก็คิดถึงยิปซี ทุกครั้งที่เขากลับมา เธอจะมานั่ง รอที่หน้าบ้านตลอด แล้วนำรองเท้าแตะมาวางไว้ แต่กลับ ไม่กล้าพูดอะไรกับตัวเอง

เหมือนกลัวว่าพูดแล้วจะทำร้ายจิตใจคน

ใจของสงกานเจ็บปวดไปซักพัก แล้วเขาก็เดินเข้า ประตูไป แล้วก็เดินถึงห้องนอน

แต่งงานมาหนึ่งปี เขาไม่เคยมองดูห้องนอนของพวก

เขาดีๆเลย