บทที่ 6 ฉันต้องได้เขา

ผู้ชายตรงหน้าจ้องมือเธอ หัวคิ้วขมวดแน่นแล้วพูดเสียงเบาลง

“คุณหยุน ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ แม้ว่าคุณชาย จะไม่เห็นรอยเข็มพวกนี้ เขาก็เข้าใจมาตลอดว่าคุณเป็นคนให้ เลือดนี้แก่เขา

หยุนจือซูยิ้มอ่อนโยน ยกมือขึ้นมาแล้วโยนเข็มที่ใช้แล้วลงถัง ขยะ ยังคงเป็นใบหน้าอบอุ่นงดงามสะกดใจคนแต่กลับมองเห็น ถึงความเย็นชาได้ชัดเจน

“ฉันไม่ทำแบบนี้ เงินจะจำความดีของฉันตลอดไปได้ อย่างไร?”

ห้าปีก่อน เป็นที่อยู่ข้างนอกมาตลอดอยู่ๆ ก็กลับมาที่

ตระกูลล่

ด้วยความช่วยเหลือของคุณนายแม่ เธอถึงกลายเป็นคน “จัดหาเลือด” ให้กับลู่เจินได้อย่างราบรื่น ทุกๆ เดือน คนที่ให้ เลือดตัวจริงเจาะเลือดส่งมา เธอก็แทงเข็มลงมือหนึ่งครั้งก่อนจะ นําเลือดส่งให้ลู่กู่เจิน

อาจเป็นเพราะเธอมีหน้าตาที่ไม่มีพิษภัย และรู้จักวิธีการ

วางตัวมากพอ

ความเข้าใจของลู่เจิน ในหลายปีมานี้ นอกจากตอนที่เขาจะ ออกจากเมืองเฟิงได้ใช้เลือดของหญิงบริสุทธิ์คนหนึ่ง หลังจากนั้นล้วนเป็นคุณงามความดีของเธอหยินจื่อซู

เมื่อเห็นว่าเกือบได้เวลาแล้ว หยุนจื่อซูมองไปที่ชั้นบนสุดของ อาคารการเงิน กวาดสายตามองผู้ชายที่อยู่ข้างกาย แล้วสั่ง กําชับเสียงเบา “เก็บเลือดไปก่อน

“คืนนี้ ก่อนจะให้เลือดไป ฉันต้องได้เขา

กู้ฉือนั่งพิงอยู่ข้างผนังของอาคารการเงินอยู่นานแล้ว

จนกระทั่งแสงอาทิตย์เย็นลง มือและเท้าของเธอซา เธอยังไม่มี ความกล้าลุกขึ้นเดินเข้าตึกสูงที่อยู่ข้างหลังไป

จนกระทั่งหลินหยีหลันโทรมา ตะโกนใส่สายโทรศัพท์อย่าง โกรธเกรี้ยว

“กู้ฉือผู้หญิงชั้น! อย่ามาเล่นลูกไม้กับฉัน ฉันเห็นเธอในทีวี

แล้ว! หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ยังไม่ได้ข่าวเธอ เธอได้รู้ดีแน่”

เมื่อสายวางไปแล้ว กู้ชีถือก็หน้าซีดโซเซลุกขึ้นจากพื้น

กำลังกัดฟันหมุนตัวกลับมา ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องไห้ของเด็ก น้อยดังขึ้นไม่ไกล

“ฮือฮือ คุณพ่อ คุณพ่ออยู่ไหน? ยินยืนกลัว ยินยินอยากกลับ

“จะหาคุณพ่อ ฮือฮือ……

ห่างออกไป ฉือเห็นเพียงเงาสีขาวของร่างเล็กจากระยะไกลกำลังเช็ดน้ำตาไปพลางเดินไปมาอยู่ในลานหน้าอาคารการเงิน เห็นได้ชัดว่าหลงกับคนในครอบครัว

กู้ชีฉือยืนลังเลอยู่ที่เดิมสักพัก

กำลังจะเดินเข้าไปใกล้เด็กหญิงตัวน้อย ชายหลายคนที่สวม หมวกแก๊ปมองเห็นหน้าได้ไม่ชัดก็รีบพุ่งเข้าไปขวางอยู่ตรงหน้า เด็กหญิงก่อนเธอ

“เด็กน้อย หาพ่อแม่ไม่เจอเหรอ? ไปกับลุงไหม พวกเราจะพา หนูไปหา”

“ลุง ให้อมยิ้ม บนรถยังมีชุดเจ้าหญิงเอลซ่าอีกด้วย”

กู้ถือยืนอยู่ไกลออกไป ได้ยินเสียงของเด็กหญิงตัวน้อยดัง แทรกมาอย่างไม่ชัดเจนนัก

“ไม่เอา! คุณพ่อบอกว่า คนไม่รู้จักให้ลูกอมคือคนที่จะเอาตัว

ยินยินไป เป็นคนไม่ดี!!

พวกผู้ชายสะอึกไป แล้วพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยมทันที

“เด็กนี่ถือว่าฉลาด แต่เจอพวกเราแล้ว เธอจะหนีไปไหนได้

นี่มันพ่อค้ามนุษย์!

กู้ซีฉือเครียดในใจทันที วิ่งชวนเซเข้าไปอย่างไม่มั่นคง ตะโกน ไปทางชายพวกนั้น “วางเด็กลงเดี๋ยวนี้!”

ชายพวกนั้นนิ่งไป ก่อนจะหันมองมาทางเธอพร้อมๆ กัน

“เธอเป็นใคร? อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน!
เด็กหญิงตัวน้อยเป็นลมหมดสติไปแล้ว ห้อยอยู่บนแขนชาย คนนั้นอย่างไร้เรี่ยวแรง แต่ใบหน้าและการแต่งตัวที่คุ้นตานั้น ชัดเจนว่าเป็นลูกสาวของเงิน

ถือมือที่ห้อยอยู่ข้างลำตัวกำหมัดแน่น ร่างกายสั่นอย่างอด ไม่ได้

“เธอชื่อยินยิน ฉันเป็นแม่ของเธอ! พวกนายวางเธอลง ฉันจะ

ทำเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่อย่างนั้น…….

เธอพูดพลางทันใดนั้นก็มองไปโดยรอบ แล้วตะโกนเสียงดัง ขึ้นมาอย่างไม่สนใจ “ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย มีคนจะลักพา ตัวลูกฉัน! ช่วยด้วย……..

ห่างออกไปไม่ไกล มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลาด ตระเวนอยู่ได้ยินเข้าจึงเดินเข้ามา

ผู้ชายพวกนั้นสีหน้าเปลี่ยนไป แล้วนึกขึ้นได้ว่าเด็กผู้หญิงเรียก ตัวเองว่า “ยินยิน” จริงๆ จ้องกู้ซืฉือแล้วกัดฟันกรอด ก่อนจะโยน เด็กให้เธออุ้ม

“อีนังนี่ ถือว่าเป็นความซวยของพวกกู!”

กู้ฉือไม่ทันระวัง เด็กหญิงตรงหน้าถูกโยนมา โผเข้ามาอย่าง แรงแล้วรับเอาร่างเล็กๆ ก้อนนั้นไว้

ก่อนจะล้มลงกลิ้งไปบนพื้นด้วยกัน

กู้ซีฉือปกป้องศีรษะของเด็กน้อยเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว ออกแรง กดไว้ในอ้อมแขนก่อนกลิ้งไปกับพื้นถึงสองรอบแล้วหยุดลง
เพราะการเคลื่อนไหวอย่างแรงเมื่อสักครู่ เด็กน้อยในอ้อมแขน จึงขมวดหัวคิ้ว แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ความดีใจปรากฏขึ้นในตาซีฉือทันที

“หนูน้อย ไม่เป็นไรใช่ไหม? หนูไม่ต้องกลัว คนไม่ดี…….

“แง!” เห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยอยู่ใกล้ๆ เด็กหญิงก็อ้าปาก

ร้องไห้ออกมาทันที

กู้ถือยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ที่เดิม

“หนู หนูไม่ต้องร้อง ฉันไม่ใช่คนไม่ดี ฉันแค่………

“ยินยิน! ” ทันใดนั้นเสียงดุดันของผู้ชายก็ดังขึ้นจากทางด้าน

หลัง

กู้คือชะงักแข็งไปทันที

ก้าวเข้ามาราวกับลมพัด จับไหล่ของฉืออย่างไม่ปรานี

“ปล่อยมือเธอออก อย่าโดนตัวเธอ!”

การเคลื่อนไหวของลู่เจินดำเนินไปได้เพียงครึ่งทาง ทันทีที่ ก้มหน้าลงก็สบเข้ากับดวงตาที่สั่นเล็กน้อยคู่หนึ่งเข้าทันที