บทที่ 1 ดูเธอแปดเปื้อนแล้วตายไปพร้อมกับเธอ
ความสิ้นหวังที่ไม่ทันตั้งตัวที่สุดในชีวิตคนเราคืออะไร?
หนีตามคนที่คุณรักอย่างสุดหัวใจ แต่กลับกลายเป็นว่าถูกส่ง ไปในอ้อมแขนของชายอื่น
เขาต้องการแค่เลือดเพียงหยดเดียวของคุณ
แต่คุณกลับต้องสูญเสียทั้งชีวิตที่เหลือไป
กู้ซืฉือ ถูกกักบริเวณ
สามวันก่อนพ่อของเธอถูกแม่เลี้ยงวางยาพิษ เป็นอัมพาตนอน อยู่บนเตียง โดยไม่มีลางสังหรณ์มาก่อนเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะ หมดสติไปได้ดึงมือเธอไว้ ฝากฝังพร้อมน้ำตา
“ถือ พาน้องชายไปหาลู่เจิน พวกลูกต้องออกจากเมืองเฟิง ไปด้วยกัน!
“แต่ก่อนพ่อเลอะเลือน เอาแต่ยึดหมั้นกับคู่ที่เหมาะสมกัน คัดค้านลูกคบกับลู่เจิน แต่พ่อมองออก เด็กคนนั้นหน้าตานิสัย โดดเด่น ถึงแม้เขาจะไม่เคยบอกที่มาของตัวเอง แต่เขาไม่ใช่คน ทะเยอทะยานอย่างแน่นอน”
คืนนั้น กู้ฉือบอกลาพ่อทั้งน้ำตา แล้วพาน้องชายหลบหนีไปในคืนเดียวกัน
สามสิบนาทีต่อมา พวกเขาถูกสกัดไว้ในสถานที่ที่ห่างจากอยู่ เงินไม่ถึงสามร้อยเมตร เธอถูกขังอยู่ในห้องมืดที่มองอะไรไม่เห็น อดข้าวอดน้ำ
ตัดขาดการติดต่อจากโลกภายนอก
จนกระทั่งสามวันต่อมา เธอถูกชายร่างสูงใหญ่สองคนลาก ออกมาโยนลงบนพื้นมันวาวของห้องรับแขก แม่เลี้ยงหลินหยีหลันที่ยืนอยู่ข้างหน้าเหลือบตามองต่ำลงมา
มองเธอด้วยสายตายิ้มเยาะ
“ลูกเลี้ยงที่รัก อย่าโทษว่าฉันใจร้ายเลยนะ จะโทษ ก็โทษที่ เลือดของเธอนั้นมีราคาเกินไป!”
“มีคนในธนาคารเลือดแห่งชาติเจอเธอเข้า ส่วนประกอบ พิเศษในเลือดของเธอ เป็นยาช่วยชีวิตคุณชายของตระกูลพวก เขา พวกเขาต้องการเลือดเธอเดือนละครั้ง ครั้งละห้าล้าน การซื้อ ขายที่ได้กำไรขนาดนี้ ฉันถึงต้องพยายามเก็บเธอไว้ทุกวิถีทาง แน่นอน! ”
กู้ซืฉือที่ร่างกายจะขาดน้ำอยู่รอมร่อ
เธอนอนหงายบนพื้น มองหลินหยีหลันด้วยตาแดงก่ำ ขยับริม ฝีปากแห้งผากเปล่งเสียงพูดออกมาอย่างยากเย็น
“หลินหยีหลัน เธอได้ตระกูลไปแล้ว ปล่อยพ่อกับน้องชายฉันไป ปล่อยพวกเขาไป
“ฉันยอมอยู่ต่อ นานเท่าไหร่ก็ได้ เลือดของฉัน เธอต้องการเท่า ไหร่ก็ได้ทั้งนั้น…….
แม้ต้องการถึงชีวิตของเธอ ขอแค่คนในครอบครัวของเธอมี ชีวิตรอด
เธอก็รอได้ รอจนกว่าอีกฝ่ายไม่ต้องการเลือดเธอแล้ว รอ
จนกว่าเธอจะไม่มีประโยชน์กับหลินหยีหลันแล้ว
เธอเชื่อว่าเป็นก็รอได้ รอเธอกลับไปอยู่เคียงข้างเขา เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินหยีหลันเลิกคิ้ว แล้วพูดกลั้วหัวเราะ “กู้ฉือ เธอไร้เดียงสาเกินไปแล้ว เธอคงไม่คิดว่าแค่เธอให้ เลือดแล้วทุกอย่างก็จบหรอกใช่ไหม?
กู้ซืฉือรู้สึกหนักอึ้งในใจ เงยหน้าเธอมองทันที
“หมายความว่าอย่างไร?”
หลินหยีหลันจิกผมของเธอแน่นแล้วยิ้มร้ายข้างหูเธอ
“เทียบกับพวกนั้นที่ไหลเวียนอยู่ในเลือดของเธอแล้ว เลือด หญิงบริสุทธิ์ของร่างกายเธอนั้นมีผลยิ่งกว่าเสียอีก พวกเขาไม่ เพียงต้องการแค่เลือดของเธอเท่านั้น ยังต้องการเลือดความ บริสุทธิ์ของร่างกายเธอด้วย
กู้ซีฉือหน้าซีดลงในทันที
“ไม่นะ! ”
ฉับพลันเธอก็กรีดร้องขึ้นมา ผลักหลินหยีหลันออกอย่างแรงคลานกระเสือกกระสนไปทางประตูราวกับคนเสียสติ
“คนที่ฉันรักคืออยู่เงิน ฉันต้องการให้ตัวเองที่ใสสะอาดกับเขา ฉันทำไม่ได้! ฉันทำไม่ได้!
สีหน้าของหลินหยีหลันเปลี่ยนไปทันที รีบก้าวไปข้างหน้าอีก ผมของฉือ แล้วกดบางอย่างในโทรศัพท์ด้วยความรวดเร็ว
ทันใดนั้นเอง เสียงทุ้มน่าฟังของเงินก็ดังขึ้นมา
“ซีซี ไม่ได้คุยกันไว้แล้วเหรอว่าจะไปจากเมืองเฟิงด้วยกัน คุณอยู่ที่ไหน?”
“วันต่อมา ผมไปหาคุณที่ตระกูลก พวกเขาบอกว่าคุณหนีไป กับผู้ชายแล้ว ผมไม่เชื่อ เด็กดี ขอแค่คุณมา ผมจะบอกคุณเรื่อง ตัวตนที่แท้จริงของผม แล้วก็ความลับของผม
“กู้ซืฉือ. ”
น้ำเสียงของชายหนุ่มทั้งแหบแห้งและเจ็บปวด
“คุณมาไม่ได้แล้ว ใช่ไหม? วันที่สามแล้ว นี่เป็นเวลาสุดท้ายที่ ผมให้คุณ ถ้าคุณมาผมจะพาคุณไปด้วย ให้โลกใบใหม่ทั้งใบกับ คุณ ถ้าคุณไม่มา…..ผมจะถือว่าคุณได้ตายไปแล้ว
“คุณเชื่อไหม? ตอนที่ผมฝากข้อความนี้ไว้ให้คุณ ก็มีผู้หญิงคน หนึ่ง รอผมไปนอนกับเธอ…….
กู้ซืฉือน้ำตาร่วงหล่นในทันที
“อาเงิน……”
เธอตะเกียกตะกายโผเข้าไปจะแย่งโทรศัพท์ วินาทีต่อมาก็ถูก หลินหยีหลันใช้แรงกระชากผมกลับไป
เสียงโหดเหี้ยมราวกับปีศาจร้ายดังขึ้นอยู่ข้างหู
“รู้ไหม? สถานที่ที่เขารอเธออยู่นั้น มีคนของฉันอยู่รอบๆ แค่ ฉันโทรไป เงินที่เธอรักที่สุด ก็จะถูกรถจำนวนนับไม่ถ้วนบดจน ร่างแหลกละเอียด จะปล่อยเขาไปหรือให้อยู่ต่อดูเธอแปดเปื้อน ด้วยตาตัวเองแล้วก็ตายไปพร้อมกับเธอ”
กู้ซืฉือสั่นไปทั้งร่าง ราวกับถูกตัดเส้นลมปราณทรุดลงบนพื้น ในทันที
พ่อ
น้องชาย
คนที่เธอรักที่สุด ลู่เจิน……
หลินหยีหลันยกมือยื่นโทรศัพท์ให้เธอ แล้วถือโอกาสตบหน้า เธอก่อนจะลุกขึ้นเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ไม่ไกล
“คิดให้ดี เธอรู้ว่าควรอย่างไร
ราวกับว่ารับรู้ได้ ทันใดนั้นโทรศัพท์เครื่องนั้นในมือก็สั่นขึ้น อย่างรุนแรง
อีกครั้ง และอีกครั้ง
พอเธอไม่รับก็ดังอยู่อย่างนั้น ราวกับในสามวันที่เธอหายตัว ไป เขาดื้อดึงตามหาเธออยู่ทุกครั้ง
กู้ถือตาแดงก่ำ มือที่ถือโทรศัพท์นั้นยังคงสั่น เนิ่นนาน กว่าจะกดรับสายด้วยปลายนิ้วที่สั่นเทา “ซีซี ในที่สุดคุณก็รับสายแล้ว!
น้ำเสียงของลู่เงินเต็มไปด้วยความประหลาดใจหลังจากผิด หวังมาก่อนหน้านี้แล้ว “ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณต้องมา บอกผมมาว่า คุณอยู่ที่ไหน ผมจะไป……
“บอกคุณแล้ว แล้วยังไงต่อ?
น้ำเสียงอ่อนโยนกลายเป็นมีดกรีดหัวใจในทันที
กู้ถือใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา กลั้นเสียงสะอื้นในคออย่าง เอาเป็นเอาตาย “ลู่เจินคุณคิดว่าฉันจะหนีตามคุณไปจริงๆ เหรอ? ฉันแค่ล้อ เล่นข่าๆ ก่อนจะเลิกกับคุณก็เท่านั้น ฉันเป็นถึงคุณหนูใหญ่ผู้
สูงส่งของตระกูล คุณคิดว่าฉันจะพอใจพนักงานออฟฟิศ
ธรรมดาอย่างคุณจริงๆ เหรอ อย่าโง่!!
อีกฝ่ายถึงกับชะงักไป “คุณพูดว่าอะไรนะ? กู้ฉือ คุณพูดอีก
กู้ซีถือกัดฟันพูดเว้นวรรคทีละคำ
“ฉันบอกว่า ฉันแค่เล่นๆ กับคุณก็เท่านั้น ตอนนี้ ฉันเล่นเบื่อ แล้ว พวกเรา จบ กัน แล้ว!”
ครืน!
เสียงฟ้าผ่าดังนึกท้องฟ้าขึ้นแล้วผ่าลงต้นไม้เก่าแก่ที่ลานบ้าน อย่างแรง เสียง “เปรี้ยง” ดังขึ้นหนึ่งครั้งก่อนจะกลายเป็นสอง ท่อน หล่นลงบนพื้นอย่างแรง
“กู้ซืฉือ คุณช่างเยี่ยมไปเลย!!
ทันใดนั้นเสียงคำรามแหบแห้งออกมาอย่างผิดหวังของชาย หนุ่มก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงอู้อี้ ก่อนชายหลายคนตะโกนอย่างอื่น ตระหนกดังมาจากด้านใน
“เร็ว เขากระอักเลือดแล้ว!”
“อาเงิน…..” กู้ซีฉือลนลานในทันที เกือบจะตะโกนออกไป แล้ว
“อย่ามาเรียกชื่อผม!
เสียงลู่เจินที่ราวกับจมอยู่ใต้ทะเลลึก ดังลอดไรฟันออกมา
“กู้ซืฉือ คุณเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ผมเป็นรักที่สุด และ เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เล่นกับความรู้สึกของผม ผมจะไป ไป จากเมืองเฟิง”
“แต่ผมหวังว่าคุณจะมีชีวิตที่ดี เพราะสักวันหนึ่ง ผมต้องกลับ มาแน่ กลับมา เล่น เป็น เพื่อน คุณ!”
กู้ซีฉือถือ โทรศัพท์ทุบลงกับพื้น ฟังเสียงสัญญาณโทรศัพท์ที่ ตัดไปแล้ว เจ็บปวดราวกับหัวใจแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
อาเงิน ขอโทษ ขอโทษ………
เสียงของหลินหยีหลันดังขึ้นไม่ไกล “ถูกแล้ว! นี่เป็นเรื่องที่ผู้ หญิงฉลาดควรทํา”
พูดจบเธอก็กวักมือ คนที่อยู่ข้างๆ กรูกันเข้ามาทันที “พาเธอไปเตรียมตัว ให้เธอสงบลงหน่อย อย่าให้เสียของเรา
ผิดหวัง!”
“ขอแค่นายของอีกฝ่ายตกลง คืนนี้เราก็จะได้รับเงินก้อนแรก แล้ว ฮาฮาฮ่า”
เสียงลำพองใจของหลินหยีหลันค่อยๆ ไกลออกไป
กู้ฉือนอนหงายอยู่บนพื้นเย็นเยียบ ดวงตาว่างเปล่า ไม่ขยับ ราวกับได้ตายไปแล้ว
พวกเขาคว้าผมเธอลากขึ้นชั้นบนไป บีบคางเธอบังคับให้อ้า
ปากแล้วยัดเม็ดยาที่ไม่รู้จักเข้าปากอย่างป่าเถื่อน
เวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่นาที มือเท้าเธอก็อ่อนแรง ทั้งร่างราวกับ ถูกย่างอยู่บนเตาร้อนๆ ร้อนจากภายในสู่ภายนอก
เธอต่อสู้ดิ้นรนอ้าปาก แต่กลับไม่สามารถส่งเสียงเล็ดลอด ออกไปได้สักเสี้ยว
ในที่สุดเธอก็สิ้นหวัง
สถานการณ์ข้างนอกหน้าต่างปั่นป่วน เม็ดฝนกระทบกับบานหน้าต่างอย่างบ้าคลั่ง
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว เสียงแตรดังขึ้นจากทางด้าน นอก ร่างสูงใหญ่หลายคนเดินเข้ามาในวิลล่าด้วยความรวดเร็ว
ชายที่เป็นหัวหน้ารูปร่างสูงแผ่นหลังตั้งตรง ฝ่าลมฝนจนเปียก ไปทั้งตัวเข้าประตูไป เส้นกรอบหน้าข้างหนึ่งคมชัด ดุดัน อีกข้าง หนึ่งซ่อนอยู่ใต้เงามืด ทั้งร่างให้ความรู้สึกที่ทรงพลังและน่ากลัว
เห็นเสียมาถึงแล้ว ลูกน้องของหลินหยีหลันจึงรีบไปต้อนรับ
ทันที
“คุณชาย คนที่พวกคุณต้องการพร้อมแล้ว อยู่ข้างใน
เขาพูดพลางเงยหน้าขึ้น เมื่อมองชายที่เขาต้องนำทางในระยะ ใกล้แล้ว “อ๊ะ” ก้าวถอยหลังราวกับเห็นผีในทันที พลั้งปากโพล่ง ออกไป
“คุณชาย คุณ หน้าของคุณ……..
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ