บทที่ 5 คนที่ให้เลือดอยู่ที่เมืองเฟิง

ในขณะเดียวกัน ชายที่อยู่หน้ารถกลัดกระดุมสูทแล้วยกเท้าก้าว มา

ปีง

กู้ฉือล้มลงอย่างแรงตรงหน้าชายหนุ่ม

เงินก้าวยกเท้าขึ้น แล้วเหยียบลงไปเต็มแรงโดยไม่มีการ ผ่อนแรงแม้แต่น้อย

“เฮือก! ”

ทันใดนั้นเกิดเสียงสูดลมหายใจแรงเกิดขึ้นรอบทิศ แต่กลับ ไม่มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

ลู่เจินขมวดคิ้ว ยกเท้ากลับอย่างรวดเร็ว ก้มลงมองผู้หญิงที่

อยู่ตรงหน้า

ร่างกายผอมแห้งสวมชุดกระโปรงหนายาวแขนยาว หลังมือที่ ถูกเขาเหยียบเขียว ดูเหมือนจะสั่นไปทั้งตัวเพราะความเจ็บ ปวด แต่กลับกัดริมฝีปากโดยไม่พูดอะไรสักคำ

และด้วยเหตุนี้ ลู่เงินถึงก้มหน้าลงไปมองเธอมากกว่าเดิม

เธอก้มหน้า เส้นกรอบหน้าทั้งหมดถูกเงาร่างสูงใหญ่ของเขา ปกคลุม ผอมบางมากแต่กลับคล้ายกับผู้หญิงในความทรงจำเขา คนหนึ่งมาก
เงินแววตาเย็นเยือกลงทุน สาวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเสียงอ่อนโยนก็ดังขึ้นมาจากทางข้างหลัง “เงิน

หยุนจือซูเอี้ยวตัวลงจากรถมา อ้อมแขนอุ้มเด็กน้อยส่งให้อยู่

เงิน ย่นคิ้วเล็กน้อยเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกไม่ค่อยดี “ฉันไข้ขึ้นแล้ว รู้สึกไม่สบายมากเลย ดูแลยินยินไม่ได้ชั่วคราว

ให้เธออยู่กับคุณก่อนไหม?”

ลู่เจินรับลู่เจินมาด้วยมือเดียว อีกมือยังหน้าผากของหยุ นคือซู หลังจากนั้นก็ขมวดคิ้วทันที

“ผมให้สือเยว่เปิดห้องไว้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวแจ้งหมอให้ เข้าไปดู”

หยุนจือซูโค้งริมฝีปาก “ค่ะ”

พูดจบ เธอก็มองไปทางกู้ฉือที่ฟุบอยู่ที่พื้น แล้วพูดด้วยเสียง

อ่อนโยน

“ต้องขอโทษคุณผู้หญิงด้วยจริงๆ เงินไม่ทันระวังเหยียบคุณ เข้า ฉันเห็นว่ามือคุณเจ็บหนัก เดี๋ยวจะมีหมอมา ให้เขาช่วยดู แผลให้ไหม? คุณวางใจได้ พวกเราจะชดใช้ค่าเสียหายให้อย่าง แน่นอน”

กู้ชีถือก้มหน้างุด บริเวณมือและหัวใจ เกิดความเจ็บปวดเสียด แทงใจ

เธอเอาแต่ก้มหน้า มองร่างตรงหน้าด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ เสียงแหบแห้งฟังไม่ชัดพูดอย่างสั้นๆ

“ไม่………ไม่ต้องแล้ว

เธอไม่กล้าคาดหวังว่าเขาจะจำเธอได้

เธอกลัวว่าถ้าเงยหน้าขึ้นไปแล้ว

กลัวว่าถ้าสบสายตาของเงินแล้ว กลัวที่จะเห็นความเย็นชา และความเกลียดชังในดวงตาเขา แบบนั้นทำให้เธอทรมานยิ่ง กว่าตายเสียอีก

วินาทีต่อมา น้ำเสียงที่ไม่มีเศษเสี้ยวของความอ่อนโยนของ เงินก็ดังขึ้นอยู่เหนือศีรษะ

“คนที่ไม่สำคัญ ไม่คุ้มค่าให้คุณเปลืองแรงไปเปล่าๆ ให้เงินไป ก็พอแล้ว คุณไปพักก่อนเถอะ ผมจบตรงนี้แล้ว จะรีบตามไปดู คุณ”

เขาพูดจบ แม้แต่หางตาก็ไม่มองลงมา อุ้มเด็ก ในอ้อมแขนเดิน ก้าวใหญ่ๆ ผ่านเธอไปโดยไม่หยุด

ทันทีที่ลู่เจินเดินจากไป สื่อจำนวนมากก็ตามไป

จนกระทั่งรอบตัวไม่มีคนแล้ว หยุนจือซูก้มลงมองผู้หญิงที่อยู่ บนพื้นตรงหน้า กำลังจะพูดด้วย อยู่ๆ เธอก็ใช้มือดันตัวเองลุกขึ้น แล้ววิ่งโซเซไปไม่ไกล โดยไม่พูดอะไร

“เดี๋ยว! คุณผู้หญิง…… สายตามองตามเงาที่เลี้ยวมุมหายไป หยุนจือซูก็เลยถือโอกาสปล่อยวาง “ช่างเถอะ! ”
เธอหยิบโทรศัพท์ออกกดร่างสูงใหญ่คนหนึ่งก็

คุณหยุน

หยุนซือซูหันมอง กดให้เสียงวันนี้วันสิบห้าแล้ว เลือดเงินต้องการ ส่งมาแล้วหรือ ยัง”

คนที่มาพยัก

พึ่งมาถึง ครั้งไม่เหมือนเมื่อก่อน คนให้อยู่เมือง เฟิง ต่อไปไม่ว่าเมื่อไหร่ ถ้า

“เมืองเฟิง?

หยุนจือ ดูเหมือนแปลกใจ หัวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อย แต่ก็

ไม่เห็นเป็นไร ขอแค่อีกฝ่ายส่งเลือดมาตรงเวลารับประกันว่า คนนอกจะรู้ความไม่เหมือนคนสําคัญ”

เธอจบรับเอาเข็มเปล่าขึ้นเป็นพิเศษเขาส่งให้ ยกขึ้นมา ใกล้ตำแหน่งที่ใกล้กับข้อมือที่สุด แล้วลงไป

โดยไม่กะพริบตา

เข็มแทงเข้าแทงไม่เลือด แต่กลับรอยเข็มที่มองเห็น ไว้ชัดเจน