บทที่ 10 คุกเข่าให้เขา

เสียงฟ้าร้องปกคลุมท้องฟ้าของเมืองเฟิงยามกลางคืน ฝน ตกหนักลงมาห่าใหญ่ หัวใจที่เหี่ยวเฉาแตกสลายเต็มไปด้วยรู พรุน

กู้คือ ในตอนแรกที่ร้องไห้ดิ้นรน จนต่อมากัดฟันทน สุดท้ายก็ ชาจนเงียบไปราวกับปลาที่ขาดลมหายใจแล้ว ให้ชายที่อยู่ตัว บนระบายอารมณ์ออกมาตามอำเภอใจ

ครั้งแล้วครั้งเล่า

ไม่รู้ว่าการลงโทษที่แสนโหดร้ายนี้ใช้เวลาไปนานเท่าไหร่ ชายหนุ่มถึงแค่นเสียงในลำคอออกมา ในสุดก็ปล่อยตัวเธอ

พริบ

แสงไฟในห้องสว่างจ้าขึ้น แสงแสบตาส่องมาทางกู้ซืฉือ

ขนตายาวของหญิงสาวสั่นเทา ยกมือขึ้นปิดข้อมือที่เต็มไป ด้วยรอยเข็มในทันทีตามสัญชาตญาณ

เธอสั่นไปทั้งตัว ดิ้นรนลุกขึ้นจากพื้นคิดจะคว้าเอาเสื้อผ้าของ ตัวเอง แต่ร่างผอมที่แทบจะเหลือแต่กระดูกนั้นจึงจะลุกขึ้นนั่งก็ ล้มลงไปบนพื้นอีกครั้ง

ตุ๊บ!

เสียงของท้ายทอยกระแทกกับพื้นอย่างแรงดังก้องไปทั่วห้อง
อยู่เงินที่สีหน้าราบเรียบฉวยเสื้อคลุมอาบน้ำ ราวกับมีสิ่งน่า รังเกียจติดอยู่บนตัว สาวเท้าเดินเข้าห้องอาบน้ำไป เอี้ยวตัวกลับ มามองอย่างไม่ใส่ใจ เห็นหญิงสาวตาแดง ราวกับร่างที่เหลือ แต่เนื้อหนังนอนนิ่งอยู่บนพื้น

ความหงุดหงิดกระโดดเข้ามาในใจของ ลู่เจินหรี่ตาลงอย่าง รําคาญใจ แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา

“ทำไม รอค้างคืนกับฉันที่นี่? หรือเธอยังมีแรงอยากได้อีก หวัง ว่าฉันจะใช้ท่าเดิมกับเธออีกครั้ง?”

เขาพูดจบก็ไม่มองนานไปมากกว่านี้ หมุนตัวแล้วเดินไป

“ลู่เจิน ” ทันใดนั้นเสียงของฉือก็ดังขึ้นด้านหลังเข้า

เธอกัดฟันลุกขึ้นจากพื้น ใช้เสื้อผ้าปกปิดร่างกายด้านหน้าแล้ว

เงยหน้ามองเขา

“ปล่อย…..ตระกูลกู้ไปได้ไหม? นั่นเป็นน้ำพักน้ำแรงของพ่อฉัน ถ้าคุณอยากทำอะไรตระกูลจริงๆ ก็มาลงที่ฉัน ได้ไหม?”

ลู่เจินหมุนตัวมากลับมา มองเธอด้วยสายตาดุดัน เหมือนจะ ยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

“ปล่อย? กู้ซืฉือ ตอนนี้เธออยู่ในสถานะไหน เอาอะไรมา ขอร้องฉัน?”

กู้คือกเสื้อผ้าในมือแน่นทันที

“ไม่ว่าเหตุผลอะไร คุณนอนกับฉันแล้วคือความจริง”
เธอเผชิญหน้ากับสายตาราวกับใบมีดของชายหนุ่ม ทันใดนั้น ก็เงยหน้าขึ้นส่งยิ้มยั่วยวนให้เขา “ตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ ทั้งหมดห้าครั้ง”

“นายลู่ ถ้าฉันจำไม่ผิดแล้วล่ะก็ พวกเราเลิกกันตั้งแต่ห้าปีก่อน แล้ว ไม่มีความสัมพันธ์อะไร ในเมื่อวันนี้คุณมีอะไรกับฉัน ก็ต้อง รับผิดชอบอยู่แล้ว เรื่องขอฉันแต่งงานนั้นช่างเถอะ ถือว่าครั้งนี้ เป็นน้ำใจ แล้วปล่อย…..

ลู่เจินก้มตัวลงมากดเข้าที่คอเธอ

ด้วยแรงมหาศาล แทบจะดึงเธอขึ้นมาทั้งตัวอย่างรุนแรง “ ซีถือ โสเภณีที่แม้แต่ตัวเองยังคิดว่าสกปรกอย่างเธอ ถือสิทธิ์ อะไรมายื่นเงื่อนไขกับฉัน?”

“เธอกับตระกูลกู้ของเธอในสายตาฉันตอนนี้ ไม่มีค่าอะไร เลย!”

โสเภณีที่ไม่มีค่าอะไรเลย

ที่แท้ในใจของเขา เธอตกต่ำมาถึงขนาดนี้แล้วนี่เอง…….

ทันใดนั้นกู้ฉือก็หยุดดิ้นรน หลับตาลงปล่อยให้มือของชาย หนุ่มบีบกระชับแน่นยิ่งขึ้น

“แล้วต้องทำยังไง…ถึงจะปล่อยตระกูลไป……

วินาทีต่อมา ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกโล่งที่คอ แล้วทั้งร่างก็ถูกโยน ลงไปบนพื้น
เสียงลู่เจินดังขึ้นอยู่เหนือศีรษะอย่างดุดัน

“ยังไง? ฉันอยากให้เธอคุกเข่าขอร้องฉัน

กู้ฉือเงยหน้าขึ้นอย่างแรง มองใบหน้าที่ไม่มีแววล้อเล่นของ

ชายหนุ่ม สีหน้าซีดลงเรื่อยๆ แต่ก็เพียงชั่วพริบตาเท่านั้น เธอดวงตาแดงก้มหน้าลง ค่อยๆ ลุกขึ้นจากพื้นแล้วเดินเข้าไปหาเขา

“ได้ ฉันจะคุกเข่า”

พูดจบเธอก็งอเข่าทั้งสองข้างลงนั่งคุกเข่าให้เขา