บทที่ 9 ที่พึ่งมาแล้ว

เจียงหยุนเอ๋อมองถวนจื่อด้วยท่าที่งุนงงเล็กน้อย ในใจคิดถึง เรื่องที่เธอเองก็ไม่อยากจะคิด

หรือว่า…ถวนจื่อจะเรียกคุณชายของบริษัทชื่อกรุ๊ป ที่ เหมือนอยู่ในเทพนิยายคนนั้นมาอีกแล้ว?

ครูประจำชั้นยังคงยืนอยู่ไม่ไกล แล้วมองพวกเขาด้วยท่าทีที่ ลำพอง แสดงให้เห็นว่าคิดว่าพวกเขาคงไม่สามารถเรียกที่พึ่งที่ สามารถพึ่งพาได้มาได้แน่นอน

“เหอะ ฉันว่าพวกคุณ ทางที่ดีรีบไปจากที่นี่ซะ ถ้ายังทำเป็นก ล้าแบบนี้ต่อไป ท้ายที่สุดแล้ว เป็นพวกคุณเองที่จะต้องอึดอัด คุณว่า…….ใช่หรือไม่ใช่ล่ะ?” ครูประจำชั้นยืนเอามือกอดอก แล้ว จ้องเจียงหยุนเอ๋อตาเขม็ง

เจียงหยุนเอ๋อกําหมัดแน่น เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าอำนาจและ สถานะทางสังคมเป็นสิ่งที่สำคัญแค่ไหน สำคัญขนาดที่ ว่า……เกี่ยวพันถึงเกียรติของตนเองด้วย

ตัวเธอเองถูกรังแกเช่นนี้ก็ไม่เป็นไร แต่กลับต้องให้ถวนจื่อมา พลอยเหนื่อยกับเธอไปด้วย เธอจึงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

“แม่ครับ ไม่ต้องห่วง” กวนจื่อเขย่าแขนของเธอ แล้วขยิบตา ให้

“ว้าว!” ทันใดนั้นมีเสียงดังมาจากด้านนอกของสำนักงานเจียงหยุนเอ๋อหันกลับไปมองด้วยความสงสัย แม้แต่คุณครู ประจำชั้นก็เดินไปที่ประตู แล้วมองออกไปทางด้านนอก อยากรู้ ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

จึงเห็นรถหรูคันหนึ่งค่อยๆจอดที่ประตูโรงเรียน มีหนุ่มหล่อ มากคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ ท่าทีของเขาช่างดูสง่างาม เพียงแค่ ยืนอยู่ตรงนั้นเฉยๆ ก็ทำให้คนรู้สึกถึงแรงกดดันที่มองไม่เห็น

“ดูสิหยุนเอ๋อ ที่พึ่งที่ผมพูดถึงมาแล้ว!” กวนจื่อวิ่งเข้าไปหา จนถึงด้วยความตื่นเต้น

เมื่อก่อนที่เจียงหยุนเอ๋อจะมาถึง กวนจื่อได้แอบโทรศัพท์หา จนถึง จนถึงก็รับปากอย่างง่ายดาย

ดังนั้น ถึงแม้จะแสดงออกว่าถูกรังแก แต่ในใจของถวนอก

ลับมีความกล้าอย่างเต็มเปี่ยม

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ลี่จุนถึงย่อตัวลงไปลูบหัวถวนจื่อ แล้ว ถามอย่างอดทน

เมื่อมองเห็นการโต้ตอบระหว่างสองคน เจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึก ตะลึง เมื่อเห็นถึงความสามัคคีที่เกิดขึ้น ทำให้ดูเหมือน……..คนที่ เป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ

“เด็กผู้ชายคนนั้นแย่งโทรศัพท์ผมไป แถมยังทำหล่นลงบนพื้น อีก ผมเข้าไปเพื่อที่จะแย่งโทรศัพท์คืน ก็ไปชนเข้ากับเขา ทำให้ เกิดการชกต่อยกันน…..” อยู่ต่อหน้าลีจุนกิ่ง กวนจื่อก็ทำปากจู๋

ดูน่าสงสาร
เขามองจุนถึงด้วยสายตาที่น่าสงสาร แล้วพูดเบาๆว่า “คุณครูบอกว่าเป็นความผิดของผมทั้งนั้น…….แต่ผมไม่คิดอย่าง

หลังจากฟังถวนจื่อพูดจบ จุนถึงก็ปลอบใจด้วยการลูบหัวเขา อย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า “ฉันก็รู้สึกว่าเธอไม่ผิด ไป พวกเราไป พูดกับคุณครูให้ชัดเจน” พูดจบจนถึงก็จูงมือถวนจื่อแล้วเดินเข้าไปหาคุณครู

ตอนที่จนถึงปรากฏตัวขึ้น ครูประจำชั้นก็พอจะมองออกว่า คนคนนี้ไม่ธรรมดา แต่คิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นพ่อของเจียง ซึ่งหวี!

เดิมทีคิดว่าเจียงหยุนเอ๋อและเจียงซิ่งหวีจะเป็นพวกที่สามารถ รังแกได้ง่ายๆ คิดไม่ถึงว่าจะไปมีเรื่องกับลูกของคนใหญ่คนโต คนที่หนุนหลังพวกเขาอยู่เป็นผู้ชายที่มีอำนาจขนาดนี้เชียว! จะว่า ไป ยังมีฐานะดีกว่าเด็กผู้ชายที่ตนเองหนุนหลังเมื่อกี้นี้เสียอีก

ครูประจำชั้นคิดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอเรื่องใหญ่เช่นนี้ ตอนที่ จนถึงเดินไปตรงหน้าเธอ เหงื่อของเธอก็ไหลอาบเต็มหน้าผาก แต่ยังทำเป็นใจดีสู้เสือแล้วพูดว่า “ท่านผู้ปกครอง เรื่องครั้งนี้ลูก ของพวกคุณเป็นคนก่อเรื่องขึ้น ลงมือทำร้ายคนอื่นก่อน ฉัน ตัดสินเช่นนี้ ก็ยึดตามกฎระเบียบ

ลี่จุนถึงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม: “เขาไม่มีทางพูดโกหก”

“ท่าน…….ท่านผู้ปกครอง พวกคุณเองก็ต้องฟังเหตุผล อย่าคิด ว่าลูกของตัวเองไม่มีทางพูดโกหก แล้วจะมากล่าวหาคนอื่นได้คุณก็เห็นอยู่ว่ามีฉันเป็นพยานอยู่ทั้งคน เอาแบบนี้ละกัน เรื่องนี้ พวกเรามาตกลงกับเป็นการส่วนตัว ส่วนเรื่องบทลงโทษเหล่านั้น ก็ถือว่าเลิกแล้วต่อกัน คุณว่าแบบนี้เป็นยังไง?” ครูประจำชั้น กล่าว

ทันใดนั้น จนถึงก็เงยหน้าขึ้นมองสิ่งอำนวยความสะดวกที่อยู่ ในสำนักงาน จึงเห็นว่ามีกล้องวงจรปิดติดตั้งอยู่: “ห้องเรียนของ ที่นี่ทุกห้อง คงจะติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ด้วยเช่นกันใช่ไหม? เอา ภาพที่ถูกบันทึกไว้มาเปิดดู เรื่องทั้งหมดก็น่าจะปรากฏชัดเจน แล้วใช่ไหมล่ะ?”

ใบหน้าของครูประจำชั้นแสดงออกถึงความตกใจ อีกทั้งยังคิด ที่จะขัดขวาง: “แค่เรื่องทะเลาะกันของเด็กๆ คงไม่จำเป็นต้องทำ ถึงขนาดนี้ก็ได้..………….

สีหน้าของจุนถึงยิ่งเคร่งเครียดขึ้นไปอีก น้ำเสียงก็เริ่มจะ แสดงออกว่าไม่ค่อยจะยินดีสักเท่าไหร่: “ผมถือว่าผมพูดไปแล้ว วันนี้ถ้าไม่เอาหลักฐานจากกล้องวงจรปิดออกมาล่ะก็ โรงเรียน อนุบาลแห่งนี้ ผมมีวิธีที่จะไม่ให้คุณเปิดต่อได้อีกต่อไป

วิธีจัดการปัญหาที่ดุเดือดเช่นนี้ ทำให้เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกงุนงง ในใจรู้สึกเหมือนอยากจะถอนหายใจออกมา คนที่มีอำนาจมี ฐานะ เวลาจัดการปัญหาช่างไม่เหมือนกับคนธรรมดาจริงๆ…….

เมื่อก่อน เธอรู้สึกไม่เห็นด้วยกับการจัดการปัญหาด้วยวิธีแบบ นี้ แต่ครั้งนี้จนถึงยืนอยู่ข้างถวนจื่อ ดังนั้นเธอจึงทำได้แต่รู้สึก ตื้นตันต่อการกระทำของจนถึง
เจียงหยุนเอ๋อยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ถวนจื่อก็ดึงแขนเสื้อของ จนถึง หลังจากลจนถึงย่อตัวลงมาหา เขาก็เข้าไปกระซิบที่หูของ จนถึงเบาๆว่า “ครั้งนี้ถือว่าผมติดหนี้บุญคุณคุณหนึ่งครั้ง ผมจะ ตอบแทน โดยการพาคุณชนะหลายตาเลย!

เจียงหยุนเอ๋อยืนอยู่ไม่ไกล เมื่อได้ยินคำพูดของถวนจื่อก็รู้สึก เหมือนอยากที่จะหัวเราะออกมา กวนจื่อคนนี้ชอบเล่นเกมมาก จริงๆ แต่ว่า…ดูไม่ออกเลยว่า จนถึงก็เล่นเกมกับเขาด้วย?

ตอนนี้คุณครูประจำชั้นรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ยืนทำตัวไม่ ถูกอยู่ตรงนั้น ถึงตอนนี้เอง ไม่รู้ว่าใครพูดขึ้นมาว่า “ผู้อำนวย การมาแล้ว” ใบหน้าของเธอยิ่งแสดงให้เห็นถึงความตกใจอย่าง ชัดเจน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ผู้อำนวยการเข้าใจว่ามีใครมาก่อเรื่อง วุ่นวาย ดังนั้นจึงมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก

ครูประจำชั้นฝืนยิ้ม แล้วพูดว่า “ท่านผู้อำนวยการ คุณมาได้ ยังไงคะ………องที่นี่ดิฉันจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ”

ผู้อำนวยการขมวดคิ้วแล้วมองไปที่เธอ ไม่ได้พูดอะไร จนถึง จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังอย่างสุภาพ

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ?” ผู้อำนวยการรู้สึกไม่พอใจมาก ไม่ ได้พูดอะไรต่อ แล้วจึงรับปากว่าจะเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดดู “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็เปิดภาพจากกล้องวงจรปิดดูละกัน”

หลังจากดูบันทึกภาพจากกล้องวงจรปิดเรียบร้อยแล้ว ความ จริงทั้งหมดก็ปรากฏให้เห็นว่าถวนจื่อไม่ได้พูดโกหก
ครูประจำชั้นยืนอยู่ที่มุม ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่น้อย จนถึงเอง ก็ไม่ได้คิดที่จะปล่อยเธอไปเช่นนี้

“ท่านผู้อำนวยการครับ ผมว่าท่านก็เป็นคนฉลาด การที่ว่าจ้าง ครูที่ไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้ จะให้ผู้ปกครองท่านอื่น วางใจที่ จะส่งบุตรหลานมาเรียนได้อย่างไรล่อครับ?” จุนถึงเหลือบตา ไปมองครูประจำชั้น แล้วพูดกับผู้อำนวยการ

ผู้อำนวยการเองก็มีสีหน้าจริงจัง ตอนที่มาถึง เขาก็พอจะดู ออกแล้วว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ไม่ใช่คนที่จะสามารถมีเรื่อง ด้วยได้ อีกทั้งสิ่งที่ครูคนนั้นทำผิดในครั้งนี้ อาจจะมีคนนำออกไป พูดต่อ ถ้ายังให้อยู่ต่อไป ก็จะทำให้โรงเรียนเสื่อมเสียชื่อเสียงได้

“ท่านวางใจเถอะครับ ผมจะไล่เธอออก

“ท่านผู้อำนวยการคะ! ท่านยกโทษให้ฉันสักครั้งเถอะค่ะ ต่อ ไปฉันจะไม่มีทางทำผิดเช่นนี้อีกแล้ว!” ครูประจำชั้นรีบพูดขอ ความเห็นใจ แต่ผู้อำนวยการก็ไม่ยอมยกโทษให้เธอ

ตอนนี้ จนถึงก็มองไปที่คนที่เคยถูกเรียกว่า “ผู้เสียหาย

“เด็กผู้ชายที่พูดโกหกคนนี้ ท่านผู้อำนวยการตั้งใจที่จะจัดการ ยังไงครับ?”

“ถ้าอย่างนั้น……..ลงโทษเขาโดยการให้ทำความสะอาด ห้องน้ำหนึ่งอาทิตย์ โดยให้เจียงซึ่งหวีเป็นคนคอยดูแล คุณว่า เป็นยังไงบ้าง?”

จุนถึงก็ก้มหน้ามองถวนจื่อ แล้วถามความเห็นเขา เมื่อเห็นถวน อพยักหน้า เขาก็ยอมตกลง