บทที่ 15 บ้าการแข่งขัน

วันถัดไป จนถึงได้รับข้อความจากสมิทธ์ บอกเขาว่ากำลัง เตรียมจะขึ้นเครื่องแล้ว คาดว่าจะถึงเมืองที่พวกเขาอยู่ในไม่ช้า

หลังจากได้รับข้อความ จุนถึงประเมินเวลา จึงพา เจียงหยุน เอ๋อและ กวนจื่อไปที่สนามบินด้วยกัน

ในสนามบิน ทันใดนั้นเจียงหยุนเอ๋อรู้สึกว่ามือของตัวเองถูก จับเอาไว้ หันไปด้วยความตกใจ ใบหน้าจนถึงไร้อารมณ์ใดๆ ดู เหมือนว่าสิ่งที่ทำเป็นเพียงเรื่องธรรมดาเท่านั้น

“คุณทําอะไร!” เจียงหยุนเอ๋อพูดเสียงเบา “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!

“คุณลืมไปแล้วเหรอว่าต้องแสดงเป็นภรรยาของผม?” ลี่จุนถึง เหล่ตามองเธอเล็กน้อย

เจียงหยุนเอื้ออึดอัดขึ้นมาชั่วขณะ แต่พูดอย่างรวดเร็ว “แต่…..อนหน้านี้เราตกลงกันแล้วห้ามใกล้ชิดกันมากเกิน ไป!

ลี่จุนถึงหัวเราะเบาๆ : “ทำไม? จูงมือก็นับว่าใกล้ชิดแล้วเห รอ? คุณไม่เคยมีความรักเหรอ?”

นอกจากคู่หมั้นคนก่อน เจียงหยุนเอ๋อก็ยังไม่มีประสบการณ์ ทางความรู้สึกจริงๆ แต่จูงมือกับผู้ชายคนหนึ่งทั้งๆ ที่ไม่คุ้นเคยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ

เธอพยายามที่จะทำให้หลุดพ้นจากมือลจนถึง จนถึงจับมือ เธออย่างแน่น ทำให้เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

“เจ็บ!!

จนถึงหันมาถลึงตาใส่เธอ เจียงหยุนเอ๋อเม้มริมฝีปาก ทำได้ เพียงยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ ยอมให้เขาจับมือไว้

ขณะนี้ มีเสียงดังสนั่นในสนามบินดังขึ้น

“ว้าว เธอดูคนต่างชาติพวกนั้นมีรัศมีจัง เป็นดาราหรือเปล่า?”

“ก็ใช่น่ะสิ”

เจียงหยุนเอ๋อหันไปด้วยความสงสัยเล็กน้อย พร้อมกับได้ยิน จุนถึงพูดขึ้น “พวกสมิทธ์เขามาแล้ว”

สมิทธ์เป็นคนลักษณะของชาวตะวันตกทั่วไป ใบหน้ามีความ คมชัดราวกับรูปแกะสลัก มือเขาหนึ่งจูงภรรยาของตนเอง มืออีก

ข้างอุ้มลูกสาวตนเอง

ลูกสาวสมิทธ์ผมทองดวงตาสีฟ้า ดวงตากลมโตแทบจะทำให้ เจียงหยุนเอ๋อใจละลาย และได้น่าภรรยาของสมิทธ์ ผมสีทองทิ้ง ตัวลงกลางหลังของเธอราวกับน้ำตก ก็ถือเป็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่ คนหนึ่ง

เห็นจุนถึง ใบหน้าสมิทธ์ประกายด้วยความตื่นเต้น เขาส่ง ลูกสาวของเขาให้ภรรยา จากนั้นก็เข้ามาและกอดจนถึงครู่หนึ่ง
“จุนถึง ไม่เจอกันนานเลยนะ” ภาษาจีนของสมิทธ์นั้นค่อน ข้างด้อย แต่ในฐานะชาวต่างชาติ มันไม่ง่ายเลยที่จะพูดได้ขนาด นี้

เมื่อสองคนทักทายกันเสร็จ จนถึงถอยหลังก้าวหนึ่ง เริ่ม แนะนำให้กับสมิทธ์อย่างเป็นทางการ: “สมิทธ์ นี่คือภรรยาและ

ลูกของฉัน”

สายตาสมิทธ์จึงมองไปยัง เจียงหยุนเอ๋อและถวนจื่อ เจียงหยุน เอ๋อพยักหน้าให้เขาด้วยรอยยิ้ม กวนจื่อสื่อสารกับเขาด้วยภาษา อังกฤษคล่องแคล่ว ทำให้สมิทธ์ไม่มีอารมณ์ที่จะโอ้อวดต่อหน้า ลี่จุนถึง

สมิทธ์ พูดด้วยสีหน้าอึดอัด “ไม่! เป็นไปไม่ได้ ก่อนจะมาที่นี่ ฉันได้ตรวจสอบเป็นอย่างดีแล้ว เห็นได้ชัดว่านายยังไม่ได้ แต่งงาน ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูกโตขนาดนี้!”

เจียงหยุนเอ๋อได้ยินสมิทธ์พูด ทันใดนั้นก็มองจนถึงอย่างตื่น เต้น จากนั้นจนถึงยิ้มอย่างได้ใจ ราวกับคาดเดาได้ว่าสมิทธ์จะ ต้องสงสัย: “ทำไม? ฉันต้องรายงานให้นายทุกอย่างเลยเหรอ? ฉันรู้จักนิสัยคนอย่างนาย จะเป็นไปได้ยังไงที่จะเล่าทุกเรื่องให้ คนที่บ้าการแข่งขันอย่างนายฟัง?”

สมิทธ์เห็นว่าคงไม่ได้อะไรจากคำพูดของจุนถึง จึงหันหน้าไป ทางเจียงหยุนเอ๋อพยายามหาข้อบกพร่องบางอย่างในตัวเธอ “คุณผู้หญิงคนนี้ คุณพูดความจริงกับผม และอย่าไปกลัวจนถึง คุณต้องถูกเขาบังคับมาแน่นอน ใช่ไหมครับ?”
ได้ยินสมิท พูดแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อ กลั้นไม่ไหวหัวเราออกมา

ลีจุนถึงได้ยิน รีบขยับเข้าใกล้เคียงหยุนเอ๋อ และยังแนบ ใบหน้าของตนเองอีกด้วย ทำสัญลักษณ์ให้เธอด้วยสายตาอย่าง บ้าคลั่ง

ภายใต้การเฝ้าดูของผู้คนมากมาย ใบหน้าเจียงหยุนเอ๋อแดง เล็กน้อย แต่ในเมื่อรับปากจนถึงแล้ว เธอจึงทำได้เพียงจำใจยื่น หัวออกไปและจูบที่ใบหน้าจนถึงที่หนึ่ง

“เป็นยังไงล่ะ? ตอนนี้นายควรเชื่อได้แล้วมั้ง?” ลี่จุนถึงกอด เจียงหยุนเอ๋ออยู่ในอ้อมแขนของตนเอง ยิ้มแล้วมองสมิทธ์

อุณหภูมิบนใบหน้าของเจียงหยุนเอ๋อค่อยๆ เพิ่มขึ้น อยากจะ หาช่องรูสักที่แล้วมุดเข้าไป

เธอเอนตัวเข้าที่ข้างหูของ จนถึง พูดอย่างโหดเหี้ยม: “ต้อง เพิ่มเงิน!”

ขณะพวกเขามีปฏิสัมพันธ์ สมิทธ์ยืนอยู่ไม่ไกลและจับตาดู อย่างใกล้ชิด จากนั้นพูดว่า “ไม่ใช่ นายดูใบหน้าของคุณผู้หญิง คนนี้ตอนนี้แดงแล้ว พวกนายไม่ใช่คู่สามีภรรยากันจริงๆ

จนถึงนึกไม่ถึงไม่เจอกันนานขนาดนี้ สมิทธ์กลายเป็นคนที่ จัดการได้ยากมากขึ้นไปอีก แต่ในไม่ช้าเขาก็เปลี่ยนจุดสนใจ

ลี่จุนถึงหัวเราะ ตบไหล่ของสมิทธ์ “สมิทธ์นายไม่เข้าใจ ธรรมเนียมของพวกเรา ภรรยาของฉันเป็นคนขี้อายมาก ทำสิ่งนี้ ในที่สาธารณะขนาดใหญ่นี้ก็ต้องอายเป็นธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นความรัก ในประเทศของเรานั้นถูกจํากัดมากกว่า เพราะฉะนั้นที่ เป็นแบบนี้เป็นเรื่องปกติมาก

ได้ฟังคําอธิบายของลีจุนถึง ในใจสมิทธ์แม้ว่าจะยังคงสงสัย แต่ไม่เจออะไรที่ผิดปกติ ในไม่ช้ามันก็หายสงสัยไป

จากนั้น สมิทธ์ก็แนะนำลูกสาวและภรรยาของตนให้กับเจียง หยุนเอ๋อ

“นี่คือภรรยาของผมได้ว่า นี่คือลูกสาวของผม เอลิซ่า”

เจียงหยุนเอ๋อมองเอลิซ่าอดไม่ได้ที่จะชื่นชม “ลูกของคุณน่า รักจริงๆ”

ถวนจื่อแสดงความกระตือรือร้นของเขาในเวลานี้ วิ่งไปที่ข้าง

กายเอลิซ่า พูดกับเธอด้วยภาษาอังกฤษ: “สวัสดีพีเอลิซ่า! ผมชื่อ

เจียงซิ่งหวี พี่เรียกผมว่า………

พูดถึงตรงนี้ ถวนจื่อเกาหัวอย่างเซ็ง หันหลังมาถามเจียงหยุน เอ๋อ : “หยุนเอ๋อ กวนจื่อภาษาอังกฤษพูดยังไง?”

เจียงหยุนเอ๋อและลุจุนถึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ สมิทธ์และได้น่า ฟังไม่เข้าใจการสื่อสารด้วยภาษาจีนระหว่างพวกเขา แต่ก็รู้สึก ทึ่งกับทักษะภาษาอังกฤษของ กวนจื่อ

“จุนถึงลูกของนายพูดภาษาอังกฤษได้ดีขนาดนี้ตั้งแต่อายุยัง น้อย มีอนาคตที่ยาวไกล” สมิทธ์พูดชื่นชม

ภาษาอังกฤษพื้นฐานบางอย่างที่ กวนจื่อใช้สื่อสารกับเขาเมื่อ ครู ที่แสดงให้เห็นในตอนนี้ไม่ใช่ทักษะสำหรับเด็กเล็กทั่วไปจะมีไต้

ได้ยินดังนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของ จนถึงนั้นภาคภูมิใจยิ่ง กว่าเดิม: “ก็แน่นอนอยู่แล้ว นี่เป็นลูกชายฉันนะ”

เจียงหยุนเอ๋ออยู่ข้างๆ เงียบฟัง จนถึงคนนี้….แสดงเก่ง

จริงๆ พูดอย่างกับเป็นความจริง

“โอเค ไปกันเถอะ ฉันส่งพวกนายกลับไปพักที่โรงแรมก่อน