ตอนที่ 8 ให้พวกเรายืมเงิน

เพียงแต่ว่าต่อมา ขณะที่เธอกำลังสิ้นหวังอยู่ คิดไม่ถึงเลย ว่าแม่เลี้ยงที่เพิ่งจะมีเรื่องกันจะมาหาเธอเองแล้วบอกกับ เธอว่าจะให้ค่ารักษาพยาบาลกับเธอแต่เธอต้องทำเรื่องบาง อย่างให้หลินยูลี่

ต่อมาเธอถึงได้รู้ว่าแม่เลี้ยงจะให้เธอแต่งงานกับลู่ยี่ซิงที่ กลายเป็นมนุษย์ผักไปแล้วแทนหลินยูลี่

เธอจําเป็นต้องทําแบบนี้เพื่อค่ารักษาพยาบาลของแม่

หลังจากที่เธอ “แต่งงาน” กับลู่ยี่ซิงแล้ว คนพวกนี้ก็ยังไม่ ยอมปล่อยเธอไป

แม่เลี้ยงย้ายแม่ไปอยู่ในที่ลับเพื่อจะได้ควบคุมเธอได้

นาน ๆ ครั้ง ถึงจะอนุญาตให้เธอวิดีโอคอลคุยกับแม่ได้ ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง พวกเขาก็จะทำร้ายแม่ที่ถูกคุมตัวเอาไว้

ด้วยเหตุนี้เองจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ โชคชะตาของเธอถึง ตกอยู่ในกำมือของพวกเขาอย่างสิ้นไร้ไม้ตอก

เธอไร้สินหนทาง หนีไปจากตระกูลลู่ไม่ได้ หนีไปจากลู่ยี่ ซิงไม่ได้

เธอยิ่งต้องเก็บความลับเอาไว้ จะให้คนอื่นรู้ไม่ได้ มิฉะนั้นพวกเขาจะทําให้แม่เดือดร้อน

ดังนั้นไม่เพียงแต่ร่างกายของเธอจะถูกผูกมัดไว้กับตระกูล ลู่แล้ว หัวใจของเธอก็ยังเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม ไม่ สามารถสลัดความทุกข์ระทมออกไปได้เลย

ในเวลานี้หลินหยุนซินทำได้แค่อดกลั้นความเสียใจ ทั้งหมดเอาไว้ไม่ปริปากออกมาสักคำเดียว

เฉินหงหัวเราะเยาะเย้ย “ฮี คนชั้นต่ำยังก็คือคนชั้นต่ำอยู่ดี ลืมกำพืดของตัวเอง พ่อแม่ไม่สั่งสอน เห็นแกแล้วรู้สึกว ถ้าไม่ใช่มีธุระมาหาแก แกจะมีบุญได้เข้าบ้านฉันเหรอ แกฟัง ฉันให้ดีนะ ช่วงนี้บริษัทพ่อแกมีปัญหาสภาพคล่องทางการ เงิน ต้องการเงินก้อนหนึ่งมาลงทุน ไม่อย่างนั้น บริษัทพ่อ แกจะเจ๊ง ในเมื่อตระกูลหลินของฉันเลี้ยงดูแกมา แกก็ควร ที่จะออกแรงทำเพื่อตระกูลหลิน บังเอิญว่าแกมีวาสนาเข้า ตระกูลลู่เพราะยู่ลี่ แกควรจะรู้สึกซาบซึ้งใจนะ ดังนั้นแก ต้องไปพูดกับครอบครัวแม่ยายของแกให้พวกเขาให้พวก เรายืมเงินหน่อย หรือลงทุนในบริษัทของพวกเราสักหน่อย อีกอย่างฉันก็ได้ข่าวว่า คุณชายลู่ กลับมาแล้ว เรื่องเล็กแค่ นี้….แกก็ไปขอร้องเขาได้ แค่เขาโบกไม้โบกมือก็ช่วยจัดการ ให้พวกเราได้แล้ว”

หลินหยุนซินฟังแล้วก็มาคิดในใจเงียบ ๆ เธออยากให้ บริษัทของตระกูลหลินล้มละลายจะตายไป

อีกอย่าง ถึงเธอจะแต่งงานเข้าไปในตระกูลลู่แล้ว แต่ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่า เธอก็แค่ไปชดใช้หนี้
ตระกูลล่เกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เห็นเธอเป็นแค่แม่ บ้าน จะรับปากทําตามที่เธอขอได้อย่างไรกันเล่า

อีกอย่าง คุณชาย …

ไอ้โรคจิตคนนั้น !

เธอแทบไม่อยากไปเกี่ยวข้องกับเขาอีกเลยสักนิดเดียว

หลินหยุนซินพูดด้วยความลำบากใจ “ฉัน…ฉันคงทำไม่ได้ หรอก พวกเขาไม่มีทางรับปากฉันหรอก”

เฉินหง ได้ยินดังนั้นก็ยกฝ่ามือตบหน้าหลินหยุนซินอีกครั้ง “เลี้ยงแกมาแล้วมีประโยชน์อะไร ไอ้เศษสวะเอ้ย ถ้าพวกเขา ไม่ยอม แกก็คิดหาวิธีสิ ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะใช้วิธีอะไร ฉันต้องการให้ตระกูลลู่ลงทุนในบริษัทของพวกเราหนึ่งสิบ ล้าน ตระกูลหลินจะล้มละลายไม่ได้…ถ้าแกทําไม่ได้ฉันจะ หยุดให้ยานางแม่ชั้นต่ำของแก แกรอรับศพมันได้เลย”

แววตาของหลินหยุนซินฉายความโกรธแค้นและสะกด อารมณ์เอาไว้ข้างใน ฝ่ามือก็ยิ่งกำแน่นขึ้นจนมือสั่น

“ฉัน…ฉันเข้าใจแล้ว” เธอทำได้แค่อดทน

หลินยูลี่หลินซ๊อ รอจนไม่ไหวแล้ว ปล่อยเรื่องธุรกิจที่น่า ปวดหัวนี้ให้นางสารเลวนี่ไปจัดการเสียก็หมดเรื่องแล้ว

“แม่ อย่าไปเปลืองน้ำลายพูดกับมันอีกเลย พวกเรายังต้องไปทําเล็บอีกนะ…แม่ดูสิ เล็บของหนูดอกขึ้นไปหมดแล้ว ต้องทําใหม่ถึงจะหาย

เฉินหงพูดโอ้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน “ได้จ้ะ ได้จ้ะ แม่พา หนูไปทำเล็บนะ เล็บของลูกสาวสุดที่รักของแม่จะต้องสวย สวย จะมีรอยตำหนิแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้

ก่อนที่เฉินหงจะจากไป เธอก็ทำท่าเหยียดหยามออก คำสั่งกับหลินหยุนซินอย่างยโสโอหัง “ก่อนแกจะไปต้อง ทำความสะอาดหนึ่งรอบ เอาให้สะอาดสะอ้าน เรียนรู้ว่าจะ เป็นคนใช้ยังไงบ้าง อย่าให้คนเขาพูดว่าแม้แต่ปรนนิบัติรับ ใช้งานบ้านก็ทำไม่เป็น ขายหน้าตระกูลหลินของฉันหมด ทําความสะอาดเสร็จแล้วแกถึงไปได้

พูดจบเธอก็พาลูกสาวสุดที่รักของตัวเองออกไปทำเล็บ