ตอนที่ 5 มาเล่นชู้

หลินหยุนซินหันหลังให้ประตูอยู่

เพียงแค่แขนอันแข็งแรงทั้งสองข้างของชายหนุ่มกอดรัด เอวเธอเอาไว้เธอก็ตกใจจนสะดุ้งโหยงเหมือนโดนไฟช็อต

หลินหยุนซินหันหน้าเข้าหาแสงไฟจากโคมไฟที่ห้อยอยู่ บนเพดานถึงได้เห็นว่ายืนสูงตระหง่านกำลังจ้องมองเธออยู่

เขาอยู่บนเตียงด้วย !

หลินหยุนซินตกใจจนกรีดร้องออกมา

ลองคิดดูสิ กลางดึกป่านนี้แถมยังเป็นห้องนอนของตัวเอง อีก จู่ ๆ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นผู้ชายนอนอยู่บนเตียงของตัวเอง จะไม่กลัวได้อย่างไรกันล่ะ !

ล่สิ้นเอขมวดคิ้ว โน้มตัวเอามือปิดปากหลินหยุนซินเอาไว้

สายตาที่เขาจ้องมองหลินหยุนซินเหมือนกับสายตาที่จ้อง เหยื่อก็ไม่ปาน พอเธอถูกเขาจับได้แล้ว เขาไม่มีทางปล่อย เธอไปเด็ดขาด !

ลู่สิ้นจือพูดจาข่มขู่ “ถ้าเธออยากร้องเรียกให้ทุกคนมาเห็น ชายโสดหญิงม่ายอยู่บนเตียงด้วยกันสองต่อสอง ก็ร้องเลย ทางที่ดีที่สุดก็ร้องให้มันดัง ๆ หน่อยด้วยนะ ไม่อย่างนั้นพวก เขาจะไม่ได้ยิน”
พูดจบล่สิ้นจือก็ปล่อยมือของเขาเพราะมั่นใจว่าเธอจะไม่ กรีดร้องอีก

เมื่อลู่สิ้นจือพูดจบก็เหมือนกับราดน้ำเย็นลงมาที่หัวของ หลินหยุนซินอย่างแรงทำให้เธอได้สติขึ้นมา

เธอจะปล่อยให้คนในบ้านหลังนี้มาเห็นคุณชายลู่อยู่บน เตียงของเธอไม่ได้เด็ดขาด

ไม่อย่างนั้น พอพวกเขามาเห็นภาพในตอนนี้เข้า แม้ว่าเธอ จะมีปากก็ยากที่จะแก้ตัว

อีกอย่าง แม้ว่าเธอจะไม่ผิดแต่คุณแม่จะต้องโทษเธอแน่ๆ เพราะคุณแม่ไม่มีทางโทษล่สิ้นจือแน่นอน !

ดังนั้นหลินหยุนซินจะกรีดร้องออกมาไม่ได้เด็ดขาด

แน่นอน เธอสั่นไปทั้งตัวเพราะหวาดกลัวและโกรธมาก

แขนทั้งสองข้างของผู้ชายคนนี้ยันขนาบข้างศีรษะของ เธอเอาไว้ เอาหน้าอกของเขาแนบเธอไว้กับเตียงทำให้เธอ หนีไปไหนไม่ได้

หลินหยุนซินมองลู่สิ้นจืออย่างระแวงและโกรธมาก “คุณ เข้ามาได้ยังไง ฉันล็อกประตูแล้วนะ แล้ว…นี่คุณคิดจะทำ อะไรกันแน่เนี่ย

ลู่สิ้นจือพูดอย่างไม่สนใจใยดี “ไม่มีกลอนประตูอะไรบนโลกใบนี้มาขัดขวางฉันได้หรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกลอน ประตูเน่า ๆ ของเธอเลย ส่วนฉันมาทำไมน่ะเหรอ แน่นอนว่า ฉันมา….เล่นชู้กับเธอไง”

เล่นชู้งั้นเหรอ

คำนี้ทิ่มแทงเข้าไปในใจของหลินหยุนซิน

“คุณมันหน้าด้าน คุณออกไปนะ” หลินหยุนซินดิ้นรนต่อสู้ และพูดตอกกลับไป

แต่วินาทีต่อมาลู่สิ้นจือแก้ชุดนอนของเธอออกอย่าง ง่ายดาย

เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร ตั้งแต่เขามีอะไรกับ เธอในห้องนํ้าเขาก็โหยหาร่างกายของเธออยู่ตลอดเวลา

ดูท่าทางร่างกายของเธอจะมีเสน่ห์อะไรบางอย่างที่ทำให้ เขาปรารถนาในตัวเธออย่างแรงกล้าไม่มีที่สิ้นสุดจนอยากจะ เอาแล้วเอาอีก !

“ไอ้สารเลว…แก…แกอย่าแตะต้องตัวฉันนะ…

คราวนี้ลู่หย่าอันไม่ได้อยู่ที่ประตู เธอบอกได้เลยว่า มันไม่ เหมือนกับตอนที่อยู่ในห้องน้ำตอนพลบค่ำนั้นเลย เธอไม่ กล้าเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาเลยสักคำเดียวเพราะกลัวลู่หย่า อันจะได้ยินเข้า
แต่ทว่าลู่สิ้นจือกลับเล้าโลมร่างกายของเธอ ดูร่างกาย ของเธอสั่นเทาไม่หยุดเพราะนิ้วของเขาสัมผัสร่างกายของ เธอ “ดูสิ…เธอมันปากกับใจไม่ตรงกัน ปากบอกว่าไม่ แต่ ร่างกายของเธอกลับยอมรับฉัน ไหนบอกฉันมาซิ สามีของ เธอทำแบบนี้กับเธอหรือเปล่า”

พอนึกถึงตั้งแต่เธอแต่งงาน ก่อนที่สามีของเธอจะกลาย เป็นมนุษย์ผัก เธอก็เคยโดนแบบนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือน โดนหนามทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจ ทั้งอิจฉาริษยาทั้งยากที่จะ อดกลั้นมันเอาไว้ !

หลินหยุนซินรู้สึกโกรธแค้นและอับอายมากเหลือเกิน เธอ จงใจพูดโกหกออกไป “ไอ้สารเลว แกมันสู้สามีของฉันไม่ได้ หรอก ร่างกายของฉันเป็นของเขา เรื่องบนเตียงเขาเก่งกว่า แกเป็นพันเท่า”