ตอนที่ 19 ตายเสียอย่างดีกว่ามีชีวิตอยู่

ลู่สิ้นจือทนไหวเสียที่ไหนกัน

สําหรับเขาแล้วเธอไม่ต่างกับยาปลุกเซ็กส์ที่ทั้งเข้มข้น ที่สุดทั้งแรงที่สุด

เพียงแค่ติดนิดเดียวเท่านั้น ก็ทำให้สติของเขาทั้งหมด ขาดสะบั้นไปได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้น เพียงแค่เขาคิดว่าหากเขามาช้าไปหนึ่งก้าว เธอก็จะโดนผู้ชายคนอื่นแตะต้องด้วยแล้ว เปลวไฟในใจ ของเขาก็ยิ่งลุกโชนหนักขึ้นไปอีก

ดังนั้นเขาจึงยิ่งไม่ปราณีผู้หญิงที่อยู่เบื้องล่างของเขา

เขาจึงนัวเนียกับเธอทั้งคืนแม้ว่า สิ้นจือจะทำให้หลินหยุน ซินร้องไห้แล้วร้องไห้อีก แต่ผู้ชายคนนี้กลับไม่ยอมไปจาก

เธอ

จนกระทั่งถึงเวลาเช้าตรู่แล้วล่สิ้นจือถึงปล่อยเธอไปแบบ ไม่เต็มใจ

เขายังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีก

นั่นก็คือ เขาไม่มีทางปล่อยผู้ชายเมื่อวานคนนั้นไปหรอก

ส่วนเธอ เดี๋ยวพอเธอตื่นขึ้นมาแล้วเขาค่อยคิดบัญชีกับเธอ

แต่ก่อนที่เขาจะไป เขาก็ยังพาหลินหยุนซินไปที่ห้องน้ำ แล้วอาบน้ำให้เธอเอง ถึงได้อุ้มเธอกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ให้เธอพักผ่อนดี ๆ

อย่างไรเสียเมื่อวานเธอก็เหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว

ตอนนี้หลงหลิน ถูกคนเอาเชือกมามัดเอาไว้แล้วแขวนเอา

ไว้

พวกบอดี้การ์ดของคุณชายลู่ พวกเขาจะใช้วิธีทรมานคน บ้างไม่ได้ล่ะ

แม้ว่าเชือกเล็ก ๆ เส้นหนึ่ง เพียงแค่อยากจะทรมานคน ทำให้คนตายเสียดีกว่าอยู่ ถ้าอย่างนั้นก็มีอีกตั้งหลายวิธีแห นะ

เชือกมัดทั้งมือและเท้าของหลงหลิน อย่างแน่นหนา เขา ยิ่งดิ้นเชือกก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น

เพียงไม่กี่นาทีก็เจ็บปวดจนทนไม่ไหวแล้ว

ตอนนี้หลงหลินก็โดนมัดมาทั้งคืนแล้ว เช้ามาก็ร้องไห้โฮ จนเสียงแหบ มันเจ็บปวดมากเกินไปแล้ว ให้เขาตายไปยัง จะดีเสียกว่า

ไม่ว่าเขาจะขอร้องให้ปล่อยเขาไปอย่างไร พวกเขาก็ไม่ยอมปล่อยเขาไป

เขาอธิบายเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียดให้ฟังทั้งคืนก็ยัง ไม่ยอมปล่อยเขาไป ใครจะกล้าเล่นลิ้นหาข้อแก้ตัวเอาตัว รอดอีกล่ะ

เขาเห็นเธอเมา เล็งเธอเอาไว้ก่อนแล้วเลยอดที่จะขืนใจ เธอไม่ได้

อีกอย่างเขาก็ยังแฉเรื่องอื่นเพิ่มขึ้นมากอีกซึ่งก็คือลู่หย่า อันให้เธอดื่มเหล้าในงานปาร์ตี้ไม่อย่างนั้นก็ต้องเต้นระบำ เปลื้องผ้า

เหล่าบอดี้การ์ที่คุมตัวเขาอยู่บันทึกคำพูดที่เขาอธิบายเอา ไว้ทั้งหมด เดี๋ยวพอเจ้านายมาที่นี่ก็จะส่งมันไปให้เขา

ตอนที่ลู่สิ้นจือมาอยู่ตรงหน้าหลงหลิน หลงหลินก็เหงื่อ แตกหนักมากจนตัวเปียกชุ่มไปทั้งตัว

แถมยังมีกลิ่นฉี่ลอยมาในอากาศด้วย

ผู้ช่วยส่วนตัวลู่จิ้งส่งเอกสารรายงานสถานการณ์ให้ลู่สิ้น จือ”ท่านประธาน ไอ้หมอนี่เล่าเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว”

ลู่สิ้นจือดูแค่แว๊บเดียว แววตาก็ฉายความเย็นชาออกมา

ลู่จิ้งก็กำลังรอคำสั่งของท่านประธานอยู่
“จัดการมันซะ ! เอามันไปทิ้งบนเกาะอวี่ให้ทำงานหนักที่ นั่น ชาตินี้ห้ามออกมาเด็ดขาด” ถ้าปล่อยให้มันตายง่าย ๆ มันก็ดูถูกเขาเกินไปแล้ว

สีหน้าของลู่จิ้งแสดงความเห็นใจออกมา ปกติโดนทิ้งบน เกาะร้างแบบนั้น ไม่ต่างกันกับทรมานจนตายเสียดีกว่ามี ชีวิตอยู่เอาเสียเลย อย่างไรเสียที่นั้นขาดแคลนน้ำมาหลาย ปี แห้งแล้งมาก อาหารก็ยิ่งหายาก อีกทั้งยังถูกขนานนามว่า เป็น “เกาะปีศาจ” ด้วย

จะเหนื่อยจนตายหรือทรมานจนตายก็ไม่แปลกหรอก

จะว่าไปแล้ว ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ไอ้หมอนี่ก็ถือว่า “หาย สาบสูญ” ไปจากโลกนี้แล้ว

ในห้องของหลินหยุนซิน

หลินหยุนซินหลับอย่างงง ๆ เธอเหนื่อยมาก แรงกายถูก ดึงออกไปใช้จนหมดแล้ว

ถ้าเป็นเวลาปกติ เธอต้องตื่นแต่เข้าแล้วแต่ความทรมาน กับอาการเมาค้างเมื่อคืนทำให้เธอตื่นขึ้นมาไม่ไหว

ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูเสียงดัง

หลินหยุนซินถึงได้ลืมตาขึ้นมาอย่างมึนงง
เธอมึนหัวไปหมด ไม่เพียงแต่จะปวดหัวนั้น หนำซ้ำยัง ได้ว่าเหมือนจะมีบางช่วงขาดหายไป

เธอจำได้แค่ว่าเธอเมาอยู่ในศาลามาคลอด จากนั้นก็ดื่ม ๆ

แล้วหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้ว

เกิดอะไรขึ้นในห้องของเธอเมื่อวานนะ

เธอเดินกลับมาที่ห้องเองเหรอ

เธอมองชุดนอนที่เธอสวมใส่อยู่ เธอเปลี่ยนชุดนี้เองเหรอ

แต่ทำไมร่างกายของเธอถึงเจ็บปวดมากล่ะ ทำไมถึงไม่มี เรี่ยวแรงเลยล่ะ อีกอย่างที่น่าอายที่สุดคือ เธอรู้สึกค่อนข้าง เจ็บปวดตรงนั้นของเธอด้วย