ตอนที่ 15 ระบ่าเปลื้องผ้า

ลู่หย่าอันรับฟังข้อเสนอของ หลงหลิน แม้ว่ามุมปากกำลัง ยกขึ้นยิ้มอยู่แต่รอยยิ้มนั้นก็แฝงไปด้วยความชั่วร้าย

“ก็ได้ ถ้างั้นเธอก็ทำการแสดงให้พวกเราดูก็ได้…พวกเธอ ว่า พวกเธออยากเห็นเขาเต้นระบำเปลื้องผ้าหรือเปล่าล่ะ ฉันได้ข่าวมาว่า เธอเต้นเก่งมากเลยนะ”

หลงหลิน ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างชอบอกชอบใจมาก ดูน่า สนุกแหะ

หลินหยุนซินหน้าซีด หน้าเสียมาก ๆ ขึ้นมาทันที

ไม่ เธอไม่เต้น

แววตาของหลินหยุนซินฉายความรู้สึกอับอายขายหน้า ออกมา เธอพูดออกมาว่า “ฉันเต้นไม่เป็น

ลู่หย่าอันสีหน้าดูเย็นชาขึ้นมาทันที “ นี่เธอปฏิเสธพวกเรา เหรอ ฉันบอกแล้วไง เธอทำให้พวกเราอารมณ์เสีย เธอควร จะขอโทษพวกเรา ทำให้พวกเรามีความสุข มีความสุข เธอ ต้องจําฐานะของตัวเองเอาไว้ให้ดีสิ เธอเป็นแค่คนใช้นะ

หลินหยุนซินรู้สึกว่าคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็มองมาที่ตัวเธอ กันหมด เหมือนกับมีปลายดาบเป็นหมื่นพันเล่มทิ่มแทง ร่างกายเธออย่างรุนแรง ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอกัน หมด
เธอพยายามฝันให้ตัวเองไม่ตัวสั่น พยายามฝืนไม่ให้น้ำตา ของตัวเองร่วงลงมา

เพราะเธอจะร้องไห้ต่อหน้าคนเหล่านี้ไม่ได้

สายตาของเธอยังคงมองไปที่ลู่หย่าอันแล้วพูดว่า “ถ้า เธออยากให้ฉันขอโทษ ถ้างั้นฉันจะขอโทษด้วยวิธีของ ฉัน…เธอให้ฉันดื่มเหล้า ฉันดื่มก็ได้ ดื่มแล้ว…ฉันก็ไปได้ใช่ ไหม”

ลู่หย่าอันพูดอย่างเหยียดหยาม “แน่นอนอยู่แล้ว ก็แล้วแต่ เธอจะเลือกนะ อยากจะเลือกดื่มเหล้าก็ได้นะ แต่ว่า…เมื่อกี้ ฉันพูดผิดไป ไม่ใช่สิบขวดที่อยู่ตรงหน้าแต่เป็นเอามาอีกสิบ ขวด มาทําเป็นเยเกอร์บอมบ์แล้วกัน แน่จริงก็ดื่มให้หมดสิ ไม่อย่างนั้น ถ้าเธอดื่มไม่หมดก็อย่าได้คิดจะไปเลย…แต่ถ้า เธอเสียใจ เธอจะเต้นระบำแก้ผ้าก็ได้นะ ทั้งง่ายทั้งสบายดี ด้วย”

หลินหยุนซินทมสุดตัว เธอบอกกับตัวเองในใจ ไม่ว่าเธอ จะต้องดื่มไปครึ่งชีวิต แม้ว่าจะต้องเจ็บปวดอีกสักแค่ไหน เธอก็จะทำต่อไป เธอจะไม่มีวันเลือกเต้นระบำเปลื้องผ้าต่อ หน้าทุกคนเพื่อให้ทุกคนสนุกสนานกันแน่นอน

ในเวลานี้เอง คนใช้ที่ยินดีกับความโชคร้ายของเธอก็เอา แก้วใบใหญ่หลายใบมา จากนั้นก็รินเหล้าลงไปผสมกัน ทั้งหมด

แววตาของบางคนกลับฉายความสงสารและความสงสัยออกมา ถ้าต้องดื่มเหล้าลงไปให้หมด แม้แต่ชายหนุ่มที่ดื่ม เหล้าจนชินมาหลายปีก็ยังทนไม่ไหวเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึง สาวงามผู้บอบบางราวกับต้นหลิวที่พลิ้วไหวที่อยู่ตรงหน้า เลย

หลินหยุนซินไม่ได้มองไปที่คนอื่นที่อยู่ที่นี่อีก จากนั้นก็ หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแก้วแรก

แต่เธอก็รีบดื่มเกินไป พอเธอไอไม่หยุด หน้าก็แดงก่ำขึ้น มา แดงเหมือนกับมีเลือดฝาด ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์ชวน หลงใหลยิ่งขึ้นทำให้คนอดที่มองเธอไม่ได้

แต่ทว่า ทุกคนเห็นท่าทางเธอดื่มเหล้าก็มั่นใจได้ว่าเธอดื่ม เหล้าไม่เป็นจริง ๆ

แบบนี้พวกเขามั่นใจได้เลยว่าเธอทนต่อไปไม่ไหวแน่ ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงรอให้เธอยอมแพ้ไปเอง แล้วมาเต้นระบำ เปลื้องผ้าให้เวทีลุกเป็นไฟให้พวกเขาดู

เหล้าผสมกรอกลงไปในคอของเธอแก้วแล้วแก้วเล่าแล้วก็ ลงไปในท้องของเธอ

เธอรู้สึกแต่เพียงว่าเหล่าพวกนี้เผ็ดร้อนมาก บาดคอเธอ เจ็บมาดและตอนนี้เธอก็มึนงงอยู่

แต่เธอจะหยุดไม่ได้…

พอดีมไปได้หนึ่งในห้าส่วนหลินหยุนซินก็นั่งยองลงไปกับฟินแล้วอวกออกมาอย่างหนัก

มีคนเตือนเธอแล้วให้เธอยอมแพ้ซะ ทำไมต้องทนทุกข์ ทรมานด้วย เธอไม่มีทางทำสำเร็จแน่นอน ดังนั้นสู้ยอมแพ้ ตอนนี้ไปเลยดีกว่า ไม่ต้องดื่มเหล้าแล้ว พอถึงตอนนั้นก็ยัง ต้องเต้นรำอีก

แต่ทว่า ดูเหมือนว่าหลินหยุนซินจะไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น แม้ว่าจะอวกจนย่ำแย่สักแค่ไหน เธอก็ยังดื่มต่อ