บทที่ 6 ความสงบที่ยากที่จะได้มา

ไนท์คลับที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย สถานที่พวก คนรวย คนมีอำนาจจะมาสานสัมพันธ์กันที่นี้ พวกแสงสี เสียง เหล้าและเงินทอง

สายฟ้าจองห้องวีไอพีที่ชั้นบนสุดไว้ ชนชั้นเดียว กับเขานั้นนอกจากพชรแล้วก็ยังที่คุณชายของบลูสกา ยอสังหาริมทรัพย์ คุณสกาย , ประธานของบริษัทชวน ชื่น คุณนที่และผู้หญิงสวยๆของบริษัทนี้อีกหลายคน

“ยินดี ยินดี ยินดีกับคุณสายที่กลับมาโสดอีก ครั้ง” กับสกายนี่ก็รู้จักกันมาหลายปี ก็นับได้ว่าเป็น เพื่อนของสายฟ้าที่พอจะคุยกันได้ สีหน้าที่ดูจะไม่ยินดี เท่าไหร่ ยกแก้วไวท์ในมือขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

คุณนที่เปลี่ยนหัวข้อเรื่องคุยไปที่เรื่องของผู้หญิง คนหนึ่ง เขาถามสายฟ้าว่า “ทัดดาวอยู่โตเกียวเป็นยัง ไงบ้าง สบายดีอยู่ไหม?

พชรกระพริบตาแล้วกระพริบอีก “ทำไมใจของ นายถึงเอาแต่คิดเรื่องทัดดาว? ฉันนั้นอยากจะรู้เรื่องนิ ดาซะมากกว่าว่าช่วงนี้เธอทำอะไรอยู่ บอกตามตรง ตั้งแต่ที่เธอหย่ากับสายฟ้าแล้ว ก็ไม่เห็นเธออีกเลย”

“พอได้แล้ว พูดถึงแค่นี้ก็พอสายฟ้าไม่ปิดบัง อารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง “วันนี้ที่เชิญทุกคนมาก็เพื่อ ที่จะมาฉลองให้กับอิสรภาพของฉัน นายอย่ามาทำเสีย บรรยากาศได้ไหม”

สายฟ้าพูดถึงขนาดนี้ พชรก็ไม่กล้าที่จะพูดถึงชื่อ นิดาอีก ได้แต่ดื่มเหล้าเข้าไปแก้วแล้วแก้วเล่า ผ่านไป ไม่นาน ก็ดื่มจนเมาเละเทะกันไปหมด

คนขับรถพยุงตัวสายฟ้าที่เดินโซซัดโซเซขึ้นไปที่

รถ

“ท่านครับ จะให้ไปส่งที่บ้านคุณผู้หญิงไหม ครับ?” คนขับรถถามอย่างกะตุกกะตัก

สายฟ้าได้ยินคำว่า คุณผู้หญิง คำนี้ถึงกับอึ้งไปสัก พัก คิดแล้วคิดอีกจนพูดว่า “กลับ ศิลาวิลัย ละกัน”

ศิลาวิลัยไม่ใช่ที่เดียวกับบ้านวนิดา นั่นคือบ้านของ

สายฟ้า ที่นั่นไม่มีนิดา

หลังจากที่เขาแต่งงานกับนิดา สายฟ้าค่อยซื้อบ้าน วนิดาหลังนี้ ถ้าจะบอกว่าย้ายบ้านใหม่ ให้บอกว่า สายฟ้าเขานั้นไม่เคยที่จะยอมรับนิดาคนนี้จะดีซะ มากกว่า

หลังจากมาถึง ศิลาวิลัย สายฟ้าอยากจะเปิดประตู เข้าไป แต่ลองกดรหัสไปหลายรอบ อีกนิดก็เกือบจะ เรียกรปภ.มาช่วยแล้ว สุกท้ายก็เปิดเข้าไปในบ้านได้ แล้ว ก็อย่างว่า เขาพักที่วนิดามา7ปี รหัสประตูบ้าน ของหลังนั้นก็สลักฝังในใจเขาไปแล้ว

ความรู้สึกที่ไม่มีนิดาอยู่นี้มันช่างดีจริงๆ สายฟ้า หยิบขวดไวท์แดงออกมาจากชั้นวางไวท์ นั่งอยู่บน โซฟาคนเดียวและค่อยๆดื่มด่ำกับไวท์ เหมือนได้ย้อน เวลากับไปเมื่อ7ปีก่อน ความอิสระนั้น ช่างมีความสุขจริ งๆ

ไม่มีเสียงของนิดาที่คอยบ่นพึมพำ พยายามที่จะ เอาใจเขาสารพัด ตอนนี้ในใจของเขาก็จะได้ไม่ต้อง รู้สึกผิดกับนับดาวหรือกดดันอีกแล้ว

ผ่านมา7 ปีแล้ว นี่ก็เป็นคืนที่สายฟ้าจะได้พักผ่อน อย่างผ่อนคลายและสบายใจสักที

เช้าวันต่อมา สายฟ้าถูกปลุกขึ้นมาด้วยเสียงเรียก เข้าจากโทรศัพท์ของเขา แต่เป็นเพราะว่าเมื่อคืนนั้น นอนหลับสบาย เขาจึงไม่ได้หงุดหงิดอะไร

“พี่สายคะ” เสียงหวานจากผู้หญิงที่อยู่ในสาย

โทรศัพท์ “ฮิม” สายฟ้าตอบรับ จากนั้นก็ถามด้วยความไม่ แน่ใจ “ทัดดาว?”

“ฉันเองค่ะ พี่สาย คือฉันมีเรื่องบางอย่าง……ไม่รู้ ว่าจะได้หรือไม่..”ทัดดาวคำพูดอีกอัก พูดจาติด ติดขัดขัด

“มีธุระอะไรหรอ?” สายฟ้าถามไป “มีธุระอะไรก็ พูดเถอะครับ”

ทัดดาวคิดไปสักพัก จึงถาม “พี่หย่ากับนิดาแล้ว จริงหรอคะ?”

สายฟ้าขมวดคิ้วเล็กน้อย เสียงนิ่งลง “เธอรักษา ตัวอยู่ต่างประเทศ แต่ก็รู้เรื่องของในประเทศได้ดีจัง เลยนะ!”

ทัดดาวได้ยินอย่างนี้ ก็ตื่นตระหนกขึ้นมาและรีบ อธิบายไปทันที พี่สายอย่าเข้าใจผิดนะคะ พอดีตอนที่ ฉันคุยอยู่กับน้องน้ำแล้วน้องน้ำก็เผลอพูดขึ้นมาหน่ะ ค่ะ)

“พี่ก็ไม่ได้จะว่าเธออะไรซะหน่อย” น้ำเสียงของ สายฟ้าดูเป็นมิตรขึ้น

“พี่สายพอทัดดาวได้ยินเสียงของสายฟ้าที่อ่อน โยน ก็เลยพูดต่อ “หลายปีมานี้ที่ต้องลำบากพี่ ใจของ น้องน้ำก็รู้สึกผิดมาตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ พี่ก็คงไม่ ต้องมาทนทุกข์อย่างนี้ แต่ที่น่ารังเกลียดก็คือนิดา ผู้ หญิงคนนั้น เธอมันไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล แต่ก็ยัง ดีที่ตอนนี้พวกพี่หย่ากันแล้ว ในที่สุดพี่ก็เป็นอิสระสัก ที…”