บทที่ 17 เธอเป็นอะไรกันแน่

สายฟ้าเดินไปเดินมาในงานอย่างไร้จุดหมาย แต่ ไม่ใช่จะไปหามานพ เขาเพียงแค่อยากจะหลบหน้าจาก

ทัดดาว

เขาไม่ชอบทัดดาว บางทีก็ถึงขั้นเกลียด

ทัดดาวเป็นน้องสาวของนับดาวที่พ่อคนเดียวกันแต่ คนละแม่ แม่ของทัดดาวเป็นแม่บุญทำของนับดาว ขณะ ที่เธอตั้งท้องทัดดาวอยู่นั้นนับดาวเผอิญไม่สบาย แม่บุญ ทำเอาแต่ดูแลเธอจนไม่ได้ดูแลลูกในครรภ์ เลยทำให้เด็ก ในครรภ์ผิดปกติเป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด นับดาวรู้สึก ผิดที่น้องสาวต้องเป็นอย่างนี้เพราะเธอ และยิ่งแม่บุญทำ นั้นดีและดูแลเธอมากกว่าน้องสาว นับดาวยิ่งรู้สึกไม่ดี ดัง นั้นตั้งแต่เล็กเธอก็จะเอ็นดูทัดดาวเป็นพิเศษ ถ้าเธออยาก ได้อะไรก็จะหามาให้

สายฟ้ารู้จักกับนับดาวตอนเรียนอยู่เมืองนอก แต่โชค ไม่ดีเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น อุบัติเหตุทางรถยนตร์คร่าชีวิต นับดาวไป และบริจาคหัวใจให้ทัดดาว ความหวังสุดท้าย ของเธอก็คือให้สายฟ้าได้ช่วยดูแลทัดดาว ดังนั้นไม่ว่า สายฟ้าจะเกลียดทัดดาวเพียงไหน แต่ก็ยังดูแล ส่งตัวไป รักษาที่โตเกียว และไปเยี่ยมเธอทุกเดือน

ไม่เพียงแต่เพราะว่า เธอเป็นน้องสาวของนับดาว แต่หัวใจที่เต้นอยู่ในร่างกายของเธอนั้นเป็นหัวใจของนับดาว ร่างของเธอก็เหมือนคนที่ต่อชีวิตนับดาว

เขารู้มาตั้งนานแล้วว่าทัดดาวคิดไม่ซื่อกับเขา ตอน ที่นับดาวยังมีชีวิตอยู่ ความคิดของทัดดาวนั้นชัดเจนมาก ตั้งแต่ยังเล็ก ไม่ว่านับดาวจะมีของอะไรอยู่ ทัดดาวก็จะ อยากได้เสมอ และนับดาวที่รักน้องก็ตามใจน้องตลอด สงสัยเธอจะรักจนตาบอด ถึงดูไม่ออกว่าทัดดาวนั้นคิด อะไรอยู่

ตอนนี้ ทัดดาวมาตามตอแยเขาถึงที่กรุงเทพ ทำให้

ปวดหัวซะจริงๆ

ขณะที่กำลังดื่มเฉลิมฉลองให้กับเจ้าของงาน สายฟ้า

เดินไปที่ระเบียงยืนตากลมเย็นๆอยู่คนเดียว อาจเป็น เพราะฝีเท้าของเขาเบา ท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึม ผู้คนที่อยู่ใน งานนั้นจึงไม่สังเกตเห็นเขา

“เธอสังเกตเห็นอะไรไหม? วันนี้ที่คุณประธาน สายฟ้ามาถึง แต่กลับไม่เห็นคนคนนั้นเลย

“เธอหมายถึงภรรยาคุณสาย?”

“ภรรยง ภรรยาอะไรกัน นั้นมันเป็นอดีตไปแล้ว ได้ ข่าวมาว่าพวกเขาหย่ากันแล้ว ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นตามคือคุณสายขนาดนั้น รู้กันไปถึงทั่วบ้านทั่วเมือง จนทำให้ คนตระกูลบ้านเธอขายขี้หน้ากันไปหมด ตอนแรกก็คิด ว่าลำบากขนาดนั้นชีวิตตอนท้ายคงจะได้สมหวัง แต่ดูสิ สุดท้ายแล้วก็ต้องจบด้วยการหย่า

“ถ้าให้ฉันพูดนะ เป็นผู้หญิงก็ควรที่จะอ่อนหวานอ่อน โยน พวกผู้หญิงที่ทำตัวเก่งๆ ท้ายสุดแล้วสามีก็ทิ้งกัน ไปหมด คุณสายฟ้าเขาคงจะไปมีน้อยข้างนอก และเบื่อ หน่ายกับผู้หญิงเก่งๆ

สายฟ้ายกแก้วไวท์ขึ้นมา ดื่มไปหนึ่งอีก…ผู้หญิง พวกนี้ขี้เม้าท์จริงๆ วันๆก็เอาแต่นินทาเรื่องของคนอื่น เขา ไม่เคยเห็นนิดาทำตัวอย่างนี้เลย คนเรานี่มันไม่เหมือนกัน จริงๆเลย

พวกผู้หญิงนั้นไม่รู้เลยว่าคนที่พวกเธอกำลังนินทา พูดถึงอยู่นั้นยืนอยู่ตรงด้านหลังของเธอ ยังคงเม้าท์กันต่อ

ไป

“หย่ากันเลยหรอ? พูดเล่นหรือเปล่า? ใครบ้างที่จะ ไม่รู้ว่านางนิดาคนนั้นรักคุณสายฟ้าเขาจริงๆ นี่ก็อยู่ด้วยกัน มาตั้ง7ปีแล้ว เป็นไปได้ยังไงที่จะหย่ากัน?

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้หล่ะ?เธอดูสิ วันนี้เป็นวันเกิด ครบ80ปีของคุณมานพ นิดาไม่โผล่ตัวมาเลย สงสัยคงจะอายเรืองทหย่ากัน เลยไม่กล้ามาแล้วหล่ะ”

“ฉันได้ยินมาว่าน้องชายของเขาโอมก็ถูกเรียกกลับ มาแล้ว บริษัทไปซื่อคงจะต้องเปลี่ยนเจ้าของกันแล้ว ผู้ หญิงคนเก่งของพวกเราคงจะต้องเสียใจไม่ใช่น้อย

“ฉันว่านะ งานที่แต่งกันมาตั้ง7ปียังหย่ากัน อย่างนี้ ตายไปซะจะดีกว่า มีธุรกิจแล้วจะยังไง สําหรับผู้หญิงแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือสามี สามีของตัวเองยังให้คนอื่นมา แย่งไปอย่างนี้ ยังจะมีชีวิตอยู่อีกทำไมกัน?”

“หรือจะไม่ใช่! คุณสายฟ้าก็ไม่ได้ชอบเธอตั้งแต่แรก แล้ว ใครเรียกให้เธอหน้าไม่อาย ตามตื้อเขาไม่เลิก

ผู้หญิงพวกนี้ช่างน่าเบื่อ สายฟ้าส่ายหัว…ยังมาว่า เขามีเมียน้อย เขามีเมียน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่แท้ชื่อเสียง ของตัวเองก็ถูกนินทาเล่าต่อกันจนเสื่อมเสียอย่างนี้นี่เอง

แต่ว่าตั้งแต่ที่เข้างานมาถึงตอนนี้ ก็ไม่เห็นวี่แวว ของนิดาจริงๆ ถ้าดูจากสถานะของปู่มานพแล้ว นิดาไม่มี เหตุผลที่จะไม่มางาน

พอคิดทบทวนกลับไปเรื่องที่พวกผู้หญิงนี้พูดว่าตาย ไปซะจะดีกว่า หรือว่านิดาจะฆ่าตัวตายเพราะเรื่องนี้จริงๆ

แต่ว่าเธอเป็นคนที่ชอบย่านาง
สายฟ้ายิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด หันหลังแล้วเดินลงไปชั้น

ระหว่างที่เดินลงไปชั้นล่าง เขาก็เห็นร่างคนหนึ่งที่

แสนจะคุ้นเคย