คิดถึงนายสุดหัวใจ

บทที่ 27 ชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียว



บทที่ 27 ชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียว

เขามักจะด่าว่านิดาเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจ และน่า รำคาญอยู่เสมอ แต่ถ้าหากเขาเกลียดเธอจริงๆ ก็คงจะเลิก กับเธอหลังจากที่น้องสาวเขาหายดีแล้ว สายฟ้าที่อยู่ใน โลกธุรกิจมาหลายปีนี้ ก็ไม่ได้ถือว่าเป็นคนมีเมตตาสักเท่า ไหร่

แต่เขาก็ไม่ได้เลิก เขายอมที่จะทนอยู่กับเธอและ พูดประชดประชัน และดูถูกเธอไปวันๆ และทุกวันก็ต้อง มาแสดงละครสามีภรรยาคู่ที่รักกัน ต้องพัวพันอยู่อย่างนี้ มา7ปี ในใจลึกๆ เขานั้นก็รักนิดามานานแล้ว

“นิดา คุณจะมีภรรยาของผมคนเดียวและตลอดไป ผมจะพาคุณกลับบ้านแน่นอน” สายฟ้ากำกองดินเหลือง ขึ้นมา พูดกลับบอดิการ์ดที่อยู่ด้านหลัง “ไปขุดออกมา ซะ!”

“นายพูดอะไรหน่ะ?” พชรตกใจกับสิ่งที่เขาพูด

บอดการ์ดพวกนั้นก็ตกใจ การขุดหลุมศพนั้นเป็นเรื่อง ที่ไร้จริธรรมและแย่มาก

ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าท่านประธานนั้นเกลียดภรรยาตัว เองจนเข้าไส้ แต่คนก็ตายไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นแล้วมั้ง
สายฟ้าจ้องมองพวกเขาด้วยสีหน้าเยือกเย็น พูดย้า อีกว่า “ดมันออกมา

พชรถึงกับปวดหัวจนหัวโต ก็ไม่เข้าใจว่าสายฟ้าเกิด บ้าอะไรขึ้นมาอีก ก็ได้แต่พูดเสียงเบาๆว่า “การมาขุดโดย ไม่ได้รับอนุญาตินั้นมันผิดกฎหมาย

“นิดาเป็นคนในครอบครัวของฉัน ฉันจะเอาขี้เฒ่า ของเธอกลับไป มันคนไม่ผิดละมั้ง!

“แต่…แต่พวกนายหย่ากันแล้วนะ

“ใบหย่านั้นยังไม่เคยได้เอาไปแจ้งกับ อำเภอ สายฟ้าทำเหมือนกับว่าเรื่องหย่านี้ไม่เคยเกิด ขึ้น “ตอนเธอยังอยู่ก็เป็นคนของฉัน เธอตายก็เป็นผีของ

พชรได้ยินแล้วก็สีหน้าซีดขาว ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะไป

ขวางอีก

พวกบอดการ์ดพวกนั้นขุดไปมาจนพบกล่องใส่ขี้เฒ่า สายฟ้ากับตัวลงไป ค่อยๆหยิบกล่องขึ้นมา จับเหมือนกับ ว่าในมือนั้นเป็นสมบัติอันล้ำค่า

“เรากลับบ้านกันเถอะ!” สายฟ้าพูดกับกล่องที่อยู่ในมือ

ตั้งแต่วันนั้น เจ้าชายสุดเย็นชาแห่งเมืองกรุงเทพ สายฟ้าก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“พชร เรื่องของบริษัทนี้นายช่วยฉันดูแลก่อนสัก2วัน ฉันอยากจะไปฮันนีมูนกับนิดา ตั้งแต่พวกเราแต่งงานกันก็ ยังไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย!

“ฮาเซลปีนี้มีจัดโชว์เพชรพลอย นิดาเธอสนใจเรื่องนี้ เดี๋ยวฉันจะไปดูเป็นเพื่อนเธอ เรื่องบริษัทก็คงต้องรบกวน ให้นายดูแลก่อน”

“มื้อดินเนอร์เย็นนี้ฉันขอไม่ไปนะ พอดีนิดาไม่ค่อย สบาย เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับไปดูแลเธอ”

คำพูดเหล่านี้เกิดขึ้นมานับครั้งไม่ถ้วน

พชรไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้แล้ว เขาจะบอกกับ สายฟ้าตลอดเวลาก็ไม่ได้ เรื่องความจริงที่ว่านิดาเธอตาย ไปแล้ว

อีกอย่างสายฟ้าก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ เขาเพียงแค่แสร้งทำ

เหมือนว่านิดายังมีชีวิตอย่
เมอเทยบกบสายพาครงกอนทดมเหลาเมาแล้วกรด ข้อมือตัวเอง ตอนนี้ก็ยังดี อย่างน้อยสายฟ้าก็ไม่คิดจะคิด สั้นหรือให้เขาเป็นห่วง

การมีชีวิตอยู่ในความฝัน บางทีอย่างนี้ก็อาจจะเป็น

จุดจบที่ดีที่สุดสําหรับเขา

หลังจากเลิกงาน พชรก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้าน

“วนิดา”

สายฟ้าโทรหาเขาแต่เช้า พูดว่าเขากำลังจะมีข่าวดี

พชรที่เพิ่งมาถึงบ้านพัก เขาตกใจมากที่เห็นสายฟ้า พันผ้ากันเปื้อนและกำลังทำกับข้าว เป็นภาพที่น่าเหลือ เชื่อจริงๆ ผู้ชายคนนี้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อและกำลัง ผัดอาหาร คนนี้คือสายฟ้าจริงๆหน่ะเหรอ?

“มันน่าทึ่งมากจริงๆ สายฟ้า นายทำอะไรเนี่ย? นาย ทำอาหารเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” พชรมองหน้าสายฟ้า สีหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ

“นิดาสอนฉันหน่ะ” สายฟ้าพูดไปพรางเปิด โทรศัพท์ ในนั้นกำลังฉายคลิปที่นิดาสอนทำอาหารอยู่

พชรนั่งลงแล้วก็ถามเขาว่า “นายมีเรื่องอะไรจะบอก

ฉันงั้นหรอ?”
สายฟ้ายิ้มอย่างมีเลศนัย มองไปที่บรรไดแล้วพูดว่า “นายพูดเสียงให้มันเบาๆหน่อย นิดาเธอกำลังนอนพัก ผ่อนอยู่ เธอตั้งครรภ์แล้ว อย่าส่งเสียงรบกวนเธอ

“อะไรนะ?” พชรตกใจจนสะดุ้งลุกขึ้นยืน “สายฟ้า นายพอได้แล้ว นิดาเธอตายแล้ว ขนาดขี้เฒ่ากระดูกของ เธอนายก็ขุดเจอแล้วนิ

“ไม่ ไม่ใช่ ฉันได้ยินเสียงของเธอ เมื่อกี้เธอพูด กับฉันว่าเธอเหนื่อย อยากจะนอนพักผ่อน แววตาของ สายฟ้าที่เต็มไปด้วยความแน่วแน่ ไม่ยอมฟังใคร

พชรเพิ่งจะรู้ ว่าสายฟ้านั้นอาการหนักถึงขั้นนี้แล้ว เขาเริ่มเห็นภาพหลอนแล้ว

“นายจะต้องไปพบจิตแพทย์กับฉันแล้ว!” พชรดึงตัว สายฟ้าและกำลังจะออกจากประตูบ้าน

“ฉันไม่ไป!” สายฟ้าดิ้นหลุดออกมาจากพชร “ฉัน ไม่ได้ป่วย อีกอย่างนิดาเธอก็กำลังท้อง ฉันต้องดูแลเธอ”

“สายฟ้า นายตั้งสติหน่อยเถอะ ฉันขอร้องหล่ะ” พ ชรขอร้องสายฟ้า “ถ้านายเป็นอะไรขึ้นมา เย่ซื่อจะทำ ยังไง ตระกูลเย่ก็จะทอดทิ้งนาย ความฝันของนายความ ทะเยอทะยานของนายหล่ะ? นายจะเป็นยังนี้เพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวไม่ได้นะ

“ถ้าหากวันนี้นายไม่ได้จะมาแสดงความยินดีกับฉัน งั้นก็ขอเชิญนายออกไป!” น้ำเสียงเย็นชาของสายฟ้าก็ พูดออกมา “ในสายตาฉัน นิดายังมีชีวิตอยู่ เธอจะมีชีวิต อยู่ตลอดไป!”

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ฉันจะไม่ให้มันมีผลกระทบต่อ งานหรอก” สายฟ้าพูด

“นายดูแลตัวเองดีๆละกัน!” พชรมองสายฟ้าด้วย สีหน้าที่ช่วยไม่ได้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป

วินาทีที่เขาหันไป เหมือนเขาจะเห็นดวงตาของ สายฟ้าที่มีหยดน้ำตาเม็ดใหญ่ๆกำลังจะไหลออกมา

ปล.เรื่องราวยังคงจะมีการอัปเดตต่อไป โปรดอดใจ รออีกไม่นาน ระหว่างที่รอนี้ก็สามารถไปอ่านผลงานใหม่ ล่าสุดที่เพิ่งจะอัพหมดกันไปสดสดร้อนร้อน < < ถ้าหากได้ เกิดมาคู่กัน >> สนุกไม่แพ้กันเลย ขอบคุณนักอ่านที่น่ารัก ทุกคนที่คอยสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้นะคะ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ