บทที่ 25 พบเทพรักอีกครั้ง

หลังจาก6วันที่สายฟ้ากลับออกมาจากโรงพยาบาล

พชรมองเข้าไปในห้องออฟฟิศที่มีผู้ชายคนหนึ่งก้ม หน้าทำแต่งาน นี่ก็ผ่านมา6วันแล้ว

แต่ก่อนเขาหวังให้สายฟ้าเป็นคนสงบนิ่งอยู่เสมอ ไม่ใช่เอาแต่วุ่นวาย แต่ตอนนี้ พชรกลับอยากให้เขากลับ มาวุ่นวายเหมือนเดิม อย่างน้อยก็ทำให้เหมือนกับว่า สายฟ้านั้นยังมีชีวิตอยู่ มีเลือด มีเนื้อ ไม่ใช่เหมือนตอนนี้ที่ มีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณ

“ดื่มกาแฟไหม?” พชรเข้าไปถามสายฟ้า

“ไม่หล่ะ” สายฟ้าไม่หันมามองเขาเลยสักนิด ยังคง ก้มหน้าทำงานต่อไป

บทสนทนาอย่างนี้ เกิดขึ้นมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว ไม่มีความรู้สึก ไม่มีการตอบรับ

พชรไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงกับเขาดี แต่ก็ยังดีกว่าที่ เขาไม่พูดอะไรเลย

สายฟ้าที่เงียบๆไม่พูดมากอย่างนี้ อันที่จริงแล้วทำให้

คนรู้สึกกลัวมากกว่า

มวยหาเจอแล้วยัง?” สายฟ้าคาบขึ้นอย่างกะทันหัน

พชรก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงสุสานของบิดา

“ยังเลย!” พชรพูด “นี่ฉันก็ให้สายสืบไปตามหาจน

ทั่ว แต่ก็…”

สายฟ้าจ้องมองไปที่พชร แววตาซึ่งไร้อารมณ์และ

ความรู้สึก

“นายว่า จะเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขากำลังหลอก

พวกเราอยู่ เขาอาจจะยังไม่ตาย ก็เหมือนกับนายไง” พชร พูด แล้วชี้ไปที่ข้อมือของสายฟ้าที่พันแผลไว้อยู่

“ฉันว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้หรอก!” สายฟ้าหลับตาลง ในสมองมีแต่ภาพที่คาวเลือดในคืนนั้น “ฉันคิดว่าฉันควร จะต้องไปพบกับนายเทพรักอีกสักครั้ง

“นายจะไปหามันทำไม? ขนาดคุณหนิงยังไม่ยอม บอกพวกฉันเลย แล้วอย่างเขาเหรอจะบอก

“ยังไงเขาก็เป็นคนสุดท้ายที่ได้พบกับนิดา”

พชรยืนตะลึงจ้องมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขา นี่ยัง เป็นสายฟ้าคนเดิมที่เขารู้จักอยู่หรือเปล่า?
“สายฟ้าที่ฉันรู้จักนั้นไม่เคยก้มหัวให้ใคร” พชรพูด

“งั้นนายก็คิดซะว่าเขาตายไปแล้ว!” สายฟ้าตอบ

ขึ้น

กลับไปอย่างไม่แคร์สิ่งที่เขาพูด

ก็คิดซะว่าเขาตายไปพร้อมกับนิดาแล้ว

ร้านคาเฟ่ที่อยู่หัวมุมถนน โคมไฟติดผนังสไตล์ยุโรป แสงไฟสลัวที่ส่องลงใบหน้าของเทพรัก ดูไม่ออกเลยว่า เขารู้สึกอะไรอยู่

สายฟ้าพูดถึงจุดประสงค์ที่มาหา เทพรักก็ตอบกลับ ให้เขาประโยคหนึ่งว่า

“แล้วทำไมนายถึงคิดว่าฉันจะบอกให้นาย

สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ มุมปากที่เยาะเย้ย เทพรักหัวเราะเยาะให้กับสายฟ้า “ฉันไม่มีวันบอกให้นาย หรอก แน่นอน นิดาก็คงไม่อยากจะให้นายรู้

“ฉันไปที่นั่นมา”

รอยยิ้มของเทพรักค้างไปชั่วขณะ แต่เดี๋ยวก็กลับมายิ้มปกติ และแสร้งทำเป็นถามไปว่า “ที่ไหนหรอ?”

“ที่ที่เธอฆ่าตัวตาย”

เทพรัก “อ๋อ” ตอบกลับสั้นๆ และก็ไม่พูดอะไร

“ฉะนั้น เธออยู่ที่ไหนกันแน่?” สายฟ้าตามถามต่อ

“เธอจะอยู่ที่ไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย?” อยู่ๆ

ความโกรธของเทพรักก็ปรี๊ดออกมา “ตอนนี้นายเป็นคน

อะไรของเธอ? นายมีสิทธิอะไรมายุ่งเรื่องของเธอ? อย่า

ลืมสิว่าพวกนายอย่ากันแล้ว

“ทางที่ดีที่สุดนายควรพูดความจริงกับฉัน แววตาที่ เลือดเย็นของสายฟ้า

“แล้วถ้าฉันไม่พูดหล่ะ? นายจะทำอะไรได้? หรือนาย จะทำลายตระกูลบ้านฉันเหมือนกับที่นายทำลายไปซื่อ ของนิดา? หรือว่าจะหาคนมาขับรถชนฉันให้เป็นคนพิการ อย่างดนัยที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล เทพรักพูดอยู่ จู่ๆ ดวงตาก็คลอไปด้วยนําตา “ไอสายฟ้า ถ้าหากไม่ใช่เพราะ ฉันกลับไปลอนดอน ฉันจะไม่มีวันให้นายทำลายของที่ นิดารักมากที่สุด และก็จะไม่ให้นายไปทําร้ายดนัย คอย ดูเถอะ อีกไม่นานฉันจะทวงทุกอย่างที่เป็นของนิดาคืน มา”
สายฟ้าตาโตพร้อมสีหน้าอึ้ง ณ เวลานั้นทำให้เขา ตอบโต้อะไรไม่ออกกับสิ่งที่เทพรักพูดออกมา

แต่จากประสบการณ์หลายปีในโลกธุรกิจ ทำให้เขา ตั้งสติกลับมาได้เร็ว และพูดกลับไปอย่างเย็นชาว่า “นาย จะลองดูก็ได้นะ”