บทที่ 24 กลับไปจุดเริ่มต้น

ห้องสีขาวๆ ณ โรงพยาบาล กลิ่นยาแอลกอฮอล์ฆ่า เชื้อที่แสบเข้าไปถึงจมูกจนทำให้คนหายใจไม่ถนัด

หลังจากสายฟ้าเกิดเรื่อง พชรก็รีบไปที่ฮาเซล

“โชคดีที่เขากรีดข้อมือตัวเองไปไม่นานก็มีคนมาพบ แผลที่กรีดก็ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่ ตอนนี้พ้นขีดอันตราย แล้วครับ” หมอพูดกับพชร

พชรเดินเข้าไปห้องผู้ป่วย เห็นสายฟ้าที่กำลังเหม่อ

มองไปบนเพดาน

“ไม่คิดเลยจริงๆ ว่านายจะทำอย่างนี้!” พชรพูด “ฉันคิดว่านายจะไม่มีวันคิดสั้น นี่มันไม่เหมือนเป็นนาย เลย”

“สายฟ้าก็ไม่มีวันที่จะรักนิดา” สายฟ้าพูดต่อจากพ ชร “อันที่จริงฉันไม่ได้ฆ่าตัวตายหรอก มันก็แค่อารมณ์ชั่ว วูบ”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ? จากการคาดเดาของพ ชร สายฟ้าจะต้องไปรู้อะไรมาแน่ๆ

สายฟ้าไม่ได้นั่งเครื่องมาที่ฮาเซล เขาทำเหมือนกับเป็นการลงโทษตัวเอง เขาจงใจทำให้การเดินทางมาด้วย ความลำบากและเชื่องช้า

ตอนที่เขามาถึงที่นี่ เขาก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

ชายหาดในยามค่ำ ลมทะเลพัดมาเบาๆ ความรู้สึกที่

เหมือนปลดปล่อยและสบายใจ

เหมือนในปีนั้นไม่มีผิด สวยจนทำให้คนต้องตะลึง

ทุกที

แต่ภายใต้ความสบายนี้ กลับทำให้สายฟ้ารู้สึกโดด เดี่ยว ความเหงาที่แทงลึกเข้าไปถึงกระดูกดำของเขา

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงหญิงสาวในตอนนั้น ช่าง สวยงาม แต่ว่า7ปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยได้มองหน้าเธอดีๆ เลยสักครั้ง

เขาหาพื้นที่ว่างแล้วก็นั่งลงไป จุดบุหรี่หนึ่งมวล เขา ไม่สนเลยว่าทรายนั้นจะทำให้เสื้อแพงๆของเขาสกปรก หรือเปล่า

เขาแค่อย่างนั่งเงียบๆอยู่อย่างนี้ มองดูผู้คนเดินไปมา ที่ชายหาด มองดูท้องฟ้าที่ค่อยๆปกคลุมไปด้วยดวงดาว วินาทีนั้น เวลาดูเหมือนจะหยุด สายฟ้าก็นั่งมองภาพสวยๆตรงหน้า หวนคิดถึงคืนวันวานที่ผ่านมา

“เอ๋? สามีคะ บ้านหลังนี้คุณขายให้ผู้หญิงคนรวยคน นั้นแล้วไม่ใช่หรอ? แล้งทำไมถึงกลับมาเก็บกวาดให้อีก หล่ะ?” บทสนทนาของสามีภรรยาคู่หนึ่งที่เดินผ่านหน้า สายฟ้าไป

“ไม่ต้องพูดถึงมันแล้ว คุณนายคนนั้นหน่ะ เธอฆ่าตัว ตายที่บ้านแล้ว เลือดนี่นองเต็มพื้น แต่ว่าคุณนายนั้นให้ เงินผมทุกปี ให้ผมช่วยเก็บกวาดดูแลบ้านพักนั้น ผมไม่ไป ก็คงจะไม่ดี”

“หา? ตอนที่คุณนายคนนั้นซื้อ ไม่ใช่ว่าจะเอาบ้านนี้ ไว้พักตอนแก่หรอ? เห็นยังบอกอีกว่าจะมาคนรักของเขา มาอยู่ด้วยกัน แล้วทำไมถึงฆ่าตัวตายหล่ะ?”

“ใครว่าไม่ใช่หล่ะ? เดานะว่าครอบครัวคงจะต้องมี ปัญหาอะไรกันแน่นอน ช่างน่าสงสารจริงๆ คุณนายคนนั้น ทั้งสวยทั้งสาวอยู่เลยแท้ๆ

สายฟ้าฟังถึงตรงนี้ก็รีบลุกขึ้น วิ่งตามสามีภรรยาคู่นั้น ไป “เมื่อกี้นี้ พวกคุณบอกว่าบ้านพักหลังนั้นมีคนตายงั้น หรอ?”

สามีภรรยาคู่นั้นถูกสายฟ้าขวางทางเดินไว้ พวกเขาจ้องไปที่สายฟ้า แต่ดูออกว่าเขาคงไม่ใช่คนไม่ดี ก็เลย ตอบกลับไป “ใช่ค่ะ สามีของฉันก็เพิ่งออกมาจากบ้าน หลังนั้น แล้วคุณเป็นใคร? จะทำอะไร?

“บ้านพักหลังไหน?”

“นัน บ้านหลังที่อยู่ข้างบนชายหาดนั้น” ผู้หญิงคน นั้นชี้ไป แล้วก็ถามต่อ “แล้วคุณเป็นใคร?

“สามีของเขา” แววตาของสายฟ้าที่ว่างเปล่า

หลังจากที่พวกเขารู้ว่าสายฟ้าคือใคร ก็รีบพาไปหาผู้ ดูแลหมู่บ้าน เพราพเรื่องอย่างนี้จะต้องรีบจัดการยิ่งเร็วยิ่ง ดี จะปล่อยทิ้งไว้อย่างนี้ไม่ได้ อีกอย่างสายฟ้าก็แต่งตัวดูดี ไม่เหมือนพวกนักต้มตุ๋น

“ช่างแย่มากเลยจริงๆ ผมยังไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มา ก่อน สงสัยบ้านพักระแวกนี้ก็คงจะขายไม่ออกกันแล้ว” ผู้ ดูแลบ่นไปด้วย ถอนหายใจไปด้วย “สามีภรรยาทะเลาะ กัน ทำไมต้องเอากันถึงตายอย่างนี้หล่ะ จากที่ผมดูพวก คุณก็เป็นพวกผู้ใหญ่ที่รู้เรื่องมีเหตุผลกันหนิ คุณนายคน นั้นก่อนตายเธอก็ยังแต่งหน้าให้ตัวเอง น่าเสียดายจริงๆ ตายตั้งแต่อายุยังน้อย

หลังจากที่ตรวจเช็คสถานะสายฟ้าเสร็จ ผู้ดูแลก็ยื่นกุญแจให้เขา

วินาทีที่สายฟ้าเดินเข้าไปในบ้านพัก ก็สัมผัสถึงกลิ่น

ของนิดา

ถึงแม้ดอกไม้เหี่ยวแห้งที่ตั้งอยู่บนโต๊ะจะถูกเก็บไป แล้ว แต่เขาก็ยังได้กลิ่นดอกไม้ เหมือนกลิ่นเดียวกับที่อยู่ บนตัวของนิดา

บนโต๊ะในห้องอาหารมีแหวนกุหลาบวางอยู่ เป็น แหวนวงเดียวที่คู่กับของสายฟ้า แหวนรักแท้

แหวนที่นิดาออกแบบเอง จากความรักของเธอ แต่ ตอนนี้มันถูกวางไว้ที่นี่

ตรงหน้าของสายฟ้าเป็นกระจกแผ่นใหญ่ๆ ถ้ามอง ผ่านกระจกไปก็จะเห็นชายหาดทั้งหมด ที่นี่คือสถานที่ที่ เขาพบกัน

สายฟ้าเอามือไปสัมผัสของภายในบ้าน ก็เหมือน กำลังลูบจับนิดาอยู่

เขานั่งลงไปตรงหน้ากระจกนั้น ตาของเขาก็เหลือบ ไปมองเห็นมีดปอกผลไม้
“ฉันคิดว่า บิดาในตอนนั้นเธอจะต้องเจ็บมากแน่ๆ เลย สายพาเลาจนจบวนกลับมาชีวิตจริง ในห้องผู้ป่วย สีขาวจนทำให้แสบตา เขายกมือที่ถูกผ้าก๊อซพันไว้ “ฉันก็ แต่อยากจะรู้ว่าเธอจะต้องเจ็บขนาดไหน