บทที่ 11 สู่มหลงในเงินทอง

ยามราตรี ช่วงเริ่มต้นใช้ชีวิตของชาวกรุงเทพ

เดินเข้าไปร้านสวงสวรรค์บาร์ เสียงดนตรีดังกระหน่ำ โดยปกติแล้ว สายฟ้าจะเข้าช่องวีไอพีที่เดินเข้าห้องใหญ่ ชั้นบนสุดได้เลย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เข้าไปชั้น1เรียกได้ว่า เป็นสถานการณ์ที่น่าตกใจที่เดียว

แสงสีเสียงที่สาดเต็มทั่วห้องสาวๆหนุ่มๆบิดตัวเต้น กันตามจังหวะเพลง พวกเขาสนุกสนานกันจนลืมทุกสิ่ง อย่างเหมือนกลับพวกฝูงผีปีศาจเต้นรำในกลางดึก

เมื่อสายฟ้าเดินเข้าไปที่นี่ ก็ดึงดูดสายตาจากคน

มากมาย

เพราะว่าเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในเมืองกรุงเทพ รูปร่าง ท่าทางสไตล์ ที่ทำให้สาวๆต้องบ้าคลั่ง สายตาที่ ยั่วยวนจากสาวๆทั้งหลายจ้องมองที่เขา

พชรตื่นตาตื่นใจมากกับที่นี่ เอาแต่บ่น “รู้อย่างนี้มา เที่ยวที่ชั้นนี้ตั้งนานแล้ว นายดูสาวสาวพวกนี้สิ สายตา อย่างกับปีศาจที่จ้องมองจนเหมือนอยากจะกลืนกินนาย เข้าไปทั้งตัว”

สายฟ้าเหลียวไปมองพชร ผู้ชายที่อยู่หน้าประตูนั้น ก็หล่อดูดีเหมือนกันนะ ตั้งแต่เข้ามายังไม่หยุดมองนายเลย เอายังไงจะลองอะไรที่มันท้าทายใหม่ๆดูหน่อยไหม

หล่ะ

ทั้งสองคนแซวกันเล่น และก็ไม่อยากกลับไปห้องที่ จองเอาไว้ในชั้นบนนั้น เลยนั่งดื่มกันที่เค้าเตอร์บาร์คนละ สองแก้ว

ปกติคนที่นั่งที่นี่มักจะเป็นแขกที่พวกเขาสองคนที่ หล่อหรูดูแพงนั่งอยู่กันที่นั่น ก็ยิ่งดูเด่นอย่างมาก

บางคนเห็นว่าพวกเขามีเงินก็จะเข้าหาจะมาอ่อยเขา ในนั้นยังมีพวกผู้ชายที่บ้ากามเข้ามาด้วย

“คุณผู้ชายจะเลี้ยงเครื่องดื่มฉันสักแก้วได้ไหมคะ?” มือที่เรียวบางเข้าไปแตะไหล่ของสายฟ้า

สายฟ้าทำท่ารังเกียจเล็กน้อย เขาไม่ชอบที่คนอื่น มาแตะเนื้อต้องตัวเขา พชรก็รอดูอยู่ว่าสายฟ้าจะปฏิเสธผู้ หญิงคนนี้ยังไง

“ด้วยความยินดีครับสายฟ้าเงยหน้าขึ้นมามองผู้ หญิงคนนี้เดี๋ยวหนึ่ง แล้วก็ตอบตกลง

เขานั้นเป็นคนใจใหญ่และรูปร่างหน้าตา ความสง่า ราศีออร่ามาตั้งแต่เกิด สิ่งพวกนี้แหละที่ทำให้สาวๆหลายคนบ้าคลั่งในตัวเขา

ผู้หญิงคนนี้ แค่เห็นก็ดูออกว่าเป็นสาวอย่างว่าที่มี ประสบการณ์มานาน เธอหมุนตัวเข้าไปนั่งตักของสายฟ้า พร้อมกระซิบข้างหูเขา “ฉันรู้สึกเหนื่อย คุณคงจะไม่ว่า อะไรใช้ไหมคะถ้าฉันจะขอนั่งที่นี่

ตักของสายฟ้าเป็นที่ที่ใครอยากนั่งก็นั่งได้งั้นหรอ พ ธรบ่นพึมพำอยู่ข้างๆ สายฟ้ามันเปลี่ยนรสนิยมไปตั้งแต่ เมื่อไหร่กัน

“ได้สิครับ” น้ำเสียงที่เย็นชา ไม่ได้ผลักผู้หญิงคน นั้นออกไป แต่กลับไปเธอนั่งที่ตักตามใจชอบ

ไม่รู้ว่าถ้านิดามาเห็นภาพนี้จะรู้สึกยังไงกันนะ?พชร นั่งกุมขมับ สายฟ้าเขาไม่เคยใกล้ชิดกับใครอย่างนี้มาก่อน เลยนะ นอกจากผู้หญิงที่ตายไปคนนั้น นับดาว หลังจาก เกิดเรื่องขึ้นเมื่อแปดปีก่อนเขาก็กลายเป็นคนที่อยู่ตัวคน เดียว

เขากลายเป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ตั้งแต่ตอนนั้นที่เขาอย่ากับนิดา สายฟ้าที่นิ่งและเย็น ชาก็เปลี่ยนไปกลายเป็นคนสนุกเฮฮา เล่นทั้งๆขว้างๆ
พอคิดถึดตรงนี้ สายตาของพชรก็ยิ้มกว้างขึ้น สายฟ้า นะสายฟ้า ทั้งๆที่ในใจตัวเองแคร์นิดาแท้ๆ ยังมาเล่น สงครามเย็นกับเธออีก ที่นายบอกว่านายนั้นมีแต่ความ เกลียด และขยะแขยงให้เธอ ตีให้ตายฉันก็ไม่เชื่อ รอสัก วันหนึ่ง วันที่นายรู้ใจตัวเองอย่างชัดเจน ดูสิว่าถึงตอนนั้น นายจะทำยังไง

นิสัยของสายฟ้านั้นดื้อรั้น นอกจากเขาจะรู้ด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้น ไม่ว่าใครจะไปช่วยพูดมันก็ไร้ประโยชน์

ทั้งสองคนที่ต้องรับมือกับสาวๆที่เข้ามามากมาย เลย ดื่มกันไปหลายแก้วจนเมา

สายฟ้าบังเอิญเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ รอยยิ้มบน หน้าก็หายไป พูดอย่างเคร่งขรึมว่า พชร พาฉันกลับบ้าน เดี๋ยวนี้ ดึกมากแล้ว”

เขาเคยสัญญากับนิดาว่าจะไม่ค้างคืนนอกบ้านเด็ด

ขาด

“นายไม่เป็นไรใช่ไหม?พชรหันไปมองเขา ยัง เช้าอยู่เลย ฉันกำลังสนุก!”

สายฟ้าพูดออกไปด้วยความโมโห “ก็เป็นเพราะว่าน ดานั่นแหละ ที่ออกกฏว่าให้ฉัน…
พูดไปครึ่งหนึ่ง เขาก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นอย่ากับนิ

ดาไปแล้ว

พชรพูดไม่ออก เขาเห็นสายฟ้าในสภาพนั้น จึงลาก ตัวเขาออกไปเป่าลมผ่อนคลายข้างนอก

“ยอมรับเถอะ ที่นายนั้นชินกับการที่มีนิดาอยู่ข้างๆ ในใจของนายเองก็ยังไม่ยอมรับความจริงเลยที่ว่าพวก นายนั้นอย่ากันแล้ว”

ลมหนาวที่กระแทกเข้ามาบนหน้าของเขา ทำให้ สายฟ้านั้นได้สติ เขาคิดทบทวนสิ่งที่พชรพูด ในใจนั้นเต็ม ไปด้วยความรู้สึก แต่ปากของเขาก็ยังไม่ยอมรับอยู่ดี:

“แค่เมามากไปหน่อย เลยเผลอพูดไปก็แค่นั้น”

สายฟ้าพูดจบ ก็เข้าไปนั่งในรถที่จอดรออยู่ข้างทาง ไม่รอพชร แล้วขับออกไป

พชรหันไปมองรถที่ขับเคลื่อนห่างออกไปเรื่อยๆ ทั้ง ตลกและทั้งพูดไม่ออก

“ท่านประธานครับ วันนี้จะไปนอนที่ไหนดีครับ?”ขับรถก็ไม่รู้ว่าจะส่งเขาไปที่ไหรดี เลยได้แต่เอ่ยปากถาม

“ศิลาวิลัย”

“ครับ” คนขับรถกำลังจะเลี้ยว สายฟ้าก็เปลี่ยนใจ กระทันหัน

(ไปวนิดา

สายฟ้าพูดจบแล้วหลับตาลง พชรพูดถูก เขาจะหนี อย่างนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”