บทที่ 10 หลอกตัวเอง

สายฟ้ากับพชรเดินออกจากงานเลี้ยงห่วยๆที่น่า โมโห กลับไปที่รถไม่พูดถึงเรื่องในงานอีก

สายฟ้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ปกติเขาก็ เกลียดนิดาซะขนาดนั้น แต่พอได้ยินคนอื่นนินทาเธอ เขาก็หัวร้อนขึ้นมา

“เมื่อกี้ทำไมนายต้องไปแกล้งไออ้วนนั้นด้วยพ ชรถามขึ้น เพื่อนิดาใช่ไหม? เพราะว่าเขาว่าร้ายนิดา ดังนั้นนายเลยแก้แค้นคืนใช่ไหม”

“ใช่ซะที่ไหนกัน?สายฟ้าปฏิเสธ

“อย่าหลอกตัวเองหน่อยเลยหน่าพชรพูด ไอ สาย นายก็ยอมรับเถอะหนะ นายอยู่กับเธอมาตั้ง7ปี เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่รู้สึกอะไรกับนิดา บางที นาย อาจจะตกหลุมรักไปแล้วก็ได้..?

“เป็นไปไม่ได้! “สายฟ้ารีบตัดบทพชรไปด้วย ความหงุดหงิด “นายอย่ามาพูดชื่อยัยนั้นต่อหน้าฉันอีก ไม่งั้นเดี๋ยวฉันก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับนายเลยนะ”

“ถ้าอย่างนั้นเมื่อกี้นี้นายทำไปเพื่ออะไร?” พชร

ถามต่อ สายฟ้าบอกเขาด้วยสายตาเบื่อหน่าย “ฉันเมา”

พชรจ้องหน้าเขาพร้อมสีหน้าช่วยไม่ได้ ไอสายนะ ไอสาย นายนี่ก็ได้แต่หลอกตัวเอง

ช่วงนี้คนในกรุงเทพนี้ถึงกลับแปลกใจกันไปหมด ประธานบริษัทซูซื่อ คุณสายฟ้าที่ปกติจะเป็นคนเย็นชา ไม่สุงสิงกับใคร ทุกวันนี้ตระเวรเที่ยวไปทั่วสถานที่ กลางคืน

พอตกดึก ตามสถานที่บันเทิงใหญ่ๆนั้นมักจะเห็น เขาได้เสมอ

ก่อนหน้านี้ ข่าวที่สายฟ้ากับนิดาอย่ากัน เรื่องนี้ถูก พูดกันให้ทั่วเมืองกรุงเทพ บางคนก็พูดว่าคุณสายฟ้านี้ ถูกภรรยาเก่านั้นคุมเข้มเกินไปและตอนนี้เขาก็สถานะ โสดและยังอายุน้อยอยู่ ดังนั้นจะต้องไขว่คว้าดีดี

เขาไม่ได้เป็นฝ่ายจีบ แต่สาวทุกคนที่เข้ามาหาเขา ก็ไม่เคยปฏิเสธ

แต่สิ่งที่น่าแปลกยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เคยจริงใจกับ ผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาเลย และไม่เคยพาไปออกงาน สิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดนี้ถ้าจะเรียกว่าเที่ยวเตร่ ไปมั่ว ก็ คงจะไม่ถูก จะต้องบอกว่าเป็นการระบายความแค้นซะ มากกว่า

พูดไปก็เท่านั้น ผู้หญิงที่มาส่งตัวถึงที่นั้นมาแทบไม่ ขาดสาย สายฟ้าถือเป็นคนมีเชื่อเสียงทั้งด้านฐานะและ รูปร่างหน้าตาจะมีผู้หญิงคนไหนบ้างหล่ะที่จะไม่อยาก ได้เขา

ผีเสื้อ

ประธานสายก็เหมือนดั่งดอกไม้ที่รุมล้อมไปด้วย

แต่พชรกลับเป็นห่วงเขาที่ทำตัวผิดแปลกไปอย่าง

“ช่วงนี้นายแปลกๆไปนะ?” พชรสังเกตเห็น สายฟ้าที่เหม่อลอยในห้องประชุม

สายฟ้าเหลียวตาไปมองเขา “นายคิดมากไปเอง

แหละ

หลังจะนั้นอยู่ๆก็เหม่อขึ้นมาอีก..นิดาก็หายไป เกือบจะหนึ่งเดือนแล้วนะ แต่ทำไมไม่ได้ยินข่าวคราว อะไรบ้างเลย หรือเขาจะมองเธอผิดไป หลังจากงานเลี้ยงคืนนั้น มันก็คาใจเขามาตลอด เขาใช้ชีวิตกับนิดามานานขนาดนี้ แต่กลับไม่รู้จักนิสัย ตัวตนของเธอเลยสักนิด แต่ก่อน เขาจะดื่มเหล้าเมา กลับมาแล้วก็จูบเธอตลอด แต่เธอ ทั้งๆที่ตัวเองแพ้ แอลกอฮอล์ แต่ก็ไปเคยขัดขืนจูบของเขา ถึงแม้บาง ครั้งร่างกายของเธออาจจะมีต่อต้านบ้าง แต่เธอก็จะ บังคับตัวเองให้ยอมเขาตลอด เขารู้มาตลอดว่านิดารัก เขา แต่ไม่เคยรู้เลยว่าจะรักมากขนาดนี้

สายฟ้าเหม่อมองไปที่โทรศัพท์ จมอยู่ในความทรง จำของตัวเอง ในสมองก็คิดแต่เรื่องของนิดา ทุกการก ระทำที่เธอทำ

พชรมองท่าทางของสายฟ้าแล้วถอนหายใจหนึ่งที “นายไม่รู้ตัวเลยหรอว่าช่วงนี้นายเหม่อบ่อยมาก? นาย เอาแต่จ้องโทรศัพท์ เหมือนกับว่ารอใครบางคนอยู่ สายฟ้า…มันไม่เหมือนนายคนเดิมเลยนะ”

สายฟ้าเรียกสติกลับมา สีหน้าซึ่งไร้อารมณ์จ้องไป ที่พชร สับสนในตัวของตัวเอง หรือว่าเขาจะแคร์และ สนใจนิดาเข้าแล้วจริงๆ?

จะเป็นไปได้ยังไง?

เขาจะไปสนใจผู้หญิงคนนั้นทำไม สายฟ้าวางโทรศัพท์ลง แววตาเศร้าหมอง พูด อธิ บายกับพชรไปว่า “สงสัยช่วงนี้ฉันคงจะทำงานมากไป หลับไม่ค่อยสนิท หรือว่าคืนนี้เราออกไปเที่ยวผอน คลายกันข้างนอกไหม?”

“จะออกไปเที่ยวข้างนอก? ฉันว่านายช่วงนี้ใจไม่ อยู่กับเนื้อกับตัว ก็เพราะว่ากลางคืนนายคงจะ”ผ่อน คลายเกินไปสิท่า!” พชรกระซิบ

สายฟ้าทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วพูดต่อ เรียกพวก เพื่อนๆไปด้วย ไปไม่ไป?”

“ไป นายเลี้ยงทั้งที จะไม่ไปได้ไง?” พชรถาม “ที่ เดิมใช่ไหมครับ?”

ที่เดิมที่ว่าก็คือห้องชั้นบนสุด สายฟ้าได้เช่าที่นั้นไว้

เป็นรายปี

(ไม่” สายฟ้าเม้มปาก “วันนี้ไปชั้นหนึ่ง ไปจอง ห้องใหม่ด้วย”

“โอ้โห วันนี้ประธานสายของเราจะเล่นสิ่งใหม่ๆ แล้วเว้ย”พชรได้ยินแล้วก็รู้สึกแปลกๆ

ห้องชั้นบนสุดนี้ก็เหมือนกับชนชั้นของสังคม ยิ่งชั้นร่างคนก็จะยิ่งต่ำ คนประเภทไหนก็สมควรได้ความ บริการประเภทอย่างนั้น มีก็แต่เรื่องที่คุณนึกไม่ถึง ไม่ เคยมีสิ่งที่เขาทำไม่ได้

สายฟ้านั้นเป็นคนสะอาดสะอ้าน หุ่นดี มองท่าแล้ว

วันนี้คง

จะบ้าไปแล้วจริงๆ”