HH 5

โจรู้สึกสงสัยว่าพวกเขาทำอย่างไรกับพลังของหินแต่เห็นในไม่ พูดอะไรแสดงว่าเธอก็รู้เรื่องพลังของตนเองแล้ว

“ในองค์กรก็พอมีคนมีความสามารถแยกแยะพลังได้อยู่ โจพิมพา

โจเดินไปพร้อมกับรินท่ามกลางสายตาอิจฉาของเหล่า บุรุษ รินเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักพร้อมกับท่าทางน่าเอ็นดู ของเธอ ไม่ว่าใครที่ได้เจอก็ต้องยอมสยบใต้เท้าเธอ แต่กับโจ เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เขาเคยเจอเผ่าพันธุ์ชั้นสูงที่มีร่างกาย เหมือนมนุษย์แต่สวยยิ่งกว่านางฟ้าหรือเทพธิดาคนไหนๆมา ก่อน เขามั่นใจว่าถ้าพวกผู้ชายเหล่านี้ได้ไปเห็นสิ่งมีชีวิตเหล่า นั้นพวกนี้คงน้ำลายไหลมารวมกันเป็นแม่น้ำสายหนึ่งแน่

ใช้เวลาไม่นานทั้งคู่ก็เดินมาถึงอาคารแห่งหนึ่ง ด้านหน้า ทางเข้ามีป้ายเขียนด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่ว่า “อาคารหน่วย รุก

รินพาโจเดินเข้าไปข้างในอย่างช่ำชอง พวกเขาก็มาถึง ห้องทำการที่มีโอซึ่งเป็นรองหัวหน้าหน่วยทหารฝึกหัดประจำ การอยู่ที่นี่

“รองหัวหน้าหน่วยคะ ฉันพาเพื่อนมาเข้าร่วมหน่วยค่ะ” น พูดด้วยรอยยิ้ม
ชายอายุสามสิบหันมาหากินและเอ่ยยิ้มๆ “ได้คนมาเข้า

ร่วมหน่วยแล้วเหรอ

โดนรองหัวหน้าแซวก็อายขึ้นมา “รองหัวหน้าพูดอะไรกัน คะ เดี๋ยวก็ได้คนมาเพิ่มอีก…

โจคิ้วกระตุกหมึกๆ เขาคิดว่าจะมีคนมาเข้าร่วมหน่วย มากกว่านี้ แต่ที่ไหนได้กลับมีแค่เขากับเธอสองคน? นี่มันบ้า ชัดๆ สองคนมันจะเรียกหน่วยได้ยังไงฟะ

เห็นสีหน้าของโจเธอก็รู้สึกเศร้าและผิดหวังเพราะคิดว่าโจ จะไม่เข้าร่วมหน่วยของเธอ แต่เธอกลับคิดมากไป

“แล้วผมต้องทำยังไงบ้างครับถึงจะเข้าหน่วยนักสำรวจ ได้?” โจถามด้วยรอยยิ้ม ทำให้รินรู้สึกดีใจและตื้นตันใจ

รองหัวหน้าหน่วยก็กล่าวสบายๆ แค่นำบัตรประจำตัวมา ให้ผมแล้วเดี๋ยวผมจัดการให้

โจพยักหน้าแล้วส่งบัตรประจำตัวให้กับโอ รองหัวหน้า หน่วยนําบัตรไปเข้าเครื่องเล็กๆ แล้วกดแป้นพิมพ์บนคอมด้วย ความช่ำชองจากนั้นสักพักก็เสร็จสิ้นแล้วยื่นบัตรคืนให้โจ

โจมองดูในบัตรมีตัวอักษรปรากฏขึ้นอีกแถว หน่วย

ประจําการ -นักสํารวจ

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว” รองหัวหน้าหน่วยยิ้ม

พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วรินกับโจก็เอ่ยลารอง

หัวหน้าหน่วย
“ริน หน่วยย่อยพวกเขาให้ทหารฝึกหัดเป็นคนสร้างขึ้นมา กันเองเหรอ?” ระหว่างที่เดินอยู่นั้น ใจก็เอ่ยถาม

ในพยักหน้า “ใช่แล้ว เพื่อเป็นการฝึกฝน เหล่าหน่วยย่อย ต่างๆจะเป็นทหารฝึกหัดสร้างขึ้นมา

หลังจากที่เอ่ยถามอีกไม่กี่อย่างใจก็ได้รับรู้ว่า หลังจากได้ เข้าสู่ยุคท่องอวกาศพวกผู้ใหญ่ก็ตัดสินใจให้เด็กรุ่นใหม่เป็นผู้ พัฒนา พวกเขาเชื่อว่าด้วยศักยภาพแบบใหม่และพลังงานที่ได้ จากการฝึกฝน เด็กรุ่นใหม่มีโอกาสก้าวหน้ามากกว่าและจะ ช่วยพามนุษยชาติก้าวเดินต่อไปได้ ส่วนเหล่ารุ่นก่อนจะทำ หน้าที่ค่อยซัพพอร์ตเรื่องต่างๆ ให้จนกว่าพวกคนรุ่นใหม่จะทำ ทุกอย่างได้เอง แน่นอนว่าจะต้องมีการแข่งขันเกิดขึ้นอย่างเช่น หน่วยย่อยๆต่างผู้ที่เป็นหัวหน้าหน่วยย่อยส่วนใหญ่แล้วเป็น เด็กที่มีฐานะและภูมิหลังยิ่งใหญ่ มีครอบครัวคอยหนุนหลังเอา ไว้และพวกเขาจะชักชวนคนอื่นๆ ให้เข้าร่วมหน่วยย่อย อย่างที่ นท่า

โจคิดว่ามันน่าสนใจดีที่ให้เด็กรุ่นใหม่เป็นผู้พัฒนา แน่นอนเขาไม่ปฏิเสธความจริงที่ว่าเด็กรุ่นใหม่มีโอกาส ก้าวหน้ามากกว่า เพราะอายุของพวกเขาน้อยกว่า การฝึกฝนจึง พัฒนาได้มากกว่า

แต่ใจเองก็เสียดายที่ดินเป็นเด็กรุ่นใหม่ที่ค่อนข้างอ่อนต่อ โลก หลังจากใช้เวลาหลายวันทำได้แค่ชวนใจเข้าร่วมหน่วยนัก สํารวจ
โจถอนหายใจเบาๆ

“แล้วจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ ตอนนี้มีแค่เราสองคน

ได้ยินคําถามของโจ รินรู้สึกเศร้านิดหน่อยแต่ก็กลับมา สดใสเหมือนเดิม “เดี๋ยวจะรีบไปหาคนมาเพิ่มอีก จากนั้นเธอก็ เอ่ยลาและรีบไปชวนคนอื่นเข้าหน่วย ปล่อยให้โจยืนอึ้งอยู่ตรง นั้น

“ช่างเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงดี

ตอนเที่ยงใจไปกินข้าวฟรีที่โรงอาหารจากนั้นก็เดินเล่นต่อ เขาค่อนข้างรู้สึกเบื่อเมื่อไม่มีอะไรทำ เขาได้แต่หวังว่าจะได้ออก ไปอวกาศไวๆ เพราะด้านนอกนั่นคือเวทีของเขา

สามวัน โจศึกษาภาษามนุษย์และเริ่มพูดได้โดยไม่ต้องใช้ เครื่องแปลภาษา แม้จะยังไม่คล่องนักแต่ก็พอพูดประโยคทั่วๆ ไปได้

มัวแต่คลุกอยู่ในห้องพักหลายวันเขา ก็รู้สึกเบื่อจึงออกไป เดินเล่นข้างนอก วันนี้เขาตั้งใจว่าจะออกไปเดินในเมือง

“ฉันบอกว่าไม่ได้ ทำไมถึงต้องบังคับด้วย” เพิ่งจะลงมา ไม่ทันไรเขาก็ได้ยินเสียงคุ้นหูซึ่งเป็นริน เขาหันไปมองเห็นเธอ กำลังโต้เถียงกับชายหนุ่มอายุ 21 ปีคนหนึ่ง และสิ่งที่ทำให้ใจ หงุดหงิดก็คือหมอนั่นมันหล่อกว่าเขา

“โถน ผมได้ยินมาว่าหน่วยของคุณมีคนเข้าแค่คนเดียว ด้วยคนสองคนจะไปทำอะไรได้ ผมว่าคุณยุบหน่วยทิ้งแล้วมาเข้าร่วมหน่วยประจัญบานของผมดีกว่า” ชายหนุ่มไม่สนใจ ท่าทางหงุดหงิดของหญิงสาวเขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“แล้วไงถ้าหน่วยของฉันมีแค่สองคน ต่อให้มีแค่นี้ฉันก็ สามารถออกไปสํารวจอวกาศได้อยู่ดี” ในเผยสีหน้ารังเกียจ เธอไม่แม้แต่อยากจะมองใบหน้าของชายหนุ่ม

“ผมรู้ว่าต่อให้มีสองคนคุณก็ออกไปสำรวจได้ แต่ยังไงคน น้อยแค่นี้มีแต่อันตราย คุณก็รู้ว่าตอนนี้ข้างนอกนั่นมีศัตรูใหม่ และเทคโนโลยีสูงกว่ามนุษย์อีก หากคุณอยู่ใกล้ๆผม ผม รับรองได้เลยว่าต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตผมก็จะปกป้องคุณเอง ริน” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความจริงใจ แต่ในรู้ว่านี่เป็นแค่การ แสดงใครจะไม่รู้บ้างว่าชายหนุ่มท่าทางดูดีคนนี้ลับหลัง ร้ายกาจแค่ไหน เธอเกิดมาในครอบครัวใหญ่โต ชายหนุ่มจึง ไม่กล้าทําอะไร

“คุณพัฒ กรุณาอย่าเรียกชื่อของฉันห้วนๆ เราไม่ได้สนิท อะไรกันขนาดนั้นและต่อให้ฉันกำลังจะตายฉันก็ไม่มีวันขอร้อง คุณอย่างแน่นอน” รินกล่าวเสียงกระด้าง

“หัวหน้า มีเรื่องอะไรให้ผมช่วยไหม” ก่อนที่ทั้งคู่จะเถียง กันต่อ โจก็เดินเข้ามาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม

รินรู้สึกดีใจมากที่โจมาได้จังหวะพอดี “หัวหน้าอะไรกัน เรียกฉันแบบเดิมเถอะค่ะ” รินกล่าวอย่างอายๆ

เห็นสีหน้าเขินอายของหญิงสาว พัฒก็เกิดความรู้สึกไม่ พอใจเพราะเธอไม่เคยแสดงด้านนี้ให้เขาเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ชายหนุ่มที่เพิ่งมาใหม่การแต่งตัวก็ธรรมดาดูแล้วไม่ น่าจะมีภูมิหลังอะไรกลับทำให้หญิงสาวแสนสวยที่กำลังโต้ เถียงกับเขาเปลี่ยนไปทันที

“นายเป็นใคร” พัฒพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

โจไม่สนใจท่าทางของพัฒก็กล่าวอย่างสบายๆ “แค่คนที่ เดินผ่านมาน่ะ ไม่ต้องสนใจก็ได้