ตอนที่5คุณเข้าใจบางอย่างผิดไปหรือเปล่า

สติของยินเสี้ยวเสี้ยวยังไม่กลับมาผ้าเช็ดตัวนั้นได้ห่อศีรษะเล็ก ของเธอเอาไว้เธอตกใจอย่างโง่งมหลบซ่อนอยู่ในความมืดเวลา ผ่านไปสักพักก็ยังไม่กล้าที่จะขยับตัวสักนิดดังนั้นจึงอยู่ในสภาพ เดิมด้วยท่าทางที่แปลกประหลาดจากการล้มลงบนพื้นด้านหน้า คือขาคู่เรียวของผู้ชายหุ่นดี

เป็นเวลานานขาเรียวยาวทั้งคู่ที่อยู่ด้านหน้าไม่ได้ขยับเลยยิน เสี้ยวเสียวทั้งเกร็งทั้งยังเก้อเขินนิดหน่อยแต่ก็ไม่สามารถลุกขึ้น มาได้ในที่สุดก็เห็นว่าเท้าของชายหนุ่มเคลื่อนที่แล้วเสียงสวบ สาบจากการใส่เสื้อผ้าดังขึ้น

จนกระทั่งผ้าเช็ดตัวที่ปิดศีรษะของเธออยู่ถูกชายหนุ่มเปิดออก ยินเสี้ยวเลี้ยวรู้สึกอายจึงก้มศีรษะตลอด

ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าเห็นได้ชัดว่าค่อนข้าง ไม่ชอบใจอ้าปากแต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเสียงโทรศัพท์ของ ยินเสี้ยวเลี้ยวที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังขึ้นเสียงเรียกเข้าที่แสนน่ายินดี แต่ในเวลานี้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คาดคิดก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคาย ไม่ออก

ยินเสี้ยวเลี้ยวรีบรับสายโทรศัพท์ทันทีเพราะเพิ่งจะร้องไห้ไป ดังนั้นน้ำเสียงของเธอตอนนี้จึงแทบเล็กน้อย “ฮัลโหล?คุณแม่มี เรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?ฉันไม่ค่อยสบายเท่าไรดังนั้นเลยคิดว่าจะ กลับไปมหาวิทยาลัยก่อนนะคะ”
ไม่อยากที่จะพูดคุยกับหลี่หนึ่งสักเท่าไรยินเสี้ยวเลี้ยวต้องการ วางสายตัดประโยคของเธอแต่ว่าหลี่หมั้งไม่ใช่คนประเภทที่ เข้าใจอารมณ์ของคนอื่นจึงตะคอกผ่านสายโทรศัพท์เสียงดัง “เธอรีบกลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้เธอต้องมาอธิบายเรื่องคุณลุงจาง ของเธอให้ฉันเข้าใจ ถ้าหากว่าธุรกิจของครอบครัวพวกเราเสีย หายแม้แต่พี่ชายของเธอก็ปกป้องเธอไม่ได้!

สีหน้าของยินเสี้ยวเสี้ยวก็เย็นชาขึ้นมามือเล็กจับผ้าเช็ดตัว แน่น โดยไม่รู้ตัวเธอไม่ใช่คนโง่หลี่หนึ่งหมายความว่าอย่างไรก็ ชัดเจนอยู่แล้วถ้าเธอไปจริงๆก็เป็นคนที่โง่จริงๆแล้วจึงตอบกลับ ไปอย่างไม่เกรงใจว่า “คุณแม่คะนั่นเป็นปัญหาของธุรกิจ ครอบครัวแล้วไม่ใช่เรื่องที่ฉันควรจะเป็นห่วงคุณพ่อกับพี่ชาย สามารถจัดการได้ดีแน่นอนตอนนี้ฉันไม่ค่อยสบายต้องกลับ มหาวิทยาลัยก่อนนะคะ”

พูดจบยินเสี้ยวเสี้ยวก็ไม่รอให้หลี่หนึ่งพูดอะไรออกมาก็กดติด สายโทรศัพท์ไปแล้วก็รีบปิดเครื่องอย่างรวดเร็วและยินเสี้ยว เดี๋ยวก็ไม่รู้เลยว่าคำพูดที่เธอเพิ่งจะคุยกับแม่ของตัวเองทั้งหมด ถูกชายหนุ่มตรงหน้าได้ยินหมดแล้ว

ลุกขึ้นมาจากพื้นจ้องอย่างอึดอัดยินเสี้ยวเสี้ยวไม่กล้าสบ สายตากับผู้ชายตรงหน้าพูดขอโทษเสียงเบา “ขอโทษด้วยนะคะ คุณผู้ชายฉันไม่รู้ว่าห้องพักนี้มีคนอยู่ฉันไม่ได้ตั้งใจ……

ในที่สุดจิ้นลี่ยวนก็มีโอกาสได้มองผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าอย่าง ชัดเจนถ้าหากว่าเขารู้ว่านี่คือผู้หญิงที่คุณย่าวางไว้ให้ตัวเองเมื่อ กลับไปบ้านเขาต้องฆ่าคนแน่นอนเขาบอกไปแล้วว่าเขามีแฟนแล้วทำไมคุณย่ายังต้องยื่นเท้าเข้ามายุ่งแค่นี้ยังยังไม่พอหรือ?

เพื่อความรอบคอบจินนี่ยวนจึงอดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูด “เรื่อง ในวันนี้ให้ดีที่สุดคุณควรลืมทั้งหมดไปผมจะไม่รับผิดชอบคุณ และจะไม่คบกับคุณด้วย

สมองเล็กของยินเสี้ยวเสียวยังไม่ทันได้ตอบกลับด้านหน้าก็มี ผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งทันใดนั้นเสียงทุ้มที่น่าหลงไกลราวกับเสียง เซลโล่ของจิ๋นลียวนก็ดังขึ้น เช็ดน้ำตาของคุณเถอะผมไม่ใช่คน ที่รักหยกถนอมบุปผาครั้งหน้าให้ถามให้ชัดเจนก่อนว่าชอบถึง ค่อยกลับมาอย่าเดินทางผิด

ราวกับภายในสมองมีการลัดวงจรในตอนนั้นยินเสี้ยวเดี๋ยวฉัน พลันก็รู้สึกเสียใจขึ้นมามือเล็กก็รับผ้าเช็ดหน้า แบรนด์Burberryผืนนั้นจากจีนลียวนตอบโต้ด้วยสัญชาตญาณ “คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆเพียงแค่ สับสนกับทางจนไม่ทันระวังเลยเข้าห้องผิดค่ะ

จิ้นคี่ยวน ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวติดกระดุมสองถึงสามเม็ดร่างกาย ก่าย่านั้นเมื่อใส่เสื้อก็บางลงอย่างเห็นได้ชัดถอดเสื้อผ้าถึงได้เห็น ร่างกายที่ผ่านการออกกำลังกายร่างกายท่อนล่างสวมกางเกงสี กากีขาคู่เรียวดูล้ำค่าโดยธรรมชาติ

ฟังคำพูดของยินเสี้ยวเสี้ยวจีนคี่ยวนก็ยกมือขึ้นมาหยิบแก้วน้ำ ที่อยู่ข้างหน้าขึ้นมาดื่มแล้วก็เหลือบมองยินเสี้ยวเสี้ยวพูดออกมา เสียงเบา คราวหน้าอย่าไปดึงผ้าเช็ดตัวของผู้ชายคนไหน ตามใจชอบล่ะ”
สีหน้าของยินเสี้ยวเสียวแดง ราวกับเพิ่งทานพริกที่เผ็ดมาก มาอยากจะพ่นไฟออกมาจากริมฝีปากเป็นจังหวะ

จิ๋นลียวนหันศีรษะกลับไปดื่มน้ำต่อเพียงแค่เห็นท่าทางเสีย หน้าของยินเสี้ยวเลี้ยวอารมณ์ก็ดีขึ้นมาทันทีริมฝีปากก็โค้งขึ้น เมื่อเห็นยินเสี้ยวเสี้ยวรีบร้อนออกประตูไปอย่างตื่นตระหนก โคน หูมีสีชมพูเล็กน้อย