ตอนที่ 12อย่างไรก็ต้องหย่า

คําพูดเสียดสีที่ออกมาเดิมทีเธอก็ยังกลัวอยู่นิดหน่อยแต่ว่าตอน นี้เธอกลับรู้สึกว่าจิตใจของตัวเองสงบอย่างที่ไม่สามารถอธิบาย ได้แม้ว่าจิ๋นลี่ยวนที่เพิ่งจะแต่งงานกันได้ทิ้งเธอไว้แต่ว่าชิ้นลียวน ก็ได้มอบอาวุธ ที่ร้ายกาจให้เธอไว้

ตราบใดที่เธอแต่งงานแล้วถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังจะเข้ามา ก้าวก่ายการแต่งงานของเธออีกแม้จะสามารถพูดได้ว่าตั้งแต่วัน นี้เป็นต้นไปความสัมพันธ์ของเธอกับก็ไม่ถือว่า ‘สนิทสนมกันได้ เพราะว่าเธอได้พูดออกไปแล้วลูกสาวที่แต่งออกไปแล้วก็เหมือน น้ำที่ถูกสาดออกไปไม่มีวันเอากลับคืนมาได้

“เขามีธุระต้องรีบไปจัดการค่ะรอมีโอกาสที่เหมาะสมเขาจะ เข้ามา”ยินเสี้ยวเสี่ยวตอบอย่างเย็นชาแต่อย่างน้อยก็ยังมีความ เคารพเหลืออยู่พูดจบก็เตรียมตัวจะขึ้นชั้นบน ถ้าหากว่าพวกคุณ ไม่มีเรื่องอะไรจะพูดแล้วเช่นนั้นฉันต้องขอขึ้นไปชั้นบนก่อนนะ คะ”

“ฉันบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้!”ยินไปฝันตะคอกเสียงดังหันมามอง ในสายตาโกรธจนแทบจะมีไฟลูกออกมา เธอรีบไปตามคนมา เดี๋ยวนี้เธออย่าคิดว่าจะพูดจาห้วนๆสั้นๆแบบนี้แล้วฉันจะเชื่อเธอ นะถ้าหากวันนี้เธอไม่เอาทะเบียนสมรสออกมาไม่เรียกคนมาเธอ ก็ต้องแต่งงานกับคุณลุงจางอย่างแน่นอน ใครก็ไม่สามารถโต้ แย้งได้!”
ยินเสี้ยวเลี้ยวเอื้อมมือไปจับกระเป๋าใบเล็กที่อยู่ด้านหลังของ ตัวเองภายในกระเป๋าไม่มีสมุดสีแดงเพราะว่าทะเบียนสมรสถูก จิ้น ยวนหยิบออกไปเก็บตามใจชอบแล้วและในกระเป๋าของเธอ มีเพียงสมุดทะเบียนบ้านแต่นั่นก็เพียงพอแล้ว

หันหลังกลับยินเสี้ยวเสี้ยวกลับมาที่ห้องรับแขกนำสมุด ทะเบียนบ้าน ในมือวางลงบนโต๊ะน้ำชายังไม่ทันได้ฟังเสียง เสียดสีด้านหลังทำให้เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“เฮ้เสี้ยวเลี้ยวเธอโดนคนหลอกเอาหรือเปล่า? ตอนนี้พวกเรา ต้องการเห็นทะเบียนสมรสไม่ใช่สมุดทะเบียนบ้านนะ” หลี่หมั้ง เดินเข้ามาด้านหน้าแล้วหยิบสมุดทะเบียนบ้านขึ้นไปดูตามใจ ชอบเดิมที่ยังไม่รู้ว่าเป็นสมุดทะเบียนบ้านของตัวเองตอนนี้ถึงได้ รู้แล้วมองแล้วมองอีกสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแย่ขึ้นมา “เสี้ยวเสี้ยว เธอเอาสมุดทะเบียนบ้านออกไปตอนไหนกันทำไมฉันถึงได้ ไม่รู้?”

ยินเสี้ยวเสียวมองหลี่หนึ่งที่ดวงตาเริ่มมีความโกรธเกรี้ยวเธอ รู้แล้ว อาวุธ ที่จิ้นคี่ยวนให้เธอไว้ได้ใช้ประโยชน์แล้ว

แม้ว่าจิ้นยวนตัวคนจะไม่อยู่สมุดสีแดงก็ไม่อยู่แต่ว่าสมุด ทะเบียนบ้านเพียงเล่มเดียวก็สามารถอธิบายเรื่องราวได้เพียง พอแล้ว

“คุณแม่คะคุณควรจะดูให้ชัดเจนตอนนี้ทะเบียนบ้านของบ้าน ยินไม่มีชื่อของฉันอยู่แล้ว”ที่ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดออกมาคือความ จริงเมื่อได้รับทะเบียนสมรสจีนคี่ยวนได้ให้คนย้ายยินเสี้ยวเสี้ยวจากทะเบียนบ้านเดิมไปไว้ในทะเบียนบ้านของเขาแล้วตอนนี้ใน สมุดสีน้ำเงินนั้นมีอยู่เพียงแค่สองชื่อหนึ่งคือชื่อของจีนคี่ยวนที่ เป็นเจ้าบ้านความสัมพันธ์คือ สามีอีกหนึ่งคือยินเสี้ยวเลี้ยวผู้อยู่ อาศัยความสัมพันธ์คือ ภรรยา ดังนั้น ในสมุดทะเบียนบ้านของจึง ไม่มีชื่อของอยู่แล้ว ทะเบียนบ้านของฉันก็ย้ายในวันนี้ไปที่สมุด ทะเบียนบ้านของ…….สามีของฉันเองค่ะ

น้ำเสียงที่เรียกว่า ‘สามี’เห็นได้ชัดว่ายินเสี้ยวเลี้ยวยังไม่คุ้น เคยนิดหน่อยหลังจากเรียกไปแล้วสีหน้าก็แดงระเรื่ออย่างอดไม่ ได้

เมื่อยินไปฝันได้ฟังก็ยื่นมือไปหยิบสมุดทะเบียนบ้านมาดูด้าน ในไม่มีชื่อของยินเสี้ยวเสี้ยวแล้ว!

“ยินเสี้ยวเสี้ยว!เธอต้องไปหย่าให้ฉันเดี๋ยวนี้!”ยินไปฝัน ตะคอกด้วยความโกรธสีหน้าของเขาเขียวคล้ำร่างกายสั่นเทา เล็กน้อยผู้จัดการจางที่มองเหตุการณ์อยู่ด้านข้างสีหน้าดำมืด หัวใจของยินไปฝันแทบระเบิดพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย เธอต้อง ไปหย่าให้ฉันเดี๋ยวนี้ หลังจากหย่าแล้วฉันจะให้รีบแต่งงานกับผู้ จัดการจาง!”

ยินเสี้ยวเสียวมองพ่อของตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อเพื่อผล ประโยชน์เขาไม่คิดจะเสียใจอะไรส่งลูกชายของตัวเองไปต่าง ประเทศให้หล่อเลี้ยงธุรกิจของครอบครัวยากลำบากแถมยังต้อง เรียนระดับปริญญาไปด้วยไม่ได้พบหน้ากันมาหลายปี ยอมให้ ลูกสาวคนเล็กแย่งแฟนหนุ่มของลูกสาวคนโตไปตอนนี้ยังบังคับ ให้เธอแต่งงานกับลุงอายุสี่สิบกว่าปีอีก
หลบตาลงยินเสี้ยวเสี้ยวส่ายหัวอย่างหนักแน่นพูดกับพ่อของ ตัวเอง “ขอโทษค่ะคุณพ่อฉันจะไม่หย่าและฉันก็จะไม่แต่งงานกับ คุณลงจาง……”

เปี๊ยะ!

ยังไม่ทันได้พูดจนจบบนแก้มของยินเสี้ยวเสี้ยวก็รู้สึกเจ็บปวด ขึ้นมาระยะเวลาเพียงสองวันทั้งสามคนที่อยู่ในครอบครัวนี้คน หนึ่งตบเธอหนึ่งครั้งและทุกครั้งที่ตบก็ราวกับอยากจะตีเธอให้ ตายอย่างโหดเหี้ยม!

ทั้งห้องเงียบสงัดอย่างน่ากลัวอย่างไม่คาดฝันกริ่งประตูก็ดัง ขึ้นยินรั่วอวิ๋นเดินไปเปิดประตูเสียงตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยวของ ยินไปฝันก็ดังขึ้นมาในห้อง เธอมันผู้หญิงเลวบ้านยินของฉันไม่ ต้องการลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องอย่างเธอเธอแต่งงานกับแขกผู้มีบุญ คุณไม่คิดว่ามันน่าขายหน้าหรือช่างเป็นโชคร้ายครอบครัว จริงๆ เธอจะหย่าให้ฉันแล้วแต่งงานกับบ้านจางหรือจะไปให้พ้น จากบ้านยืนของฉัน!