ตอนที่4การวางแผนของหญิงสารเลวและผู้ชายสวะ

จู่ๆยินรั่วอวิ๋นก็ปรากฏตัวขึ้นมาทำให้เซี่ยงเฉิงตกใจจึงปล่อยมือ ออกจากไหล่ของยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยสัญชาตญาณแล้วหันกลับมา มองยินรั่วอวนด้วยความรู้สึกอึดอัดใจ

ยินรั่วอวนอดทนข่มความไม่พอใจไว้ในใจเอื้อมมือออกไปจับ แขนของเซี่ยงเฉิงทั้งร่างกายคล้ายกับว่าเกาะติดกับร่างกายของ เขาหันไปทางแล้วพูดป้องกันว่า “พี่สาวคะคุณต้องการแย่งชิงคู่ หมั้นของฉันแน่หรือ?ถ้าหากว่าคุณอยากแต่งงานกับใครจริงๆถ้า อย่างนั้นฉันจะให้คุณแม่ช่วยหาคนที่เหมาะสมกับคุณให้ดีไหม คะ?ขอร้องคุณล่ะอย่าให้ฉันต้องเลิกกับเซี่ยงเฉิงเลย….

เซี่ยงเฉิงก้มลงไปมองท่าทางที่กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมของ ยินรั่วอวิ๋นร่างกายเกร็งที่เกาะติดอยู่กับเขาสั่นเล็กน้อยในเวลา นั้นภายในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมานิดหน่อยเอื้อมมือออก ไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตัวเองด้วยสัญชาตญาณ

ยินเสี้ยวเสี้ยวถลึงตามองเหตุการณ์ที่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเบื้อง หน้าคล้ายกับเป็นสิ่งที่เธอต้องการเห็นทั้งหมดในวันนี้แล้วให้ตัว เองโดยทําร้ายจนถึงที่สุดหลังจากนั้นถึงกลับไปใช้ชีวิตของตัว เองใหม่ถึงแม้ว่าถ้อยคำที่อ่อนหวานจะราวกับมีดที่กรีดหัวใจก็ ไม่เป็นไร

“รั่วอวนอย่าร้องไห้ไปเลย”เซี่ยงเฉิงเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ ไหลให้ยินรั่วอนพูดออกมาอย่างไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย“เสี้ยวเลี้ยวไม่ใช่คนแบบนั้นเธอจะต้อง…….

“ฉันไม่เข้าใจ”ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดขึ้นมาตัดคำพูดของเซี่ยงเฉิงม องไปที่สองคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยสายตาเยียบเย็นพูดเสียงเบา “ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ความสัมพันธ์ของฉันกับคุณสี่ปีตั้งแต่ ฉันเข้ามหาวิทยาลัยพวกเราก็คบกันตลอดมาจนฉันเรียนจบฉัน คิดว่าฉันจะได้หมั้นกับคุณอย่างรวดเร็วได้แต่งงานกับคุณแต่ว่า ตอนนี้คุณกลับบอกฉันว่าคนที่คุณหมั้นด้วยคนที่คุณจะแต่งงาน ด้วยล้วนไม่ใช่ฉันเป็นน้องสาวของฉันขอโทษนะฉันไม่สามารถ เข้าใจได้”

เซี่ยงเฉิงมองยินเสี้ยวเสี้ยวด้วยความประหลาดใจแม้แต่ยินรั่ว อนก็ยังไม่เข้าใจ

“เซี่ยงเฉิงฉันถามตัวเองตลอดระยะเวลาที่เรียนมหาวิทยาลัย ฉันไม่เคยทำผิดต่อคุณแต่ตอนนี้คุณกลับทำแบบนี้กับฉันเช่น นั้นฉันจะเข้าใจพวกคุณอย่างไรทำไมฉันต้องอวยพรให้พวก คุณ?”ขณะที่ยินเสี้ยวเสี้ยวพูดกับมือแน่นไปด้วยรักษาให้ ร่างกายตัวเองสงบนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตากลัวว่าหาก กะพริบตาแล้วน้ำตาจะไหลลงมาเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งไหนเลย จะสามารถปล่อยวางจากความรู้สึกที่ให้ไปถึงสี่ปีได้ง่ายดาย อย่างนั้น ดังนั้นถ้าหากพวกคุณจะแต่งงานไม่ต้องมาบอกฉัน และก็ไม่ต้องเชิญฉันด้วยฉันไม่ไปงานเลี้ยงหมั้นวันนี้ก็เป็นเพียง แค่เรื่องเข้าใจผิดเท่านั้น”

พูดจบยินเสี้ยวเสี้ยวเดินผ่านระหว่างพวกเขาไปก้าวไปที่ทาง ออกอย่างหนักแน่นไม่มีใครรู้ในตอนที่เดินผ่านร่างของเซี่ยงเฉิงนํ้าตาไหลลงมาอาบแก้ม……..

ภาพข้างหน้าพร่าเบลอยินเสี้ยวเลี้ยวที่ก้าวไปข้างแม้มองทางไม่ชัดทันใดนั้นหลังจากหยุดลงพลัดผลยื่นมือเปิดประตูห้องกายโชคเปิดแล้ว

ยินเสี้ยวเข้าไปอย่างไม่ลังเลและไม่ทันได้เข้าลึก ภายในห้องเพียงหลังจากปิดลงทรุดตัวลงที่พื้นแล้วเริ่ม ร้องไห้ในเวลาเธอต้องการสถานที่ที่สามารถระบายอารมณ์เธอออกมาได้จริงๆเท่านั้น

ได้แต่เล็กจนเธอเป็นเด็กแม่จู่ๆผู้หญิง คนหนึ่งก็มากับสาวและชายภายในเธอกลายเป็นคนนอกและมาตลอดว่าความรู้สึกของเธอบริสุทธิ์ที่สุดในโลกแต่ในวันมันพังทลายไปเพราะเซี่ยงเฉิง…….

น้ำตาไหลลงมากระทบกับแขนน้ำตาตกลงไปพรมผืน หนาพอพอดีและร่องรอยก็หายไปไม่ช้าเหมือนกับ หลุมขรุขระในชีวิตที่สักวันหนึ่งมันก็จะหายไป

“คุณเป็นใคร”

อย่างไม่คาดคิดน้ำเสียงทุ้มดังออกจากภายในห้องเป็น เสียงของผู้ชายอย่างชัดเจนผู้ชายอยู่ข้างหน้าอย่างตกตะลึงผ่านนานก็ยังไม่สามารถ เรียกสติมา
ภายในโรงแรมหนือซันห้องพักที่ไม่มีแขกเข้าพักโดยทั่วไป แล้วจะไม่ได้ล็อกประตูไว้เพราะเธอรู้ข้อนี้ดังนั้นจึงได้กล้าเข้ามา ในสภาพแวดล้อมที่แปลกนี้แต่ว่าตอนนี้ผู้ชายที่พันเพียง ผ้าเช็ดตัวปิดบังส่วนล่างของร่างกายไว้และเห็นได้ชัดว่าง่วงนอน ข้างหน้าเธอคนนี้เป็นใครกัน?

ด้วยสัญชาตญาณยินเสี้ยวเลี้ยวลุกขึ้นอย่างต้องวิ่งออกไปแต่ ว่ากลับลุกยืนไวเกินไปปริมาณเลือดในสมองไม่เพียงพอและยัง โซเซทำให้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จึงล้มลงไปที่พื้นและ เพราะอย่างนี้มือของเธอก็คว้าผ้าเช็ดตัวที่พันส่วนสำคัญของคน แปลกหน้าพอดี……..