ตอนที่2พฤติกรรมน่าเอือมระอาและเสื่อมเสียประพฤติตัวไม่เหมาะสม

ยินเสี้ยวเลี้ยวรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่กระจายมาจากแก้ม อย่างเด่นชัดในตอนนี้เองจู่ๆเธอก็อยากที่จะร้องไห้ออกมา

ร่างกายสั่นอย่างรุนแรงเส้นผมกระจัดกระจายตกลงมาปก คลุมข้างแก้มลักษณะอย่างนี้เธอก็ยังคิดดื้อดึงที่จะฟังคำตอบของ เซี่ยงเฉิงหันหน้ากลับมายังคงอยากที่จะฟังคำตอบนั้นสายตายัง มีความคาดหวังอยู่เล็กน้อย “คุณบอกฉันมาคุณเป็นแฟนของ ใคร?”

“ยินเสี้ยวเลี้ยว ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามเธอก็คือลูกสาวคนโต ของบ้านยินของฉันฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉันแต่ว่านี่คืองานเลี้ยงวัน เกิดน้องสาวของเธอและวันนี้ยังเป็นวันที่พบหน้าเซี่ยงเฉิงครั้ง แรกเธออยากให้ทุกคนลงจากเวทีไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือ?”คนที่ พูดคือหลี่หมั้งแม่เลี้ยงของยินเสี้ยวเลี้ยวเวลานี้ร่างกายของเธอ สั่นอย่างรุนแรงคล้ายถูกยินเสี้ยวเลี้ยวโจมตีมากเกินไปจนจะยืน ต่อไม่ไหวแล้ว:”เสี้ยวเสี้ยวมีเรื่องอะไรไว้ค่อยคุยกันเมื่อพวกเรา กลับไปถึงบ้านเธออย่าได้ทำร้ายตัวเองและทำร้ายน้องสาวของ เธอ!”

ยินรั่วอวิ๋นเห็นแม่ของตัวเองขึ้นมาก็รีบวิ่งไปอยู่ด้านข้างแม่ ของตัวเองทันทีแล้วประคองเธออย่างน่าเอ็นดูริมฝีปากยังไม่ หยุดที่จะร้องขอ “คุณแม่คะคุณอย่าทำอย่างนี้เลยพี่สาวเธอ…เธอ……เธอไม่ได้คิดถึงตัวเองมาสักพักแล้ว”

ยินเสี้ยวเลี้ยวดื้อรั้นเป็นครั้งแรกราวกับว่าคู่แม่ลูกไม่ได้อยู่ ด้านข้างเธอยังคงมองไปที่เซี่ยงเฉิงถามด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง “เชื่ ยงเฉิงตอบฉันคุณเป็นแฟนของฉันยินเสี้ยวเลี้ยวหรือว่าเป็นแฟน ของยินรั่วอวิ๋น?”

ผู้คนรอบข้างขมวดคิ้วอย่างหยุดไม่ได้เรื่องนี้ดูแล้วมีบางอย่าง ที่ไม่ถูกต้องแม้ว่าเสียงกระซิบจะเบาแต่ก็ยังไม่หยุดอยากจะรู้ว่า ยินเสี้ยวเสี้ยวของเมืองเกือบจะสู้กับชื่อเสียงของบ้านจนได้ เพียงแต่ทั้งสองไปในทิศทางที่ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

ข่าวลือของลูกสาวคนโตบ้านยินพฤติกรรมน่าเอือมระอาและ เสื่อมเสียประพฤติตัวไม่เหมาะสม

ข่าวลือของบ้านจนมีอำนาจเทียมฟ้าสงบเสงี่ยมมีเมตตา

“ยินเสี้ยวเสี้ยวเป็นอะไรไปฉันจำได้ว่าเธอหัวอ่อนมากนะทำไม วันนี้จู่ๆก็ดื้อรั้นขึ้นมาล่ะ?”

“ใครจะไปรู้ได้ล่ะพูดได้ว่าบ้านยินอย่างนั้นมันช่างวุ่นวาย

อย่างมากไม่อยากที่จะเข้าไปยุ่ง

คำถามของยินเสี้ยวเสี้ยวพาให้สายตาของทุกคนเบนย้ายไปที่ หน้าของที่ยืนมองเห็นการณ์ด้านหน้าอยู่ข้างๆอย่างไร้ซึ่งเสียงมา โดยตลอดมองดูแล้วเป็นผู้ชายที่รูปหล่อแสนดีในเวลานี้ถึงเป็น ครั้งแรกที่ดึงดูดสายตาของผู้คนได้

“ผม….”สายตาของเซี่ยงเฉิงคลุมเครือขึ้นมาเล็กน้อยคล้ายมีบางอย่างที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกคำพูดยังไม่ทันได้เอ่ยออกมา เป็นคำก็ถูกยินรั่วอวนจัดขึ้นมาและยังเป็นคำพูดที่คิดเพื่อพี่สาว คนนี้ของเธออีกด้วย

จู่ๆยินรั่วอวิ๋นก็พูดขึ้นมา “เซี่ยงเฉิงคุณเลือกพี่สาวฉันเถอะนะ คะฉันไม่เป็นอะไร!

ในทันทีผู้คนที่อยู่โดยรอบก็ยิ่งแสดงการดูถูกยินเสี้ยวเสี้ยว มากขึ้นไปอีก

เซี่ยงเฉิงมองยินรั่วอวนด้วยความลำบากใจเล็กน้อยแล้วหัน ไปทางที่ยิน วอนเดินไปแล้วเอื้อมมือไปจับไหล่ของเธอไว้พูด ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแผ่วเบา “รั่วอนผมไม่สามารถทำร้ายคุณ เพียงเพื่อรักษาหน้าตาของพี่สาวคุณได้ผมเป็นคู่หมั้นของคุณ ไม่ใช่หรือ?”

ยินเสี้ยวเสียวมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของสองคนตรง หน้าฉันพลันก็รู้สึกเหมือนมีบางอย่างมาอุดอยู่ตรงคอภาพ ด้านหน้าก็เลือนรางขึ้นมาทันทีในขณะที่คนยังไม่ทันได้สติกลับ มานั้นเธอก็โดนคนพาลงมาแล้ว

และเธอไม่ทันได้ระวังตัวผู้ชายที่พาเธอลงมานั้นมีอายุมากกว่า สี่สิบปีเอื้อมมือมาจับไหล่ของเธอแล้วพาเธอไปที่ห้องพักรับรอง ของบ้านยินในโรงแรมหรือซันแห่งนี้ผู้คนโดยรอบได้แต่ถอน หายใจอย่างอดไม่ได้

“ฉันว่าลูกสาวคนโตของบ้านยินไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรหรอกดูสิ มีคนรักมาพาออกไปแล้ว”
“ผู้ชายคนนั้นเหมือนจะเป็นผู้จัดการของบริษัทจางชื่อนะฉัน ได้ยินมาว่าเร็วๆนี้บ้านยินกับบริษัทจางชื่อสนิทกันมากสาเหตุ เป็นเพราะโครงการบางอย่าง……..

“เห็นอย่างนี้แล้วลูกสาวคนโตของบ้านยินก็เป็นคนที่ยอมเสีย สละตัวเองเพื่อครอบครัว เหอเหอ…….

“เป็นอย่างที่คิดข่าวลือเกี่ยวกับลูกสาวคนโตของบ้านยินนั้น ไม่ธรรมดาเลย”

ผู้คนโดยรอบพูดคุยเรื่องของยินเสี้ยวเสี้ยวอย่างไม่กังวล สีหน้าของคนบ้านยินเลยแม้แต่น้อยและยังสามารถจับคู่ประโยค ของแม่อย่างหลี่หมิ่งเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยบ่อยๆ ในตอนที่ผู้คนทั้ง หมดม่ทันได้สนใจนั้นยืนรั่วอนก็ตามเสี่ยงเฉิงที่ไปสถานที่ที่ยิน เสียวเสี้ยวไป……