บทที่ 6 ไม่เจอตั้งนาน ไม่ทักทายหน่อยหรือ

ไฟ ได้ลุกไหม้มาทางเธอแล้วจริงๆ! เธอไม่ควรหาเรื่องช่วยเหลือ

ฉินมู่มู่จริงๆ!

เงี่ยนถงเสียใจแทบตาย

“นี่ ถามเธอนะ ป้าทําความสะอาด

เจียนถุงทำได้เพียงกัดฟันไว้แล้วพยักหน้า

เสียงทะเล้นนั้น หัวเราะชอบใจพูดกับฉันว่า “ได้ยินหรือยัง? พนักงานทําความสะอาดคนหนึ่ง ยังสามารถดูสถานการณ์ได้ดี กว่าเธอ รู้การยกย่อง” จากนั้นก็คว้าเหล้าขวดนั้น วางไว้บนโต๊ะ อย่างแรง “ดื่มให้หมด ไม่อย่างนั้นก็เรียกเพิ่งเข้ามา” ซูเพิ่งก็คือ พี่เมิ่ง ที่สัมภาษณ์ เจียนถึง

เมื่อพูดถึงพี่เพิ่ง ฉันรู้สึกกลัวเล็กน้อย ครอบครัวของเธอ ยากจน มาเป็นพนักงานเสิร์ฟในดงหวงก็เพราะเงินเดือนของ อง หวงสูง ถ้าเรียกพี่เพิ่งเข้ามา อย่างนั้นเธอก็จะตกงานแล้ว

“อย่าเรียกพี่เพิ่ง!” ฉันคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะคริสตัล “ฉัน ดื่ม!” ยังไม่ได้ดื่ม น้ำตาก็ไหลลงมา

“เดี๋ยวก่อน” ในความมืด เสียงทุ้มต่ำได้ดังขึ้นอย่างไม่เร่งรีบ เงี่ยนถง หันหลังเข้าไปที่มุมมืด เมื่อเธอได้ยินเสียงนี้ ร่างกายก็ เริ่มสั่นสะท้านรุนแรงอย่างควบคุมไม่ได้
ใต้ดวงตาปรากฏความหวาดกลัว เสียงหายใจก็เริ่มหนัก

หน่วง

“หันกลับมา” ในความมืด เสียงนั้นออกคำสั่ง

ขาของเงี่ยนถงดูเหมือนจะเต็มไปด้วยตะกั่ว ขยับไม่ได้เลย เธอพยายามพูดกับตัวเองสุดขีด ไม่ใช่พูดกับฉัน

“พูดอีกครั้ง หันกลับมา ป้า ท่า ความสะอาด

“ฮึก~” หัวใจของ เจียนถึงเหมือนโดนคนชกเข้าอย่างแรง เธอ รู้ดีว่า เธอต้องทำตาม ฟันของเธอ “ทึกกักๆ” สั่นสะท้านขึ้นลง สวมเสื้อผ้าที่หนักหน่วง หันกลับไปด้วยความยากลำบาก

บรรยากาศแปลกประหลาดยิ่งนัก ในเวลานี้ ทุกคนก็พบว่า เรื่องราวผิดปกติ

คุณชายทะเล้นผู้นั้น นิ้วมือวางไว้ที่ริมฝีปาก ผิวปากด้วยความ ชอบใจ “มีเรื่องสนุกดูแล้ว”

ชายคนหนึ่งบนโซฟาตำหนิ “เฉิน นายหุบปาก อย่ารบกวน ฉันดูเรื่องสนุก”

“ระยำ ไปสิงนายมันร้ายเข้าไปถึงกระดูกแล้วจริงๆ

ดวงตาของเงี่ยนดงเต็มไปด้วยความกลัว เธออยากจะหนี

สามปีในเรือนจํา วันเวลาหนึ่งพันเก้าสิบห้าวัน เธออาศัยอยู่ ในความทุกข์ยากลำบาก สภาพที่ตกนรกทั้งเป็น หลังจากคลาน ออกมาจากขุมนรกที่ไม่สามารถมองเห็นดวงตะวันได้ ก็ไม่กล้าที่จะมีความคิดล่วงเกินใดๆเกี่ยวกับเงินขวจีนอีกต่อไป สิ่งที่ เหลือง ก็คือความหวาดกลัวและสยดสยองฝังลึกอยู่ในกระดูกดำ ต่อชายคนนี้

ต่อให้ยังคงมีความรักและความหลงใหลต่อผู้ชายคนนี้ ก็ถูก เธอฝังอยู่ในสุสานหัวใจตั้งนานแล้ว ไม่พบแสงสว่างชั่วนิจนิรัน

“เงยหน้าขึ้น” เสียงนั้นค่อยๆสั่งการ เจียนถึงเหมือนจะ เคลื่อนไหวทีละนิด ตามคำสั่งของเขา

แสงไฟสลัว ส่วนชายคนนั้น ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ตอนที่เธอ เข้ามา ไม่กล้ามองอย่างละเอียด จึงไม่แปลกใจที่สังเกตไม่เห็น

เสิ่นซิวจีนราวกับองค์จักรพรรดิ นั่งอย่างสง่างามที่มุมโซฟา แขนเรียวยาววางอยู่บนราวจับของโซฟา มือเท้าคางไว้ สุภาพ บุรุษผู้สง่างาม แต่ดวงตาคู่นั้น ที่สวมใส่แว่นตากรอบสีทอง จ้อง มองเธอเหมือนหมาป่า หิวโหย พร้อมจะเขมือบฉีกเธอออกเป็น

ชิ้นๆได้ทุกเมื่อ

วันเวลาสามปี แทนที่จะไม่ให้เขาโดนย้อมด้วยร่องรอยวัน เวลา ยังทำให้เขาดูโดดเด่นสะดุดตามากขึ้น หลังจากถูกวันเวลา ขัดเกลา

ใบหน้านั้น ซ่อนอยู่ภายใต้แสงไฟสลัว เหมือนถูกเคลือบด้วย แสงสีทอง เขานั่งอยู่ที่นั่น ทั้งตัวกระจายเสน่ห์ที่น่าหลงไหล

แต่ว่า…….เธอไม่กล้าเหลือบมองเลยสักนิดเดียว! รับฝั่งหน้าลง หน้าอกที่หนักหน่วง
“เชอะ” เสิ่นซิวจิ๋นยิ้มเยาะ รอยยิ้มเยือกเย็น พูดด้วยน้ำเสียง อันตราย “ไม่เจอตั้งนาน ทำไม? ไม่ทักทายหน่อยหรือ?”

เจียนดงสีหน้าขาวซีด “คุณเฝิ่น”

เขียนถึงพยายามข่มความหวาดกลัวและสยองในใจ นิ้วมือจิก เนื้อที่ต้นขาอย่างแรง พยายามรักษาท่าทางที่สงบให้ได้มากที่สุด

แต่ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ถูกชายตรงหน้าบนโซฟา ได้ มองทะลุปรุโปร่งหมดแล้ว

เงินซิวจิ้นหรี่ตาลง มองพิจารณา…..เจียนถึง ถ้าไม่ใช่ว่าวัน นี้ได้เจอเธอที่ตงหวง เขาแทบจะลืมคนคนนี้ไปแล้ว

การเปลี่ยนแปลงของเธอใหญ่หลวงมาก ถ้าไม่ใช่เพราะ พนักงานเสิร์ฟคนนั้น เผลอพูดว่า “พี่เขียนถึง” เขาก็จำผู้หญิงคน นี้ไม่ได้แล้ว

แสงไฟในห้องส่วนตัวมืดสลัว เขาได้แค่มองดูคร่าวๆเท่านั้น แต่ถึงจะอย่างนั้น เสิ่นซิวจีนก็ต้องยอมรับว่า การเปลี่ยนแปลงที่ ยิ่งใหญ่ของเงี่ยนถง นั้น เป็นความคาดหมายของเขามากจริงๆ

“ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เส้นซิวจิ้นถามอย่างไม่ใส่ใจ

เจียนถุงร้อนรน ใบหน้าไม่มีสีเลือดเลย เงยหน้าขึ้นกะทันหัน มองไปที่ชายตรงหน้าอย่างอ้อนวอน…ขอร้องคุณ อย่าพูด อย่า พูดเรื่อง ที่ฉันเคยติดคุก ต่อหน้าผู้คนมากมาย ได้โปรด ใน ดวงตาคู่นั้น เขียนประโยคนี้ไว้อย่างชัดเจน

เส้นขวจีนเล็กตัวขึ้น ไม่ทันตั้งตัว ยกมือขึ้น ชี้ไปที่ขวดเหล้าในมือของฉัน ยกริมฝีปากขึ้น แล้วยิ้มเยาะให้กับเจียนถึง “ฉันรู้ ว่าคุณต้องการจะพูดอะไรได้ เพียงแค่คุณดื่มเหล้าขวดนี้จนหมด ฉันก็จะตกลงคำขอร้องของคุณ

เจียนถง มองไปที่ขวดวอดก้า ในมือของ ฉัน

Bols Vodka เป็นหนึ่งในวอดก้าที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลก โดยมีดีกรีอยู่ที่ประมาณสี่สิบกว่า เงี่ยนกงสีหน้าขาวซีด จ้องไปที่ ขวดวอดก้าซีด อ้าปากเล็กน้อย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง

ผู้ชายบนโซฟา เหมือนอย่างกับนักล่า กำลังหยอกล้อกับของ เล่นใต้เท้า ดวงตาดำสนิทจ้องมองไปที่เขียนถึงอย่างหยอกเย้า

ความอดทนของฉันมีจํากัด”

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนั้น เงี่ยนกงสีหน้าขาวซีด

“ฉัน ฉันดื่มเหล้าไม่เป็น”

ทันทีที่พูดโกหกเสร็จ เงี่ยนถง ก็รู้สึกว่า หนังศีรษะซาด้านไป หมด เธอกำลังจะถูกแผดเผาจนบาดเจ็บ ด้วยสายตาที่จับต้อง ได้คู่นั้น ฝ่ามือ ได้แอบหมัดไว้แน่น ในมุมที่เขามองไม่ เห็น……… เธอเหมือนเป็นนักโทษประหาร ที่รอคอยการตัดสิน รอ การตัดสินลงโทษขั้นสุดท้ายอย่างทรมาน

“คุณเสน คุณ คุณปล่อยฉันไปเถอะ” เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ เขียนถึงสามารถละทิ้งศักดิ์ศรีได้ ก้มกราบขอความเมตตาอยู่ที่ พื้น “ขอร้องคุณ ปล่อยฉันไป เพียงแค่ไม่ให้ฉันดื่มเหล้า ให้ฉัน ทำอะไรก็ได้ เธออยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพียงแค่มีชีวิตอยู่ต่อเท่านั้น ถึงสามารถไปชดใช้หนีได้

ใช่แล้ว เธอเป็นหนี้มหาศาล แต่เจ้าหนี้ไม่ใช่ เซียเวยเหมิง

แน่นอน

รูปลักษณ์ด้านข้างของชายหนุ่ม ที่ซ่อนอยู่ภายใต้แสงสลัว พาดผ่านความประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้น เส้นวจีนก็พูดด้วย สีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ เพียงแค่ดื่มเหล้าหนึ่งขวดเท่านั้น เพื่อที่ จะไม่ดื่ม คุณก็คุกเข่าลงได้อย่างง่ายดาย? เขียนถึง ความโดด เด่นหยิ่งผยองทั้งตัวของคุณในอดีต ศักดิ์ศรีที่ปกป้องด้วยชีวิต

ไปไหนแล้ว?”

ศักดิ์ศรี?

ใบหน้าของเงี่ยนถง ที่ฝังลึกลงไปบนพื้น แสดงร่องรอยของ ความเยาะเย้ยและความขมขื่น

ศักดิ์ศรีคืออะไร? ศักดิ์ศรีสามารถกินได้ไหม? ศักดิ์ศรี สามารถทำให้เธอมีชีวิตอยู่ได้ไหม?

เธอคุกเข่า ไม่ใช่เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ไปดื่มเหล้าขวดหนึ่ง แต่เธอ

เพื่อจะมีชีวิตอยู่ต่อ!

หลับตาลงด้วยความเจ็บปวด เพียงแค่หลับตาลง ใบหน้าที่ เหยียดหยามดูถูกมากมาย ก็ปรากฏต่อหน้าเธอทันที ยกเว้น เพียงคนคนหนึ่ง และหญิงสาวคนนี้ ในที่สุดก็เป็นเพราะเธอ เพราะเธอ! ได้ตายอยู่ในคุกที่มืดมัวและอับชื้น

วิตในวัยเยาว์เพียงยี่สิบปี ช่วงวัยดั่งดอกไม้ ก็ได้เที่ยวเฉาในที่มืดมัวและอับชื้นแห่งนั้น

ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ เพราะเธอเงี่ยนดง

นี่คือบาป คือหนี้ บาปและหนี้ที่ไม่สามารถชดใช้ได้

เธอไม่ได้เป็นหนี้ เชี่ยเวยเหมิง ที่เธอเป็นหนี้คือ เด็กผู้หญิงที่ ยืนหยัดออกมาปกป้องเธอในคุกอย่างกล้าหาญ แต่สุดท้าย กลับ เสียชีวิตในคุกโดยไม่ทราบสาเหตุ

ร่างกายของเจียนถึงสั่นสะท้านจนไม่สามารถหยุดได้ เธอดู เหมือนจะเห็นหญิงสาวคนนั้น ทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือด นอนอยู่ใน อ้อมกอดของเธอ เรียกว่า “พี่เจียนถง” ซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนจะ สิ้นใจ ใช้เสียงที่ไพเราะที่สุด ที่ทั้งชีวิตของ เจียนถึง ไม่เคยได้ยิน เล่าถึงบ้านเกิดและความฝันของเธอ