บทที่ 16 ไม่ใช่ที่สุดของความอัปยศอด

“ฉัน…” เธออ้าปากเพราะคิดจะปฏิเสธตามสัญชาตญาณ เส้นซิว นที่อยู่ในมุมมืดยกมุมปากอย่างเงียบๆ…เขาจะพูดว่า…แท้ที่จริง แล้วคุณหนูเงี่ยนผู้หญิงทระนงคนนี้ไม่สามารถละทิ้งศักดิ์ศรีตัวเอง และทนกับความอัปยศอดสูได้

“ฉันเก็บเงินที่อยู่บนพื้นภายในหนึ่งนาทีได้จริงหรือ? เงินพวก นี้จะเป็นของฉันใช่ไหม? และถ้าฉันทำได้ คุณจะให้เพิ่มอีกห้า หมื่นใช่ไหม?”

เจียนถงพูดคำว่า “ไม่” ต่อจากคำว่า”ฉัน” ออกมาแบบนั้นไม่ ได้ ตรงหน้าเธอได้ปรากฏภาพตอนที่อยู่ในคุกอีกครั้ง เด็กผู้หญิง คนนั้นเป็นเพียงคนเดียวที่ดีต่อเธอ เธอ โหยหาความฝัน ในขณะที่ เธอยังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ด้วยหัวใจที่ต่อสู้อยู่กับเวลา เงี่ยนถ งก็เปลี่ยนแผนกะทันหัน…ศักดิ์ศรี? เธอยังเหลืออยู่หรือ?

ตอนนี้เงี่ยนถึงไม่เหลืออะไรอีกแล้วไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว ญาติ เพื่อน หรือความสัมพันธ์อื่นๆ เธอเหลือแค่เธอตัวคนเดียว

แล้วยัง…จะมีศักดิ์ศรีอะไรกัน!

เหล่าคุณชายทั้งหลายต่างพากันหัวเราะ “แน่นอน ฉันพูดแล้ว ก็ตามนั้น” เขาเหลือบมองผู้หญิงที่แต่งตัวเป็นตัวตลกคนนั้นที่อยู่ บนพื้นด้วยสายตาดูถูก

“ตกลง” เสียงแหบนั้นไม่น่าฟังเอามาก โดยทั่วไปแล้วไม่มีใครฟังออกถึงความเศร้าเสียใจที่ซ่อนอยู่ในเสียงนั้น เขียนถึง คลานอยู่บนพื้นต่อหน้าทุกคน แต่ละคนต่างหัวเราะชี้นิ้วมาที่เธอ อย่างชอบใจ “คุณชายลี ดูนั้น เหมือนหมาโง่ๆที่นายเลี้ยงที่บ้าน ไหม?”

จู่ๆก็ได้ยินเสียงเด็กหนุ่มตัวโตคนนั้นที่โยนเงินให้เขียนถึงพูด ออกมาอย่างมีความสุขว่า “นายตาบอดหรือไง? เจ้าR 6 k e ของฉันมันเป็นหมาตัวผู้ต่างหากล่ะ”

“อ้อ อ้อ อ้อ ใช่ๆ” คนคนนั้นยิ้มและหัวเราะอย่างสมเพช “R o ke ของนายเป็นหมาตัวผู้ วันนี้ก็เป็นแค่หมาตัวเมียสึนะ ฮ่า ช่าชา”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เงี่ยนถุงกัดริม ฝีปากแน่นและหยิบเงินขึ้นมาจากพื้นอย่างหมดหวัง เงินโปรยลง มาจากอากาศและกระจัดกระจายไปทุกหนทุกแห่ง เขียนถึงต้อง คลายตัวและเคลื่อนย้ายไปเรื่อยๆ เพียงเท่านี้ก็จะสามารถเก็บ เงินที่ตกอยู่ไปทั่วได้

เจียนถง ไม่ต้องฟัง ไม่ต้องสนใจ

เจียนถึง พวกนี้นับเป็นอะไร? เมื่อเทียบกับทุกสิ่งที่เคยเผชิญ อยู่ในคุก เธอควรจะขอบคุณคุณชายพวกนี้ที่พวกเขาเมตตาให้ เธอเสียด้วยซ้ำา!

เงี่ยนถง ชีวิตเธอไร้ค่า ศักดิ์ศรีของเธอจะมีค่าเท่าเงินอย่างงั้น

หรือ?

เขียนถึง เธอจำไว้ เธอติดหนี้ชีวิตเด็กผู้หญิงคนนั้นที่มีความฝันเอ๋อร์ ห่!

เงี่ยนถง ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้ว เธอเหลือเพียงแค่ตัวเธอ เอง ในเมื่อเป็นอย่างนั้นก็จงใช้ชีวิตทั้งหมดเพื่อตอบแทนผู้ บริสุทธิ์ที่สละชีวิตปกป้องเธอ! ไปทำตามความฝันเอ๋อร์ให้ของ เด็กผู้หญิงคนนั้นให้เป็นจริงซะ!

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของโลกภายนอกดังกระทบเข้ามาในหู เธอกัดฟันตัวเองไว้แน่น เจ็บจนไม่ยอมไม่ปล่อย

ธนบัตร สีชมพูอีกไม่กี่ใบร่วงลงตรงหน้าเท้าคู่หนึ่ง เขียนถึง คลานไปหยิบโดยไม่ได้คิดอะไรมาก ทันใดนั้นเสียงหัวเราะของ เด็กหนุ่มตัวโตคนนั้นที่พวกเพื่อนๆของเขาเรียกเขาว่า “คุณชาย “ก็ดังขึ้นมาจากข้างหลัง “เฮ้! ยัยหมาตัวเมีย กระดิกหางด้วยสิ ไม่กระดิกหางก็ไม่ต้องเอาเงินไป

ร่างกายเจี่ยนถงสั่นเทา เธอจับธนบัตรที่อยู่ในมือจนแน่น ราวกับกำลังจะเจาะธนบัตรพวกนั้นด้วยเนื้อมือตัวเอง

มีคนตะโกนขึ้นมา “กระดิกเร็ว!”

“กระดกสิ ยัยหมาตัวเมียรีบกระดิกหางสิโว้ย!”

“เฮ้ ยัยหมาตัวเมีย เธอไม่อยากได้เงินแล้วหรือไง?” คุณชาย

พูดออกมา

เงิน!…เงี่ยนลงมองเงินที่อยู่ในมือ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้ว สายสะโพกช้าๆอยู่บนพื้น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ “โอ้ยย ฉันไม่ไหวแล้ว! หัวเราะจนท้องแข็งไปหมดแล้ว!”

“คึกคึกคึก ฉันก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ฉันเที่ยวไปจนทั่วทั้ง เหนือทั้งใต้ ทั้งที่ตระการตามาจนหมดแล้ว เจอผู้หญิงมาทุกรูป แบบ แต่ผู้หญิงที่เห็นแก่เงินแบบนี้ฉันเพิ่งเคยเห็นที่นี่เป็นครั้งแรก ฮ่าฮ่าฮ่า ได้เปิดโลกจริงๆ!

“คุณชายเงิน หมาตัวเมียกำลังกระดิกหางมาทางคุณแน่ะ?” คุณชายลีพูดด้วยความมุ่งร้าย “คุณจะไม่ให้รางวัลเธอหน่อย หรือ?”

คุณชายเงิน เงิน………

ทันใดนั้นการเต้นของหัวใจของเงี่ยนถงก็หยุดลง ! เธอตัวแข็ง อยู่กับที่และไม่ยอมเงยหน้าขึ้น…สายตานี้ทำให้เธอหน้าซีด

เส้นซิวจีนนั่งเงียบๆบนโซฟา แสงสลัวทำให้เขาดูแพงและเย็น ชามากขึ้น

สายตาเสิ่นซิวจิ๋นมองไปที่ใบหน้าของเงี่ยนถงและพูดอยู่แค่ ค่า “เธอมันชั้นต่ำ

เงี่ยนถงกัดฟันอย่างเอาเป็นเอาตาย ลมหายใจติดขัดขึ้นมา ทันที ถ้าไม่ใช่เพราะการแต่งหน้าแบบตัวตลกที่หนาเตอะ ตอนนี้

หน้าคงขาวซีดเหมือนศพไปแล้ว

โชคดี…ที่การแต่งหน้าเป็นตัวตลกแบบนี้ช่วยซ่อนความน่า เกลียดไว้ใต้

ผ่านไปสักพัก…
ภายใต้การจ้องมองของเงินขวจีน เขียนถึงก็ค่อยๆฉีกยิ้มที่ ยอดเยี่ยมออกมาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ “ขอบคุณคุณเงิน สําหรับรางวัล” ไม่มีใครมองออกว่าประโยคนี้แทบทำให้เธอ หมดเรี่ยวแรงไปทั้งตัวจากการกัดฟัน

เขาด่าเธอว่า เธอขอบคุณเขาที่ให้รางวัล…นี่ไม่ใช่ความ หยิ่งยโสที่เคยสูงเสียดฟ้าแห่งเมืองเมืองหนึ่ง อีกต่อไป ยังเป็น กุหลาบที่เคยทระนงในศักดิ์ศรีอยู่อีกหรือไม่

เงี่ยนถงสูดหายใจและเงยหน้าไปทางคุณชายคนนั้น “คุณชายลี่ ฉันเก็บเงินทั้งหมดบนพื้นมาหมดแล้ว นี่ถือว่าเป็นไป ตามที่คุณชายพูดหรือไม่? ” คุณชายโบกมืออย่างกล้าหาญ เงี่ยนกงเตรียมจะลุกขึ้น ทว่าคุณชายคนนั้นกลับห้ามเงี่ยนถึงไม่ ให้เธอลุก “อย่าเพิ่งรีบลุกสิ

ในขณะที่พูด เขาก็เดินไปที่โต๊ะคริสตัลและถือเหล้าไว้แก้วหนึ่ง

“ก่อนจะเอาเงินไป ฉันอยากจะเชิญเธอดื่มสักแก้ว”

เขาส่งวิสกี้แก้วหนึ่งให้เขียนถึงตรงหน้า เขียนลงยังคลานสี่ขา อยู่บนพื้นโดยไม่ได้ลุกขึ้น

“ฉันไม่…”

เจียนถึงกำลังจะบอกปฏิเสธ จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มพูดขึ้นมา เหล้าชั้นดีย่อมคู่ควรกับหญิงงาม มันคงน่าเสียดายถ้าให้เธอดื่ม

มัน”

เป็นเล่นชิวน!
เงี่ยนดงหลุบตาลงเพื่อปกปิดความขมขื่นที่อยู่นัยน์ตา

เงิน วจีน คุณจะต้องให้ฉันอับอายให้ได้ใช่ไหม คุณถึงจะ พอใจ?

“คุณชายเงินกำลังบอกว่าเธอไม่สวยงั้นหรือ?” คุณชาย แปลกใจ “ผมไม่เชื่อ ในตงหวงจะมีคนอัปลักษณ์ได้อย่างไร?”

พอพูดเสร็จก็ลอบมองใบหน้าเงี่ยนถง แต่ช่วยไม่ได้ที่ใบหน้า เจียนถงถูกตกแต่งเป็นตัวตลกอย่างหนาเตอะ จึงทำให้บดบัง ใบหน้าที่แท้จริง

“ไม่เชื่อ?” เสิ่นซิวจิ๋นกระตุกมุมปากเล็กน้อย จากนั้นก็ใช้ สายตามองไปยังใบหน้าเงี่ยนถึง “ไปล้างออก” เขาพูดช้าๆอย่าง ขี้เกียจจะใส่ใจ

เจียนถงกำลังจะลุกขึ้น

“คลานไป” คุณชายพูดอยู่อีกด้าน

ใบหน้าเธอกลับมายึดขาวอีกครั้ง เจียนถึงกำหมัดอยู่กับพื้น อย่างเอาเป็นเอาตาย…ทนไว้ เงี่ยนถง! จะเป็นอะไรไป? นี่ยัง ไม่มีอะไรเทียบได้กับชีวิตในคุกตลอดสามปีที่ผ่านมา

แน่นอนว่าเธอคลานไปห้องน้ำที่อยู่ติดกับห้องนั้นอย่างเชื่อฟัง เนื่องจากไม่มีอุปกรณ์ล้างเครื่องสําอาง เธอจึงทำได้แค่เพียงใช้ เจลทําความสะอาดมือล้างเครื่องสำอางที่อยู่บนหน้าออก และ แน่นอนว่ามันไม่ได้สะอาดเท่าการใช้คลีนซิ่งออยล์ แต่มันก็เพียง พอที่จะเห็นใบหน้ารูปไข่อันผอมแห้งของเธอ
พอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เปิดประตู

“ฉันชินกับการเห็นเธอคลานกับพื้น พอเห็นเธอเดินแบบนี้มันดู ไม่คุ้นเอาซะเลย” คุณชาย หรี่ตามองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าประตู “เธอบอกมาว่าจะทำอย่างไร?”

เจียนองค่อยๆย่อตัวลงและคลานเขาอยู่กับพื้น เธอคลาน อย่างเชื่องช้า เนื่องจากก่อนหน้านี้เธอคลานอยู่นานพักใหญ่ ตอนนี้ใบหน้าเธอเริ่มเผยให้เห็นความเจ็บปวด

แม้จะเจ็บปวดรวดร้าวแต่เธอกลับซ่อนเอาไว้อย่างเข้ม แข็ง…เธอบอกว่าไม่ต้องการศักดิ์ศรี เธอไม่มีศักดิ์ เธอไม่สนใจ ศักดิ์ศรี แต่โดยจิตใต้สำนึกแล้ว เธอยอมทนกับความเจ็บปวดที่ ผู้ชายไม่สามารถทนได้ ต่อให้เจ็บเจียนตายก็ไม่ยอมร้องออกมา