บทที่ 14 ทรมานด้วยความอัปยศอดสู

เจียนถึงนึกถึงเรื่องนี้ก็ส่ายหัว “ไม่เอา คุณเสน ฉันไม่ไปฝ่าย ประชาสัมพันธ์” เงี่ยนถงร้องขอด้วยความตื่นตระหนก “ฉันผิดไป แล้ว คุณเสิ่นขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันติดคุกมาสามปีแล้ว ฉันชดเชยให้คุณไปหมดแล้ว คุณคืนบัตรธนาคารให้ฉันเถอะนะ ฉันจะรีบไปจากที่นี่ ฉันจะหนีไปไกลๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่มา ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก

เงี่ยนถงขอร้องให้เขายกโทษให้โดยที่เธอไม่ทันสังเกตว่าซูเพิ่ งมีสีหน้าตกใจเมื่อได้ยินว่าเธอเคยติดคุกมาสามปี

ซูเมิ่งเพิ่งจะย้ายมาอยู่เมือง S เมื่อสองปีก่อน แต่เดิมเธอไม่ใช่ คนเมืองนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่รู้เรื่องราวของเจียนถึง

ถ้าเป็นคนที่ติดตามเส้นซิวจีนมานานจะต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับ เงี่ยนถงอย่างดีแน่ๆ

ดวงตาแคบของเส็นซิวจิ้นหรี่ลงแฝงไปด้วยความ อันตราย…เธอยังคิดจะหนี?

เธอจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกงั้นหรือ?

“” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เขาหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาและสั่งการให้ลูกน้อง ทำอะไรบางอย่าง ไม่นานก็ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น มีลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาและส่งบัตร ใบหนึ่งให้เขา
ชายหนุ่มค่อยๆย่อตัวลงและมองหน้าหญิงสาวที่กำลังคุกเข่า อยู่บนพื้นโดยถือบัตรธนาคารไว้ในมือ “เงินที่อยู่ในบัตรธนาคาร ใบนี้ เงินเพิ่งถอนออกไปหมดแล้ว” เงี่ยนถึงมองไปที่บัตร ธนาคารใบนั้นและเงยหน้ามองเงิน วจีนอย่างงงงวย

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากและพูดว่า “เธอต้องการให้ฉันปล่อย เธอไปใช่ไหม?”

เงี่ยนลงนิ่งไปสักพัก แม้ว่าจะกำลังงุนงง แต่เธอก็รีบพยักหน้า

รับ

“เธอคิดว่าฉันเป็นคนดีงั้นหรือ? ” ชายหนุ่มพูดต่อโดยที่ เงี่ยนถึงไม่ได้พูดอะไร เขายิ้มเบาๆ “งั้นก็ดี เสิ่นซิวจิ๋นก็ไม่ใช่คนดี อะไรอยู่แล้ว เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆได้อย่างไร

เหมือนกับว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องคนอื่น เงินชีวจีนมองเงี่ยนถ งอย่างบีบคั้นราวกับแมวไล่จับหนู เขาเล่นกับเหยื่อที่อยู่ในกำมือ ใบหน้าที่หล่อเหลาค่อยๆยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย

“เจียนถึง ในบัตรใบนี้ไม่มีเงินเหลืออยู่แล้ว ตราบใดที่เธอทำ เงินได้ถึงห้าล้านหยวน” ในขณะที่พูด ชายหนุ่มก็แกว่งบัตร ธนาคารที่อยู่ในมือ และตราบใดที่เธอสามารถฝากเงินไว้ใน บัตรใบนี้ได้ถึงห้าล้าน ฉันจะปล่อยเธอไป เป็นอย่างไรล่ะ?”

เป็นอย่างไรนั้นหรือ? เงี่ยนลงมองบัตรธนาคารที่เสียบอยู่บน

นิ้วของเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ไม่มีความสิ้นหวังอยู่บน ใบหน้าของเธออีกต่อไป…เขาไม่มีทางยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ

สําหรับตอนนี้ ห้าล้าน…ถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่มากสำหรับเธอ ใหญ่มากจนเธอไม่กล้าจินตนาการ! ทว่าสำหรับเงินซิวจีน แล้ว เขาจะขาดเงินห้าล้านนั้นไปได้อย่างไร? เขียนถึงเข้าใจ แผนการของเสิ่นซิวจีนขึ้นมาทันที

ดวงตาที่ลึกล้ำของชายหนุ่มจับจ้องใบหน้าของหญิงสาวตรง หน้าอย่างหนักแน่น ไม่ปล่อยให้เธอแสดงความรู้สึกใดๆ ผ่าน ทางสีหน้า แววตาลุกโซน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย…คิดอยากจะ หนีไปงั้นหรือ? ฝันไปเถอะ!

“พรึ่บ” เสิ่นซิวจิ๋นลุกขึ้นยืนและปล่อยบัตรธนาคารที่อยู่ในมือ หล่นลงตรงหน้าเจียนถง “เงี่ยนถง ไม่ว่าเธอจะใช้วิธีไหน แต่ถ้า บัตรใบนี้มีเงินถึงห้าล้านเมื่อไหร่ ฉันก็จะยอมปล่อยเธอไปเมื่อนั้น มิฉะนั้นก็อย่าแม้แต่จะคิดถึงอิสระที่เธอใฝ่ฝัน แล้วอย่าคิดหนีไป อีกล่ะ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ฉันมีความสามารถ พอที่จะตามหาเธอให้เจอได้

ห้าล้าน…เธอจะเอาเงินห้าล้านมาจากไหน?

เธอเงยหน้าเรียกเงินซิวจีนที่กำลังเปิดประตูอย่างร้อนรน “คุณ เงิน คุณบังคับให้ฉันทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ฉันเป็นแค่แม่บ้าน จะเอาเงินห้าล้านมาจากไหนล่ะ?”

ชายหนุ่มหันไปด้านข้างและชำเลืองมองมาที่เธอ “ซูเพิ่งจะย้าย เธอไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ขายรอยยิ้ม ขายความน่าสงสาร ขายความน่าเกลียด หรือจะขายอะไรก็ได้ตามที่เธอต้องการ คนรวยมีตั้งหลายประเภท ไหนเธอบอกว่าเขาของเธองได้มาก พอไง เธอลองก็จะรู้เอง แต่ถ้าเธอพยายามแล้วมันไม่ได้ผล เธอก็ขายตัวสิ” พอพูดถึงตรงนี้ เขาก็ยกมุมปาก

“แต่สภาพเธอตอนนี้…มันยากที่บอก” เส้นซิวจิ้นหรี่ตาลงและ พูดมาประโยคเดียวว่า “ทำตัวให้ดีดีเถอะ” เงี่ยนลงมองไปที่ แผ่นหลังสูงใหญ่ของเส้นซิวจิ้นที่หายลับตาไป

เงี่ยนถึงหน้าซีดเซียวไม่มีสีเลือด ซูเพิ่งที่ยืนมองเธออยู่ข้างๆก็ อดถามไม่ได้… “เธอไปทำอะไรให้ประธานเงินโกรธเข้าล่ะ?”

เจียนถึงเงยหน้ามอง เพิ่งพลางยิ้มด้วยความโศกเศร้า ใน เวลานี้เพิ่ง ก็เห็นว่าริมฝีปากขาวซีดของเงี่ยนถึงมีรอยฟันประทับ

ไว้ “เธอ เธอโอเคไหม?” เมิ่งถาม

“ฉันโอเค” เงี่ยนถงยืนขึ้น ร่างของเธอโงนเงินไปมา เพิ่งขึ้น มือออกไปประคองเจียนถึงไว้อย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าซีดขาวเผย รอยยิ้มซาบซึ้งให้ซูเมิ่ง “ขอบคุณ พี่เมิง”

“เธอ…แน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไร?” เธอเห็นเงี่ยนถงยืนไม่มั่นคง เธอไม่เชื่อเลยจริงๆว่าเงี่ยนคงจะไม่เป็นอะไรตามที่พูด

เจียนถึงส่ายหน้าให้เพิ่งและพูดอยู่เพียงหนึ่งประโยค “ฉันไม่ เป็นอะไรค่ะ”

ใครจะเชื่อ…ซูเมิ่งมองผู้หญิงที่เดินไปข้างหน้าอย่างไร เรี่ยวแรง จู่ๆเธอก็อดถามไม่ได้ “เธอรู้จักประธานเงินสินะ”

เพิ่งเห็นอย่างชัดเจนว่าแผ่นหลังของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เกร็งไปชั่วขณะ อีกฝ่ายถามเธอกลับว่า ” เมิ่ง ฝ่าย ประชาสัมพันธ์อยู่ที่ไหนคะ? คืนนี้ฉันต้องไปทำงานไหม?”
คำพูดที่ทำให้เพิ่งตกตะลึง “เธอ…” เดิมทีเพิ่งยังคิดอยากจะ ถามต่อ แต่เธอก็กลืนมันเข้าท้องและเปลี่ยนเรื่อง “มาสิ ฉันจะพา เธอไป

ระหว่างทาง เมิ่งจงใจชะลอความเร็ว เธออยู่สถานบันเทิง ย่อมมีสายตาเฉียบแหลม สายตาเธอมองลงมาที่ขาของเขียนถึง ก่อนหน้านี้เธอไม่ทันได้สนใจแต่ตอนนี้กลับรู้สึกได้ถึงความผิด ปกติบนขาของเจียนถึง

“เงี่ยนถง เธอปวดขาเพราะนั่งคุกเข่าเมื่อกี้นี้ใช่ไหม?”

เจียนถึงคิดได้สักพักก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องปิดบังซูเพิ่งอีกต่อไป เจียนถึงเงยหน้ามองซูเมิ่ง แล้วค่อยๆ หันหลังพลางเลิกเสื้อขึ้น เธอพูดเบาๆว่า “พี่เพิ่ง

ซูเมิ่งมองตามความเคลื่อนไหวของเงี่ยนถง สายตาเธอหยุด ลงบนเอวเปลือยที่เลิกเสื้อขึ้นทางด้านหลัง เธอสูดหายใจแล้ว อุทานออกมา “เธอ..” ซูเมิ่งเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว โดยไม่รู้ตัว เธอเอามือทาบปากและมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วย สายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

เจียนถึงค่อยๆดึงเสื้อลงและจัดแจงให้เรียบร้อย เธอมองซูเพิ่ง ที่มีสีหน้าตกใจ “พี่เพิ่ง ฉันขาดไตไปข้างหนึ่ง ต่อมาร่างกายก็เลย แย่ลง หากเดินเร็วจะทำให้เจ็บได้

“ตะ ตะ…ไตละ2

“บริจาคนะ ฉันเองก็ไม่รู้
ซูเม็งเห็นหญิงแกร่งแบบนี้มาจนชินตาแล้ว แต่ในเวลานี้เธอ กำลังเผชิญหน้ากับเงี่ยนถุงที่พูดอย่างใจเย็นว่าเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ใตของเธอไปอยู่ที่ไหนแล้ว หัวใจเธอสั่นไหวอย่างห้ามไม่ ได้…เจียนถึงยังทำตัวสงบเสงี่ยมอย่างนี้ได้อย่างไร?

“นั่นมันไตเธอนะ มันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเธอ!” เมิ่ง พยายามสงบอารมณ์ของตัวเองไว้โดยการระงับเสียง เธอ พยายามพูดอย่างใจเย็น เงี่ยนถึงพูดออกมาแบบนั้นได้อย่างไร?

เจียนถุงกระตุกมุมปาก “ฉันรู้ค่ะ” นอกจากสามคำนี้ เธอก็ไม่ ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เธอเพียงมองไปที่ซูเมิ่งและ ขอร้องด้วยความหนักแน่น “พี่เพิ่ง เรื่องนี้คุณช่วยฉันเก็บเป็น ความลับได้ไหม?” เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้

“เธอ…ก็ได้!” ซูเพิ่งสูดหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง เธอ ยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่เธอรู้สึกได้อย่างหนึ่งว่าผู้หญิงตรงหน้าช่าง คล้ายกับตัวเองมาก

พอคิดได้สักพักซูเม่งก็ถามว่า “ในเมื่อเธอเสียไตไปข้างหนึ่ง เธอยังจะทํางานฝ่ายประชาสัมพันธ์ได้ไหม? เพราะแผนกนี้จะต้อง ดื่มเหล้าเป็น แม้เธอจะดื่มเป็นแต่ก็ควรดื่มอย่างน้อยหนึ่งแก้วถึง สองแก้ว ฉันจะคุยกับประธานเงินให้เองว่าจะให้เธอมาทำงานที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ไม่ได้” เพิ่งอยากช่วยเจียนถึงอีกแรง

“พี่เม็ง อย่าไปเลย” เงี่ยนถงรีบดึงตัวเมิ่งเอาไว้ เธอมองหน้า เพิ่งด้วยความวิงวอน “…คุณเสิ่นจะต้องไม่รู้เรื่องนี้ เธอแบมือ ออกเผยให้เห็นบัตรธนาคารที่อยู่ข้างในและยิ้มกับซูเม็งด้วยความหดหู “พี่เมิ่ง คุณเป็นคนฉลาด คุณคิดว่าฉันจะสามารถ หาเงินห้าล้านด้วยสภาพแบบนี้ได้จริงหรือ?”

คำตอบนั้นเห็นได้จากสภาพความเป็นจริง ร่างกายเพิ่งสั้น เล็กน้อยราวกับเข้าใจอะไรบางอย่าง— ประธานเป็นกำลัง ทรมานผู้หญิงคนนี้ด้วยความอัปยศอดสู

แต่นี่มันไม่โหดร้ายเกินไปหน่อยหรือ