บทที่ 13 ย้ายเธอไปฝ่ายประชาสัมพันธ์

เจียนถงรีบลุกขึ้นยืนอยู่ตรงหน้าเส้น วจีน ไม่นานก็มีเสียงเคาะ ประตูดังมาจากข้างนอก เสิ่นวนเงียบไปสักพักก็พูดขึ้นมา “เข้ามา

เงี่ยนลงมองคนที่เดินเข้ามาเป็นซูเมิ่งที่เคยสัมภาษณ์งาน เธอเมื่อสามเดือนก่อน

“พี่เมิ่ง ” ใจเธออยู่ไม่เป็นสุข พลางมองไปทางเส้นชีวจีนที่ กำลังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความหวาดระแวง จากนั้นก็ถอนสายตา มาที่เพิ่งอีกครั้ง ใจเธอเต้นเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะ เล่นงานอะไรเธออีก

“ประธานเสิ่น” ซูเมิ่งสวมชุดสูทสีขาวแต่ก็ไม่ได้ลดทอนเสน่ห์ ของเธอเลย หน้าอกทั้งสองของเธอแทบจะทะลักออกมา เธอพูด ขึ้นมาต่อหน้าเส้นชีวจีนว่า “คุณมีอะไรจะสั่งฉันหรือเปล่าคะ?

เงี่ยนถงรู้สึกแปลกๆกับท่าทีของซูเพิ่งที่มีต่อเส้นซิวจิ้น เหมือน กับว่าเงินวจีนเป็นเจ้านายใหญ่ของเธอ…อันที่จริงเงี่ยนลงเอง ก็ไม่รู้ว่าเงินซิวจิ้นเป็นเจ้านายใหญ่ของซูเมิ่ง เนื่องจากเจียนถึง ติดคุกอยู่นานสามปี หลังจากที่ออกมา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบน โลกภายนอกล้วนเปลี่ยนไปมาก

“คุณรู้จักเธอใช่ไหม?” เจิ่น วจีนยกปลายคางไปทางเงี่ยนลง ซูเมิ่งเริ่มมีสีหน้าไม่ค่อยดี เธอแอบซ่าเลืองตามองเงี่ยนองที่อยู่ ด้านข้าง ก่อนหน้านี้เธอค่อนข้างถูกชะตากับเงี่ยนลงเพราะผู้หญิงคนนี้ได้ทิ้งความประทับใจไว้อย่างสุดซึ้ง

ซูเมิ่งขยับมุมปากและยิ้มออกมาอย่างเกร็งๆ ประธานเป็น เสี่ยวถงทําอะไรให้คุณโมโหหรือเปล่าคะ? คุณอย่าโกรธเธอเลย ฉันจะอบรมสั่งสอนเธอให้ดีเองค่ะ”

เจียนถึงฟังออกถึงความตั้งใจที่จะปกป้อง เดิมทีเธอคิดว่าใน ช่วงเวลาแบบนี้พี่เพิ่งก็คงคิดจะขับไสไล่ส่งเธอ แต่อีกฝ่ายกลับ ออกโรงปกป้องเธอต่อหน้าเงินซิวจิ้น เธออดประหลาดใจไม่ได้ แต่จะให้ลุกขึ้นมาขอบคุณเพิ่งก็ไม่ได้อีกเช่นกัน

เพิ่งจ้องหน้าเจียนถึงอีกครั้ง หากไม่เป็นเพราะเงี่ยนถึง ทํางานดีมาตั้งแต่แรก ทั้งยังมีความนอบน้อมและมีไหวพริบ ไม่ เคยทําให้เธอยุ่มย่ามลำบากใจ เธอเองก็คงไม่เสี่ยงอันตราย มาปกป้องเงี่ยนถึง ไม่รู้ว่าคนที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียม ตัวอย่างเงี่ยนถึงจะไปทำให้คนอื่นโมโหเอาได้

การเคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆระหว่างคนทั้งสองไม่อาจรอดพ้น สายตาล้ำลึกคู่นั้นไปได้

เส้นซิวจีนมองไปที่ซูเมิ่ง “ใครเป็นคนสัมภาษณ์ให้เธอเข้ามา ทํางาน?”

ซูเม็งหน้าซีดลงทันที เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงมาจากหน้าผาก

“หม?” ชายหนุ่มถามอีกครั้ง เขาจ้องมองใบหน้าขาวซีดของซู

“ฉัน ฉันเองค่ะ ประธานเย็น ฉันสัมภาษณ์เธอด้วยตัวเอง” อันที่จริงโดยปกติแล้วเมิ่งไม่จำเป็นต้องทำการสัมภาษณ์ด้วยตัว เอง จริงๆเลย…ขวบแล้ว! ไม่ได้สัมภาษณ์มาสองสามปี คืนนั้น เธอทําผิดเผลอไปกระตุกต่อมเส้นประสาทส่วนไหนกันแน่นะ?

เพิ่งรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันควันเมื่อได้เห็นประธานเป็นมีท่าที แบบนี้ เจียนถึงคนนี้น่าจะทำให้เขาโมโหแล้วจริงๆ เธอติดตาม ประธานเงินมานานหลายปี เพิ่งก็เพิ่งเคยเห็นเส้นซิวจีนโมโห จริงๆจังๆ

“คุณเป็นคนสัมภาษณ์? ตำแหน่งแม่บ้าน?” เป็นซิวจีนเลิกคิ้ว ขึ้น เพิ่งถึงกับเหงื่อตก เธอเครียดจนเกร็งไปทั่วทั้งตัว ไม่กล้า แม้แต่จะเช็ดเหงื่อ

เธอรายงานข้อเท็จจริงออกไปอย่างระมัดระวัง “ตอนที่ สัมภาษณ์ เงื่อนไขของคุณเงี่ยนไม่สามารถทำตำแหน่งอื่นได้ใน คลับบันเทิงตงหวงของเรา แม้แต่พนักงานเสิร์ฟก็… ” ซูเพิ่งรู้สึก กระดากอายเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรคุณเงี่ยนเองก็ยังมีความคิด อยากจะทํางานที่ตงหวงในตำแหน่งแม่บ้าน

พอพูดมาจนถึงตรงนี้ เพิ่งก็เงยหน้าขึ้นพูดกับเส้นซิวจิ้น “ประธานเงิน ตั้งแต่เขียนถึงเข้ามาทำงานเป็นแม่บ้าน เธอก็ ทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทั้งยังทำด้วยความตั้งใจ

เมื่อพูดถึงตำแหน่งของเมิ่งแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องสนใจหรือ ใส่ใจคนที่อยู่ในตำแหน่งต่ำกว่า มีเพียงแค่เขียนถึงคนนี้…เพิ่ง เองก็บอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะอะไร

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงต่ำต้อยตนนี้สมควรอยู่คนละโลกกับเธอแต่เธอกลับรู้สึกว่า ในตัวเงี่ยนถุงมักมีอะไรบางอย่างที่คล้ายเธอ เธอคิดอยู่นานก็คิดไม่ออกว่าคืออะไรกันแน่

หลังจากพูดโพล่งออกไปด้วยความกล้าหาญ เมิ่งก็สะดุ้งและ มองไปทางเส้นซิวจิ้นอย่างหวาดระแวง

ชายหนุ่มนั่งไขว้ขาอยู่บนโซฟาเดี่ยวที่ทำมาจากหนังสีน้ำตาล ด้วยท่าทางสง่างาม “ซูเมิ่ง ย้ายเธอไปฝ่ายประชาสัมพันธ์

ซูเมิ่งสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไป เธอจ้องหน้าเส้นซิวจีน “ประธาน เงิน คุณ…เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะคะ? ฉันได้ยินไม่ค่อยชัด ฝ่าย ประชาสัมพันธ์? เจียนถึงเนี่ยนะ? เธอจะต้องฟังผิดไปแล้วแน่ๆ

“ผมคิดว่าพนักงานที่ขยันขันแข็งและโดดเด่นอย่างเงี่ยนถ ควรย้ายไปอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่มีเงินเดือนสูงกว่านี้” ในขณะ ที่พูด ขาเรียวยาวก็ทิ้งตัวลง ชายหนุ่มยืนขึ้นมองเจียนถึงอย่าง

เย็นชา

เขาค่อยๆยกมุมปากขึ้นและยิ้มอย่างถากถาง “ซูเม็ง ก่อนจะ ใช้คนทํางาน คุณต้องเข้าใจความสามารถของลูกน้องเสีย ก่อน….คุณอาจจะยังไม่รู้ว่าคุณเงี่ยนท่านนี้มีความสามารถด้าน การแสดงเป็นอย่างมาก

เจียนถงแข็งทื่อไปทั้งตัว

เสียงชายหนุ่มฟังดูเหมือนกำลังระงับความโกรธ “ฝ่าย ประชาสัมพันธ์ยังขาดคนที่มีความสามารถในการคุกเข่าและเขา หัวตัวเองได้อย่างคุณเงี่ยน ส่วนอย่างอื่นเช่นการยั่วผู้ชาย เธอก็ ทําได้อย่างคล่องมือเลยทีเดียว”
อากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

เงี่ยนถงมีใบหน้าซีดเซียว เมื่อไม่ได้รับความรักความเอาใจ ใส่จากผู้ชาย เสิ่นซิวจิ้นก็รู้สึกชื่นชมกับท่าทางสิ้นหวังของเธอใน ขณะนี้เงี่ยนลง เธอยังจะทำเป็นเฉยอยู่ได้งั้นหรือ?

เสิ่นซิวจิ่นไม่เชื่อว่าเจียนถึงที่หยิ่งทระนงตัวจะกลายเป็นมดที่ ต่ำต้อยไร้ศักดิ์ศรีเหมือนคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ เขาต้องการ เห็นกับตาตัวเองว่าเธอจะทำตัวไร้ศักดิ์ศรีและปล่อยตัวเองให้ ตกต่ำอย่างที่เธอแสดงออกมาในวันนี้จริงหรือ

ทุกสิ่งที่เสิ่นซิวจิ่นทำล้วนเป็นการบีบบังคับเจียนถุง เขาไม่ได้ ตระหนักเลยว่าลึกๆ ในใจของเขา สิ่งที่เขาต้องการก็คือคนคนนั้น ที่พูดกับเขาด้วยความจองหองว่า “ถ้าเซียเวยเหมิงเป็นแฟนคุณ เมื่อไหร่ ฉันจะออกไปจากชีวิตคุณเอง ” ทว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ กลับรู้จักแค่การคุกเข่าอย่างไร้ศักดิ์ศรีและน่าสมเพช

และยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเบื้องหลังวิธีการบังคับข่ม เหงเงี่ยนดงทั้งหมดที่ทำลงไปนั้นเป็นเพราะเขาไม่สามารถ ยอมรับความจริงได้— เขาจึงทำให้เธอกลายเป็นผู้ร้าย โดย ปริยาย!

เงินชีวจีนมีข้ออ้างให้ตัวเองมากมาย สาเหตุที่เขาต้องการทำ ให้เขียนถึงได้รับความอับอายคือเจียนถึงฆ่าเซี่ยเวยเหมิง และ เขาเกลียดเงี่ยนถง

คุณไม่มีทางปลุกคนที่แกล้งหลับได้ตลอด แต่มันต้องมีสักวัน หนึ่ง ที่เขาตื่นขึ้นมาเอง
ครั้งนี้ซูเมิ่งก็ได้ยินอย่างชัดเจน — ประธานเงินสั่งให้เธอย้าย เจียนถึงไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์

หากพูดกันตามตรง ฝ่ายประชาสัมพันธ์ขององหวงเป็นคำ เรียกทั่วไปของพวกเจ้าหญิง นายแบบ นางแบบ และพวก

คุณชาย

“นี่มัน…” ซูเมิ่งเหลือบมองเขียนถุงที่มีใบหน้าซีดเซียว “ฉัน เข้าใจแล้วค่ะ ประธานเงิน” จากประสบการณ์หลายปีมานี้ เม งมีลางสังหรณ์ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเงี่ยนถึงกับประธานเงิน นั้นไม่ธรรมดา

เธอไม่เคยเห็นประธานเงินใส่ใจเกี่ยวกับกิจการภายในของ ตงหวงเลยสักครั้ง หากกล่าวอย่างตรงไปตรงมาคลับบันเทิงดง หวงเป็นเพียงหนึ่งในกิจการเล็กๆของเส้นซิวจีน และประธานเงิน เองก็ไม่เคยมาสนใจกิจการเล็กๆแบบนี้

“เจียนถึง เธอตามฉันมา” เมิ่งพูดอย่างเป็นงานเป็นการ เจียนถึงหน้าซีดเผือด ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เป็น ชิวจิ๋นอย่างอ้อนวอน “ไม่ได้ ฉันทำไม่ได้” ฝ่าย ประชาสัมพันธ์…เสิ่นซิวจิ๋นต้องการให้เธอไปอยู่ฝ่าย ประชาสัมพันธ์งั้นหรือ?

ไม่!