ตอนที่ 9 สอนให้เธอเป็นลูกผู้ชาย

พูดจบ ทุกคนตกตะลึงหมด

โดยเฉพาะครองขวัญ ใบหน้าที่ย่ามอกย่ามใจนั้น รีบแข็ง ทอทันที เธอหันหน้ามองไปยังทาวัต

ใบหน้าของทาวัตมีความเหยาะเย้ยนิดหนึ่ง พูดต่อว่า “แต่ที่ฉันเห็นคือ คุณชายวรินทรถูกผู้หญิงหลายคนล้อม ไว้ แล้วถูกพวกเขารังแกโดยไม่ตอบโต้ เหมือนกับตอนนี้ ที่ ทําได้แค่เพียงก้มหัว…

เขาหันไปมองชยุต พูดต่อ ถ้าลุงชยุตเป็นห่วงลูกชาย ไม่แข็งใจที่จะฝึกฝนเขา งั้นส่งมาให้ผม ผมจะช่วยสอนให้ รับรองว่าจะสอนให้เขากลายเป็นลูกผู้ชาย”

พอวรินทรได้ยิน หน้าซีดขาวทันที

ถ้าเธอถูกส่งไปที่ทาวัตนั้น ไม่ใช่จะส่งแกะเข้าถ้ำเสือเห

รอ ?

“ฉันก็อายเหมือนกัน แต่ลูกชายฉันคนนี้ ร่างกายมัน อ่อนแอไม่สบายบ่อยๆตั้งแต่เด็ก ยังไงก็ไปเทียบไม่ได้กับ ท่านประธานทาวัตได้หรอก” ชยุตพูดแล้วก็เหลือบตาไป มองวรินทร ตาคู่นั้นเหมือนมีดวงไฟซ่อนอยู่ อยากจะเผาวริน ทรให้หมด

ครองขวัญมองเห็นชยุตโกรธยิ่งกว่าเดิม เธอก็แอบดีใจในใจ และพูดประจบทาวัดว่า “คุณชายทาวัตเป็นเอกลักษณ์ ในโลก น้องชายของฉันเทียบกับคุณไม่ได้หรอกแม่แต่สัก นิด ”

ทาวัตยิ้ม เมื่อได้เห็นทุกสิ่งกับตา เขาก็ได้รู้คร่าวๆว่า สภาพของบ้านพูลสวัสดิ์เป็นอย่างไร วรินทรแค่เป็น หุ่นเชิดของบ้านพูลสวัสดิ์

มองไปยังวรินทรที่สั่นตัวอยู่ ทาวัตขมวดคิ้ว ในใจเกิด ความสงสารขึ้นมา

“โอ้ คุณชายควรจะเอาเสื้อโค้ตของผมคืนมาแล้วนะ”

“อ่า ?” วรินทรตกใจ เธอตกอยู่ในอารมณ์ที่โดนด่า สักพัก ถึงจะรู้ตัว เสื้อโค้ตที่ทาวัดพูดถึงคือเสื้อที่พนักงานเอามา ให้ เธอ ตอนที่เธอออกมาจากบาร์

เมื่อคืนหลังกลับมา เธอก็เอาเสื้อโค้ตนั้นแขวนไว้ที่ห้อง ของตัวเอง

เมื่อเห็นวรินทรไม่ตอบ ทาวัตพูดเสริมขึ้นมาอีก “ถ้า คุณชายคิดจะเก็บไว้ ผมให้คุณเลยก็ได้นะ”

พูดจบ คนเชื่องช้าอย่างวรินทรก็ได้รู้ว่า นี่ทาวัตกำลังกู้ หน้าให้เธออยู่ ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด แต่ก็ไม่ เข้าใจว่าทำไมทาวัตต้องทำแบบนี้ ?

วรินทรไม่กล้าที่จะคิดลึกต่อไป จึงก้มหน้าพูด “ผมจะไปเอามาให้คุณตอนนี้ครับ”

เมื่อพูดจบก็หันหลังขึ้นไปหยิบเสื้อโค้ต

ชยุตที่อยู่ข้างๆมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เลยเกิดความ สงสัยในใจ

เขาไม่นึกเลยว่า ลูกชายที่ไม่เอาไหนของเขา กลับได้ รับการดูแลเป็นพิเศษจากทาวัต ใครๆก็รู้ว่า ทาวัตมีนิสัย สะอาดมากแค่ไหน ไม่เคยให้ใครแตะต้องของของเขา แต่ เขากลับเอาเสื้อโค้ตตนเองให้วรินทร ช่วยเขากู้หน้า

แววตาชยุตเป็นประกายขึ้นมา วรินทรนี่ก็ไม่เอาไหน อย่างที่คิดเอาไว้

“ทาวัต” ชยุต มเหอะๆ “ลูกชายของผมนิสัยบุ่มบ่าม ถ้าหา อะไรผิดไป ทาวัตอย่าไปโกรธเขาเลยนะ”

“ลงชยุตเกรงใจเกินไปแล้ว” ทาวัตไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ มองไปยังครองขวัญด้วยสายตา

สายตาเมินเฉย นั้นทำให้ครองขวัญใจสั่น เธอคิดไม่ถึง เลย ทาวัตจะปกป้องน้องชายขี้เขลาของเธอ เธอน่าจะประ มาทวรินทรเกินไปจริงๆ