ตอนที่ 8 เหยื่อ

คุณนายอรัญญา ผู้ไม่เคยเข้าครัว นึกไม่ถึงว่าจะกำลังยุ่ง คึกคักอยู่ในครัว แม้กระทั่งแม่บ้านที่ปกติจะชักสีหน้าใส่เธอก็ เรียกเธอว่าคุณชายอย่างให้ความเคารพ

คำเรียกคุณชายทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก

หันมามองเธอ

เมื่อสัมผัสกับสายตาที่เข้าไปถึงหัวใจ วรินทรที่งนงงก็รีบ ก้มหัวลง มิน่าเล่าวันนี้บ้านพูลสวัสดิ์ตั้งแต่เจ้านายยันคนใช้ ต่างแปลกไป ที่แท้เพราะทาวัดมา !

เมื่อวรินทรกำลังคิดจะหนีขึ้นในห้องตัวเองยังไง ชยุต เรียกเธอไว้

เธอเลยต้องปะทะกับสายตาที่จ้องแผดเผานั้นแล้วเดิน

ไปตรงหน้าชยุต

และชยุตก็ลดความโหดเหี้ยมลงจากปกติมาก เพิ่มความ อ่อนโยนขึ้น ชิวรินทร และพูดกับทาวัต “ทาวัต นี่คือลูกชาย คนเล็กของผม วรินทร”

พูดกับวรินทรว่า “วรินทร นี่คือว่าที่สามีของพี่สาว รีบ เรียกพี่เขย ”

“พี่ พี่… เขย” ลิ้นของวรินทรสั่นระริกโดยควบคุมไม่ได้ ทั้ง ตัวก็เริ่มสั่นเทา
รายละเอียดเหล่านี้ถูกทาวัตจับตาไว้หมดแล้ว

คิดย้อนกลับไป ตอนที่ถูกดารินทร์รังแก เขาก็ไม่ได้ หวาดผวาถึงขนาดนี้ งั้นผู้หญิงในคืนนั้นต้องเกี่ยวข้องกับ เด็กคนนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ !

ทาวัตมั่นใจความคิดนี้ยิ่งขึ้น เขายิ้มและถามว่า “ผมเป็น เสือเหรอ ? ทำไมกลัวผมถึงขนาดนั้น ? หรือเพราะทำเรื่อง อะไรที่ผิดกับผมไว้เหรอ ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ วรินทรตกตะลึง ใบหน้าเริ่มแดง

เธอกลัวเขาจริงๆ แค่เห็นเขาก็นึกถึงความทารุณของเขา ในคืนนั้น แล้วที่กลัวมากที่สุดคือถูกจับได้ !

“ผม ผม ผมไม่…” ลิ้นของเธอเริ่มสั่นอีกแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางที่ใช้ไม่ได้ของวรินทร สีหน้าของชยุต เปลี่ยนทันที แต่ครองขวัญที่นั่งอยู่ข้างๆกลับดีใจมากขึ้น

เวลานี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเธอ

ได้ยินแค่เสียงอ่อนหวานเสแสร้งดังขึ้น “คณชายทาวัต น้องชายของฉันยังเด็ก ไม่เคยเห็นสถาณการณ์ใหญ่ๆ คุณ อย่าไปทําให้เขาตกใจจนแย่ ” ขณะพูด เธอก็ใช้โอกาสนี้ ขยับเข้าหาทาวัต แต่ว่าก้นยังไม่ทันได้ขยับก็ถูกสายตาของ ทาวัดห้ามเอาไว้
ไม่อยากทำให้ทาวัดโกรธ ครองขวัญจึงนั่งอยู่ที่ห่างออก ไปสามเมตรอย่างไม่พอใจ

“ใช่เหรอ ? มองไปก็ยังเด็กจริงๆ อายุถึงสิบห้าปีหรือ ยัง ?”ทาวัตนั่งบนโซฟาอย่างเชื่องช้า สายตาจ้องเธอตลา

อด

หน้าเธอยังมีไขมันเด็กอยู่ แถมยังจัดการร่างไปแล้ว ทำให้เธอมองเด็กกว่าอายุจริงมากๆ

วรินทรถูกมองจนกลัวสุดหัวใจ เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือน กับเหยื่อที่พร้อมจะถูกล่าอยู่ตลอดเวลา เธออยากจะหนี แต่ครองขวัญไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่ๆ

ได้ยินเธอพูดต่อจากคำพูดของทาวัดว่า “น้องของฉันคน นี้อายุสิบแปดแล้ว แต่ร่างกายเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้ว่า ได้มาจากใคร”

“แต่คุณทาวัต อย่ามองน้องชายของฉันอ่อนแอสักขนาดนี้ ฉันได้ยินมาว่า สองวันก่อน เขาไปต่อยตีกับคนกลุ่มหนึ่งใน บาร์เลยนะ ! มองไม่ออกเลยใช่ไหมล่ะ ?”

ครองขวัญตั้งใจที่เอาเรื่องที่วรินทรเจอกับดารินทร์ ใน คืนนั้นมาพูด แต่คำพูดนั้นเปลี่ยนจากขาวเป็นดำทั้งหมด

เมื่อได้ยินวรินทรไปบาร์ และยังไปต่อยตีกับคนอื่น ชยุต เริ่มอยู่นิ่งไม่ไหว
วรินทรมองยังชยุตโดยจิตใต้สำนึก เห็นแต่เขาหน้ามืด เหมือนผีเธอแบบเศร้าในใจ ต้องโดนตีอีกแล้ว

เห็นวรินทรมีแต่ยืนอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้ครองขวัญใส่ร้าย ป้ายสีเธอ และไม่แก้ตัวสักนิด ทาวัดมีความรู้สึกสนใจเธอ ยิ่งขึ้น

“อืม… “ ทาวัดเคาะนิ้วเรียวยาววางพาดอยู่บนโซฟาที่แสน แพง แต่บ่นพึมพำโดยไม่มีใครรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

แต่ทำให้ครองขวัญกลับยิ่งคึก และแต่งเรื่องตอกไข่ใส่สี ตั้งใจที่จะสรรเสริญเยินยอ “น้องชาย นายเก่งมากจริงๆ !”

จบกัน วรินทรถอนหายใจอย่างเศร้าโศก

ใบหน้าเรียบเฉยของชายที่นั่งอยู่บนโซฟานั้น ขยับเล็ก น้อยโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ดวงตาราวกับเหยี่ยวคู่นั้น จ้องมองตรงๆกับเธอ จึงค่อยๆพูดว่า “จริงเหรอ ? วันนั้นฉัน เหมือนอยู่ที่นั่นด้วยนะ