ตอนที่ 6 วางเชือกยาวไว้ตกปลาใหญ่

หลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทาวัตยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองดูว รินทรที่ค่อยเข้าไปในฝูงชน เหลือบมองบ่าที่เล็กและ ร่างกายที่ผอมอ่อนแอของเธอ ไม่อดคิดถึงเรื่องสัญญาการ แต่งงานนั้นไม่ได้

ถึงแม้ว่าคุณปู่ตกลงเรื่องแต่งงานให้เขากับบ้านพูล สวัสดิ์ แต่คนอย่างทาวัตจะยอมให้ใครมาจัดการเรื่องเขา อย่างง่ายๆหรือ?

ถ้าไม่ใช่เพราะที่ดินอ่าวเล่นไฮนั้นมีความทรงจำของเขา ตอนเด็กๆที่อยู่กับคุณแม่ และที่ดินนั้นเป็นของบ้านพูล สวัสดิ์ ซึ่งบ้านพูลสวัสดิ์ไม่ยอมขาย เขาจะยอมไปแต่งงาน ได้ยังไงแค่เป็นการแต่งงานมีลูกเท่านั้น ชีวิตนี้เขาก็ไม่ สามารถรักผู้หญิงคนไหนได้ ฉะนั้นแต่งกับใครก็ได้ !

แต่ไม่รู้ทำไม สมองเขาคิดถึงวรินทรที่ยืนอยู่ใต้แสงไฟ ผิวขาวเหมือนหิมะ ดวงตาโตๆ มีแสงประกาย เรือนร่างที่เล็ก ผอม อ่อนปลอกเปียกราวกับเต้าหู้ แค่ใช้แรงนิดๆเธอก็จะ แตก

เมื่อนึกถึงเรื่องเหล่านั้นก็รู้สึกตัวร้อนจนปากแห้ง โดย เฉพาะดวงตาโตๆ นําคู่นั้น เขาเหมือนกับเคยเห็นที่ไหน เดิมเขาเป็นคนรังเกียจการสัมผัสของคนอื่นมาตลอด แต่ ตอนนั้นกลับไม่มีความรังเกียจสักนิด

แม้กระทั่งเขายังรู้สึกกลิ่นบนตัวของวรินทรนั้นหอมมากกลิ่นหอมอ่อนๆที่คุ้นเคย ใบหน้านั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนมา ก่อน แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก

สิ่งที่น่าแปลกที่สุดคือตอนไอ้หมอนั่นลุกขึ้นจะจากไป เขาก็มีความรู้สึกที่อยากจะลากเธอกลับมา หรือเป็นเพราะ ว่าเขาหักห้ามอารมณ์รักนานเกินไป พอได้เปิดแล้ว ก็รีบร้อน จนไม่เลือกชายหญิงแล้วเหรอ ?

ทาวัตคิดว่าตัวเองโดนปีศาจสิงแล้ว

“ท่านประธานทาวัต ผมไม่เข้าใจจริงๆ กล้องวงจรปิดแสดง ให้เห็นว่าวรินทรอาจจะเป็นคนที่วางยาในคืนนั้น แต่เมื่อกี้ที่ บาร์ท่านทําไมถึงไม่ลงมือ กลับปล่อยเขาไป ?” เลขาพิเศษ รู้สึกแปลกมาก ยิ่งกว่านั้นท่านประธานยังสั่งคนให้เอาเสื้อ โค้ตของตัวเองไปให้หมอนั่นด้วย เพื่อให้มันได้ปิดบังความ อับอาย

ทาวัตได้ยินเช่นนั้น นัตน์ตาก็มีประกายวาบไป “เรื่อง บางเรื่อง ต้องวางเชือกยาวเพื่อตกปลาใหญ่ ส่วนวรินทร ยัง ไม่ถึงเวลาของมัน

พูดจบ เขานึกถึงวรินทรอีก ตอนในบาร์ เมื่อวรินทรถูก ดารินทร์พาล ดวงตาแดงๆของเธอ เหมือนกับแมวที่หัวแข็ง และอ่อนแอ ทำให้เขาเกิดความรู้สึกอยากป้องกัน !

สวมเสื้อของทาวัต วรินทรรีบโบกรถกลับบ้านพูลสวัสดิ์
ถึงบ้าน วรินทรไม่กล้าเข้าทางประตูหน้า เธอกลัวว่าจะ เจอเข้ากับสองแม่ลูกนั้น ถ้าสองคนนั้นเห็นสภาพเธอ เธอจะ ดีแน่ ดังนั้นเธอเลยเลือกลงรถที่ประตูหลัง

แต่พอเธอลงจากรถ ก็มีเสียงคลุมเครือมาจากรอบๆ ตอน นี้ดึกมากแล้ว รอบๆไม่มีรถและคน

เธอเงยหน้ามองไปทางที่เสียงผ่านมา ก็พบเห็นรถฮัมวี คันหนึ่ง เสียงออกมาจากรกนี้

แสงไฟมืดเกินไปทำให้วรินทรมองไม่ชัดป้ายทะเบียน รถและสีของรถ เธอก็ไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่น แต่รถนั้นขวาง ทางกลับบ้านของเธอ เธอเลยดันทุรังเดินผ่านไป

เธอตั้งใจะก้มหัว ไม่หันไปมอง แต่ใครจะไปรู้กระจกรถ

ไม่ได้ปิด หางตาเหลือบไปมอง เพียงแค่เห็นในรถมีคนสาม คน ผู้ชายสองผู้หญิงหนึ่งคน และผู้หญิงนั่งอยู่บนร่างผู้ชาย คนหนึ่ง หันหน้ารับแสงและมีความสุขมาก นั้นคือครอง ขวัญ

วรินทรตื่นตระหนก

นึกไม่ถึงว่าครองขวัญจะกล้าทำแบบนี้กับผู้ชายสองคน

บนรถ