ตอนที่ 2 ปลอมตัวเป็นผู้ชาย

เมื่อวรินทรกลับไปถึงบ้าน ฟ้าสว่างแล้ว

ชยุต เจ้าของบ้านพูลสวัสดิ์ ซึ่งยังเป็นพ่อของเธอ กำลัง รอเธออยู่ เขานั่งอยู่ที่โซฟาด้วยหน้าตาที่ไร้ความรู้สึก

เมื่อเห็นวรินทรที่ไม่ได้กลับบ้านมาทั้งคืน ชยุตจ้องเธอ ด้วยแววตาสาหัส น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรังเกียจ “ผู้หญิง สารเลวคนไหนเลี้ยงดูมาเนี่ย ไม่มีกฎระเบียบเลยซักนิด”

ใจของวรินทรเหมือนถูกมีดกรีด ในสายตาของพ่อ การที่ เธอไม่กลับบ้านทั้งคืนเป็นแค่เพียงการไม่มีกฎระเบียบ และ ในสายตาเขา การที่แม่ให้ชีวิตทั้งหมดให้กับเขาก็เป็นแค่ เพียงหญิงสารเลวเท่านั้น!

พ่อแบบนี้ไม่มีค่าพอที่เธอจะต้องไปรักเคารพ !

แต่ที่เธออ่อนน้อมจนไร้ศักดิ์ศรีมาอาศัยอยู่ในชายคา บ้านพูลสวัสดิ์ ไม่ใช่เพื่อตัวเอง เป็นเพราะแม่ที่ป่วยหนัก นอนอยู่บนเตียง

ดังนั้นวรินทรเลยอดกลั้นไว้และก้มหน้า กำมือแน่นๆ พูดด้วยความกลัว “ขอโทษครับ จะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว ครับ”

“แกยังคิดถึงครั้งหน้าหรือ ? ตอนนี้แกอยู่ในบ้านพูลสวัสดิ์ ก็ต้องเรียนรู้กฏระเบียบในสังคมชั้นสูง เก็บความเคยชินเลวๆในตัวเธอไปให้หมด ไม่อย่างนั้นก็โดนลงโทษตามกฎ ของบ้าน

กฎลงโทษของบ้าน

ได้ยินคำนี้ ร่างกายของวรินทรก็สั่นโดยสัญชาตญาณ กฎลงโทษของบ้านพูลสวัสดิ์ คือโดนเจ้าของบ้านใช้แส้หนัง ตีร้อยครั้ง

สําหรับการโดนตีด้วยแส้หนังร้อยครั้งนั้น เตือนความ จําของเธอขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนั้น เธอเพิ่งเข้ามาในบ้าน พูลสวัสดิ์หลังนี้ ในสมองจำคำพูดของแม่ได้เสมอ ให้เธอ ระมัดระวังในทุกเรื่องและกับทุกคน แต่อย่างนั้นก็เถอะเธอก็ ยังโดนจนได้

เธอก็แค่แตะต้องนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะชาในห้อง

รับแขกโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังนั้นเธอถูกใส่ร้ายว่าขโมย นาฬิกาของครองขวัญ ตอนนั้นชยุตไม่แบ่งความ ถูกความผิดก็คาดโทษ จากนั้นก็ตีเธออย่างแรงจนหนังเปิด เนื้อแตก นอนคว่ำบนเตียงอย่างทรมานถึงสามเดือนกว่าจะดี

ตั้งแต่นั้นคนในบ้านพูลสวัสดิ์นี้ก็มองเธอต้อยต่ำลงไป อีก จากนั้น เธอถึงได้เข้าใจความน่ากลัวและอันตรายของ จิตใจคน

“ขอโทษครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว” วรินทรพูดอีกครั้งอย่าง

ไม่มีแรง
ชยุตแสดงออกความเบื่อหน่ายอย่างชัดเจน แต่ก็ทนพูด เตือนอีกครั้ง

“ตอนนี้บ้านเราก็สามสัมพันธ์กับบ้านธัมรุจินันท์เรียบร้อย แล้ว แกในฐานะคนในบ้านพูลสวัสดิ์ต้องเข้มงวดวินัยใน ตนเอง อย่าทำให้บ้านพูลสวัสดิ์และพี่สาวแกต้องขายหน้า

เมื่อได้ยินสกุลธัมรุจินันท์ วรินทรก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืน อย่างไม่รู้ตัว ในหน้าแดงขึ้นอย่างเป็นเลือดฝาด

แต่ชยุตเหลือบมองเธอก้มหน้า สองมือก๋าชายเสื้อ ท่าทางอ่อนแอและขี้ขลาด ยิ่งมองยิ่งโกรธ ทำไมคนอย่าง เขาถึงได้มีลูกชายขี้ขลาดขนาดนี้ ! ถ้าไม่ใช่เพราะบ้านพูล สวัสดิ์ต้องการทายาท เขาไล่มันออกจากบ้านพูลสวัสดิ์นี้ไป นานแล้ว !

สุดท้าย ชยุตก็โบกมือไล่ให้วรินทรกลับห้องตัวเองไป

วรินทรกลับไปที่ห้อง ปิดประตูอย่างระมัดระวัง

หลังจากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าที่สะอาด แล้วเข้าไปห้องน้ำ อาบน้ำ เพื่อไม่ให้คนอื่นมองออกว่าเธอพันผ้ารัดหน้าอก ไว้ เสื้อผ้าของเธอจึงเป็นแบบใหญ่หลวมทั้งหมด แล้วรูป ร่างเธอเล็ก มองไปไม่มีความเป็นผู้ชายแม้แต่สักนิด จึงไม่ แปลกที่ครองขวัญจะหัวเราะหยอกเธอว่าเป็นกะเทย !

แกะผ้ารัดอกที่พันตัวอยู่ออกที่ละชั้นละชั้น ร่างกายที่ สวยงามของเธอออกมาทั้งหมด กระจกที่อยู่ข้างหน้าเต็มไอน้ำ วรินทรยืนอยู่หน้ากระจก มองผู้หญิงผมสั้นรูปร่างอ่อนดี หน้างามคนนั้น รู้สึกโศกเศร้าไปนิด

สิบปีที่แล้ว แม่ของเธอคือชู้รักของชยุต และเธอคือลูกสาว นอกสมรสของบ้านพูลสวัสดิ์ แต่เพื่อได้ไปอยู่ในบ้านพูล สวัสดิ์ แม่ให้เธอใช้ชีวิตเป็นผู้ชายมาตลอด

เทวดาก็ไม่ใจร้ายกับคนที่มีความพยายาม บ้านพูล สวัสดิ์ไม่ได้มีลูกชายนอกจากครองขวัญลูกสาวคนเดียว เพื่ออนาคตของบ้านพูลสวัสดิ์ ชยุตจึงต้องตามหาลูกชายที่ ทิ้งไว้ข้างนอกกลับมาอย่างไม่เต็มใจ

สิบแปดปีที่ผ่านมา เพื่อเลี้ยงเธอ แม่อดทนความยาก ลำบากคนเดียว จึงป่วยหนัก ค่ารักษาพยาบาลที่สูงๆทำ ให้วรินทรต้องมาพึ่งพาบ้านพูลสวัสดิ์ ดังนั้นเธอเลือกที่จะ กลับมาเป็นทายาทผู้สืบทอดอย่างเชื่อฟัง

วรินทรยังจำตอนที่ตัวเองเพิ่มมาถึงบ้านพูลสวัสดิ์ได้ คนในบ้านพูลสวัสดิ์มองเธอด้วยสายตาเยือกเย็น ไม่มีใคร ชอบเธอ แม้แต่พ่อ ก็ยังทําหน้าด้วยความรังเกียจกับเธอ

เธอฝืนยิ้มออกมา นิ้วมือลูบไล้ไปยังร่างกายขาวเนียน บนนั้นยังมีร่องรอยที่ทาวัตทำไว้ในเมื่อคืน รอยจูบทั่วทั้ง ร่าง ทำให้เห็นได้ชัดว่า เมื่อคืนเธอถูกทาวัตกระทำอย่างน่า สงสาร

เมื่อนิ้วมือที่ร้อนผ่าวสัมผัสกับกล้ามเนื้อ วรินทรก็สั่นไป ทั้งตัว ในสมออดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ โครงใบหน้าที่ชัดเจนและร่างกายที่แข็งเกร่ง รวมไปถึงลักษณะที่เขา กระซิบใกล้หูเธอ และจูบที่เร่าร้อนนั้นด้วย

ทันใดนั้นหน้าเธอแดงไปทั่ว

ตลอดสิบแปดปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยเข้าใกล้ชิดกับผู้ชาย ขนาดนี้ แม้กระทั่งที่โรงเรียนก็ไม่เคยพูดกับเพื่อนผู้ชายตาม ลำพัง

แต่วันนี้กลับทำในสิ่งที่หญิงชายใกล้ชิดกันมากที่สุดกับทา วัต….. เธอรีบส่ายหัวเพื่อไม่ให้ตัวเองกลับไปคิดอีก

ผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลา เป็นว่าที่สามีของครองขวัญ เป็นพี่เขยของเธอ

สิ่งที่เธอควรภาวนาในตอนนี้ คืออย่าให้ทาวัตพบว่าผู้ หญิงที่นอนกับเขาเมื่อคืนคือเธอ !

ถ้าฐานะที่แท้จริงของเธอถูกเปิดเผย แค่ถูกไล่ออกจาก บ้านพูลสวัสดิ์ถือเป็นเรื่องเล็ก ถ้าบ้านพูลสวัสดิ์ตัดค่ารักษา ของแม่คงจะจบสิ้นแน่ๆ!

ขนะนี้ ทาวัตกลับไปที่บริษัทเพ็งอุดมกรุ๊ปจำกัดแล้ว มอง ไปยังเลขาพิเศษหยิบบันทึกของกล้อวงจรปิดมาให้ ถาม ว่า “เจออะไรไหม ?”
“รายงานท่านประธาน กล้องวงจรปิดในงานหมั้นเมื่อคืน ถูกคนทําลายและไม่ได้ถ่ายเก็บไว้ว่าใครวางยาในเหล้าของ ท่าน” เลขาพิเศษพูดไป เหงื่อก็ไหลเต็มหัวไปด้วย “ระหว่าง ทางที่ท่านไปห้องพัก กล้องวงจรปิดถ่ายติดมีผู้ชายคนหนึ่ง พยุงท่านไปที่ห้อง…”

แววตาทาวัดมีแสงประกาย แต่แป๊บเดียวก็หาย “เห็นชัด ไหมว่าเป็นใคร ?” เลขาพิเศษปริ้นท์ภาพถ่ายแล้วส่งให้เขา ทาวัตสอบไปตาเดียว

ในรูปภาพเป็นผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง แต่เมื่อมอง ละเอียด ชายนั้นยิ่งเหมือนเด็กหนุ่มปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มองจากในรูปภาพ ชายนั้นหน้าตาที่สะอาดหมดจด แต่ เตี้ยกว่าเขาหนึ่งช่วงหัวซึ่งเท่ากับไหล่ของเขา ร่างกายดู อ่อนแอมาก เขาแต่เพียงพึ่งที่ร่างเขาเล็กน้อยก็เหมือนกับว่า จะเบียดอัดเขาคนคนนี้เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

เลขาพิเศษพูดต่อว่า “กล้องวงจรปิดข้างหลังก็เสียไป ด้วย ดังนั้นไม่สามารถรู้ได้ว่าผู้ชายคนนั้นออกมาจากห้อง ท่านเวลาไหน”

“ไปตรวจสอบให้ผม” ทาวัตกำรูปภาพในมือแน่น ถึงแม้ว่า น้ำเสียงไม่ดุดันแต่ก็ยังมีอานุภาพ คิดว่าเรื่องที่เขาโดน วางยาต้องเกี่ยวกับเด็กคนนั้นแน่นอน