ตอนที่ 1 ถือว่าโดนหมากัด

ณ ห้องสูทที่หรูหรา

วรินทรยันร่างกายที่ปวดเมื่อยลงจากเตียง

หยิบเสื้อในรัดนมจากกองเสื้อผ้าบนพื้นมาใส่ พันหน้าอกที่ อวบอิ่มนั้นจนมองไปแล้วราบเรียบ

หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้ว เธอหันกลับไป มองผู้ชายยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนั้น ดวงตาที่บวม แดงเพราะร้องไห้ของวรินทร เต็มไปด้วยวุ่นวายสับสน

ทาวัต ว่าที่สามีของพี่สาวเธอ และเป็นผู้ชายที่มีชื่อเสียง ที่สุดในเมืองเจียง

ทาวัตรับช่วงต่อกิจการของบริษัทเพ็งอุดมกรุ๊ปจํากัด ตั้งแต่อายสิบแปดปี จากนั้นใช้เวลาไม่ถึงสิบปีก็ทำให้กิจการ ขยายใหญ่ไปทั่วโลก อณาจักรที่เกี่ยวข้องกว้างมากขึ้น ขอบเขตเล็กเช่นการกินการนอน ขอบเขตใหญ่ไปจนถึง เทคโนโลยีทางอวกาศ

แต่เธอเป็นแค่เพียงคนต้อยต่ำเหมือนเศษฝุ่น ต้องปลอม ตัวเป็นผู้ชายถึงจะเอาตัวรอดได้

ถ้าวันนี้ไม่ใช่งานหมั้นของเขาและพี่สาว ถ้าวันนี้ไม่ได้ เห็นว่าเขาเมา แล้วใจดีเข้ามาช่วยประคองเขา เธอก็คง ไม่มีอะไรกับเขาเลยสักนิด
สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ เธอไม่สามารถเรียกร้อง ความยุติธรรมให้กับตัวเองได้แม้แต่หน่อย เพราะเธอเป็นผู้ หญิงที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย

วรินทรเช็ดรอยนํ้าตาบนหน้า เธอไม่กล้าคิดเลยว่าถ้ามี คนรับรู้เรื่องนี้ ผลลัพธ์ที่รอเธออยู่คืออะไร

เธอทำได้เพียงปิดบังความขมขื่นทั้งหมดนั้นไว้คนเดียว

วรินทรไม่กล้าอยู่ที่นี่นานเกิน เธอจะจากไปอย่าง เงียบเชียบ ในขณะที่ทาวัตกำลังหลับสนิทอยู่

สําหรับคืนนี้ วรินทรทำได้เพียงปลอบตัวเองอยู่ในใจ

เท่านั้น

ถือซักว่าคืนนี้ถูกหมากัดไปแล้วกัน แค่เพียงว่า…ครั้ง แรกของเธอไม่สามารถเหลือไว้ให้สามีในอนาคตของเธอ แล้ว

ตอนทาวัตตื่นขึ้นมา ในห้องมีแต่เขาคนเดียว

กลิ่นน้ำหอมจางๆที่ยังวนเวียนอยู่ในห้องกระตุ้นความจำ ของเขา

เขาจำได้ว่างานหมั้นเมื่อคืน เขาถูกวางยาและไม่ สามารถควบคุมตัวเอง เลยเอาตัวผู้เหญิงคนหนึ่งไป

ผู้หญิงคนนั้นตะโกนร้องไห้เขาปล่อยเธอ แต่เขากลับ
เอาเธอเหมือนสัตว์ป่าที่ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย คงเป็นเพราะ นี่เป็นครั้งแรกของเขา เลยเอาเธอไปหลายครั้ง

เมื่อเขาตื่นขึ้นมา ผู้หญิงคนหายไปแล้ว

เหลือไว้แต่รอยเลือดเหมือนดอกไม้บนเตียงนอนเท่านั้น

เขาหรี่ดวงตา ผู้หญิงที่จากไปอย่างเงียบๆทำให้เขาเริ่ม สนใจขึ้นมา

ในเมืองเจียง คนอย่างทาวัต ไม่รู้มีผู้หญิงอีกสักเท่าไหร่ ที่อยากจะขึ้นมาเตียงนอนของเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับหาย ไปอย่างเงียบเชียบหลังจากเสียบริสุทธิ์กับเขา น่า สนใจนะ

“ตรวจสอบกล้องวงจรปิดเมื่อคืน” ทาวัตบอกกับผู้ช่วย ที่เอาเสื้อผ้าสะอาดมาให้ “ผมอยากรู้ว่าใครกันที่กล้ามา วางยาให้ผม” น้ำเสียงของเขาเชื่องช้า แต่กลับเต็มไปด้วย อานุภาพ ไม่มีใครกล้ากำเริบเสืบสาน