50.ประดิษฐ์ขอ…

ทว่ามองดูให้ดีสิ! ด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้ การพัฒนา เศรษฐกิจแบบนี้ และยุคสมัยแบบนี้ พอนึกถึงของใช้ในยุค สมัยใหม่ขึ้นมาแล้ว..

หลิวเจินเกาหูเกาแก้มโดยไม่พูดอันใด มองกองข้าวของ บนพื้นแล้วก็เริ่มเข้าใจ หญิงสาวให้คะแนนทุก ๆความคิดที่ผุด ขึ้นมา เพราะไม่เช่นนั้นก็คงไม่อาจบรรลุผลสำเร็จได้ ไม่เช่นนั้น ก็คงไม่เหมาะสมพอ ไม่คลอบคลุมพอ

สุดท้ายกู้หรูเฟิงกลับเป็นคนเริ่มลงมือก่อน

“ท่านกำลังทำอะไรน่ะ?” หลิ่วเจินจ้องเขม็งที่มือกู้หรูเฟิง นางวิตกหน่อย ๆ กลัวว่ากู้หรูเฟิงจะมาทำให้ยุ่งกว่าเดิม

“หากเจ้าเชื่อมอันนี้กับอันนี้เข้าด้วยกัน แล้ววางอันเล็กนี้ไว้ บนนี้ แล้วค่อยพันด้วยเชือก จะไม่ดีกว่ารี?” กู้หรูเฟิงจัดวาง ภาชนะในรูปแบบตามที่อธิบายให้หลิ่วเจินฟังโดยคร่าว ๆ

หลิ่วเจินเอียงคอมองกู้หรูเฟิงจัดวางรูปแบบตามต้องการ ต่อมาก็ให้เขาอธิบายประกอบ ขณะที่ตนเองจินตนาการโครง ร่างคร่าว ๆ ในใจ

“ดูเหมือนว่าจะใช้ได้นะ ทว่าตรงนี้มันดูเทอะทะไปหน่อย และอันนี้มันยังไม่แข็งแรงพอเลย ” หลิ่วเจินชี้ตรงจุดนั้น จุดนี้ และตั้งคำถามกับข้อบกพร่อง 50.ประดิษฐ์ขอ…

ทว่ามองดูให้ดีสิ! ด้วยสภาพแวดล้อมเช่นนี้ การพัฒนา เศรษฐกิจแบบนี้ และยุคสมัยแบบนี้ พอนึกถึงของใช้ในยุค สมัยใหม่ขึ้นมาแล้ว..

หลิวเจินเกาหูเกาแก้มโดยไม่พูดอันใด มองกองข้าวของ บนพื้นแล้วก็เริ่มเข้าใจ หญิงสาวให้คะแนนทุก ๆความคิดที่ผุด ขึ้นมา เพราะไม่เช่นนั้นก็คงไม่อาจบรรลุผลสำเร็จได้ ไม่เช่นนั้น ก็คงไม่เหมาะสมพอ ไม่คลอบคลุมพอ

สุดท้ายกู้หรูเฟิงกลับเป็นคนเริ่มลงมือก่อน

“ท่านกำลังทำอะไรน่ะ?” หลิ่วเจินจ้องเขม็งที่มือกู้หรูเฟิง นางวิตกหน่อย ๆ กลัวว่ากู้หรูเฟิงจะมาทำให้ยุ่งกว่าเดิม

“หากเจ้าเชื่อมอันนี้กับอันนี้เข้าด้วยกัน แล้ววางอันเล็กนี้ไว้ บนนี้ แล้วค่อยพันด้วยเชือก จะไม่ดีกว่ารี?” กู้หรูเฟิงจัดวาง ภาชนะในรูปแบบตามที่อธิบายให้หลิ่วเจินฟังโดยคร่าว ๆ

หลิ่วเจินเอียงคอมองกู้หรูเฟิงจัดวางรูปแบบตามต้องการ ต่อมาก็ให้เขาอธิบายประกอบ ขณะที่ตนเองจินตนาการโครง ร่างคร่าว ๆ ในใจ

“ดูเหมือนว่าจะใช้ได้นะ ทว่าตรงนี้มันดูเทอะทะไปหน่อย และอันนี้มันยังไม่แข็งแรงพอเลย ” หลิ่วเจินชี้ตรงจุดนั้น จุดนี้ และตั้งคำถามกับข้อบกพร่อง กู้หรูเฟิงหยิบเชือกปอมาวางข้างตัว “เจ้านิแข็งแรงพอ แน่นอน ทว่ามันอาจหยาบไปสักนิดและบาดมือเจ้าได้ง่าย ทว่า มันไม่มีอะไรที่เหมาะสมมากกว่านี้แล้ว หากเราไม่ใช้ผ้า แต่เรา ไม่มีเศษผ้าเหลือมากพออยู่ดี”

“หยาบก็ได้ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรก็แค่ระยะทางสั้น ๆ อีก

อย่าง หากแย่นัก ข้าจะหยุดพักสักครู่ แล้วค่อยไปต่อ” หลิ่วเจิน สามารถประหยัดได้ด้วย ไม่ต้องใช้วัสดุราคาแพงมาสร้าง ของใช้เป็นดีที่สุด ไม่จำเป็นเลยต่อให้บอกว่าใช้เศษผ้าอาจดี กว่า ทว่ามันอาจไม่แข็งแรงพอ และหากเกิดขาดระหว่างทางขึ้น มา จะสร้างปัญหาตามมาอีกมากโข

กู้หรูเฟิงเห็นหลิ่วเจินเห็นด้วยกับความคิดนี้ ดังนั้นเขาจึง เริ่มลงมือประกอบของกับหลิ่วเจิน

หลิ่วเจินสังกตุเห็นว่ากู้หรูเฟิงดูคล้ายจะเก่งและฉลาดกว่า นางมากในเรื่องพวกนี้ กระทั่งระหว่างศึกปาลูกบอลหิมะ ขณะที่ แนวป้องกันของนางแตกพังทะลาย แต่ของเขายังคงแข็งแกร่ง ปานหินผา

หากคนผู้นี้ไปอยู่ในยุคสมัยใหม่ เชื่อได้เลยว่าเขาต้องได้ เป็นวิศกรโยธาแน่ หลิ่วเจินคิดเช่นนี้

“วันพรุ่งนี้ข้าเดินเท้าขึ้นเขาไปช่วยเจ้าขนของกลับมาบาง ส่วนได้หรือไม่?” กู้หรูเฟิงถาม อันที่จริง เขาอยากพานางกลับ บ้านแต่เนิ่น ๆ เพื่อเขาจะได้ไม่ต้องรอคอยนางกลับอยู่ที่บ้านคน เดียว บ้านที่ไม่มีคน มันช่างโดดเดี่ยวเดียวดายนัก..

หลิ่วเจินเงยหน้ามองก้หรูเฟิง แล้วเม้มริมฝีปาก

แน่น กู้หรูเฟิงหยิบเชือกปอมาวางข้างตัว “เจ้านิแข็งแรงพอ แน่นอน ทว่ามันอาจหยาบไปสักนิดและบาดมือเจ้าได้ง่าย ทว่า มันไม่มีอะไรที่เหมาะสมมากกว่านี้แล้ว หากเราไม่ใช้ผ้า แต่เรา ไม่มีเศษผ้าเหลือมากพออยู่ดี”

“หยาบก็ได้ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรก็แค่ระยะทางสั้น ๆ อีก

อย่าง หากแย่นัก ข้าจะหยุดพักสักครู่ แล้วค่อยไปต่อ” หลิ่วเจิน สามารถประหยัดได้ด้วย ไม่ต้องใช้วัสดุราคาแพงมาสร้าง ของใช้เป็นดีที่สุด ไม่จำเป็นเลยต่อให้บอกว่าใช้เศษผ้าอาจดี กว่า ทว่ามันอาจไม่แข็งแรงพอ และหากเกิดขาดระหว่างทางขึ้น มา จะสร้างปัญหาตามมาอีกมากโข

กู้หรูเฟิงเห็นหลิ่วเจินเห็นด้วยกับความคิดนี้ ดังนั้นเขาจึง เริ่มลงมือประกอบของกับหลิ่วเจิน

หลิ่วเจินสังกตุเห็นว่ากู้หรูเฟิงดูคล้ายจะเก่งและฉลาดกว่า นางมากในเรื่องพวกนี้ กระทั่งระหว่างศึกปาลูกบอลหิมะ ขณะที่ แนวป้องกันของนางแตกพังทะลาย แต่ของเขายังคงแข็งแกร่ง ปานหินผา

หากคนผู้นี้ไปอยู่ในยุคสมัยใหม่ เชื่อได้เลยว่าเขาต้องได้ เป็นวิศกรโยธาแน่ หลิ่วเจินคิดเช่นนี้

“วันพรุ่งนี้ข้าเดินเท้าขึ้นเขาไปช่วยเจ้าขนของกลับมาบาง ส่วนได้หรือไม่?” กู้หรูเฟิงถาม อันที่จริง เขาอยากพานางกลับ บ้านแต่เนิ่น ๆ เพื่อเขาจะได้ไม่ต้องรอคอยนางกลับอยู่ที่บ้านคน เดียว บ้านที่ไม่มีคน มันช่างโดดเดี่ยวเดียวดายนัก..

หลิ่วเจินเงยหน้ามองก้หรูเฟิง แล้วเม้มริมฝีปาก

แน่น “ท่าน…หากท่านอยากไป ก็ไปได้นะ…” หญิงสาวยังคงลังเล ตอนที่พูดถ้อยคำนี้ แต่ก็ไม่ได้บังคับเขาให้อยู่ที่บ้าน แค่ออก

ไป แล้วอย่าบาดเจ็บมาก็พอ

“จริง ๆรี?” กู้หรูเฟิงแทบไม่อยากจะเชื่อที่หลิ่วเจินกล่าว ตัวเขาเองยังคิดว่านางจะปฏิเสธเขาตรง ๆอย่างเมื่อสองสาม

ครั้งก่อนหน้าเสียอีก

หลิ่วเจินพยักหน้า

กู้หรูเฟิงยกยิ้มมุมปาก แล้วลงมือช่วยหลิ่วเจินต่อไป

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หากแผลเป็นบนใบหน้าของบุรุษผู้นี้ หายไป เขาต้องเป็นชายที่หล่อเหลาจนทำให้หญิงสาวนับพัน คลั่งไคล้เป็นแน่ แล้วเมื่อครู่ที่ยิ้มแบบนั้น นี่ยังไม่หล่ออีกรี? หลิวเจินที่หัวใจเต้นช้า ๆเป็นจังหวะ ในที่สุดก็กลับมาเต้น กระหน่ำทันใด

“แต่…” หลิ่วเจินรู้สึกว่ายังอยากขอร้องชายหนุ่มเพิ่มอีกนิด เขาเป็นคนไข้คนหนึ่ง จึงไม่สมควรเดินเพ่นพ่านไปทั่วเป็นที่สุด

ได้ยินหลิ่วเจินเอ่ยคล้ายจะแย้ง กู้หรูเฟิงพลันเงยหน้ามอง นางอย่างกังวล คิดว่าเรื่องที่หลิ่วเจินรับปากเมื่อครู่ นางอาจ เปลี่ยนใจ

“แต่อะไร?” กู้หรูเฟิงถามกลับทันที

“แต่ห้ามท่านเดินเพ่นพ่านไปทั่ว ท่านขึ้นเขาได้หลังมื้อ เที่ยง ห้ามเดินผ่านไปตรงบริเวณที่มีหลุมเมื่อคราวที่แล้วด้วย แล้วไปรอข้าอยู่ที่นั่น” หลิ่วเงินเอ่ยขึ้น “ท่าน…หากท่านอยากไป ก็ไปได้นะ…” หญิงสาวยังคงลังเล ตอนที่พูดถ้อยคำนี้ แต่ก็ไม่ได้บังคับเขาให้อยู่ที่บ้าน แค่ออก

ไป แล้วอย่าบาดเจ็บมาก็พอ

“จริง ๆรี?” กู้หรูเฟิงแทบไม่อยากจะเชื่อที่หลิ่วเจินกล่าว ตัวเขาเองยังคิดว่านางจะปฏิเสธเขาตรง ๆอย่างเมื่อสองสาม

ครั้งก่อนหน้าเสียอีก

หลิ่วเจินพยักหน้า

กู้หรูเฟิงยกยิ้มมุมปาก แล้วลงมือช่วยหลิ่วเจินต่อไป

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หากแผลเป็นบนใบหน้าของบุรุษผู้นี้ หายไป เขาต้องเป็นชายที่หล่อเหลาจนทำให้หญิงสาวนับพัน คลั่งไคล้เป็นแน่ แล้วเมื่อครู่ที่ยิ้มแบบนั้น นี่ยังไม่หล่ออีกรี? หลิวเจินที่หัวใจเต้นช้า ๆเป็นจังหวะ ในที่สุดก็กลับมาเต้น กระหน่ำทันใด

“แต่…” หลิ่วเจินรู้สึกว่ายังอยากขอร้องชายหนุ่มเพิ่มอีกนิด เขาเป็นคนไข้คนหนึ่ง จึงไม่สมควรเดินเพ่นพ่านไปทั่วเป็นที่สุด

ได้ยินหลิ่วเจินเอ่ยคล้ายจะแย้ง กู้หรูเฟิงพลันเงยหน้ามอง นางอย่างกังวล คิดว่าเรื่องที่หลิ่วเจินรับปากเมื่อครู่ นางอาจ เปลี่ยนใจ

“แต่อะไร?” กู้หรูเฟิงถามกลับทันที

“แต่ห้ามท่านเดินเพ่นพ่านไปทั่ว ท่านขึ้นเขาได้หลังมื้อ เที่ยง ห้ามเดินผ่านไปตรงบริเวณที่มีหลุมเมื่อคราวที่แล้วด้วย แล้วไปรอข้าอยู่ที่นั่น” หลิ่วเงินเอ่ยขึ้น