29.เจอพิรุธ

อุณหภูมิในห้องลดลงฮวบลงทันใด เช่าเดินออกมาโดย สวมอาภรณ์เสร็จแล้ว ทว่าไม่มีร่องรอยใดบนตัวนาง ไม่มีกลิ่น คาววสันต์ที่ควรจะมีหากมีการหลับนอนกันแล้ว

สีหน้าหลิ่วเจินกลับมาเป็นปกติ นางสามารถเห็นถึงการ

จัดฉากอย่างลวก ๆ ดังนั้นจึงเบาใจไปเปลาะหนึ่ง ทันใดนั้น หญิงสาวก็พบว่าการที่ตนเองรู้สึกกลัดกลุ้มนั้น ช่างเป็นเรื่องไร้ สาระสิ้นดี ดูเหมือนนางไม่จำเป็นต้องใส่ใจว่ากู้หรูเฟิงจะมี สัมพันธ์ทางกายกับ

เหนืออื่นใด แยกทางกันอยู่ แล้ว เขาต้องไปมีดูคล้ายน่าจะเป็น เรื่องดีสำหรับเขาเตรียมไว้ตอนนี้

“ไม่เป็นไร รีบ หญิงสาวอยากกลับ บ้านไปนอนเต็มแก่ นางจะรู้สึกดีขึ้นมากหลังได้นอนหลับเต็มตา แล้ว และการมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งในช่วงฉลองปีใหม่ ย่อม ไม่เป็นมงคลต่อผู้ใด

อย่างไรก็ตาม กู้หรูเฟิงคิดไปว่าหลิ่วเจินกำลังโกรธตน คิ้ว ของชายหนุ่มขมวดน้อย ๆ “ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พอตื่นขึ้นมา นางก็นอนอยู่ตรงนั้น ข้าไม่ได้ปดเจ้านะ ” เสียงของกู้หรู เฟิงดังขึ้นกว่าเดิม

ผู้คนที่ยืนดูอยู่รายรอบต่างเงียบงัน ได้แต่มองหน้ากันไป มา พวกเขาควรพูดอะไรกับสถานการณ์ตรงหน้านี้ดีล่ะ?
หลวเจนรูสกวาหากเร่องนถูกแกเขเบซา ๆอย่างเตาคลาน เกรงว่าคงไม่ได้ผลสรุปภายในคืนนี้ ดังนั้นควรพูดจากันตรง ๆ และชัดเจนกันไปเลย นางก็เป็นแพทย์คนหนึ่ง ดูเพียงแค่แวบ เดียวก็รู้ว่าพวกเขามีสัมพันธ์กันจริงหรือไม่

เชียงเช่าอยากปืนขึ้นเตียงกู้หรูเฟิงเหมือนเจ้าของร่างเดิม ทันทีที่ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้ว อย่างไรกู้หรูเฟิงย่อมไม่มี ทางหนีพ้น เขาได้ครอบครองผู้อื่นแล้ว จะมายืนเฉย ๆ ไม่ทำอัน ใด แล้วสลัดผู้อื่นทิ้งได้อย่างไร

อีกอย่าง เซียงเช่าเป็นบุตรสาวผู้ใหญ่บ้าน ใครเล่าจะไม่ เห็นแก่หน้าเขา หากนางตกลงให้กู้หรูเฟิงแต่งกับเชียงเช่า ตัว หลิวเจินเองจะถูกลดฐานะมาเป็นแค่อนุภรรยาเพราะสถานะ ทางสังคมไม่ดีเท่าเซียงเช่า แม้หลังพ้นช่วงฉลองปีใหม่ นาง และกู้หรูเฟิงจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากันอีกแล้วก็ตาม ทว่าเหนือ อื่นใดตอนนี้ยังเป็นอยู่

จะว่าไปสุดท้ายแล้ว คนก็ยังรักษาหน้าตาไว้ได้ การแต่ง งานครั้งนี้ถือเป็นเรื่องภายในครอบครัวใช่หรือไม่?

ทุก ๆ คนมองสำรวจเชียงเช่าที่ยืนอยู่ตรงประตูทางออก พวกเขาสังเกตเห็นว่าอาภรณ์ที่นางสวมใส่ดูยุ่งเหยิงไม่ เรียบร้อย คงเพราะนางรีบสวมไปหน่อย ทว่าอาภรณ์บนกายกู้ หรูเฟิงกลับดูเรียบร้อยปกติดี ยกเว้นรอยยับสองสามรอยบน เสื้อ นอกนั้นก็ไม่มีสัญลักษณ์อื่นใดที่บ่งบอกว่ามีการถอด เสื้อผ้าออก

“ข้า…ที่หรูเฟิง..” เชียงเช่าเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรด้วยเหมือนกัน เป็นความจริงที่ว่ายังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น นางไม่คาด

คิดว่ากู้หรูเฟิงจะตื่นไวปานนี้ จึงไม่ทันปลดอาภรณ์ของอีกฝ่าย ออก

กู้หรูเฟิงยืนอยู่ข้าง ๆ หลิ่วเจิน ชายหนุ่มรวบมือหลิ่วเจีนไว้ ในอุ้งมือเขา มือนางเย็นมาก เย็นยิ่งกว่ามือเขาเสียอีก

ช่วงที่เขานอนหลับลึก เกรงว่าหลิ่วเจินคงเที่ยวตามหาเขา อยู่เป็นนานแน่ พอคิดถึงตรงนี้ กู้หรูเฟิงให้รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

“เชียงเช่า ข้าซาบซึ้งนัก ที่ผู้ใหญ่บ้านเมตตารับข้าเข้ามา ในหมู่บ้าน ทว่าข้าไม่มีความรู้สึกเชิงชู้สาวกับเจ้าเลย ข้ามอง เจ้าอย่างน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น เหตุใดเจ้าถึงได้ทำเช่นนี้กับ ข้า?” กู้หรูเฟิงนิวหน้า ในที่สุดเขาก็ถูกวางแผนเล่นเล่ห์อีกแล้ว

หลิ่วเจินยืนมองดูพวกเขาสะสางปัญหากัน ด้วยอารมณ์ คล้ายมองดูการแสดงงิ้ว ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานางออกโรง ก่อน อื่นมาดูกันสิว่ากู้หรูเฟิงจะแก้ปัญหานี้อย่างไร

ตอนนี้เซียงเช่าอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้จะ ทำอย่างไรดี ขณะที่ทุกคนกำลังรอคำตอบจากเชียงเช่า ภรรยา ผู้ใหญ่บ้านก็มาถึงพอดี

“โอ สวรรค์! สาวน้อยที่รักของแม่! เกิดอะไรขึ้นรี?” เหตุ ใดเจ้าถึงได้เดินออกมาในสภาพนี้เล่า? อากาศยิ่งเย็น ๆอยู่ อย่าปล่อยให้ตัวเย็นจัดเกินไปสิ! รีบสวมเสื้อให้หนากว่านี้เร็ว เข้า!” ภรรยาผู้ใหญ่บ้านพรั่งพรูความห่วงใยมหาศาลใส่เขียง เช่า เพื่อว่าเซียงเช่าจะได้ดูน่าสงสารมาก ๆ
เมื่อภรรยาผู้ใหญ่บ้านเห็นสภาพเชียงเช่า ก็รู้ว่าลูกสาวทำ ไม่สำเร็จ นางจึงต้องรีบช่วยคิดหาวิธีแก้ไขให้

“เชียงเช่า บอกแม่มาสิว่าเกิดอะไรขึ้น” ภรรยาผู้ใหญ่บ้าน พูดขณะหันหลังให้กลุ่มคนที่ดูเหตุการณ์อยู่ นางคอยขยิบตาส่ง สัญญาณให้เชียงเช่าเรื่อย ๆ ไม่ว่าอย่างไร นางต้องยืนกราน อย่างเดียวว่ากู้หรูเฟิงมีอะไรกับลูกสาวนางแล้ว