ตอนที่ 14 ไปหาถึงบ้าน

จบสิ้นการฝึกซ้อมในตอนเช้ายิ่นจี๋นเหยืนถอดหมวก และถือไว้ในมือเวลายามว่างในตอนเย็นเขาเตรียมตัว วางแผนการฝึกซ้อมของแต่ละสัปดาห์ขณะนี้เป็นเวลา ทานข้าวเที่ยงคนสวนใหญ่ออกไปทานข้าวกันหมดแล้ว เพราะฉะนั้นในห้องทำงานนอกจากเขาก็ไม่มีใครแล้ว จริงๆ

เขานั่งทำงานบนโต๊ะทำงานของตัวเองเขาเปิด คอมพิวเตอร์ขึ้นมาจากนั้นก็หยิบมือถือออกมาจากลิ้นชัก เพื่อเปิดเครื่อง

พอเปิดเครื่องปุ๊บก็เห็นข้อความส่งเข้ามาตั้งสิบกว่า

ข้อความส่วนใหญ่โทรมาจากพี่สาวของเขาอีกสายโทร

มาจากกู้เซิงโย โทรมาตั้งหลายสายเขาคิดว่าพี่สาวเธอคงมีธุระด่วนกับ

เขาเขาจึงรีบโทรกลับไปหาพี่สาวเขาทันที

คนที่มารับสายแทนคือเลขาส่วนตัวของเธอเลขาคนนั้น บอกว่าเธอกำลังประชุมอยู่

พอได้ยินเลขาของเธอพูดแบบนี้ยิ่นจีนเหยีนก็พอเดา ออกแล้วว่าพี่สาวเธอคงไม่มีธุระด่วนอะไรมิเช่นนั้นพี่สาว เธอก็คงจะรอเขาในห้องทำงานของเธอแล้ว

วางสายโทรศัพท์ไปเขาโยนโทรศัพท์ไปข้างๆเขาจ้อง หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อเตรียมแผนการฝึกซ้อมพอทำไป สักพักเขาก็อดใจไม่ไหวที่ต้องหันไปดูโทรศัพท์ของเขาเมื่อครู่นอกจากเขาจะได้รับข้อความของพี่สาวเขาแล้ว ยังมีข้อความจากกู้เซิงโยอีก

“ยัยเด็กบ้าคนนั้นยังไม่ตายใจอีกหรือ?” ขณะที่เขา กำลังคิดอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

หยิบขึ้นมาดูคนที่โทรมาคือพี่สาวเขาเองเขาหยิบมือถือ ขึ้นมารับสายเขายังไม่ทันเอ่ยปากพูดอะไรเลยพี่สาวเขา ยิ่นจิ้นหยู่ก็พูดขึ้นมาก่อนว่า:”ยิ่นจี๋นเหยืนทำไมเวลาไป ไม่รู้จักบอกกันสักคำวันหยุดเธอหนึ่งเดือนไม่ใช่หรือนี่เธอ กลับมาอยู่ที่บ้านได้ไม่กี่วันเอง?”

เสียงของเธอดังมากจนเขาต้องเอามือถือห่างจากหู ไกลๆมิเช่นนั้นหูของเขาคงแตกแน่ๆ

“ยังมีอีกมือถือของเธอเอามาเป็นเครื่องประดับหรือไง?” ทำไมโทรหาเธอตั้งหลายสายก็โทรไม่ติดโทรไม่ติดทั้งวัน แบบนี้เอามือถือทิ้งไปเลยดีกว่า” ยิ่นจี่หญ่โมโหมากๆทั้งน้ำ เสียงและถ้อยคำที่ใช้มันรุนแรงจริงๆ

“รอเธอใจเย็นลงยิ่นจีนเหยีนถึงเอาโทรศัพท์เข้ามา ใกล้ๆหูเขาตอบพี่สาวเธอไปว่า:”พี่ใหญ่ค่ายของฉันมี ภารกิจด่วนฉันจึงต้องกลับมาก่อนมิเช่นนั้นฉันก็อยากอยู่ บ้านให้นานๆเพื่ออยู่กับพ่อและพี่ๆ”

“เธออย่ามาหาข้ออ้างเลยดีกว่าก่อนกลับมาภารกิจการ ฝึกซ้อมของเธอก็จบสิ้นแล้วยังจะมีภารกิจอะไรอีกเธอ อย่าคิดว่าพี่โง่นะ” คนอย่างยิ่นจีนหยู่ไม่ถูกหลอกง่ายๆ หรอก
ยิ่นจี๋นเหยืนหัวเราะและพูดว่า:” มันเป็นเรื่องจริงนะพี่พี่ เป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตฉันฉันจะโกหกพี่ทำไม”

” งั้นทำไมเธอต้องปิดเครื่องด้วยฉันโทรหาเธออย่างไรก็ 11 โทรไม่ติด”

” ฉันกำลังปฎิบัติภารกิจพี่ก็รู้เวลาทหารปฏิบัติภารกิจ เค้าห้ามใช้โทรศัพท์กัน” มันเป็นเรื่องจริงที่เวลาทหาร ปฎิบัติภารกิจห้ามใช้โทรศัพท์แต่ยิ่นจี๋นเหยีนไม่มีภารกิจ อะไรจริงๆเขาก็แค่หาข้ออ้างเพื่อไม่อยากติดต่อกับโลก ภายนอกแค่นั้นเอง

เธอปฎิบัติภารกิจจริงๆหรือ? “ยิ่นจีนหมู่ฟังเขาอธิบาย จนใจอ่อนเธอเป็นถึงผู้ปกครองของนายทหารถึงแม้หลาย วันที่ผ่านมาเธอจะติดต่อกับน้องชายตัวเองไม่ได้เธอก็ไม่ กล้าติดต่อไปที่ค่ายทหารโดยตรงเพราะเธอกลัวว่าหาก น้องชายเธอปฎิบัติภารกิจอยู่จริงๆจะเป็นการรบกวนเขา

“เรื่องจริงแน่นอน” ระหว่างที่ยิ่นจี๋นเหยีนกำลังพูดสาย อยู่เพื่อนร่วมงานของเขาเหล่าพานก็เดินเข้ามาพอดีพอ เหล่าพานเห็นยิ่นจี๋นเหยืนพูดสายเขาก็เก็บเสียงเงียบช่าง รู้ใจซะจริงๆ

“ช่างเถอะฉันไม่สนว่าเธอพูดจริงหรือพูดโกหกแต่ฉัน จะบอกเธอว่าคนที่ชื่อกู้เซิงโยฉันไปเจอมาแล้วเธอเป็นผู้ หญิงที่ไม่เลวทีเดียวถานะทางยบ้านก็ใช้ได้ถึงแม้เมื่อก่อน บ้านเธอเคยทำอาชีพถ่านหินทำให้คนรู้สึกว่าถานะบ้าน เธอร่ำรวยมหาศาลแต่เราไม่สนใจเรื่องพวกนี้ฉันดูคุณหนู กู้แล้วเธอเป็นคนอ่อนโยนสุภาพเวลาพูดจาน้ำเสียงของ เธอก็อ่อนหวานไพเราะเธอเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยและเชื่อฟังผู้ใหญ่”จากปากของยิ่นจี่หมู่กู้เชิงโยเป็นผู้หญิงที่ดี ยอดเยี่ยมมากๆ

อ่อนโยนสุภาพพูดจาอ่อนหวานไพเราะและเรียบร้อย 11 เชื่อฟังคำผู้ใหญ่อีกต่างหาก? “คำพูดพวกนี้ทำให้ยิ่นอื่นเห ยีนสงสัยว่าคนที่พี่สาวเจอกับคนที่เขาเจอเป็นคนเดียวกัน จริงๆหรือ? พบหน้ากันมาหลายครั้งเขาดูไม่ออกจริงๆว่า เด็กบ้าคนนั้นอ่อนโยนสุภาพตรงไหน

“หรือไม่ใช่?” ยิ่นจี๋นหมู่ย้อนถามกลับไป

ยิ่นจี๋นเหยืนได้แต่ยิ้มแย้มเขาตอบพี่สาวเขาไปว่า “อย่า กังวลเรื่องของฉันเลยหากพี่มีเวลาพี่ก็ไปเป็นห่วงจี๋นฉื นบ้างเถอะ”

” จีนฉันยังต้องให้ฉันเป็นห่วงอีกหรือ? “วันก่อนเขากลับ 11 มาบอกกับฉันว่าเขาจะแต่งงานแล้ว”

“จะแต่งงานแล้วอย่างนั้นหรือ? “เร็วจังเขาจำได้ว่าจีนฉืน เด็กกว่าเขาตั้งสี่ห้าปีเชียวนะ

” เร็วที่ไหนเขาอายุตั้งยี่สิบแปดแล้วตอนที่ฉันอายุยี่สิบ แปดเขาก็อายุเท่าไหร่แล้ว:” จี๋นเหยืนอย่าให้พี่ต้องเป็น ห่วงเธอมากไปกว่านี้เลยได้มั้ยเธออายุตั้งสามสิบสาม แล้วนะพ่อก็แก่ขึ้นทุกวันพ่อยังรออุ้มหลานอยู่นะเธออย่า ทำให้พ่อต้องผิดหวังเลย”

ยิ่นจี๋นเหยืนจับหัวพอพูดถึงพ่อของเขาเขาก็รู้สึกผิดขึ้น มาทันทีสาเหตุจากอาชีพที่ทำอยู่ปกติเขาก็ไม่ค่อยมีเวลา อยู่กับพ่อเท่าไหร่เขาจึงไม่ได้ทำหน้าที่ลูกและไม่ได้ดูแลพ่อเลยหน้าที่ทั้งหมดพี่สาวเขาทำแทนเขาตลอดมาเหตุนี้ ทำให้เขารู้สึกผิดต่อพ่อเขามาก

ยิ่นจี๋หญิถอยหายใจยาวๆเธอพูดกับเขาว่า:”จี๋นเหยืน ไม่ใช่พี่อยากบังคับเธอเธออายุก็มากแล้วเธอไม่นึกถึงตัว เองก็ขอให้นึกถึงคนในบ้านด้วยเถอะ”

“ฉันรู้ฉันรู้เรื่องส่วนตัวของฉันฉันจะรีบจัดการให้ เรียบร้อยยังมีอีกหากพี่รู้วันกำหนดงานแต่งของจีนฉืนก็ บอกกับฉันล่วงหน้าด้วยฉันจะได้เขียนใบลาตอนนี้ฉันยัง มีธุระอื่นต้องทำต่อฉันไม่คุยกับพี่แล้ววันหลังฉันค่อยโทร หาพี่นะ”ยิ่นจี๋นเหยืนรีบพูดให้จบๆจากนั้นก็วางสายไป ทันทีเขากลัวเหลือเกินว่าพี่สาวเขาจะพูดอะไรต่ออีก

เขาโล่งใจอย่างมากเหมือนเขากำลังยกภูเขาออกจาก อก

เพื่อนร่วมงานเห็นสีหน้าและท่าทางของเขาเขาก็เดิน ตรงไปหายิ่นจีนเหยีนแล้วพูดว่า:วันหยุดยังไม่จบสิ้น เธอ กลับมาก่อนครั้งนี้คงจะหนีเรื่องการหาคู่ครองหล่ะสิ?”

ยิ่นจี๋เหยีนหันไปมองเขาและยื่นมือไปหยิบถ้วยชาจาก มือเขามาดื่มเขาดื่มไปคำนึงแล้วพูดว่า:”มันก็ไม่ทั้งหมด แต่การหาคู่ครองฉันกลัวมากแล้วจริงๆ” หากให้พูดความ จริงกลับมาครั้งนี้เขาต้องการจะหลบหน้ายัยเด็กบ้ากู้ เซิงโยมากกว่าที่สำคัญหากเขาอยู่ต่อไปเขากลัวว่าจะ ถูกยัยเด็กบ้าคนนั้นปราบเขาจนอยู่หมัดรู้ทั้งรู้ว่าเธอมีจุด ประสงค์อื่นแต่เขาก็ยังหวั่นไหวต่อเธอเพราะฉะนั้นเขาจึง กลับมาที่ค่ายก่อน”เหล่าพานพูดกับเขาว่า:” เธอก็ไม่ใช่ อายุน้อยๆแล้วนะถึงเวลาสร้างครอบครัวกับเค้าเสียทีเอาอย่างนี้มั้ยฉันจะแนะนำให้เธอคนนึง? “เหล่าพานพูดด้วย ความหวังดี

ยิ่นจี๋นเหยืนรีบยกมือขึ้นมาปฎิเสธแล้วพูดกับเขาว่า:” ขอใจมากแต่ไม่ต้องหากเธอมีเวลามากก็ช่วยฉันคิดเรื่อง แผนการฝึกซ้อมอย่างไรดีกว่าตอนนี้ฉันปวดหัวมาก….

ยิ่นจี๋นเหยืนยังไม่ทันพูดจบเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดัง ขึ้นเขารับสายขึ้นมาแล้วพูดว่า:”ใคร”

“ผู้กองถิ่นฉันเป็นทหารที่เฝ้าหน้าประตูมีสาวสวยคนนึง บอกว่าจะหาท่าน”

“สาวสวย?” ยิ่นจี่เหยีนขมวดคิ้วและถามกลับไปว่า:”สาว สวยจากไหน”

“เธอบอกว่าเธอชื่อกู้เซิงโย”